Papieże Przeciwko Współczesnym Błędom

 

Papieże Przeciwko Współczesnym Błędom

16 Papieskich Dokumentów

Mocne potępienie wielu najbardziej szkodliwych dzisiejszych błędów

 

Wersja angielska do nabycia na stronach:

https://www.amazon.com/Popes-Against-Modern-Errors-Documents/dp/089555643X

https://www.empik.com/popes-against-modern-errors-tan-books,p1121818695,ksiazka-p  

 

W 1789 r. miała miejsce rewolucja francuska, która wywołała szereg błędów religijnych, politycznych i społecznych, o których papieże przez ponad 160 lat pisali i zwalczali je. Jednak większość z tych błędów przeniknęła zwykłego człowieka… w wyniku czego większość ludzi przyjmuje obecnie za pewnik wiele fundamentalnych założeń, które są całkowicie fałszywe! Ale prawie od początku tych błędów papieże przemawiali jednogłośnie, grzmiąc przeciwko nim. Dzisiaj, gdy widzimy, że te błędy przynoszą złe owoce, wielu myślących katolików powraca do tych papieskich dokumentów, które potępiały te współczesne błędy, aby zbadać, co papieże cały czas o nich mówili.

 

Z recenzji na Amazon.com:

Ta książka jest kompilacją 16 papieskich dokumentów (z których 13 to encykliki papieskie) z lat 1832-1950. Jest to zdecydowanie najważniejsza książka, jaką powinien przeczytać każdy katolik – który nadal uważa Sobór Watykański II za ważny sobór katolicki.

Jest wielu, którzy wyraźnie dostrzegają złe owoce tego soboru – takie jak masowy spadek liczby osób konsekrowanych, utrata księży, lekceważące liturgie, niepokojąca architektura kościelna, zła muzyka, soborowi papieże wypowiadający rzeczy heretyckie i bluźniercze, utrata wiary u świeckich, zamykanie parafii - i wielu zastanawia się, jak to się stało. Cóż, ta książka daje odpowiedź.

Te złe owoce są dokładnymi skutkami przepowiedzianymi wyraźnie w tej książce przez kolejnych papieży przez setki lat, jeśli pozwoli się rozprzestrzenić pewne herezje i błędy na całym świecie. I co się stało? Dokładnie te same błędy, które zostały potępione w tych papieskich dokumentach przedrukowanych w tej książce (wiele w sposób uroczysty ex-cathedra i w nieomylny sposób) zostały w rzeczywistości promulgowane na Soborze Watykańskim II i oficjalnie ogłoszone w samych tekstach soborowych. W ten sposób każdy kolejny „papież” Vaticanum II oficjalnie nauczał na podstawie błędów jego [soborowego] zwyczajnego magisterium i herezji, które wcześniej zostały potępione przez Kościół katolicki.

Poniżej wymieniono 15 błędów doktrynalnych wyraźnie potępionych w tej książce – z których wszystkie są obecnie nauczane lub tolerowane przez Kościół posoborowy. Liczba przy każdej potępionej doktrynie to liczba encyklik w samej tej kompilacji, które zawierają potępienia tych doktryn. I zauważcie, że istnieje o wiele więcej papieskich dokumentów, które nie są częścią tej kompilacji, a które również potępiają te same doktryny!

- Wolność religijna (9x)

- Wolność sumienia, wolność prasy itp. (5x)

- Obojętność religijna (Indyferentyzm) (7x)

- Zbawienie poza Kościołem Katolickim (5x)

- Socjalizm i Komunizm (15x)

- Wolnomularstwo (Masoneria) (11x)

- Naturalizm (4x)

- Rozerwalność małżeństwa (3x)

- Ewolucja Dogmatu (6x)

- Rozdział Kościoła i państwa (4x)

- Modernizm (4x)

- Liberalizm (1x)

- pojednanie Kościoła ze współczesnym światem (1x)

- Ciało Chrystusa obejmuje protestantów (1x)

- Fałszywy ekumenizm (3x)

 

Po przeczytaniu tych papieskich dokumentów zawartych w tej książce, czytelnik będzie z podziwem zastanawiał się nad surową rzeczywistością, że doktryny obecnie oficjalnie nauczane przez instytucję watykańską są dokładnie tymi doktrynami, które kiedyś zostały potępione przez Kościół katolicki.

