Grzech pychy (The Sin of Pride)

 

Grzech pychy (The Sin of Pride)

poniedziałek, 14 czerwca 2021

 

Tłumaczenie polskie za:

http://introiboadaltaredei2.blogspot.com/2021/06/the-sin-of-pride.html

 

 

Nie przesadzam, kiedy mówię ludziom, że jednym z największych zagrożeń dla rasy ludzkiej – mentalnie, fizycznie i duchowo – jest akceptacja i aktywne wspieranie seksualnej perwersji LG-SS (w oryginale ang. jest LGBTQIAA+ - po polsku jest dużo prościej – przyp tłum). Niecałe dwa tygodnie temu przechodziłem obok kościoła protestanckiego, który miał wielki napis z przodu, na którym widniało: „Miłość jest miłością. Szczęśliwego miesiąca dumy” (Pride – pycha, duma, jest ot też hasło sodomitów – przyp tłum) z tęczową flagą Sodomy i Gomory przypiętą pod słowami. Dla Katolików przed Wielką apostazją (a dzisiaj tradycjonalistów) czerwiec był miesiącem tradycyjnie poświęconym Najświętszemu Sercu Jezusa. Teraz „Ks.” James Martin (odpowiednio nazwany „Hellboy” („piekłoszczak”) przez świetną witrynę internetową „Novus Ordo Watch”) co roku „wychodzi” (Outreach) do zboczeńców, nie po to, by żałowali i żyli w celibacie, ale by „zaakceptowali siebie takimi, jakimi są”.

Outreach 2021 odbędzie się jeszcze w tym miesiącu przez Internet, podobnie jak w zeszłym roku, z powodu COVID. Wydarzenie w 2020 roku zostało uświetnione filmem z przesłaniem poparcia dla sodomitów przez przywódców „katolickich”. Według National Catholic Reporter:

Film z 18 czerwca rozpoczął się od jezuity ks. Jamesa Martina przypominającego wszystkim katolikom LGBTQ, że stworzył ich Bóg i że są tak samo częścią Kościoła Katolickiego jak papież, biskupi czy lokalni proboszczowie.

W swoich przesłaniach prelegenci oferowali słowa nadziei i zachęty oraz wezwali kościół i członków, aby byli bardziej inkluzywni. Dominikanka, s. Luisa Derouen, która jest ministrem społeczności transpłciowej od 1999 roku, powiedziała, że ​​tęskniła za spotkaniem ze wszystkimi transpłciowymi uczestnikami. „To był zaszczyt i przywilej mojego życia iść z wami w waszą świętą podróż” – powiedziała.

Arcybiskup John Wester z Santa Fe w Nowym Meksyku okazał swoje wsparcie tym, którzy służą społeczności LGBTQ. Nazwał ich pracę „cenną” i „docenianą”. Wester powiedział, że ministrowie odegrali rolę „dobrego pasterza”, zbliżając członków LGBTQ do Boga. „Twoja służba służy nam wszystkim, gdy głosisz bezwarunkową miłość i miłosierdzie Boga w świecie rozdartym przez uprzedzenia i wykluczenie” – powiedział.

Jezuita ks. John Cecero, przełożony jezuickiej prowincji północno-wschodniej USA, wezwał członków LGBTQ do „udziału w pojednawczej misji Jezusa”. Powiedział, że jest to zaproszenie do otwartego, pełnego szacunku dialogu, nie tylko w Kościele, ale także w społeczeństwie i kulturze. Zachęcał członków LGBTQ do zmierzenia się z nienawiścią i homofobią w Kościele i kraju poprzez bycie „świetlistą latarnią”.

(Patrz https://www.ncronline.org/news/people/catholic-leaders-mark-pride-month-video-conference; Podkreślenie moje. Pełne wideo można zobaczyć za pośrednictwem innego linku zawartego w tym właśnie podanym).

