poniedziałek, 14 lutego 2022

Budowanie lepszego świata – „papież” Franciszek kontra papież Pius XII

 

Budowanie lepszego świata – „papież” Franciszek kontra papież Pius XII

11 lutego 2022

 

Tłumaczenie polskie za:

https://novusordowatch.org/2022/02/building-better-world-francis-vs-pius12/

Cytaty z Pisma Świętego zaczerpnięte z Biblii Wujka (1962)

 

Porównajcie i skontrastujcie…

 



 

 

Wczoraj, 10 lutego 2022 r., tak zwana Katolicka Agencja Informacyjna (Catholic News Agency) opublikowała raport, w którym stwierdzono, co następuje:

W przekazie wideo z czwartku papież Franciszek zachęcał Chrześcijan, by pozostali zaangażowani w uczynienie świata bardziej sprawiedliwym i pokojowym miejscem, do czego 70 lat temu namawiał jego poprzednik Pius XII.

Papież Franciszek wysłał swoje krótkie przesłanie do Movimento per un Mondo Migliore (Ruchu na rzecz lepszego świata), który obchodzi 70. rocznicę powstania (1952 r.).

Ta grupa katolicka powstała w odpowiedzi na przekaz radiowy papieża Piusa XII do wiernych rzymskich, nadany 10 lutego 1952 r.

(Hannah Brockhaus, „Pope Francis recalls powerful message from Pius XII 70 years later”, Catholic News Agency, 10 lutego 2022; kursywa dodana.)

Ilekroć apostata Jorge Bergoglio – „papież Franciszek” – przywołuje prawdziwego papieża z przeszłości i twierdzi, że podąża jego śladami, nadchodzi czas na podejrzliwość.

Czy Namiestnik Chrystusa, Jego Świątobliwość Pius XII, rzeczywiście wezwał, by „uczynić świat lepszym miejscem”? Krótka odpowiedź brzmi: tak, ale nie w tym sensie, jaki Franciszek, idąc za Soborem Watykańskim II, zazwyczaj przypisuje tej idei.

Kiedy Antypapież Franciszek mówi o ulepszaniu świata, ma na myśli zatopienie go w spotkaniu, bliskości, dialogu, solidarności, czułości, otwartości, wzajemnej współpracy, celebrowaniu różnic itd. — w zasadzie wszystkie koncepcje, które równie dobrze mogłyby być zalecane przez Dalajlamę lub Sekretarza Generalnego ONZ. Nazywamy to „ewangelią człowieka” Bergoglio.

https://novusordowatch.org/2015/05/francis-gospel-of-man/     

Oto przekaz wideo, na szczęście krótki, który Franciszek wydał dla Ruchu na Rzecz Lepszego Świata:

https://www.youtube.com/watch?v=EuHBzTh_Ee4

http://www.laityfamilylife.va/content/laityfamilylife/en/sezione-laici/repertorio/gruppo-promotore-del-movimento-per-un-mondo-migliore-.html

Vatican News poinformowało o treści orędzia w języku angielskim w linku poniżej.

https://www.vaticannews.va/en/pope/news/2022-02/pope-francis-mondo-migliore-70-anniversary.html

Przy różnych okazjach Bergoglio przedstawiał dość obszernie swój utopijny „lepszy świat” – świat nie działający na nadprzyrodzonych zasadach Ewangelii Jezusa Chrystusa, ale na masońsko-naturalistycznych zasadach wolności, równości, braterstwa. Na przykład jego przerażające pomysły można znaleźć w jego encyklice Fratelli Tutti i znajdują odzwierciedlenie w międzyreligijnym Dokumencie o ludzkim braterstwie na rzecz światowego pokoju i współistnienia z Abu Zabi, a także w jego orędziu na Światowy Dzień Migrantów w 2021 r.:

https://novusordowatch.org/2019/02/apostasy-francis-diversity-of-religions/

https://novusordowatch.org/2022/02/human-fraternity-declaration-becomes-papal-act/

https://novusordowatch.org/2020/10/fratelli-tutti-encyclical/

https://novusordowatch.org/2020/10/fratelli-tutti-highlights/

https://novusordowatch.org/2021/08/human-fraternity-theme-song-discovered/

https://novusordowatch.org/2021/05/anticipating-antichrist-francis-migrants-refugees/

Nie trzeba dodawać, że „lepszy świat” przyrodników Jorge Bergoglio nie jest naprawdę lepszym światem papieża Piusa XII, którego wizja ulepszania świata miała zdecydowanie chrześcijański i nadprzyrodzony charakter i cel, pamiętając, że wszyscy ludzie zostali stworzeni tylko dla jednego i tego samego celu: wizji uszczęśliwiającej.