To jest właśnie świadomość tego sprawiła, że wielu wiernych tradycyjnych katolików na całym świecie od czasów Soboru Watykańskiego II kategorycznie odrzuciło sobór i jego „papieży”, a zatem uczestniczy w tradycyjnej łacińskiej Mszy tylko z księżmi i duchownymi, którzy nie są w jedności z soborowymi „papieżami”.

Kup tę książkę, przeczytaj ją i naucz się błędów, które musimy codziennie odpierać, aby zachować Wiarę.

 

Zawartość (+ link do wersji polskiej dokumentu):

Udostępniono oficjalne logo wycieczki Franciszka do Kanady

 

Udostępniono oficjalne logo wycieczki Franciszka do Kanady

23 czerwca 2022

 

Tłumaczenie polskie za:

https://novusordowatch.org/2022/06/francis-canada-trip-logo-released/

 

Przynajmniej nikt nie pomyli jej teraz z wydarzeniem katolickim…

 

Dzisiaj Watykan oficjalnie potwierdził, że Jorge Bergoglio („Papież Franciszek”) uda się w kolejną „Podróż apostolską” do Kanady w dniach 24-30 lipca 2022 r. Tam odwiedzi Edmonton, Maskwacis, Lac Ste. Annę, Quebec i Iqaluit. Pełny program został opublikowany w linku poniżej.

https://www.vatican.va/content/francesco/en/travels/2022/outside/documents/canada-2022.html

Głównym celem tej podróży jest przekazanie dalszych przeprosin tubylcom, którzy odwiedzili fałszywego papieża w Watykanie na początku tego roku, po odkryciu rzekomych masowych grobów w pobliżu katolickich instytucji edukacyjnych, które tubylcy zakładają, że są świadectwem upiornych czynów popełnionych przez katolików przeciwko ich poprzednim pokoleniom przed wieloma dekadami.

https://www.vaticannews.va/en/pope/news/2022-04/pope-francis-meets-with-canadian-indigenous-peoples.html

Nie jest to jednak pewne; w rzeczywistości niektórzy twierdzą, że jest to kompletna mistyfikacja:

http://www.themediareport.com/2022/06/06/60-minutes-anderson-cooper-anti-catholic/

https://nationalpost.com/opinion/the-year-of-the-graves-how-the-worlds-media-got-it-wrong-on-residential-school-graves

https://thefederalist.com/2022/01/19/not-one-corpse-has-been-found-in-the-mass-grave-of-indigenous-children-in-canada/

Wraz z potwierdzeniem podróży Franciszka do Kanady, Watykan opublikował również oficjalne logo tego wydarzenia. To jest rzecz, którą widzisz na górze tego postu.

Można by spędzić cały dzień spekulując na temat tego, co ma symbolizować ten wielki, wypełniony życiem krąg. Niedługo Watykan bez wątpienia wyda oficjalne wyjaśnienie. Tymczasem można się zastanawiać: czy to koło lekarskie? Czy reprezentuje krąg życia? Powtarzalność? Koło nieszczęścia?

