Wybitny Przedsoborowy Teolog: Heretycki Papież Jest Niemożliwy
29 kwietnia 2022
Tłumaczenie polskie za:
https://novusordowatch.org/2022/04/felix-cappello-heretical-pope-impossible/
Ks. Felix Cappello SJ o rozgrzewającym serca problemie…
Jezuita ks. Felix Cappello (1879-1962) był wybitnym teologiem Kościoła katolickiego. Posiadał doktoraty z teologii, filozofii i prawa kanonicznego. Wykładał na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w latach 1920-1959 i służył jako doradca watykański.
http://www.canonlaw.info/personalservant.htm
https://www.iuscangreg.it/cappello
W 1911/12 ks. Wydano 2-tomowe dzieło Cappello De Curia Romana („O Kurii Rzymskiej”). Tom 2 zajmuje się konkretnie Kurią Rzymską w czasach, gdy nie ma papieża, w stanie sede vacante. Zawiera potraktowanie kwestii „papieża heretyka” (Papa haereticus) oraz tego, czy Kościół ma prawo go usunąć. Jest to sprawa, która jest bardzo interesująca w naszych czasach i była interesująca przez jakiś czas, nawet w Watykanie:
https://novusordowatch.org/2016/11/vatican-prelates-studying-heretical-pope/
https://openlibrary.org/works/OL4925886W/De_Curia_romana
Ostatnio Taylor Marshall poruszył tę kwestię (w klipie z poniższego linku), a antysedewakantystyczny duet John Salza i Robert Siscoe skupił na niej wiele uwagi. Dlatego uznaliśmy, że warto przedstawić ten artykuł opinii publicznej w ekskluzywnym tłumaczeniu na język angielski.
https://novusordowatch.org/2020/08/assessing-taylor-marshalls-infiltration/
PL: https://novusordo-pl.blogspot.com/2021/03/ocena-infiltration-taylora-marshalla.html
https://www.youtube.com/watch?v=V0gUPFzqbNM
https://novusordowatch.org/2022/01/scratch-that-salza-siscoe-laymann/
PL: https://novusordo-pl.blogspot.com/2022/01/skresl-to-jak-salza-i-siscoe-bednie.html
Pisząc w 1912 r. przed Soborem Watykańskim II, ks. Cappello oczywiście nie był pod wpływem obecnego bałaganu kościelnego, a więc nie jest stronniczy w tej kwestii w taki czy inny sposób. Jednocześnie, pisany po Soborze Watykańskim I, a także po pontyfikacie papieża Leona XIII, jego traktat teologiczny zawiera bogactwo nauk dogmatycznych i doktrynalnych, które zostały wydane przez papieskie magisterium w XIX wieku, z korzyścią dla wielu teologów z przeszłości jakiej nie mieli ci, którzy omawiali kwestię Papa haereticus.
https://novusordowatch.org/2020/03/theological-errors-of-vatican2/
https://novusordowatch.org/2015/04/heretical-popes-first-vatican-council/
Tak więc analiza ks. Cappello jest zarówno niezwykle kompetentna, jak i bezstronna. To najlepszy scenariusz z obu tych światów.
________________________________________
ARTYKUŁ II
Czy Biskup Rzymski może zostać usunięty przez Kardynałów lub przez Sobór Powszechny?
1. Błędne opinie. – Wieloraki błąd, wyraźnie sprzyjający herezji, podnieśli rojaliści i inni pseudokatolicy, mniej lub bardziej przesiąknięci zasadami gallikanizmu.
1° Niektórzy nauczają, że kardynałowie mają prawo nie tylko wybrać Papieża, ale także zdetronizować go dla słusznej sprawy.
2° Inni twierdzą, że władza detronizacji Papieża należy do powszechnej społeczności wiernych, czyli do Kościoła.