Infiltracja społeczeństwa przez sodomitów i ich akceptacja doprowadziła do pełnego „świętowania”. Nawet fałszywe sekty, takie jak kościół protestancki, obok którego przejeżdżałem, potępiały perwersję w niezbyt odległej przeszłości. Szaleństwo jest oczywiste. Weźmy hasło „miłość jest miłością” – nie, tak nie jest. Pamiętam satyryczną kreskówkę, w której kobieta miała pocałować krowę, a podpis brzmiał: „Miłość jest miłością”. Nawet starożytni, pogańscy Grecy rozumieli trzy rodzaje miłości; eros (miłość romantyczna), philia (miłość do krewnych i przyjaciół) i agape (miłość skierowana do Boga i do innych z miłości do Boga. Jak powiedział Chrystus: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.” Jana 15:13).

Kocham moją żonę, kocham rodziców, kocham mojego najlepszego przyjaciela i kocham Boga. Miłość, którą mam do każdego z nich, jest zarówno odczuwana, jak i wyrażana w bardzo różny sposób. Jeśli stosujesz romantyczną miłość do swoich rodziców, to nie jest to „miłość jest miłością”, nazywa się to „kazirodztwem” i jest moralnie złe i chore psychicznie. W odniesieniu do zwierząt miłość romantyczna to zoofilia. W odniesieniu do dzieci jest to pedofilia (którą duchowni sekty Vaticanum II znają aż za dobrze – zarówno ci w więzieniu, jak i poza nim). W odniesieniu do osób tej samej płci jest to homoseksualizm; który jest tak samo moralnie zdeprawowany, nienaturalny, grzeszny i chory jak inne perwersje. Natychmiastowy zarzut, jaki słyszę, brzmi: „Jeśli homoseksualizm jest chorobą psychiczną, to nie może być grzeszny”.

Chociaż prawdą jest, że „Kto nie używa rozumu, nie grzeszy formalnie przekraczając prawo moralne z powodu ignorancji…” (zob. teolog Jone, Moral Theology, [1961], s. 20), osoba, która nie jest obłąkana jest moralnie odpowiedzialna za te czyny popełnione będąc w posiadaniu rozumu. Dlatego osoba, która jest kleptomanem, ma chorobę psychiczną przysposabiającą do kradzieży. Wiedząc, że kradzież jest zła, mają moralny obowiązek szukać profesjonalnej pomocy i robić wszystko, co w ich mocy, aby się powstrzymać. Niezastosowanie się do tego lub „świętowanie pychy złodziei” stanowiłoby ciężki grzech. Sekta Vaticanum II zachęca do tego „grzechu pychy” wśród zboczeńców seksualnych. (Niedawno słyszałem, jak jedna osoba odnosi się do nich jako „ludzie alfabetu” z śmiesznej etykiety „LG-SS” – sprytne i to nazwa, której sam mogę używać).

Bergoglio nie może powoływać się na nieznajomość tego, co zamierza James Martin, a także tak zwany „arcybiskup” i „biskup”, którzy pojawili się w nagraniu wideo promującym grzech. Kościół nie może dać tego, co złe i/lub błędne. Jednak Bergoglio i jego duchowni promują ten zły błąd. Dlatego Bergoglio nie może być papieżem, a ci duchowni nie mogą być duchownymi katolickimi. Są fałszywymi pasterzami fałszywej i stworzonej przez człowieka sekty. Zauważ też, jak używają terminu homofobia; wymyślonego zaburzenia psychicznego, które pociąga za sobą irracjonalny strach przed homoseksualistami. Innymi słowy, zboczeniec nie jest chory psychicznie, ty jesteś.