W każdym razie ma w sobie trochę klimatu Ouroborosa, a poniższa masońska strona internetowa wyjaśnia, co to jest i jakie ma znaczenie dla masonerii.

https://dr-david-harrison.com/freemasonry/the-lost-symbols-of-freemasonry-ouroboros-and-the-symbol-of-infinity/

Nie można jednak mylić się co do tego, czego w nim nie ma, a mianowicie czegokolwiek wyraźnie chrześcijańskiego. Nie ma ani krzyża, ani krucyfiksu, żadnego świętego, symboliki liturgicznej, niczego rozpoznawalnie katolickiego. I nie, koło nie jest aureolą, a ryba w nim nie jest symbolem ichthys. Z drugiej strony przynajmniej nie zawiera łapacza snów.

https://en.wikipedia.org/wiki/Ichthys

https://en.wikipedia.org/wiki/Dreamcatcher

Jest oczywiste, że to logo mogłoby równie dobrze zostać użyte do ogłoszenia wizyty Dalajlamy, Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, wodza rdzennych Amerykanów lub hinduskiego guru. Jest jednak jedna dobra rzecz w tym, że jest tak ogólne i bezsensowne, a mianowicie, że nikt nie pomyli Franciszka z tego powodu z przedstawicielem Katolicyzmu. Oto prawda w reklamie! Co ciekawe, jasne jest, że logo bardzo dobrze pasuje do ekologistycznej encykliki Franciszka, w której pisze: „Wszystko jest ze sobą powiązane” (Laudato Si’, n. 91).

https://www.vatican.va/content/francesco/pl/encyclicals/documents/papa-francesco_20150524_enciclica-laudato-si.html

Mottem lub tematem podróży Bergoglio do Kanady, który jest zawarty w logo, jest jego wszechobecna mantra „iść razem”. Za Franciszka Watykan używał jej obsesyjnie i nigdy nie bardziej niż obecnie z powodu zbliżającego się Synodu o Synodalności, którego początkowe etapy „chodzenia razem” już się rozpoczęły.

https://www.synod.va/en/news/the-vademecum-for-the-synod-on-synodality.html

Greckie słowo „synod”, sunodos, oznacza „spotkanie” i pochodzi od „sun-‘razem’ i hodos ‘droga’”, za Oxford Dictionary of Word Histories (s. 498). Bycie w drodze razem jest zatem korzeniem synodu, a zatem podstawą synodalności.

https://smile.amazon.com/Oxford-Dictionary-Word-Histories/dp/0198631219

Na tym polega całe watykańskie szaleństwo na temat „chodzenia razem” – ma nawet swoją własną „duchowość” – tak jakby sama podróż była celem. Jakoś tym ludziom nie przychodzi do głowy, że można też iść razem do piekła, więc sam fakt chodzenia w zgodzie nie znaczy zbyt wiele.

https://www.synod.va/en/highlights/towards-a-spirituality-for-synodality.html

Być może jest to wskazówka od Boga Wszechmogącego, że tak jak Watykan coraz bardziej ma obsesję na punkcie „chodzenia razem”, sam Franciszek stał się niezdolny do chodzenia, przykuty głównie do wózka inwalidzkiego.

Kto ma oczy, widzi.

O DUSZPASTERSKIEJ NATURZE SOBORU WATYKAŃSKIEGO II - x. Damien Dutertre

 

O DUSZPASTERSKIEJ NATURZE SOBORU WATYKAŃSKIEGO II

Autor: x. Damien Dutertre

Czerwiec 2022 — mostholytrinityseminary.org

 

Tłumaczenie polskie za:

https://mostholytrinityseminary.org/wp-content/uploads/2022/06/Vatican2_Pastoral_Dutertre_2022.pdf  

Cytaty z Pisma Świętego zaczerpnięte z Biblii Wujka (1962)

Formatowanie tekstu nieznacznie zmienione

 

Artykuł ten odnosi się do zarzutu, jakoby Vaticanum II był „tylko duszpasterski [pastoralny]”, a zatem niewiążący, i że mógł nauczać błędu, nawet w sprawach wiary.