3° Inni twierdzą, że wspomniana zdolność nie należy do kardynałów, ani do Kościoła czy wspólnoty wiernych, lecz tylko do Soboru Powszechnego. Stąd propozycja gallikanizmu: „Sobory ekumeniczne są ponad papieżem, nawet poza czasem schizmy”.
4° Niektórzy mówią, że Biskup Rzymski ma być usunięty przez Sobór Powszechny, gdy zajdzie najpoważniejsza przyczyna, taka jak: a) jeśli nieudolnie rządzi Kościołem; b) jeśli staje się wstrętny dla społeczności biskupów lub wiernych; c) jeśli rządzi swoimi poddanymi bezbożnie lub niesprawiedliwie; d) jeśli prowadzi haniebne życie; e) jeśli popadnie w herezję.
5° Inni ograniczają władzę Soborów ekumenicznych do usunięcia Papieża tylko do nadzwyczajnych przypadków, na przykład, jeśli jest on gorszący, heretycki lub ma wątpliwą prawowitość. Patrz Bossuet [Defensio, lib. X, cap. XXI.].
6° Nie brakuje także doktorów, którzy twierdzą, że Biskup Rzymski za niektóre okrutniejsze zbrodnie, zwłaszcza za zepsucie moralne, herezję itp., traci jurysdykcję ipso facto, tak że nie jest wymagany wyrok detronizacji na Soborze powszechnym; co najwyżej, jak mówią, wystarczy wyrok deklaratywny popełnienia przestępstwa i jest wystarczający.
Takie opinie są wyraźnie błędne, co jasno wynika z tego, co zostało powiedziane poniżej.
2. Kwestia papieża-heretyka. – Katolickim dogmatem jest to, że kiedy Biskup Rzymski przemawia ex cathedra, to znaczy, gdy pełni obowiązki pasterza i nauczyciela wszystkich Chrześcijan, jest nieomylny dzięki specjalnej asystencji Ducha Świętego. Tak więc niniejsze pytanie nie dotyczy Papieża jako pasterza powszechnego i Nauczyciela Kościoła, ale raczej jako osoby prywatnej. W tej sprawie Autorzy zwykle pytają, czy Papież Rzymski, który popadł w herezję, traci najwyższą władzę ipso facto, czy też ma zostać usunięty przez Sobór ekumeniczny.
Zobaczymy poniżej, czy to przypuszczenie ma zostać przyjęte czy nie. Powszechnie panują różne opinie.
Pierwsza z nich stwierdza, że Biskup Rzymski traci ipso facto jurysdykcję papieską za herezję, nawet ukrytą, bez wymogu jego usunięcia [por. Palmieri, De Romano Pontifice, s. 40].
Druga twierdzi, że przez notoryczną i otwarcie ujawnianą herezję papież zostaje pozbawiony władzy ipso facto, przed jakimkolwiek wyrokiem deklaratywnym [por. Bellarm., De R. Pontif., lib. II, cap. 30; Bouix, De Papa, t. II, s. 653].
Trzecia twierdzi, że Biskup Rzymski nie traci władzy ipso facto nawet z powodu herezji, która jest notoryczna lub publiczna; niemniej jednak może i musi zostać usunięty wyrokiem, przynajmniej takim, który stwierdza przestępstwo [Por. Suarez, De fide, disp. 10, sect. 6, n. 6].
Czwarta utrzymuje, że Papież nie traci swojej jurysdykcji z powodu herezji, ani nie może być jej pozbawiony przez zdetronizowanie [Por. Bellarm., l. c.].
Piąta oświadcza, że Biskup Rzymski nie może popaść w herezję, nawet jako prywatny doktor; to znaczy zaprzecza samemu przypuszczeniu [Por. Billot, t. III, s. 141].
Która z tych opinii jest bardziej prawdopodobna?