Teraz dodajmy neologizm transfobiczny, ponownie sugerujący, że osoba, która zaprzecza, że ​​istnieje 58 płci i że możesz „wybrać swoje zaimki”, ma chorobę psychiczną, a nie ten mężczyzna, który uważa się za kobietę lub kobieta, która myśli, że jest mężczyzną. W tym roku szaleństwo tylko się pogorszyło. W grudniu 2018 roku napisałem post o transseksualnym szaleństwie, który zatytułowałem Kiedy Harry stał się Sally (When Harry Became Sally) po książce o tym samym tytule opublikowanej wcześniej w tym samym roku przez dr Ryana Andersona. Tytuł książki dr Andersona to humorystyczna opowieść o przebojowej komedii z 1989 roku Kiedy Harry poznał Sally z Billym Crystalem i Meg Ryan w rolach głównych. Powodem tytułu jest fakt, że film był próbą odpowiedzi na pytanie: „Czy to możliwe, aby mężczyzna i kobieta naprawdę byli 'tylko przyjaciółmi'?” Teraz jesteśmy proszeni o rozważenie, czy kobieta może być mężczyzną i vice versa. Przeczytałem tę książkę i jest to jedna z niewielu współczesnych książek, które serdecznie poparłem na tym blogu. Możesz przeczytać mój post w całości tutaj: http://introiboadaltaredei2.blogspot.com/2018/12/when-harry-became-sally.html.

21 lutego tego roku Amazon.com zbanował książkę na swojej platformie bez wyjaśnienia. Czterech republikańskich senatorów napisało list do dyrektora generalnego Amazon, Jeffa Bezosa, pytając, dlaczego została usunięta. W liście senatorowie (Rubio z Florydy, Hawley z Missouri, Lee z Utah i Braun z Indiany) napisali:

Podejmując decyzję o usunięciu książki Andersona ze swoich platform, Amazon otwarcie zasygnalizował konserwatywnym Amerykanom, że ich poglądy nie są mile widziane na jego platformach. Krótkowzroczna cenzura Amazona tego dobrze zbadanego i przemyślanego wkładu we współczesny amerykański dyskurs to nie tylko decyzja podjęta w złym guście, ale to atak na wolność słowa, który ma poważne konsekwencje dla przyszłości otwartego dyskursu w erze cyfrowej…

Początkowo Amazon odmówił komentowania konkretnie listu senatorów, pisząc, że „firma zastrzega sobie prawo do ściągnięcia z półki każdej książki, która jej zdaniem narusza wytyczne dotyczące treści firmy dotyczące mowy nienawiści i innych kwestii”. Senator Hawley nie był zadowolony. Chciał wiedzieć, przemawiając w Senacie, dlaczego Kiedy Harry poznał Sally stanowi „mowę nienawiści”, podczas gdy Amazon nadal sprzedaje Mein Kampf Adolfa Hitlera. Amazon odpowiedział drugi raz. W liście stwierdza się, że Amazon „zdecydował się nie sprzedawać książek, które utożsamiają tożsamość LG-SS z chorobą psychiczną”. (Patrz https://ncac.org/news/amazon-book-removal).

Podsumowując: jeśli ktoś sprzeciwia się stylowi życia sodomitów/alfabetów, to jest to chory psychicznie, nienawistny bigot. Co więcej, jeśli ktoś odważy się twierdzić, że ludzie alfabetu mają zaburzenia psychiczne, zostanie ocenzurowany i potraktowany jak parias. Czy poważne sankcje prawne mogą być daleko w tyle, gdy ktoś odważy się wypowiedzieć przeciwko perwersji?

W tym poście pokażę dokładnie, jak naprawdę chorzy psychicznie są ludzie alfabetu – bez przeprosin i bez cenzury.

 

LGBTQIA = Chorzy psychicznie i moralnie zdeprawowani

OSTRZEŻENIE! Ta sekcja postu zawiera obrazowy język i opisuje niepokojące zachowania. Zaleca się dyskrecję czytelnika.

A) Zagrożenia dla zdrowia fizycznego, których unikają osoby zdrowe psychicznie.

Zachowanie homoseksualne jest obiektywnie szkodliwe. Najbardziej oczywistym tego dowodem są negatywne konsekwencje dla zdrowia fizycznego, które mogą wynikać bezpośrednio z aktów homoseksualnych, a najbardziej dramatycznymi z tych negatywnych konsekwencji jest wysoce podwyższone ryzyko zakażenia HIV i AIDS wśród mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami. Spośród wszystkich Amerykanów, którzy zmarli na AIDS od początku epidemii prawie 40 lat temu, ponad 300 000 z nich to mężczyźni, których jedynym znanym czynnikiem ryzyka było to, że uprawiali seks z innymi mężczyznami. (Patrz „ HIV Surveillance Report”, Centers for Disease Control and Prevention, listopad 2016 r.).

Centers for Disease Control donoszą, że mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami stanowią „ponad dwie trzecie wszystkich nowych zakażeń wirusem HIV każdego roku (70 procent lub szacunkowo 26,200 zakażeń w 2014 roku)”, a wskaźnik ten wynosi „ponad 44 razy więcej niż inni mężczyźni”. (Patrz „Ulotka informacyjna CDC: HIV wśród mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych”, Centers for Disease Control and Prevention, luty 2017).

Seks analny jest niebezpieczny. Podczas stosunku odbytniczego odbytnica staje się mieszanką:

• śliny i jej zarazków i/lub sztucznego lubrykantu,

• własnego kału odbiorcy,

• wszelkich drobnoustrojów, infekcji lub substancji znajdujących się na prąciu oraz

• płynu nasiennego osoby wprowadzającej.

Plemniki, które obniżają odporność, łatwo penetrują wyściółkę odbytu (która ma grubość tylko jednej komórki), a rozdarcie lub siniaczenie ściany odbytu jest bardzo powszechne podczas seksu analnego. Dzięki temu substancje te uzyskują niemal bezpośredni dostęp do krwiobiegu. W przeciwieństwie do stosunku heteroseksualnego – w którym plemniki nie mogą przeniknąć do wielowarstwowej pochwy i nie ma kału – stosunek odbytniczy jest prawdopodobnie najbardziej efektywnym seksualnie sposobem rozprzestrzeniania wirusowego zapalenia wątroby typu B, HIV, kiły i wielu innych chorób przenoszonych przez krew. (Patrz Manligit i in. (1984) „Chronic immune stimulation by sperm alloantigens” J American Medical Assoc 251:237-38; Mulhall i in. (1990) „Anti-sperm antibodies in homosexual men”. Genitourinary Medicine 66:5 -7; Ratnam KV (1994) „Effect of sexual practices on T cell subsets.” Intl J of STDs and AIDS 5:257-61).

Rozerwanie ściany odbytu jest szczególnie prawdopodobne podczas „fistingu”, kiedy ręka i ewentualnie ramię są wkładane do odbytu. Jest to również powszechne, gdy używa się „zabawek” (żargon homoseksualny o przedmiotach wkładanych do odbytu — butelki, marchewki, a nawet myszoskoczki zamknięte w dużych lateksowych balonach, które miotają się wokół odbytu, aż się uduszą, dając sodomicie intensywną przyjemność seksualną). (Patrz Adams (1986) „The straight dope.” The Reader, 3/28/86).

Całe to szaleństwo sodomitów prowadzi również do wyższych zachorowań na raka. Mężczyźni homoseksualni i biseksualni są 17 razy bardziej narażeni na raka odbytu niż mężczyźni heteroseksualni. (Patrz „Gay and Bisexual Men’s Health: Sexually Transmitted Diseases”, Centers for Disease Control and Prevention, 9 marca 2016 r.). Biuro ds. Zdrowia Kobiet przy Departamencie Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych informuje: „Niektóre choroby przenoszone drogą płciową są częstsze wśród lesbijek i kobiet biseksualnych i mogą być łatwo przenoszone z kobiety na kobietę (takie jak bakteryjne zapalenie pochwy).” (Patrz „Lesbian and Bisexual Women Health Fact Sheet”, Rhode Island Student Assistant Service).

 

B) Problemy ze zdrowiem psychicznym.