 

PIERWSZY ARTYKUŁ

„DUSZPASTERSKA NATURA” SOBORU WATYKAŃSKIEGO II NIE WYKLUCZA JEGO WIĄŻĄCEGO CHARAKTERU

1. Zarzut: „Sobór Watykański II był soborem jedynie duszpasterskim”.

Przez termin „sobór duszpasterski” czasami rozumie się ideę, że Vaticanum II (1) nie miał na celu zdefiniowania żadnej nowej doktryny i że w konsekwencji (2) Vaticanum II nie jest nieomylny. Miała to być próba przedstawienia doktryny katolickiej w sposób odpowiedni dla współczesnego człowieka.

Odpowiedź na to jest po pierwsze to, że Vaticanum II opublikował zarówno „konstytucje duszpasterskie”, jak i „konstytucje dogmatyczne”. Na przykład Lumen gentium jest konstytucją dogmatyczną, której otwartym celem było pogłębienie prezentacji eklezjologii zapoczątkowanej na Soborze Watykańskim w 1870 i pogłębienie zrozumienia przez Kościół roli biskupów w Kościele. Nikt temu faktowi nie zaprzecza. Stąd wyraźnie nauczał doktryny dogmatycznej. Fakt, że Jan XXIII pragnął nadać Soborowi charakter duszpasterski, nie przeczy jego dogmatycznemu charakterowi, co wyjaśnimy, komentując słowa Jana XXIII.

Odwołujemy się do rozdziału poświęconego niezawodności Kościoła w celu głębszego wyjaśnienia doktryny Kościoła na temat Magisterium, jego autorytetu i jego sprawowania. Wystarczy powtórzyć kilka punktów, aby właściwie ocenić, jakim autorytetem będzie się cieszył Sobór Watykański II, zgodnie z tradycyjnymi teologicznymi zasadami eklezjologii.

Franciszek przyjmuje niesławnego apostatę New Age Richarda Rohra na prywatnej audiencji

 

Franciszek przyjmuje niesławnego apostatę New Age Richarda Rohra na prywatnej audiencji

21 czerwca 2022

 

Tłumaczenie polskie za:

https://novusordowatch.org/2022/06/francis-receives-richard-rohr-in-audience/

Cytaty z Pisma Świętego zaczerpnięte z Biblii Wujka (1962)

 

Synteza wszystkich herezji w jednej osobie…

 

 

20 czerwca 2022 r. watykańskim biuletynie prasowym podano, że Jorge Bergoglio („Papież Franciszek”) przyjął na prywatnej audiencji ks. Richarda Rohra OFM (ur. 1943), założyciela neopogańskiego Center for Action and Contemplation [Centrum Działania i Kontemplacji] w Albuquerque w Nowym Meksyku.

https://press.vatican.va/content/salastampa/it/bollettino/pubblico/2022/06/20/0473/00973.html

https://novusordowatch.org/francis/

https://cac.org/

Rohr, Amerykanin, od dawna cieszy się dużą popularnością w Stanach Zjednoczonych, ale nie w dobry sposób. Można powiedzieć, że jest on wersją New Age piekłoszczaka [oryg. ang. „hellboy”] Jamesa Martina SJ, kolejnego gorszyciela, którego Franciszek aprobuje i któremu udzielił spotkania. Na Twitterze Martin z ekscytacją ogłosił spotkanie Franciszka z „ks.” Rohrem jako spotkanie „dwóch wielkich mistrzów duchowych”.

https://novusordowatch.org/2017/04/francis-appoints-james-martin-vatican-communications/

https://novusordowatch.org/2021/06/francis-endorses-james-martin/

https://www.americamagazine.org/faith/2019/09/30/pope-francis-meets-father-james-martin-private-audience

https://twitter.com/JamesMartinSJ/status/1538836675153084418

Nie ma wątpliwości, że zarówno Rohr, jak i Bergoglio wyznają tę samą religię, po prostu nie jest to katolicyzm.