Przesłanie radiowe Piusa XII jest dostępne na stronie internetowej Watykanu, ale tylko w następujących dwóch językach:

https://www.vatican.va/content/pius-xii/es/speeches/1952/documents/hf_p-xii_spe_19520210_fedeli-romani.html

https://www.vatican.va/content/pius-xii/it/speeches/1952/documents/hf_p-xii_spe_19520210_fedeli-romani.html

Chociaż nie było to łatwe do znalezienia, dzięki łasce Bożej udało nam się znaleźć ogólnodostępne angielskie tłumaczenie online, opublikowane w czasopiśmie The Catholic Mind:

• Papież Pius XII, Przesłanie radiowe Dal Nostro Cuore z 10 lutego 1952 r. (w języku angielskim)

The Catholic Mind, t. 50, wyd. 1074 (czerwiec 1952), s. 380-384

https://archive.org/details/sim_catholic-mind_1952-06_50_1074/page/380/mode/2up

Poniższe fragmenty tego pięknego przesłania Ojca Świętego pokazują, że celem Piusa XII było zawsze wieczne zbawienie dusz, a nie tylko pokojowy świat, czy tak zwany świat braterski czy świat pojednanych religii, które „dzielą się wartościami i doświadczeniami duchowymi oraz moralnymi w duchu prawdy i miłości” (Fratelli Tutti, 271).

W swoim przemówieniu radiowym papież Pius XII powiedział:

To ojcowskie napomnienie, umiłowani synowie i córki Rzymu, płynie do was z Naszego serca – z Naszego serca, z jednej strony zmartwionego przedłużaniem się, bez żadnego ostatecznego wyjaśnienia, niebezpiecznej sytuacji otaczającego nas świata i po drugie, przez daleko zbyt powszechną apatię, która powstrzymuje wielu przed podjęciem powrotu do Jezusa Chrystusa, Kościoła i chrześcijańskiego sposobu życia, który często wskazywaliśmy jako decydujące lekarstwo na powszechny kryzys, który wstrząsa światem. Ale ufność, że znajdziemy w was pociechę zrozumienia i zdecydowaną gotowość do działania, skłoniły Nas do otwarcia na was naszego serca. Dzisiaj zwróćcie uwagę na porywające wołanie z ust waszego Ojca i Pasterza, od Nas, którzy nie potrafimy pozostać niemi i bezwładni wobec świata, który nieświadomie kroczy ścieżkami, które prowadzą, by zrujnować zarówno dusze, jak i ciała, dobrych i złych, cywilizacje i narody.

Aby podzielić się z wami tymi naszymi niepokojami, wybraliśmy wigilię jutrzejszego święta Matki Bożej z Lourdes, ponieważ upamiętnia ona cudowne objawienia, które prawie sto lat temu, w tamtym stuleciu racjonalistycznej aberracji i religijnej depresji, były odpowiedzią Boga i Jego Niebieskiej Matki na bunt ludzi, nieodpartym wezwaniem z powrotem do nadprzyrodzonego i pierwszym krokiem w kierunku postępującego odrodzenia religijnego.

Teraz zdajecie sobie sprawę, że niebezpieczeństwa obecnie zagrażające temu pokoleniu są znacznie bardziej rozpowszechnione i poważne niż zaraza i konwulsje natury, chociaż ich ciągłe zagrożenie zaczęło czynić narody prawie niewrażliwymi i apatycznymi.

Nawet Rok Święty [1950], który przyniósł cudowny rozkwit życia chrześcijańskiego, rozwijający się najpierw pośród was, a następnie rozprzestrzeniający się na cały świat, nie powinien być uważany jedynie za błyskotliwy, ale ulotny meteor, ani za chwilowe zobowiązanie dawno już spełnione. Raczej należy go postrzegać jako pierwszy obiecujący krok w kierunku całkowitego przywrócenia ducha Ewangelii, który oprócz wyrwania milionów dusz z wiecznej ruiny jest jedyną rzeczą, która może zapewnić pokojowe współistnienie i owocną współpracę narodów.

Cały świat musi zostać odbudowany od podstaw, przekształcony z dzikiego w ludzki, z ludzkiego w boski, to znaczy zgodny z sercem Boga. Miliony ludzi błagają o zmianę kursu, patrząc na Kościół Chrystusowy jako na jedynego silnego pilota, który, z całym szacunkiem dla ludzkiej wolności, może przewodzić w tak ogromnym przedsięwzięciu.