Komunistyczne Southern Poverty Law Center, które nazywa tradycjonalistów „grupą nienawiści”, w artykule 10 obalonych mitów antygejowskich, mówi, że jednym z takich mitów jest: „Geje są bardziej podatni na choroby psychiczne i nadużywanie narkotyków i alkoholu”. Jednak w swoim własnym wyjaśnieniu „faktów” przyznają, że „prawdą jest, że osoby LG-SS mają tendencję do częstszego występowania lęków, depresji i chorób związanych z depresją oraz zachowań, takich jak nadużywanie alkoholu i narkotyków, niż w populacji ogólnej”. Zob. Evelyn Schlatter i Robert Steinback, „10 Anti-Gay Myths Debunked”, Intelligence Report 140 (2010), Southern Poverty Law Center.

Nawet Stowarzyszenie Lekarzy Gejów i Lesbijek (GLMA) zauważyło te problemy. Na przykład wśród mężczyzn, którzy identyfikują się jako homoseksualiści:

• Problemy z obrazem ciała są częstsze wśród gejów, a homoseksualiści znacznie częściej doświadczają zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia lub anoreksja.

• Geje zażywają substancje [narkotyzujące] częściej niż ogół populacji i to nie tylko w większych miastach. Obejmują one szereg substancji, od azotanu amylu („poppers”) po marihuanę, ecstasy i amfetaminy.

• Wydaje się, że depresja i lęk dotykają gejów częściej niż w populacji ogólnej. . . Młodzież i młodzi dorośli mogą być szczególnie narażeni na samobójstwo. . .

• Geje stosują tytoń znacznie częściej niż heteroseksualni mężczyźni, osiągając prawie 50 procent w kilku badaniach.

(Zob. Robert J. Winn, „Ten Things Gay Men Should discussion with Their Healthcare Provider”, GLMA, maj 2012).

 

Federalna Administracja ds. Nadużywania Substancji i Zdrowia Psychicznego (Substance Abuse and Mental Health Services Administration) zgłosiła następujące niepokojące fakty dotyczące kobiet, które identyfikują się jako praktykujące lesbijki:

• Wśród dorosłych badanie, w którym zbadano ryzyko zaburzeń psychicznych wśród osób mających partnerów tej samej płci, wykazało, że w ciągu ostatnich 12 miesięcy kobiety mające partnerów tej samej płci doświadczyły więcej zaburzeń zdrowia psychicznego, takich jak poważna depresja, fobia i zespół stresu pourazowego (PTSD) – niż kobiety z partnerami płci przeciwnej

• Inne badanie „wykazało, że jawne lesbijki i kobiety biseksualne, doświadczały większego stresu emocjonalnego jako nastolatki i były od 2 do 2,5 razy bardziej narażone na myśli samobójcze w ciągu ostatnich 12 miesięcy niż kobiety heteroseksualne. Tymczasem niejawne lesbijki i kobiety biseksualne, częściej podejmowały próby samobójcze niż kobiety heteroseksualne”.

• „Badania wykazały, że lesbijki są od 1,5 do 2 razy bardziej skłonne do palenia niż kobiety heteroseksualne”.

• „Wiele badań sugeruje również, że lesbijki znacznie częściej piją dużo niż kobiety heteroseksualne”.

(Patrz Substance Abuse and Mental Health Services Administration, Top Health Issues for LGBT Populations Information & Resource Kit. Publikacja HHS nr (SMA) 12-4684. Rockville, MD: Substance Abuse and Mental Health Services Administration, 2012, C1-2) .

 

Przemoc psychotyczna

Sześciu największych amerykańskich seryjnych morderców płci męskiej było homoseksualistami:

• Donald Harvey zabił 37 ofiar w Kentucky

• John Wayne Gacy zgwałcił i zabił 33 chłopców w Chicago, grzebiąc ich pod swoim domem i na podwórku

• Patrick Kearney odpowiadał za 32 osoby, tnąc swoje ofiary po seksie i zostawiając je w workach na śmieci wzdłuż autostrad w Los Angeles

• Bruce Davis molestował i zabił 27 młodych mężczyzn i chłopców w Illinois

• Grupa gejowskich morderstw i tortur na tle seksualnym (Corll-Henley-Brooks) wysłała do grobu 27 mężczyzn i chłopców z Teksasu; a Juan Corona został skazany za zamordowanie 25 pracowników migrujących (uprawiał seks z ich zwłokami – „nekrofilia”).