3. Nauka katolicka, jaką należy przyjąć. – Po pierwsze, jest pewne, że Biskup Rzymski nie podlega ani Kolegium Kardynałów, ani Radzie Biskupów, ponieważ sam jest Biskupem Biskupów, pasterzem pasterzy, głową wszystkich Kościołów partykularnych i samego Kościoła powszechnego. Dlatego Papież jest po prostu i absolutnie ponad Kościołem powszechnym i ponad Soborem powszechnym, tak że ponad sobą nie uznaje nikogo na ziemi za swojego przełożonego [por. Bellarm., De Concil. auct., lib. II, cap. XIII].
Dlatego nie można twierdzić, że kardynałowie lub biskupi zjednoczeni razem mają prawo do usunięcia Biskupa Rzymskiego. I rzeczywiście:
a) Chrystus ustanowił Piotra i jego następców, a nie kardynałów czy biskupów, fundamentem Kościoła. Teraz, gdyby Kolegium Kardynałów lub Sobór Biskupów mógł usunąć Papieża, czy nie bylibyśmy zobowiązani do stwierdzenia, że ci kardynałowie i biskupi są fundamentem Kościoła, wbrew pozytywnej woli Chrystusa?
b) Chrystus powierzył Piotrowi i jego następcom obowiązek karmienia baranków i owiec oraz utwierdzania braci w wierze. Ale gdyby papież mógł zostać usunięty, to nie on by karmił lub utwierdzał, ale raczej byłby karmiony i utwierdzany przez innych.
c) Biskup Rzymski posiada pełną i całkowitą władzę w Kościele, tak że niezależnie od niego żadna władza nie istnieje ani nie może być poczęta.
d) Biskupi nie posiadają jurysdykcji, a przynajmniej nigdy nie mogą jej ważnie i zgodnie z prawem wykonywać, chyba że są zależni od Papieża; ale gdyby mieli prawo do usunięcia papieża, działaliby w ten sposób nie tylko niezależnie od papieża, ale przeciwko niemu.
e) Sobór powszechny nie ma żadnej wartości, jeśli nie zwołuje go Biskup Rzymski, nie przewodniczy mu i nie zatwierdza jego aktów swoją najwyższą władzą.
f) Biskupi i inni mają jakąkolwiek władzę, o ile jest im przyznana przez prawo Boże, naturalne lub kościelne. Ale ani prawo boskie, ani naturalne, ani kościelne nie dają biskupom i innym prałatom władzy do usunięcia Biskupa Rzymskiego. Zatem [odpowiednie wnioski następują].
g) Cokolwiek uczynią biskupi lub kardynałowie, lub jakiekolwiek inne osoby, które są poza Kościołem, należy uważać za bezwartościowe i bezprawne. Bo tam, gdzie jest Piotr lub Biskup Rzymski, tam jest Kościół, zgodnie z aksjomatem Ojców Świętych; w konsekwencji, jeśli ktoś chce działać przeciwko Papieżowi, przez sam ten fakt znajduje się poza Kościołem, a zatem działa niewłaściwie. Tak więc prawo do zdetronizowania Biskupa Rzymskiego, bez względu na to, w jakim aspekcie jest uważane i w jakim przypadku jest uważane za nadające się do użycia, musi być uważane za absurd, jako jawnie sprzeczne z pozytywną wolą Chrystusa i charakterem prymatu i zasadniczej konstytucji Kościoła.
h) Ósmy Sobór Powszechny, akt VIII, zadeklarował: „Czytamy, że Biskup Rzymski sądził wszystkich biskupów Kościołów, ale nie czytamy, że ktokolwiek sądził jego”.
i) V Sobór Laterański, ses. XI nauczał: „To, że sam Biskup Rzymski, jako sprawujący władzę nad wszystkimi soborami, ma pełne prawo i moc zwoływania, przenoszenia i rozwiązywania soborów, wynika nie tylko ze świadectwa Pisma Świętego, wypowiedzi świętych Ojców [Kościoła] i innych Biskupów Rzymskich, ale także przez wyznanie samych tychże soborów”.