Jak my, umieszczeni tu przez Boga, pomimo Naszej niegodności, jako pochodnia w ciemności, jako sól ziemi i jako Pasterz Chrześcijańskiego Stada, możemy odmówić przyjęcia tej zbawczej misji? Tak jak w dawno minionym dniu i z woli Bożej przyjęliśmy ciężki krzyż pontyfikatu, tak i teraz kłaniamy się przed żmudnym obowiązkiem bycia, na ile pozwala nam nasza słaba siła, heroldem lepszego świata chcianego przez Boga, a którego sztandar pragniemy przekazać przede wszystkim wam, umiłowane dzieci Rzymu, dla was, którzy jesteście nam najbliżsi, powierzeni w sposób bardziej szczególny Naszej opiece i którzy przez ten sam fakt jesteście również ustawieni jako płonące światła na świecznikach, jako zaczyn wśród waszych braci i miasto zbudowane na górze — dla was, od których inni słusznie oczekują większej odwagi i hojniejszej gotowości do działania. Przyjmijcie ze szlachetnym duchem poświęcenia, uznając je za wezwanie Boga i za godną regułę życia, święte zadanie, które wasz Pasterz i Ojciec wam dzisiaj powierza: sprawcie potężne przebudzenie myśli i działania.

To przebudzenie jest obowiązkiem wszystkich bez wyjątku — duchownych i ludu, rządzących, rodzin, grup, jednostek — na całym froncie całkowitej odnowy życia chrześcijańskiego, na linii obrony wartości moralnych, w urzeczywistnianie sprawiedliwości społecznej w odbudowie porządku chrześcijańskiego w taki sposób, aby zewnętrzne oblicze miasta Rzymu, które od czasów apostolskich było centrum Kościoła, mogło wkrótce zabłysnąć blaskiem świętości i piękna.

To nie jest czas na dyskusje, poszukiwanie nowych zasad, ustalanie nowych celów i zadań. Zarówno jedno, jak i drugie, już znane i merytorycznie zweryfikowane, bo nauczane przez samego Chrystusa, przez wieki wyjaśniane przez nauczanie Kościoła, dostosowane do bezpośrednich okoliczności przez ostatnich Papieży, czekają tylko na jedno – na konkretne wykonanie.

Niech zostaną zaproszeni ludzie dobrej woli; niech ofiarują się spontanicznie. Niech ich prawem będzie bezwarunkowa wierność osobie Jezusa Chrystusa i Jego naukom. Niech ich ofiara z siebie będzie pokorna i posłuszna; niech ich praca wejdzie jako aktywny element w wielki nurt, który Bóg wprawi w ruch i skieruje przez sługi Swoje.

W ten sposób Rzym przeżyje na nowo swoją stuletnią misję duchowego nauczyciela narodów, nie tylko tak, jak było i jest, ze względu na Tron ​​prawdy, który Bóg ustanowił pośród niego, ale przez przykład swego ludu, ponownie żarliwego w wierze, wzorowego w obyczajach, w wypełnianiu obowiązków religijnych i świeckich, a jeśli Panu to podoba, dostatniego i szczęśliwego. Mamy szczerą nadzieję, że to potężne przebudzenie, do którego dziś Was wzywamy, bezzwłocznie pielęgnowane i wytrwale realizowane według wytyczonego schematu, który inni mogą szczegółowo rozwinąć, zostanie natychmiast naśladowane w innych diecezjach, bliskich i dalekich, aby Nasze oczy ujrzały nie tylko miasta, ale narody, kontynenty, całą ludzkość powracającą do Chrystusa.

(Papież Pius XII, Przesłanie radiowe Dal Nostro Cuore, 10 lutego 1952; przetłumaczone jako „Do Wiernych Rzymu”, The Catholic Mind, t. 50, wyd. 1074 [czerwiec 1952], s. 380-384; podkreślenie dodane.)

https://archive.org/details/sim_catholic-mind_1952-06_50_1074/page/380/mode/2up

Po katolicki reality check na temat tego, jak naprawdę uczynić świat lepszym miejscem, pragniemy zachęcić wszystkich czytelników tego bloga do przeczytania w całości przesłania Papieża Piusa pod powyższym linkiem.

Jest zatem oczywiste, że Franciszkowe odwołanie się do przesłania radiowego Piusa XII z 10 lutego 1952 r. jest zwodnicze. Papież Pius XII, podobnie jak jego święty poprzednik, Pius X, a więc w przeciwieństwie do Bergoglio, chciał „odnowić wszystko w Chrystusie” (Ef 1:10) dla chwały Bożej i zbawienia dusz!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Przerwa