Patologia jedzenia własnych ofiar seksualnych charakteryzowała również Jeffreya Dahmera z Milwaukee w 1992 roku. Nie tylko zabił 17 młodych mężczyzn i chłopców, ale także ugotował i zjadł ich części ciała. Związek między seryjnym morderstwem a homoseksualizmem nie jest nowy. Dwóch gejów rywalizuje o miano „najgorszego mordercy świata”. Podczas nazistowskiego terroru kat Auschwitz Ludwig Tiene dusił, miażdżył i gryzł chłopców i młodych mężczyzn na śmierć, podczas gdy ich gwałcił. Choć suma jest niepewna, często mordował nawet 100 osób dziennie. Gilles de Rais (Sinobrody) brutalnie zniszczył życie 800 chłopcom. Każdy chłopak został zwabiony do jego domu, wykąpany i nakarmiony. Tak jak biedny chłopiec pomyślał „to jest mój szczęśliwy dzień”, został zgwałcony, a następnie zabity przez rozerwanie lub pocięcie na kawałki i albo spalenie albo zjedzenie. Nawet jeśli prawdą jest, że „10% populacji” to osoby homoseksualne/biseksualne, wśród sodomitów liczba morderstw jest nieproporcjonalnie wysoka.

 

Molestowanie dzieci

• Ponad 90% osób molestujących dzieci to mężczyźni

• 25-40% molestowania to przez osoby tej samej płci, znacznie przekraczające odsetek homoseksualistów

• 43% seksu między nauczycielami a uczniami to homoseksualny

• 50% seksu między rodzicami zastępczymi a wychowankami ma charakter homoseksualny

• W badaniu 21 skandali seksualnych w „domach grupowych” — 71% było homoseksualnymi

• Wśród osób, które dopuszczają się kazirodztwa: rodzice homoseksualni — 18%; Rodzice heteroseksualni — 0,6%

(Patrz Freund K, Watson RJ (1992) „Proporcje pedofilów heteroseksualnych i homoseksualnych wśród przestępców seksualnych wobec dzieci: badanie eksploracyjne.” Journal of Sex & Marital Therapy 18:34-43).

Zwróć uwagę, że dewianci NAMBLA (North American MAN BOY Love Association) to „Północnoamerykańskie Męskie Stowarzyszenie Miłości Chłopców, a nie „Stowarzyszenie Miłości DOROSŁYCH do DZIECI”, co wyraźnie oznacza homoseksualistów płci męskiej, a nie heteroseksualistów uganiających się za dziewczętami lub dorosłych kobiet, które uganiają się za nieletnimi chłopcami lub nieletnimi dziewczętami.

 

Problemy psychiczne osób transpłciowych

• Osoby z dysforią płciową lub tożsamością transpłciową częściej niż ogół społeczeństwa angażują się w zachowania wysokiego ryzyka, które mogą wynikać lub przyczyniać się do zaburzeń psychicznych (lub oba naraz). Niektóre zachowania wysokiego ryzyka są bezpośrednio związane z ich chęcią zmiany płci. Na przykład niektóre osoby, które identyfikują się jako osoby transpłciowe, dokonują samookaleczeń lub przechodzą procedury pozamedyczne. (Patrz Janice Raymond, The Transgender Empire: The Making of the She-Male, [1979], str. 34-35).

• Wysokie wskaźniki samobójstw występują nawet wśród osób, które przeszły już operację zmiany płci, co sugeruje, że tendencje samobójcze wynikają z leżącej u ich podłoża patologii. Jak na ironię, niektórzy twierdzą, że samobójstwo jest powodem operacji zmiany płci.

Według prosodomickiej Human Rights Campaign:

Ponad połowa transpłciowych nastolatków płci męskiej, którzy wzięli udział w badaniu, zgłosiła próbę samobójczą w swoim życiu, podczas gdy 29,9% transpłciowych nastolatków płci żeńskiej stwierdziło, że próbowało popełnić samobójstwo. Wśród młodzieży niebinarnej 41,8 procent respondentów stwierdziło, że w pewnym momencie swojego życia próbowało popełnić samobójstwo.