[Uwaga: litery j i k nie istnieją w alfabecie łacińskim.]
l) [Papież] Gelazjusz w swoim liście do biskupów Dardanii mówi: „Kościół na całym świecie wie, że Stolica Apostolska ma prawo sądzić wszystkich i że nikt nie może osądzać jej sądu”.
m) [Papież] Mikołaj I w swoim liście do Michała pisze: „Jest całkowicie jasne, że osąd Stolicy Apostolskiej, której autorytetu nie przewyższa żadna inna, nie może być rewidowany przez nikogo”.
n) [Papież] Grzegorz [Lib. 9, epist. 39 ad Theotistam.]: „Gdyby bł. Piotr, powiada, gdy był obwiniany przez wiernych, zwrócił uwagę na autorytet, jaki otrzymał w świętym Kościele, mógłby odpowiedzieć: niech owce nie śmieją upominać swego pasterza”.
o) [Papież] Bonifacy VIII [In extrav. Viam sanctam, tit. de maiorit. et obedient.]: „Jeżeli, jak mówi, ziemska moc ulegnie zepsuciu, ma być osądzana przez moc duchową. Jeśli sprawy duchowe się nie udają, mniejsi [są sądzeni] przez większych, ale jeśli najwyższa [władza ulega zepsuciu, jest osądzana] przez samego Boga, ponieważ nie może być sądzona przez człowieka”.
Opinia, która jest najbardziej prawdopodobna, w rzeczywistości pewna, jeśli możemy wyrazić naszą opinię, to ta ostatnia, a mianowicie ta, która stwierdza, że Biskup Rzymski nie może popaść w herezję nawet jako prywatny doktor.
W konsekwencji Papież w żadnym razie nie może zostać zdetronizowany, ani bezpośrednio wyrokiem skazującym, ani pośrednio wyrokiem, który jedynie stwierdza zbrodnię.
Powód jest jasny.
a) Chrystus Pan ustanowił Kościół w taki sposób, aby zapewnić jego właściwe rządy i duchową korzyść wiernych. Ale gdyby Biskup Rzymski mógł zostać heretykiem jako prywatny doktor, bez wątpienia doprowadziłoby to do większej lub mniejszej krzywdy i hańby dla Kościoła.
b) Chrystus powiedział absolutnie i prosto: „Ale ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja; a ty kiedyś, nawróciwszy się, utwierdzaj braci twoich” (Łk 22, 32), nie rozróżniając między prywatnymi a publicznymi funkcjami nauczania.
c) Biskup Rzymski, mocą prymatu, powinien postępować zgodnie z pozytywną intencją Chrystusa, tak aby zasługiwał na pełne zaufanie ze strony swoich poddanych. Ale na jakie zaufanie mógł zasługiwać, skoro sam mógłby błądzić tak jak inni?
d) Trudno w poszczególnych przypadkach rozróżnić, czy Papież przemawiał ex cathedra, czy tylko jako prywatny doktor, a co za tym idzie, czy jest nieomylny, czy też jest podatny na błąd, tak jak reszta ludzi. W konsekwencji wierni nie bez powodu utknęliby w wątpliwościach, czy doktrynę należy przyjąć z pochyloną głową jako proponowaną przez Papieża, czy też inaczej. Powstałoby z tego bardzo wiele wątpliwości, pytań, niepokojów dusz. Wszystkie te niedogodności wyraźnie znikają, jeśli przyjmiemy naszą opinię.
e) Argumenty, na których opierają się patroni przeciwnych opinii, nie mają mocy. Tak więc: 1º przykład [papieża] Liberiusza lub innego papieża-heretyka jest w naszych czasach słusznie odrzucany, ponieważ krytyczna historia wykazała, że jest on fałszywy, jak można zauważyć wśród nowszych autorów na ten temat; 2º Kanony c. 6, D. 40, c. 13. C. II, q. 7, które mówią o heretyckim papieżu, są apokryficzne; 3º Słowa [Papieża] Innocentego III [Serm. IV in consecratione Pontificis] należy odnosić ogólnie do Papieży, to jest do Biskupów; lub nie należy rozumieć herezji właściwie tak zwanej; czy wreszcie, jak utrzymuje wielu autorów, są apokryficzne.