Oficjalnie franciszkanin, Rohr nie jest zwykle widziany w habicie. W rzeczywistości szybkie sprawdzenie na YouTube wskazuje, że jego typowy strój to ubrania cywilne. To oczywiście dobrze, żeby nikt nie pomylił go z katolickim księdzem.

Jednak na spotkanie ze swoim szefem w Watykanie Rohrowi udało się wykopać swoją starą franciszkańską szatę, jak pokazują oficjalne zdjęcia Watykanu [z linku poniżej]. Jak widać również na tych zdjęciach, prezentem od Rohra dla Franciszka była kopia hiszpańskiego wydania jego odrażającego i niezwykle niebezpiecznego dzieła The Universal Christ: How a Forgotten Reality Can Change Everything We See, Hope For and Believe [Uniwersalny Chrystus: jak zapomniana rzeczywistość może zmienić wszystko, co widzimy, na co mamy nadzieję i w co wierzymy] (2019).

https://photo.vaticanmedia.va/en/5884-20-06-2022RevdoRichardRohr

https://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/B07B77R8T7/

Zanim przyjrzymy się bliżej tej bluźnierczej książce, nastąpi jeszcze kilka notatek biograficznych na temat Richarda Rohra.

O BRAKU INTENCJI PRZYJĘCIA PAPIESTWA - x. Damien Dutertre

O BRAKU INTENCJI PRZYJĘCIA PAPIESTWA

Autor: ks Damien Dutertre

Czerwiec 2022 — mostholytrinityseminary.org

 

Tłumaczenie polskie za:

https://mostholytrinityseminary.org/wp-content/uploads/2022/06/Lack_of_Intention_Dutertre_2022.pdf

Cytaty z Pisma Świętego zaczerpnięte z Biblii Wujka (1962)

Formatowanie tekstu nieznacznie zmienione

Tekst ten artykułuje argument Tezy, który wyjaśnia, dlaczego „soborowi papieże” nie są prawdziwymi papieżami, a mianowicie dlatego, że brakuje im właściwej intencji wymaganej do ważnego aktu przyjęcia papiestwa.

  

1. Wstęp.

Pierwszy numer Cahiers de Cassiciacum [Zeszytów z Cassiciacum] (wydanego przez Association Saint- Herménégilde, Nicea, maj 1979) obszernie omawia temat intencji. W części liczącej około pięćdziesiąt dwie strony biskup Guérard des Lauriers OP wyjaśnia, jak człowiek, który pomimo zewnętrznych pozorów bycia papieżem, może wewnętrznie stawiać przeszkodę w otrzymaniu formy papiestwa od Chrystusa. Innymi słowy, o ile w normalnych okolicznościach nic nie stoi na przeszkodzie, by nasz Pan dał wybranemu kandydatowi klucze św. Piotra i najwyższą władzę nad Kościołem, o tyle w obecnych okolicznościach coś w intencji wybranego kandydata przeszkadza jego przyjęciu tej najwyższej władzy. Poniżej znajduje się prezentacja tego argumentu.

2. „Soborowi papieże” nie są w rzeczywistości prawdziwymi papieżami.

Teza zgadza się z całkowitym sedewakantyzmem (czasami nazywanym „totalizmem”) mówiąc, że papieże Vaticanum II nie są prawdziwymi papieżami. Jest to fakt uznawany przez obie strony przy użyciu pośredniego argumentu opartego na nieomylności Kościoła: soborowi papieże, którzy wydawali się cieszyć najwyższą władzą nad Kościołem, powszechnie głosili błędy w doktrynie, liturgii i dyscyplinie; robili to w okolicznościach, w których w grę wchodziła niezawodność Kościoła w doktrynie, kulcie i dyscyplinie. Dlatego albo nie są papieżami, albo Kościół zbłądził (zawiódł). Ponieważ wiara katolicka zabrania nam wyznawania tego drugiego, to pierwsze musi być prawdziwe.

3. Wyjaśnienie podawane przez „całkowity sedewakantyzm”.

Tam, gdzie Teza nie zgadza się z totalizmem, jest wyjaśnienie, w jaki sposób ci pretendenci do papiestwa nie byli prawdziwymi papieżami. Totalizm zaczyna się od próby ustalenia faktu publicznej herezji wśród „papieży soborowych”. Kontynuuje twierdzenie, że publiczny heretyk nie może być ważnie wybrany do papiestwa i konkluduje, że „soborowi papieże” zostali nieważnie wybrani do papiestwa.

4. Wyjaśnienie podawane przez Tezę.

Teza przedstawia zupełnie inny argument, oparty na metafizycznych rozważaniach nad aktem przyjęcia papiestwa i naturą władzy. To są dwa zupełnie różne argumenty. Zwolennicy Tezy odrzucają argument totalistyczny jako fałszywy. Powodem tego jest to, że Prawo Kanoniczne wyraźnie wskazuje, że niezadeklarowani heretycy mogą ważnie wybierać i być wybierani w Kościele, przynajmniej tak długo, jak ich przestępstwo herezji nie zostanie uznane (zostanie to dokładnie przestudiowane w odpowiednim rozdziale).

Z drugiej strony argument wysunięty przez x. biskupa des Lauriers można podsumować w następujący sposób: aby zostać papieżem i otrzymać autorytet od Chrystusa, wybrani muszą prawdziwie przyjąć papiestwo.

Argument ten jest zatem właściwy Tezie: „soborowi papieże” nie są prawdziwymi papieżami, ponieważ nie zaakceptowali właściwie swojego wyboru do papiestwa.

 

Ostrzeżenie o Starokatolikach: fałszywi biskupi, fałszywe kościoły

 

Ostrzeżenie o Starokatolikach:
fałszywi biskupi, fałszywe kościoły

Autor: ks. Anthony Cekada

Pierwotnie opublikowano w czasopiśmie The Roman Catholic, 1980

 

 

x. Anthony Cekada – Zbiór Prac [aktualizowane]

 

x. Anthony Cekada – Zbiór Prac [aktualizowane]

 

 

 

Aktualizacja: 04.10.2022

Gdyby ktoś wiedział o dostępności tłumaczenia któregoś z artykułów, gdzie nie ma o nim informacji, proszę o zamieszczenie linka w komentarzu.

 

[Data] Tytuł polski.

Link

(Tytuł angielski)

Link

*     *     *     *     *

 

„Przemyślenie” papiestwa? Nowa narracja półtradycjonalistów

 

„Przemyślenie” papiestwa? Nowa narracja półtradycjonalistów

8 czerwca 2022

 

Tłumaczenie polskie za:

 https://novusordowatch.org/2022/06/rethinking-the-papacy-new-narrative/

 

 

Przemyślcie to jeszcze raz, koledzy!

 

Można odnieść wrażenie, że tradycjonaliści uznawania i oporu z One Peter Five nie mogą powstrzymać swojego entuzjazmu. Uczepili się nowej koncepcji, która - jak sądzą - może potwierdzić ich tradycjonalizm w stosunku do „papieża” Franciszka, a jednocześnie chronić ich przed ach-jakże-znienawidzonym sedewakantyzmem. Teraz otwarcie prezentują ideę ponownego przemyślenia Papiestwa.

Niedawno One Peter Five ogłosiło zaproszenie do nadsyłania artykułów. Coś w stylu: „To jest stanowisko, które zamierzamy zająć, a teraz potrzebujemy ludzi, którzy przedstawią argumentację na poparcie go”. Oczywiście ich stanowisko nie jest, jak powinno być, wynikiem studium doktryny katolickiej, starannie zastosowanej do aktualnej sytuacji; raczej jest tworzone na żądanie, które wynika z przyjęcia Franciszka jako papieża z jednej strony, przy próbie utrzymania praktyki przedsoborowego katolicyzmu z drugiej. Powstały w ten sposób teologiczny dom wariatów jest tym, czym wynoszą się jako „prawdziwym” katolickim stanowiskiem wobec papiestwa, więc teraz rekrutują każdego, kto może przedstawić teologiczny argument, który doprowadzi do pożądanego stanowiska.

https://onepeterfive.com/ultramontanism-false-spirit-vatican-i/

Oczywiście ani przez chwilę nie wyobrażają sobie, że robią coś niedozwolonego. Twierdzą, że chcą jedynie egzorcyzmować to, co nazywają „fałszywym duchem Soboru Watykańskiego I”, tego przerażającego straszydła „ultramontanizmu”, które rzekomo leży „u podstaw naszego obecnego kryzysu” i jest odpowiedzialne za błędne rozumienie Pierwszego Soboru Watykańskiego.

https://novusordowatch.org/2018/01/the-ultramontanism-objection/

https://novusordowatch.org/2015/04/heretical-popes-first-vatican-council/

Przygotowuje drogę i prowadzi w tym wszystkim wszechobecny dr Peter Kwasniewski, emerytowany profesor filozofii i liturgii, który w ostatnich latach awansował do statusu „teologa”, którego zadaniem było ciągłe wyjaśnianie, dlaczego Magisterium i inne oficjalne akty Franciszka powinny być odrzucone przez wiernych katolików, ale zdecydowanie nie jego twierdzenie, że jest prawdziwym papieżem.

O NIEZAWODNOŚCI KOŚCIOŁA - x. Damien Dutertre

O NIEZAWODNOŚCI KOŚCIOŁA

autor x. Damien Dutertre

 

Czerwiec 2022 — mostholytrinityseminary.org

 

Tłumaczenie polskie za:

https://mostholytrinityseminary.org/wp-content/uploads/2022/06/Indefectibility_Dutertre_2022.pdf

Cytaty z Pisma Świętego zaczerpnięte z Biblii Wujka (1962)

Formatowanie tekstu nieznacznie zmienione

Artykuł przedstawia katolicką doktrynę o niezawodności (indefectibility) Kościoła.

Od tłumacza: Termin indefectibilitas, który języki zachodnioeuropejskie przejmują bez tłumaczenia, trudno oddać wyrazem polskim. Najwłaściwsze, choć w pewnym stopniu nieścisłe, wydaje się określenie „niezawodność”, „niezawodność”.

 

1. Prosta obserwacja rodzi pytanie o „niezawodność”.

Wielu Katolików wyraźnie dostrzega zerwanie między doktryną, dyscypliną i liturgią Kościoła, jaka istniała przed Soborem Watykańskim II i reformami wprowadzonymi przez ten Sobór. Czy te reformy można przypisać Kościołowi Katolickiemu? Jak można to pogodzić z dogmatem o niezawodności Kościoła? Czy uzasadnione jest odrzucenie tych zmian? Czy uzasadnione jest sprzeciwianie się autorytetowi Kościoła?

Kościół musi bowiem trwać do końca czasów ze wszystkimi swymi istotnymi elementami, zgodnie z obietnicą Chrystusa:

A ja tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go. (Mt XVI, 18).

Z samych słów Chrystusa jasno wynika, że ​​kwestia władzy jest ściśle związana z kwestią niezawodności, jak to wyjaśnimy. Stąd św. Ambroży naucza słynnie:

Tam, gdzie jest Piotr, tam jest Kościół; tam, gdzie jest Kościół, nie ma śmierci, ale życie wieczne. (Św. Ambroży, w Ps. XL. n. 30).

Naszą intencją jest zatem przedstawienie odpowiednich punktów doktryny (nauki) dotyczących niezawodności Kościoła, a szczególnie różnych aspektów jego nieomylności w nauczaniu, by móc później skonfrontować je z odstępstwem Soboru Watykańskiego II, aby wyciągnąć właściwe wnioski.