(Patrz https://www.hrc.org/news/new-study-reveals-shocking-rates-of-attempted-suicide-among-trans-adolescen).

 

Osoba zdrowa psychicznie akceptuje rzeczywistość swojej tożsamości seksualnej. Smutek i złość z powodu genetyki sygnalizują problemy ze zdrowiem psychicznym, które można i należy rozwiązać poprzez poradnictwo psychologiczne. Literatura akademicka zawiera kilka klinicznych opisów udanych wysiłków zmierzających do przezwyciężenia problemów związanych z tożsamością płciową. Kilkadziesiąt lat temu pojawiły się już ustalenia wskazujące „na możliwość interwencji psychospołecznej jako alternatywy dla operacji w leczeniu transseksualizmu”. (Patrz David H. Barlow, Gene G. Abel, Edward B. Blanchard, „Gender Identity Change in Transsexuals”, Archives of General Psychiatry 36 [1979]).

Podsumowanie

Spojrzenie na fakty pokazuje, że osoby LG-SS mają poważne problemy ze zdrowiem psychicznym, a także problemy moralne, które są sprzeczne zarówno z naturą, jak i Bogiem. Sprzeciwianie się sodomitom i próba uzyskania dla nich pomocy zarówno psychicznej, jak i duchowej jest tym, czego rozpaczliwie potrzebują. Lawendowe lobby wykracza poza oklepany argument „nie możesz narzucać innym swoich przekonań religijnych”. Zamiast tego zaczynają atakować religijne nauki o homoseksualizmie, argumentując, że taka doktryna „szkodzi społeczności LG-SS”, a ludzie, którzy wierzą, że perwersja seksualna jest niemoralna, nienaturalna, i jest chorobą psychiczną, sami są psychicznie chorzy, a także są nienawistnymi bigotami, którzy muszą być usuwani z dyskursu publicznego.

Moim zdaniem stało się tak źle, że potrzebujemy poprawki do Konstytucji uznającej małżeństwo za związek jednego mężczyzny i jednej kobiety oraz uznającej zachowania homoseksualne za przestępstwo, które może być prawnie zabronione. (To obaliłoby wszystkie decyzje Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, które były przeciwne, począwszy od 2003 r.). Prawo jest świetnym nauczycielem. Każdy homoseksualista, który sam nie otrzymuje pomocy, może zostać skazany za przestępstwo homoseksualizmu i poddany obowiązkowej terapii konwersyjnej i/lub karze więzienia. Wreszcie, wszelka publiczna promocja LG-SS przez korporację lub instytucję edukacyjną podlegałaby wysokim karom. Brzmi drakońsko? Nie, jeśli zdajesz sobie sprawę, że w grę wchodzą same podstawy naszej cywilizacji.

Prawda jest taka, że ​​zachowanie homoseksualne zostało uznane za zaburzenie psychiczne przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne i jako takie wymienione w Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders do 1973 roku, kiedy to zostało usunięte pod presją polityczną, aby znormalizować takie dewiacje. Homoseksualizm i związane z nim zaburzenia (np. transpłciowość) to nie tylko problem religijny. Zachowania te są niebezpieczne dla (a) osoby, która je praktykuje, (b) innych ludzi oraz (c) ogółu społeczeństwa. Najbardziej współczującą rzeczą, jaką możemy zrobić, jest poinformowanie osób LG-SS, że są chore i potrzebują pomocy. Popełniają także jeden z czterech grzechów, które wołają do nieba o pomstę. Jednak społeczeństwo mówi im, że są normalni, a sekta Vaticanum II (potępiając to „w księgach”) de facto mówi im, aby nadal grzeszyli.

Bergoglio i jego sekta, w imię „miłości, inkluzywności i współczucia”, nadal spychają z gejowskim zacięciem chorych psychicznie zboczeńców do piekła.