W świetle tego wszystkiego, słusznie dochodzimy do wniosku, że opinia, która stwierdza, że Biskup Rzymski nie może stać się heretykiem nawet jako prywatny doktor, jest najbardziej prawdopodobna, a nawet według naszego osądu jest całkowicie pewna.
________________________________________
Źródło: Ks. Felix M. Cappello, De Curia Romana iuxta Reformationem a Pio X, t. II: De Curia Romana „Sede Vacante” (Rzym: Fridericus Pustet, 1912), s. 8-13. Pogrubiony druk i kursywa w oryginale. Dziękujemy wolontariuszowi, który przetłumaczył artykuł ks. Cappello i pozwolił na jego publikację.
________________________________________
https://novusordowatch.org/2016/11/response-schneider-pope-liberius/
https://novusordowatch.org/2017/07/case-of-pope-honorius/
Nic dziwnego, że stanowisko ks. Cappello jest zgodne ze stanowiskiem św. Roberta Bellarmina: „Jest prawdopodobne i można pobożnie wierzyć, że Papież nie tylko jako »papież« nie może się mylić, ale nie może on być heretykiem nawet jako osoba, wierząc wytrwale w coś fałszywego przeciwko wierze” (De Romano Pontifice, Księga IV, rozdział 6).
https://novusordowatch.org/de-romano-pontifice-book4-chapters6-7/
Mimo to św. Robert Bellarmine przyznał, że stanowisko to „nie jest pewne, a powszechna opinia jest przeciwna”, w czasie gdy pisał (XVI/XVII w.), dlatego zgłębił tę kwestię:
https://novusordowatch.org/de-romano-pontifice-book2-chapter30/
https://novusordowatch.org/de-romano-pontifice-book4-chapters6-7/
Należy pamiętać, że kardynał Bellarmin nie został jeszcze ogłoszony ani świętym, ani doktorem Kościoła, kiedy De Curia Romana ks. Cappello została opublikowana na początku lat 1910.
Do dalszej lektury na ten temat polecamy następujące posty:
https://novusordowatch.org/2019/05/open-letter-francis-heresy-sedevacantist-analysis/
https://novusordowatch.org/2016/01/suarez-heretical-pope/
https://novusordowatch.org/2015/04/heretical-popes-first-vatican-council/
https://novusordowatch.org/2018/09/no-true-pope-cannot-be-deposed/
https://novusordowatch.org/2016/03/impossibility-judging-deposing-true-pope/
https://novusordowatch.org/2019/05/bouix-on-heretical-pope/
Ważne jest, aby zrozumieć, że chociaż prawidłowe rozwiązanie kwestii „papieża heretyka” ma swoje znaczenie i użyteczność dla stanowiska sedewakantystycznego, ważność sedewakantyzmu w ogóle od niego nie zależy. Jest więcej niż jeden sposób, aby dojść do wniosku, że Franciszek nie może być ważnym papieżem i nie wszystkie z nich wymagają uznania, że Franciszek jest osobiście winny grzechu herezji. Oto kilka alternatywnych argumentów:
https://novusordowatch.org/2021/10/eclipse-of-church-case-for-sedevacantism/
PL: https://novusordo-pl.blogspot.com/2021/10/zacmienie-koscioa-sprawa-sedewakantyzmu.html
https://novusordowatch.org/2014/03/syllogism-of-sedevacantism/
PL: https://www.youtube.com/watch?v=uEoU31gcTRI
https://romeward.com/articles/239750343/the-impossible-crisis
PL: https://www.ultramontes.pl/john_daly_kryzys.htm
W odniesieniu do osoby ks. Cappello, dostępny jest klip wideo z jego zdjęciami.
https://www.youtube.com/watch?v=7FUPQhJQkIs
Niech spoczywa w pokoju.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz