Lekcje Wiary Katolickiej
Nihil Obstat: x. Edward B. Brueggeman, S.J.
Cenzor Librorum
Imprimatur: Kardynał Samuel Stritch
Arcybiskup Chicago
17 marca 1954
Kompletny kurs instrukcji wymaga trzydziestu lub trzydziestu pięciu dni. Jeśli księża udzielają lekcji dwa razy w tygodniu, potrzebne będą trzy i pół lub cztery miesiące nauki. Zwykle dwaj księża pracują razem; podczas gdy jeden ksiądz instruuje, drugi przeprowadza rozmowy i pomaga osobom prywatnie w biurze poza salą lekcyjną.
NAJWAŻNIEJSZĄ CZĘŚCIĄ INSTRUKCJI JEST PRZEGLĄD LEKCJI
KTÓRE JUŻ ZOSTAŁY WYUCZONE. BĄDŹ TEMU WIERNY.
Oryginał oraz omówienie tychże lekcji przez śp. x. bp Daniela Dolana i śp. x. Anthonego Cekadę dostępne na stronie parafii św. Gertrudy Wielkiej w West Chester, Ohio, USA http://www.sgg.org/lessons-in-the-faith/
Ad
Maiorem Dei Gloriam, 2022
LEKCJE WIARY KATOLICKIEJ
Lekcje Wiary Katolickiej to reprint wydania Instrukcji dla niekatolików United Book Service z 1954 roku. Książka ta służyła jako pomoc katechetyczna w całej diecezji Chicago, szczególnie w przygotowaniu niekatolików do chrztu. Zmiana w tytule odzwierciedla intencje wydawcy dotyczące tej pracy: aby wszyscy, zwłaszcza nowi w Wierze, mogli poznać Wiarę rzymskokatolicką we wszystkich jej tradycyjnych wartościach, korzystając z krótkich, pouczających lekcji.
Ta książka została napisana wspólnym wysiłkiem kilku proboszczów diecezji chicagowskiej. Dostrzegli potrzebę podręcznika, który krok po kroku poprowadzi niekatolika do poznania Wiary, którą ma przyjąć, poznania opartego na miłości. Ostatecznie to studium doprowadziłoby go do pobożnej praktyki jego nowo odkrytej religii, trwającej w ufności aż do śmierci.
Lekcje Wiary Katolickiej posłużą m.in. zapoznaniu współczesnego świata z tym Katolicyzmem, który przez wieki od czasów Jezusa Chrystusa pomagał w uświęcaniu wszystkich, którzy wierzą, podążają i kochają Jego naukę i Jego Kościół. Będzie to bardzo korzystne dla wszystkich, zarówno katechumenów, jak i praktykujących Katolików.
To wydanie jest trzecim drukiem tego uświęconego tradycją tomu. Wybrano nowy format, a także nowy krój pisma, aby książka była trochę łatwiejsza do przeczytania. Chociaż w treści nie wprowadzono żadnych istotnych zmian, miała miejsce tradycyjna „aktualizacja” w celu odpowiedzi na niektóre pytania naszych współczesnych czasów. Jesteśmy pewni, że czytelnicy uznają to nowe wydanie za wielką pomoc i wsparcie w ich katolickiej nauce.
|
DZIEŃ |
NR LEKCJI |
TYTUŁ LEKCJI |
|
|
1 |
1 |
RELIGIA |
|
|
2 |
MSZA |
|
|
|
2 |
3 |
BIBLIA I TRADYCJA |
|
|
3 |
4 |
BÓG I TRÓJCA PRZENAJŚWIĘTSZA |
|
|
4 |
5 |
MODLITWA |
|
|
5 |
6 |
ANIOŁY |
|
|
6 |
7 |
CZŁOWIEK |
|
|
7 |
8 |
ŁASKA |
|
|
8 |
9 |
NIEBO |
|
|
9 |
10 |
ADAM I EWA ORAZ GRZECH PIERWORODNY |
|
|
10 |
11 |
GRZECH ŚMIERTELNY I POWSZEDNI |
|
|
12 |
GRZECH ŚMIERTELNY JEST NAJWIĘKSZYM ZŁEM NA ŚWIECIE |
|
|
|
13 |
POST I WSTRZEMIĘŹLIWOŚĆ |
|
|
|
11 |
14 |
PIEKŁO |
|
|
12 |
15 |
CZYŚCIEC |
|
|
13 |
16 |
ŻYCIE JEZUSA CHRYSTUSA |
|
|
14 |
17 |
JEZUS CHRYSTUS JEST PRAWDZIWYM BOGIEM |
|
|
15 |
18 |
KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST JEDYNYM PRAWDZIWYM KOŚCIOŁEM |
|
|
16 |
19 |
KOŚCIÓŁ KATOLICKI POSIADA AUTORYTET |
|
|
17 |
20 |
KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST JEDEN |
|
|
18 |
21 |
KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST POWSZECHNY LUB KATOLICKI |
|
|
22 |
KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST ŚWIĘTY |
|
|
|
23 |
KOŚCIÓŁ KATOLICKI NIE MOŻE NACZAĆ BŁĘDU |
|
|
|
24 |
POPULARNE SLOGANY I ZASTRZEŻENIA PRZECIW NAUCE KOŚCIOŁA I WIERZE KATOLICKIEJ |
|
|
|
25 |
DOBRE I ZŁE POWODY ZOSTANIA KATOLIKIEM |
|
|
|
19 |
26 |
SIEDEM SAKRAMENTÓW |
|
|
20 |
27 |
CHRZEST |
|
|
21 |
28 |
BIERZMOWANIE |
|
|
22 |
29 |
NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT I KOMUNIA ŚWIĘTA |
|
|
23 |
30 |
OFIARA MSZY |
|
|
24 |
31 |
SPOWIEDŹ |
|
|
32 |
JAK ZROBIĆ DOBRĄ SPOWIEDŹ |
|
|
|
25 |
33 |
ŚWIĘCENIA I KAPŁAŃSTWO |
|
|
26 |
34 |
BÓG UCZYNIŁ MAŁŻEŃSTWO |
|
|
27 |
35 |
GRZECHY PRZECIWKO MAŁŻEŃSTWU |
|
|
28 |
36 |
MAŁŻEŃSTWO CHRZEŚCIJAŃSKIE |
|
|
29 |
37 |
OSTATNIE NAMASZCZENIE |
|
|
30 |
38 |
DZIESIĘĆ PRZYKAZAŃ |
|
|
39 |
CAŁE PRAWO CHRZEŚCIJAŃSKIE JEST PRAWEM MIŁOŚCI |
|
|
|
40 |
PIERWSZE PRZYKAZANIE |
|
|
|
31 |
41 |
DRUGIE PRZYKAZANIE |
|
|
42 |
TRZECIE PRZYKAZANIE |
|
|
|
43 |
CZWARTE PRZYKAZANIE OBOWIĄZKI DZIECI WOBEC RODZICÓW |
|
|
|
44 |
OBOWIĄZKI RODZICÓW WOBEC DZIECI |
|
|
|
45 |
OBOWIĄZKI WOBEC WŁADZ CYWILNYCH, PAPIEŻA, BISKUPA I PROBOSZCZÓW |
|
|
|
32 |
46 |
PIĄTE PRZYKAZANIE |
|
|
33 |
47 |
SZÓSTE I DZIEWIĄTE PRZYKAZANIE |
|
|
34 |
48 |
SIÓDME I DZIESIĄTE PRZYKAZANIE |
|
|
49 |
ÓSME PRZYKAZANIE |
|
|
|
35 |
50 |
ŻYCIE CHRZEŚCIJAŃSKIE |
|
|
36 |
51 |
NABOŻEŃSTWA KATOLICKIE |
|
|
36 |
52 |
BŁOGOSŁAWIONE PRZEDMIOTY |
|
|
KAŻDEGO DNIA |
|
MODLITWY DO ZAPAMIĘTANIA |
|
Spis treści
WPROWADZENIE DO KURSU INSTRUKCJI RELIGIJNYCH
PRZYPROWADŹ SWOICH PRZYJACIÓŁ NA INSTRUKCJE
ZADAWAJ PYTANIA, KIEDY CHCESZ JE ZADAĆ
KAŻDE ZAJĘCIA TRWAJĄ 1,5 GODZINY
WAŻNIEJSZĄ CZĘŚCIĄ ZAJĘĆ JEST PRZEGLĄD
ILE JEST WSZYSTKICH DNI KSZTAŁCENIA?
B. RELIGIA WIARA W TO, CZEGO BÓG NAS UCZY
C. RELIGIA UCZY CIĘ TWOICH OBOWIĄZKÓW WOBEC BOGA
D. RELIGIA RÓWNIEŻ UCZY CIĘ TWOICH OBOWIĄZKÓW WOBEC SIEBIE
E. RELIGIA UCZY CIĘ TWOICH OBOWIĄZKÓW WOBEC BLIŹNIEGO
F. CO SIĘ DZIEJE W TYM ŚWIECIE BEZ RELIGII?
G. CO SIĘ DZIEJE W NASTĘPNYM ŚWIECIE BEZ RELIGII?
I. CO SIĘ DZIEJE W TYM ŚWIECIE, JEŚLI MASZ RELIGIĘ?
J. CO SIĘ DZIEJE W NASTĘPNYM ŚWIECIE, JEŚLI MASZ RELIGIĘ?
A. OBOWIĄZEK KULTU WYNIKAJĄCY Z ŻYCIA DANEGO CI PRZEZ BOGA
B. OBOWIĄZEK NIEDZIELNEGO KULTU Z PRAWA BOŻEGO
C. OBOWIĄZEK NIEDZIELNEGO KULTU Z FAKTU, ŻE JESTEŚ RODZICEM
D. WASI PRZODKOWIE CZCILI BOGA W NIEDZIELĘ
G. CHRYSTUS DAŁ MOC DWUNASTU APOSTOŁOM
H. APOSTOŁOWIE DALI TĄ MOC INNYM BISKUPOM I KAPŁANOM
I. CZUJ SIĘ JAK W DOMU W KOŚCIELE KATOLICKIM
B. SKĄD WIEMY, ŻE BÓG JEST AUTOREM BIBLII?
C. CO W BIBLII POCHODZI OD BOGA?
G. PRYWATNA INTERPRETACJA BIBLII
H. BIBLIA POTRZEBUJE OFICJALNEGO NAUCZYCIELA
H. BÓG JEST NAJŚWIĘTSZY I NAJSPRAWIEDLIWSZY
B. NASZ PAN ROZKAZUJE NAM MODLIĆ SIĘ
C. ŚWIĘCI MÓWIĄ NAM, ŻE MUSIMY SIĘ MODLIĆ
I. BÓG ZAWSZE SŁYSZY NASZE MODLITWY
J. POSTAWY NIEZBĘDNE DO MODLITWY
B. ANIOŁY ZOSTAŁY STWORZONE, ABY SŁUŻYĆ I CHWALIĆ BOGA W NIEBIE
C. ANIOŁY DZIAŁAJĄ JAKO POSŁAŃCY BOGA DO LUDZI
C. CZY NALEŻY WIĘCEJ DBAĆ O SWOJE CIAŁO CZY DUSZĘ?
E. PRAWDZIWE ZNACZENIE ŻYCIA KU OCALENIU TWOJEJ NIEŚMIERTELNEJ DUSZY
H. UNIKNIJ POTĘPIENIA PRZEZ CHRYSTUSA NA SĄDZIE OSTATECZNYM
A. BÓG STWORZYŁ CIĘ, ABY DOPROWADZIĆ CIĘ DO NIEBA
B. JEŚLI MASZ WEJŚĆ DO NIEBA, WYMAGANY JEST INNY RODZAJ ŻYCIA
D. DUŻA RÓŻNICA MIĘDZY ŻYCIEM BOGA A ŻYCIEM CZŁOWIEKA
E. ABY PIES CIESZYŁ SIĘ KSIĄŻKĄ, FILMEM LUB TELEWIZJĄ, BÓG MUSIAŁBY DAĆ MU ŻYCIE CZŁOWIEKA
F. BY DZIELIĆ SIĘ BOŻYM SZCZĘŚCIEM, CZŁOWIEK MUSI MIEĆ BOŻE ŻYCIE
G. NIE MOŻESZ WEJŚĆ DO NIEBA BEZ ŁASKI
H. NIKT NIE MA ŁASKI, GDY JEST STWORZONY
I. CHRZEST DAJE CI ŁASKĘ PO RAZ PIERWSZY
J. WIELKI GRZECH ZABIJA ŁASKĘ W TWOJEJ DUSZY
B. FAŁSZYWE WYOBRAŻENIA O NIEBIE
C. PRAWIDŁOWE WYOBRAŻENIA O NIEBIE
D. NAJWIĘKSZYM SZCZĘŚCIEM W NIEBIE JEST WIDZENIE BOGA TWARZĄ W TWARZ
E. W NIEBIE BĘDZIESZ KOCHAĆ BOGA INTENSYWNIE
G. TYLKO ŁASKA BOŻA WPROWADZI CIĘ DO NIEBA
H. ZDOBYCIE NIEBA OZNACZA OFIARĘ
ADAM I EWA ORAZ GRZECH PIERWORODNY
A. ADAM I EWA BYLI PIERWSZYMI MĘŻCZYZNĄ I KOBIETĄ
C. ADAM I EWA WPADAJĄ W GRZECH
F. JEDNA OSOBA, BŁOGOSŁAWIONA DZIEWICA, ZOSTAŁA POCZĘTA Z ŁASKĄ BOŻĄ
G. ŚMIERĆ CHRYSTUSA NA KRZYŻU PRZYNIESŁA NAM ŁASKĘ
H. JESTEŚ SŁABY. UWAŻAJ NA KUSZENIE
B. BYĆ WINNYM GRZECHU — CO JEST NIEZBĘDNE?
C. CZY JEDEN GRZECH JEST TAK SAMO ZŁY JAK DRUGI?
D. GRZECH ŚMIERTELNY ZABIJA ŁASKĘ W TWOJEJ DUSZY
E. CZY WSZYSTKIE TWOJE STRASZNE GRZECHY MOGĄ BYĆ ODPUSZCZONE?
F. CO GRZECH POWSZECHNY ROBI Z TWOJĄ DUSZĄ?
I. CO BÓG ROBI DLA CZŁOWIEKA, KTÓRY JEST KUSZONY DO GRZECHU?
J. NAJWAŻNIEJSZE GRZECHY ŚMIERTELNE NA ŚWIECIE
K. ZAPOBIEGANIE GRZECHOWI W TWOIM ŻYCIU
L. NAPRAWIANIE PRZESZŁYCH GRZECHÓW
GRZECH ŚMIERTELNY JEST NAJWIĘKSZYM ZŁEM NA ŚWIECIE
B. CO GRZECHY INNYCH LUDZI ROBIĄ Z TOBĄ?
C. TWOJE WŁASNE GRZECHY CZYNIĄ CIĘ NIESZCZĘŚLIWYM
E. CO GRZECH UCZYNIŁ ADAMOWI I EWIE ORAZ CAŁEJ RASIE LUDZKIEJ?
F. CO GRZECH UCZYNIŁ CHRYSTUSOWI?
G. BĄDŹ ZANIEPOKOJONY SWOIMI GRZECHAMI, ALE NIE ZNIECHĘCAJ SIĘ
A. POST I WSTRZEMIĘŹLIWOŚĆ SĄ NIEZBĘDNE, ABY ZBAWIĆ TWOJĄ DUSZĘ
B. PRAWA POSTU I WSTRZEMIĘŹLIWOŚCI OBOWIĄZUJĄ CIĘ POD GROŹBĄ POWAŻNEGO GRZECHU
B. DOWÓD Z BIBLII, ŻE PIEKŁO ISTNIEJE
C. DOWÓD ZE ZDROWEGO ROZSĄDKU, ŻE W PRZYSZŁYM ŚWIECIE JEST MIEJSCE KARY
J. TOWARZYSTWO Z DIABŁAMI I PRZEKLĘTYMI
C. BIBLIJNY DOWÓD, ŻE ISTNIEJE CZYŚCIEC
D. DOWÓD ZE STAROŻYTNEJ NAUKI KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, ŻE ISTNIEJE CZYŚCIEC
E. DOWÓD ZE ZDROWEGO ROZSĄDKU, ŻE CZYŚCIEC ISTNIEJE
H. MÓDL SIĘ ZA DUSZE W CZYŚCIECZU
B. CHRYSTUS MIESZKAŁ W NAZARECIE
G. CHRYSTUS PRZYGOTOWUJE SIĘ NA SWOJE CIERPIENIE I SWOJĄ ŚMIERĆ
H. CIERPIENIE I ŚMIERĆ CHRYSTUSA
JEZUS CHRYSTUS JEST PRAWDZIWYM BOGIEM
A. CHRYSTUS ROBIŁ TO, CO TYLKO BÓG MOŻE ZROBIĆ: ZATEM JEST BOGIEM
B. CHRYSTUS POWSTAŁ Z MARTWYCH: NAJSILNIEJSZY DOWÓD, ŻE JEST BOGIEM
C. CHRYSTUS POWIEDZIAŁ, ŻE JEST BOGIEM
D. CHRYSTUS JEST RÓWNIEŻ PRAWDZIWYM CZŁOWIEKIEM
KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST JEDYNYM PRAWDZIWYM KOŚCIOŁEM
B. TWOIM OBOWIĄZKIEM JEST ZNALEŹĆ PRAWDĘ
C. ZAJRZYJMY DO BIBLII — CHRYSTUS USTANOWIŁ JEDEN KOŚCIÓŁ, A NIE WIELE KOŚCIOŁÓW
D. KTÓRY WIĘC KOŚCIÓŁ ZOSTAŁ OPISANY W BIBLII?
KOŚCIÓŁ KATOLICKI POSIADA AUTORYTET
B. W KAŻDEJ GRUPIE BRAK AUTORYTETU OZNACZA CHAOS
C. CHCESZ KOŚCIÓŁ Z AUTORYTETEM CZY BEZ?
D. JEZUS CHRYSTUS MA NAJWYŻSZĄ WŁADZĘ NAD NASZYMI DUSZAMI
E. JEZUS CHRYSTUS DAŁ SWOJĄ WŁADZĘ APOSTOŁOM
F. APOSTOŁOWIE PRZEKAZALI AUTORYTET CHRYSTUSA INNYM BISKUPOM I KAPŁANOM
G. JAK WYKONYWANA JEST WŁADZA KOŚCIOŁA
H. CHRYSTUS DAŁ PIOTROWI NAJWYŻSZY AUTORYTET W KOŚCIELE KATOLICKIM
I. AUTORYTET PIOTRA NIE UMARŁ ZE ŚWIĘTYM PIOTREM
M. KOŚCIÓŁ POD PAPIEŻEM NIGDY NIE MOŻE BYĆ ZNISZCZONY
N. KIEDY STANIESZ SIĘ KATOLIKIEM, ODDASZ SIĘ POD WŁADZE KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO W SPRAWACH RELIGIJNYCH
A. JEDNOŚĆ KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
B. CHRYSTUS MODLIŁ SIĘ O TĘ JEDNOŚĆ PRZY ZAKŁADANIU SWOJEGO KOŚCIOŁA
C. KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST JEDEN LUB IDEALNIE ZJEDNOCZONY
D. BRAK JEDNOŚCI WŚRÓD PROTESTANTÓW
E. KILKA DOBRYCH RAD OD NIEKATOLIKA
KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST POWSZECHNY LUB KATOLICKI
A. CO OZNACZA SŁOWO KATOLICKI?
B. KIEDY NAZWA KATOLICKI ZOSTAŁA UŻYTA PIERWSZY RAZ
C. DLACZEGO KOŚCIÓŁ CHRYSTUSOWY JEST NAZYWANY KATOLICKIM?
D. TO JEST ZNAK, ŻE KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST PRAWDZIWYM KOŚCIOŁEM JEZUSA CHRYSTUSA
E. STAJĄC SIĘ KATOLIKIEM ZYSKASZ TE KORZYŚCI
F. WCZESNE KATOLICKIE POCZĄTKI W STANACH ZJEDNOCZONYCH
A. W RELIGII MUSISZ MIEĆ TO NAJLEPSZE. NIE MOŻESZ RYZYKOWAĆ.
B. KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST ŚWIĘTY
C. KOŚCIÓŁ KATOLICKI NIE JEST DLA CIEBIE ZA ŚWIĘTY
KOŚCIÓŁ KATOLICKI NIE MOŻE NACZAĆ BŁĘDU
A. CO MÓWIMY, KIEDY MÓWIMY, ŻE KOŚCIÓŁ KATOLICKI NIE MOŻE NAUCZAĆ BŁĘDU
B. BÓG MUSIAŁ ZADBAĆ, ABY JEGO KOŚCIÓŁ NIE NAUCZAŁ BŁĘDU
C. BÓG POWIEDZIAŁ, ŻE JEGO KOŚCIÓŁ NIE MOŻE NAUCZAĆ NAS BŁĘDU
D. TO SAMO NAUCZANIE, KTÓRE OTRZYMASZ TERAZ, JEST NAUCZANIEM PODAWANYM W CZASACH CHRYSTUSA
E. KATOLIK MUSI BYĆ POSŁUSZNY KOŚCIOŁOWI WE WSZYSTKICH SPRAWACH RELIGIJNYCH
F. BYĆ KATOLIKIEM TO WSPANIAŁE POCIESZENIE W ŻYCIU
POPULARNE SLOGANY I ZASTRZEŻENIA PRZECIW NAUCE KOŚCIOŁA I WIERZE KATOLICKIEJ
A. WSZYSTKIE RELIGIE UCZĄ TEJ SAMEJ CHRZEŚCIJAŃSKIEJ PRAWDY
C. NIE MA ZNACZENIA DO KTÓREGO KOŚCIOŁA NALEŻYSZ
D. NIE WAŻNE W CO WIERZYSZ, WAŻNE TO JAK SIĘ ZACHOWUJESZ
E. WNIOSEK: POWYŻSZE OŚWIADCZENIA MOGĄ ODWIEŚĆ LUDZI OD BOGA I ZBAWIENIA
DOBRE I ZŁE POWODY ZOSTANIA KATOLIKIEM
A. TE POWODY NIE SĄ WYSTARCZAJĄCE, ABY PRZYŁĄCZYĆ SIĘ DO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
C. STAWANIE SIĘ KATOLIKIEM JEST JEDNYM Z NAJPOWAŻNIEJSZYCH KROKÓW W TWOIM ŻYCIU
D. JEŚLI NIE JESTEŚ CAŁKOWICIE PRZEKONANY, ZACZEKAJ
F. NIE JEST NIEROZSĄDNE STAWIAĆ SIĘ POD AUTORYTET KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
G. STAJĄC SIĘ KATOLIKIEM USZCZĘŚLIWISZ SIĘ
B. CHRYSTUS UMARŁ, ABY UDZIELIĆ NAM ŁASKI
C. CHRYSTUS DAJE KAŻDEMU CZŁOWIEKOWI ŁASKĘ POPRZEZ SAKRAMENTY
D. KAŻDY SAKRAMENT MA INNY CEL
E. SAKRAMENTY ZAWSZE DAJĄ ŁASKĘ
B. ŻYCIE ŁASKI DANE JEST CI PRZEZ CHRZEST
D. KIEDY WCHODZISZ DO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, PONOWNIE CIEBIE CHRZCIMY
G. KOŚCIÓŁ KATOLICKI OFICJALNIE UCZY METOD CHRZTU
A. TWÓJ STAN PO CHRZCIE W KOŚCIELE KATOLICKIM
B. SAKRAMENT BIERZMOWANIA DAJE CI ŁASKĘ BYCIA DOBRYM KATOLIKIEM
C. DUCH ŚWIĘTY PRZYSZEDŁ DO APOSTOŁÓW
D. CUDOWNA PRZEMIANA APOSTOŁÓW
F. WSPANIAŁA OPIEKA CHRYSTUSA DLA CIEBIE
G. OTRZYMUJESZ DARY DUCHA ŚWIĘTEGO
I. JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO BIERZMOWANIA
K. CZY MUSISZ BYĆ BIERZMOWANY, BY DOSTAĆ DO NIEBA?
L. PRAKTYCZNE PUNKTY, KTÓRE MUSISZ WIEDZIEĆ
NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT I KOMUNIA ŚWIĘTA
A. NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT JEST PRAWDZIWYM CIAŁEM I KRWIĄ CHRYSTUSA
B. DLACZEGO NAZYWA SIĘ GO „NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT”?
D. CHRYSTUS ZMIENIŁ CHLEB I WINO W SWOJE CIAŁO I KREW PODCZAS OSTATNIEJ WIECZERZY
E. CHRYSTUS DAŁ TĘ MOC DWUNASTU APOSTOŁOM
F. NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT I KOMUNIA ŚWIĘTA
H. GODNE PRZYGOTOWANIE DO KOMUNII ŚWIĘTEJ
J. KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ MUSISZ PRZYJMOWAĆ CO NAJMNIEJ RAZ W ROKU
K. TWOJE DZIĘKCZYNIENIE PO KOMUNII ŚWIĘTEJ
L. WEZWANIE KSIĘDZA DO CHORYCH KATOLIKÓW
M. NIEKATOLICY PONOWNIE SĄ OSZUKIWANI
B. RELIGIE ZAWSZE MIAŁY KAPŁANÓW I OFIARĘ
D. CHRYSTUS ZŁOŻYŁ DOSKONAŁĄ OFIARĘ
E. JEZUS DAŁ DWUNASTU APOSTOŁOM MOC ODPRAWIANIA MSZY ŚWIĘTEJ
F. SKĄD WIESZ, KIEDY OFIARA MIAŁA MIEJSCE WE MSZY ŚWIĘTEJ?
G. MSZA JEST NAJBARDZIEJ IDEALNĄ MODLITWĄ, KTÓRĄ MOŻESZ OFIAROWAĆ
H. W KAŻDĄ NIEDZIELĘ I ŚWIĘTA MUSISZ SŁUCHAĆ MSZY ŚWIĘTEJ
K. OFIARA PIENIĘDZY NA ODPRAWĘ MSZY ŚWIĘTEJ
A. CZY CHRYSTUS MOŻE PRZEBACZYĆ GRZECHY?
B. CHRYSTUS PRZEBACZAŁ GRZECHY
D. CHRYSTUS DAŁ APOSTOŁOM MOC ODPUSZCZANIA GRZECHÓW
E. CHRYSTUS CHCIAŁ MOCY ODPUSZCZANIA GRZECHÓW PRZEKAZYWANEJ NA INNYCH
G. SAM KAPŁAN PRZEBACZA GRZECHY
H. ODPOWIEDŹ NA ZARZUT: „WOLAŁ BYM UDAĆ SIĘ BEZPOŚREDNIO DO BOGA PO PRZEBACZENIE”.
A. CO ZROBIĆ PRZED WEJŚCIEM DO KONFESJONATU
C. CO ZROBIĆ PO WYJŚCIU Z KONFESJONAŁU
E. JEŚLI NIE MOŻESZ PRZYPOMNIEĆ SOBIE LICZBY SWOICH GRZECHÓW
G. PO SPOWIEDZI POKUTUJ ZA SWOJE GRZECHY
A. SAKRAMENT ŚWIĘCEŃ KAPŁAŃSKICH
C. W RELIGII ŻYDOWSKIEJ BYLI KAPŁANI
D. JEZUS CHRYSTUS BYŁ KAPŁANEM
E. KAPŁANI W CHRZEŚCIJAŃSKIEJ CZĘŚCI BIBLII
F. CHRYSTUS USTANOWIŁ KAPŁAŃSTWO KATOLICKIE
G. TWÓJ KAPŁAN POSIADA WŁADZĘ, KTÓRĄ CHRYSTUS DAŁ APOSTOŁOM
I. KAPŁANI ZAKONNI I DIECEZJANI
K. DLACZEGO DO KAPŁANA MÓWI SIĘ OJCZE
L. DLACZEGO KAPŁANI NIE ŻENIĄ SIĘ
M. CHRYSTUS POTRZEBUJE WIĘCEJ KAPŁANÓW
C. RODZICIELSTWO JEST ŚWIĘTĄ MOCĄ
D. BÓG UCZYNIŁ MAŁŻEŃSTWO. RZĄDY PAŃSTW NIE UCZYNIŁY MAŁŻEŃSTWA
E. PIERWSZYM CELEM MAŁŻEŃSTWA SĄ DZIECI
F. DRUGIM CELEM MAŁŻEŃSTWA JEST WZAJEMNA MIŁOŚĆ I POMOC MĘŻA I ŻONY
G. POWÓD PRZYJEMNOŚCI SEKSUALNEJ
H. WŁAŚCIWE KORZYSTANIE Z SEKSU
I. JEDEN MĘŻCZYZNA I JEDNA KOBIETA
L. BOŻE PRAWA SĄ DLA WSPÓLNEGO DOBRA
N. STAN MAŁŻEŃSTWA W CZASACH CHRYSTUSA
O. BIBLIJNY OPIS WARUNKÓW MAŁŻEŃSKICH W CZASACH CHRYSTUSA
P. CHRYSTUS PRZYWRÓCIŁ PLAN BOŻY
Q. CO JEZUS CHRYSTUS ZROBIŁ DLA RODZINY
R. RODZINA CHRZEŚCIJAŃSKA POJAWIŁA SIĘ Z KOŚCIOŁEM KATOLICKIM
U. JEDYNIE KOŚCIÓŁ KATOLICKI STOI NA STRAŻY ŚWIĘTOŚCI MAŁŻEŃSTWA
A. NIEWYKONYWANIE OBOWIĄZKÓW MAŁŻEŃSKICH
B. KATOLIK MUSI ZAWRZEĆ ZWIĄZEK MAŁŻEŃSKI PRZED KAPŁANEM KATOLICKIM
C. NIEKTÓRE INNE PRAWA KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
E. ZEZWOLENIE NA MAŁŻEŃSTWO MIESZANE
F. W MAŁŻEŃSTWIE MIESZANYM NIEKATOLIK POWINIEN PRZYJMOWAĆ INSTRUKCJE
G. PRZYGOTOWANIE DO MAŁŻEŃSTWA
H. NIE ZAWIERAJ ZWIĄZKU ZBYT MŁODO!
J. UZGODNIENIA Z KAPŁANEM DOTYCZĄCE MAŁŻEŃSTWA
K. DZIECI, NAJWIĘKSZE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO MAŁŻEŃSTWA
A. JEZUS CHRYSTUS MIAŁ WIELKĄ MIŁOŚĆ DO CHORYCH
B. OCZEKIWALIBYŚMY, ŻE CHRYSTUS ZAPEWNI SPECJALNĄ OPIEKĘ NAD CHORYMI
C. TEN SAKRAMENT JEST WYRAŹNIE ZNAJDOWANY W BIBLII
D. W JAKI SPOSÓB JEST UDZIELANE?
E. CO OSTATNIE NAMASZCZENIE ROBI DLA CHOREGO?
F. TYLKO KSIĄDZ LUB BISKUP MA WŁADZĘ DO UDZIELANIA OSTATNIEGO NAMASZCZENIA
G. KIEDY POWINIEN BYĆ UDZIELONY
H. GŁUPI CI, KTÓRZY NIE WZYWAJĄ KAPŁANA DO CHORYCH
I. INNE RZECZY WYKONYWANE DLA OSÓB CHORYCH
K. POMÓŻ CHOREMU MODLIĆ SIĘ PO WYJŚCIU KAPŁANA
M. BRAKOWAŁO CI CZEGOŚ BARDZO NIEZBĘDNEGO W ŻYCIU
A. PRZYKAZANIA POCHODZĄ OD WSZECHMOCNEGO BOGA
B. CAŁYM CELEM ŻYCIA JEST ZACHOWYWANIE PRZYKAZAŃ
C. BÓG ŻĄDA NATYCHMIASTOWEGO POSŁUSZEŃSTWA PRZYKAZANIOM
D. BÓG DAŁ PRZYKAZANIA W DRAMATYCZNY SPOSÓB
E. PRZESTRZEGANIE PRZYKAZAŃ NIE JEST ZBYT TRUDNE
F. NAGRODY ZA ZACHOWYWANIE PRZYKAZAŃ
G. KONIECZNOŚĆ PRZESTRZEGANIA PRZYKAZAŃ
H. KARA ZA NIEPRZESTRZEGANIE PRZYKAZAŃ
I. PROŚ O POMOC BOGA PODCZAS UCZENIA SIĘ PRZYKAZAŃ
J. NAUCZ SIĘ DZIESIĘCIU PRZYKAZAŃ
CAŁE PRAWO CHRZEŚCIJAŃSKIE JEST PRAWEM MIŁOŚCI
A. MIŁOŚĆ TO CAŁE PRAWO CHRYSTUSOWE
B. RELIGIA ZAMUJE SIĘ PRZEDE WSZYSTKIM MIŁOŚCIĄ BOGA
C. DLACZEGO POWINIENEŚ KOCHAĆ BOGA?
D. KIEDY MIŁOŚĆ BOGA JEST IDEALNA?
G. DLACZEGO POWINIENEŚ KOCHAĆ SWOJEGO BLIŹNIEGO
H. KOCHAJ BLIŹNIEGO ZE WZGLĘDU NA BOGA
A. TWOIM PIERWSZYM I NAJWAŻNIEJSZYM OBOWIĄZKIEM JEST ADORACJA BOGA
C. ADORUJESZ BOGA NA KILKA SPOSOBÓW
D. JEDYNYM SPOSOBEM, W JAKI MOŻESZ ADOROWAĆ BOGA PUBLICZNIE, TO W PRAWDZIWYM KOŚCIELE BOŻYM
E. OPUSZCZENIE KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO JEST JEDNYM Z NAJBARDZIEJ STRASZNYCH GRZECHÓW
F. ZAPRZECZANIE PRAWDZIE NAUCZANEJ PRZEZ KOŚCIÓŁ
G. DOŁĄCZANIE DO MASONÓW LUB JAKICHKOLWIEK ZABRONIONYCH TOWARZYSTW
O. POWSZEDNIE GRZECHY PRZESĄDÓW
C. UŻYCIE IMIENIA BOŻEGO BEZ SZACUNKU
A. NATURA, BIBLIA I TRADYCJA NA WSZYSTKICH NAKŁADAJĄ OBOWIĄZEK BY CZCIĆ BOGA
B. DNI, W KTÓRE MUSISZ UCZESTNICZYĆ NA MSZY ŚWIĘTEJ: NIEDZIELE I ŚWIĘTA
C. GŁUPIE WYMÓWKI DLA OPUSZCZANIA MSZY
D. WAŻNE POWODY OPUSZCZENIA MSZY
E. RODZICE MAJĄ POWAŻNY ZOBOWIĄZANIE, ABY ICH DZIECI REGULARNIE SŁUCHAŁY MSZY
G. DRUGI OBOWIĄZEK NIEDZIELNY: POWSTRZYMYWANIE SIĘ OD ZBĘDNYCH PRAC RĘCZNYCH
I. PODEJMIJ PRAWDZIWY WYSIŁEK, ABY NIEDZIELĘ UCZYNIĆ DNIEM PAŃSKIM
OBOWIĄZKI DZIECI WOBEC RODZICÓW
B. OBOWIĄZEK MIŁOŚCI DZIECI DO SWOICH RODZICÓW
C. ZOBOWIĄZANIE DZIECI DO SZANOWANIA SWOICH RODZICÓW
D. OBOWIĄZEK DZIECI DO POSŁUSZEŃSTWA RODZICOM
E. GRZESZNOŚĆ NIEPOSŁUSZEŃSTWA
OBOWIĄZKI RODZICÓW WOBEC DZIECI
B. RODZICE MUSZĄ DAWAĆ SWOIM DZIECIOM DOBRY PRZYKŁAD
C. RODZICE MAJĄ ZOBOWIĄZANIE ZAPEWNIĆ SWOIM DZIECIOM DOBRY KATOLICKI DOM
D. RODZICE MUSZĄ UCZYĆ SWOJE DZIECI MODLITWY
E. RODZICE MUSZĄ DOPILNOWAĆ, ABY ICH DZIECI OTRZYMAŁY SAKRAMENTY
F. RODZICE MAJĄ OBOWIĄZEK ZAPEWNIĆ SWOIM DZIECIOM EDUKACJĘ RELIGIJNĄ I MORALNĄ
G. RODZICE MUSZĄ PRZYGOTOWAĆ DZIECI DO MAŁŻEŃSTWA
H. RODZICE MUSZĄ DOPILNOWAĆ, BY ICH DZIECI WIĄZAŁY Z DOBRYMI PARTNERAMI
I. RODZICE MUSZĄ DOPILNOWAĆ, BY ICH DZIECI ODPOWIEDZIALNIE WYPOCZYWAŁY
J. RODZICE MUSZĄ DOPILNOWAĆ, ABY ICH DZIECI SZANOWAŁY I SŁUCHAŁY WŁADZ CYWILNYCH
K. POMAGANIE DZIECKU W ZOSTANIU KAPŁANEM, ZAKONNYM BRATEM LUB SIOSTRĄ
OBOWIĄZKI WOBEC WŁADZ CYWILNYCH, PAPIEŻA, BISKUPA I PROBOSZCZÓW
A. OBOWIĄZKI WOBEC WŁADZ CYWILNYCH
B. OBOWIĄZKI WOBEC WŁADZ W KOŚCIELE – WPROWADZENIE
A. ŻYCIE NALEŻY DO BOGA, NIE DO CZŁOWIEKA
B. CO NAKAZUJE PIĄTE PRZYKAZANIE
C. CZEGO ZABRANIA PIĄTE PRZYKAZANIE
H. ZABIJANIE Z LITOŚCI (EUTANAZJA)
I. SPOWODOWANIE ŚMIERCI LUB OBRAŻEŃ PRZEZ POWAŻNE ZANIEDBANIE
L. GNIEW, NIENAWIŚĆ, ZEMSTA, WALKA
N. STOSOWANIE NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH
SZÓSTE I DZIEWIĄTE PRZYKAZANIE
C. KONIECZNOŚĆ CNOTY CZYSTOŚCI
D. MAŁŻONKOWIE MOGĄ KORZYSTAĆ Z NAMIĘTNOŚCI SEKSUALNEJ
E. CIĘŻAR GRZECHÓW SEKSUALNYCH
H. NIECZYSTE MYŚLI I PRAGNIENIA
R. CZY MOŻLIWE JEST PROWADZIĆ CZYSTE ŻYCIE
SIÓDME I DZIESIĄTE PRZYKAZANIE
D. NIEBEZPIECZEŃSTWA DROBNEJ KRADZIEŻY
E. BRANIE DÓBR NALEŻĄCYCH DO INNYCH, GDY JESTEŚ W EKSTREMALNEJ POTRZEBIE
H. OSZUSTWA I KŁAMSTWO PRZY SPRZEDAŻY TOWARÓW
I. PRACODAWCA OSZUKUJĄCY SWOICH PRACOWNIKÓW
J. PRACOWNIK OSZUKUJĄCY PRACODAWCĘ
K. POZYSKIWANIE PIENIĘDZY POD PRETEKSTEM UBÓSTWA
M. USZKODZENIE CZYJEGOŚ MIENIA
N. KORUMPOWANIE SĘDZIÓW, POLITYKÓW I SŁUŻB
A. DAR MOWY JEST JEDNYM Z NAJWIĘKSZYCH DARÓW BOGA
B. BIBLIA O NIEWŁAŚCIWYM UŻYCIU JĘZYKA (Jakuba 3)
C. SZEKSPIR O NIEWŁAŚCIWYM UŻYCIU JĘZYKA (Otello)
E. MÓWIENIE O UKRYTYCH WADACH INNYCH LUDZI
F. OCENIANIE INNYCH BEZ WYSTARCZAJĄCYCH DOWODÓW
A. CO TO JEST ŻYCIE CHRZEŚCIJAŃSKIE?
B. ŁATWIEJ JEST BYĆ ŻARLIWYM KATOLIKIEM NIŻ LETNIM KATOLIKIEM
C. MIŁOŚĆ JEST ESENCJĄ ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
E. OFIARUJ WSZYSTKIE SWOJE DZIAŁANIA BOGU
G. MODLITWA JEST ABSOLUTNIE NIEZBĘDNA
WPROWADZENIE DO KURSU INSTRUKCJI RELIGIJNYCH
WPROWADZENIE
Książka ta zawiera przebieg instrukcji udzielanych w wielu parafiach miasta Chicago. Mamy nadzieję, że ci to pomoże. Chociaż książka jest dość prosta, przekonasz się, że będziesz musiał ją dobrze przestudiować, aby cieszyć się swoimi instrukcjami i czerpać z nich korzyści.
Przede wszystkim przyjdź na każdą lekcję, którą ksiądz dla ciebie prowadzi. Przechodząc przez te instrukcje, zdasz sobie sprawę, że nie ma innych lekcji, żadnych innych zajęć tak ważnych, jak twoje instrukcje religijne. Weź udział w każdej lekcji. Małe dziecko w szkole podstawowej musi codziennie chodzić do szkoły, pięć dni w tygodniu. Jeśli pojedzie w poniedziałek i wtorek, a zostanie w domu w środę, czwartek i piątek, na pewno nie nauczy się zbyt wiele. Jesteś proszony o regularne uczęszczanie do szkoły, do której teraz uczęszczasz — twoich instrukcji religii. Jeśli opuścisz jedną lub drugą lekcję, możesz później być zdezorientowany. Jedna lekcja opiera się na drugiej. Na przykład dziesiątej lub jedenastej lekcji nie można zrozumieć bez pierwszej, drugiej lekcji i wszystkich lekcji aż do dziesiątej.
Zacznij teraz chodzić na Mszę. Rozważ uczestnictwo we Mszy świętej w niedzielne poranki i święta jako część tego kursu. Przyjdź na Mszę świętą o każdej porze dnia, w której sprawowana jest Najświętsza Ofiara w Kościele Katolickim w twojej okolicy. Jeśli chcesz, możesz iść na wczesną Mszę; jeśli chcesz pospać w niedzielę, weź udział w późniejszej Mszy. Obecność w kościele w niedzielę jest prawem Bożym. To nie jest coś, do czego my, Katolicy, zmuszamy ludzi, żeby robili to tylko po to, by im utrudniać życie. Nawyk chodzenia do kościoła tylko wtedy, gdy ci się podoba, jest poważnym grzechem. Boże prawa dotyczące kultu niedzielnego są dla wszystkich, nie tylko dla Katolików.
PRZYPROWADŹ SWOICH PRZYJACIÓŁ NA INSTRUKCJE
Podczas instrukcji weź ze sobą kilku przyjaciół. Wszyscy są mile widziani. Nikt nie będzie próbował „zrobić z nich Katolików”. Nie zmuszamy ludzi do wejścia do Kościoła Katolickiego. Prawdę mówiąc, zobaczysz w toku zajęć, że ksiądz jest bardzo ostrożny w przyjmowaniu ludzi do Kościoła Katolickiego. Wszyscy są mile widziani, by zostać Katolikami po zakończeniu instrukcji i jeśli regularnie chodzą na Mszę; ale nawet wtedy kapłan zaakceptuje tylko tych, o których myśli, że są gotowi i pragną wejść do Kościoła.
ZADAWAJ PYTANIA, KIEDY CHCESZ JE ZADAĆ
Kiedy nie rozumiesz czegoś, co ksiądz wyjaśnia, zadawaj mu pytania. Nie myśl, że jesteś powolny w rozumieniu. Osoba zadająca pytania okazuje zainteresowanie i ułatwia lekcję sobie i księdzu. Nie bój się; ksiądz cieszy się, słysząc twoje pytania i pragnie udzielić ci odpowiedzi.
KAŻDE ZAJĘCIA TRWAJĄ 1,5 GODZINY
Większość księży organizuje tę pracę tak, aby lekcje trwały około półtorej godziny. Połowa tego czasu jest wykorzystywana na przeglądanie poprzednich lekcji. Drugą połowę czasu poświęca się na wyjaśnienie nowej lekcji.
WAŻNIEJSZĄ CZĘŚCIĄ ZAJĘĆ JEST PRZEGLĄD
Pracę przeglądową wykonuje ksiądz zadający pytania całej klasie. Ksiądz zada bardzo proste pytania.
Jeśli nie znasz odpowiedzi, nie martw się. Ksiądz będzie omawiał tę sprawę tak często, że nie możesz nie uczyć się odpowiedzi w miarę postępów. Współpracuj z księdzem, studiując lekcje w domu.
ILE JEST WSZYSTKICH DNI KSZTAŁCENIA?
Będzie trzydzieści lub trzydzieści pięć dni nauki. Cały okres będzie krótszy niż cztery miesiące, jeśli będziesz przychodził na instrukcje dwa razy w tygodniu. Przeczytaj tę książkę i inne dobre książki, które poleci ksiądz. Przez cały czas możesz używać swojej Biblii w domu, aby potwierdzić różne punkty, które ksiądz wyjaśnia na lekcjach.
Niech Bóg błogosławi cię teraz w twoim dobrym wysiłku. Módl się codziennie, aby Bóg dał ci światło do zrozumienia Jego nauk i odwagę do życia zgodnie z nimi. Możesz być pewien, że ksiądz, który cię instruuje, będzie się za ciebie codziennie modlił.
Pobożność strzec będzie i usprawiedliwi serce, rozkosz i wesele da (Syrach 1:18)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Człowiek XXI wieku ma wiele fałszywych poglądów na temat religii. Ponieważ rozpoczynasz trzy lub czteromiesięczny okres nauczania religii, musisz zdobyć prawdziwą ideę religii. Przekonasz się, że religia jest najbardziej interesującym i najbardziej potrzebnym przedmiotem, jaki kiedykolwiek studiowałeś. To, czego się uczysz, pomoże ci zwalczyć błędy naszych czasów. Sprawi, że staniesz się dobrym obywatelem — naszego narodu i naszej niebiańskiej ojczyzny.
Religia oznacza po prostu: wierzyć we wszystko, co Bóg chce, abyś wierzył i wypełniać swoje obowiązki wobec Boga, bliźniego i wobec siebie.
B. RELIGIA WIARA W TO, CZEGO BÓG NAS UCZY
Religia uczy tego, w co Bóg chce, abyś wierzył. Jeśli istnieje Bóg, powiedziałby ci pewne rzeczy. Nazywa się to objawieniem. Musisz wierzyć nie w to, co chcesz, ale w to, czego Bóg cię uczy. Nie możesz przebierać i wybierać nauk Bożych. W religii wierzysz nie dlatego, że tak kazała ci matka, albo dlatego, że ksiądz powiedział, że tak jest, ale ostatecznie dlatego, że Bóg objawił ci lub kazał wierzyć w pewne prawdy. To jest to, co wiesz w swoim sercu, że jest prawdziwe w oparciu o objawienie Boże.
Człowiek bez religii jest jak statek bez steru; nie ma kierunku w jego życiu. Nigdzie się nie wybiera. Najważniejszych rzeczy w życiu można się nauczyć tylko ze studiowania religii. Kim jesteś? Czy jesteś tylko zwierzęciem, czy więcej niż zwierzęciem? Czy masz tylko ciało, czy też masz duszę? Dokąd zmierzasz? Czy grób to koniec tego wszystkiego? Czy Bóg naprawdę wynagrodzi dobrych, a ukarze złych? Czy może to wszystko jest bez sensu? Czy naprawdę istnieje niebo i piekło? Czy istnieje zbiór zasad od Boga? Jakie one są? Każdy człowiek chce odpowiedzi na te pytania i chce potwierdzenia odpowiedzi. Odpowiedzi można znaleźć w badaniu religii. Przekażemy ci je w ramach tego przebiegu instrukcji i dostarczymy dowód w każdym przypadku.
C. RELIGIA UCZY CIĘ TWOICH OBOWIĄZKÓW WOBEC BOGA
Nie jesteś swoim własnym szefem. Jesteś zależny od Boga, tak jak twoje dzieci są zależne od ciebie. Jesteś winien Bogu honor, cześć i posłuszeństwo, ponieważ Bóg dał ci życie. Poprzez religię uczysz się swoich obowiązków wobec Boga. Chodzisz do szkoły, by uczyć się religii i swoich obowiązków religijnych w taki sam sposób, w jaki chodzisz do szkoły, aby uczyć się arytmetyki, geografii lub jakiegokolwiek innego przedmiotu. Więc teraz, przyjmując te instrukcje, idziesz do szkoły.
D. RELIGIA RÓWNIEŻ UCZY CIĘ TWOICH OBOWIĄZKÓW WOBEC SIEBIE
Ważne jest, byś nauczył się, jak trzymać się z dala od grzechu, jak przestrzegać Bożych praw, jak dostać się do nieba i jak uniknąć piekła. Jesteś bardzo ważny dla Boga i dla siebie. Na tym kursie poznasz obowiązki, jakie masz wobec siebie.
E. RELIGIA UCZY CIĘ TWOICH OBOWIĄZKÓW WOBEC BLIŹNIEGO
Bóg umieścił cię na ziemi, abyś żył między innymi; dlatego konieczne jest nauczenie się twoich zobowiązań wobec nich. Nie ma czegoś takiego jak samotny człowiek. Z powodu twojego związku z innymi masz wobec nich pewne obowiązki i zobowiązania. Kiedy nie wypełniamy tych obowiązków, w społeczeństwie panuje chaos. Religia uczy nas tych obowiązków.
F. CO SIĘ DZIEJE W TYM ŚWIECIE BEZ RELIGII?
Nie musisz czekać do następnego świata, aby zobaczyć skutki religijnej ignorancji lub nieżycia zgodnie z naukami religii. Rozejrzyj się po dowolnym mieście. Jest pełne złamanych serc i rozbitych domów, rozwodów, niewiernych mężów, dzieci zaniedbywanych przez rodziców, młodych przestępców.
Brak wiedzy na każdy niezbędny w życiu temat sprowadza straszne nieszczęście. Jeśli nie wiesz, jak dbać o swoje zdrowie, wkrótce możesz doświadczyć fizycznego bólu i nieszczęścia. Jeśli nie zadbasz o swoje życie, jeśli nie znasz nawet sensu życia, będziesz cierpiał psychicznie i fizycznie. Jakie jest wielkie nieszczęście twojego życia? Z pewnością nie są to fizyczne choroby i cierpienia, którym wszyscy są poddawani. Czy to twoje małżeństwo? Czy to twój mąż? Czy to jedno z twoich dzieci? Bez względu na to, jaka jest trudność, pochodzi ona z nieznajomości religii lub z braku praktykowania religii.
G. CO SIĘ DZIEJE W NASTĘPNYM ŚWIECIE BEZ RELIGII?
Jeśli nie uczysz się nauk Boga, który cię stworzył, ani nie żyjesz według nich, zasłużysz na przekleństwo Chrystusa w dniu sądu: „Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, który zgotowany jest diabłu i aniołom jego.” (Mateusz 25:41)
W dalszej części tej książki będziemy mieli całą lekcję o piekle.
Rodzice czasami mają błędne przekonanie, że szkoła katolicka ma magiczną formułę, by uczynić dzieci dobrymi. Zachowują się tak, jakby zakonnica zabierała każde dziecko na przód pokoju, machała nad nim różdżką i mówiła: „Teraz bądź grzeczne”, a dziecko automatycznie staje się dobre. To bzdura! Dobroć, którą widzisz w katolickich uczniach, wynika z religii.
Szkoła jest tylko pomocą dla rodziców. Księża i siostry opiekują się dziećmi przez pięć godzin dziennie, podczas gdy pod twoją opieką dziewiętnaście. Jeśli jesteś nieostrożny lub nie znasz religii, twoje dziecko jest zwykle takie samo. Szkoła katolicka nie zastąpi rodziców. W rzeczywistości rodzice mają większy wpływ na swoje dzieci. Umieść rodziców po jednej stronie szkolnego holu, siostry po drugiej, a dzieci pośrodku, a następnie powiedz dzieciom, aby wybrały swoich rodziców lub zakonnice, kogo by wybrali? Oczywiście rodziców ze względu na ich większy wpływ. Taka jest natura. Rodzice mają większy wpływ na dzieci niż jakiekolwiek inne osoby.
Oto prawdziwa historia. Młody chłopak miał zostać skazany na śmierć w więzieniu hrabstwa w Chicago. Ksiądz towarzyszył mu w bolesnym marszu śmierci z celi na krzesło elektryczne. Jak to jest w zwyczaju, naczelnik zapytał biednego skazanego chłopca, czy ma coś do powiedzenia przed śmiercią. Pytanie naczelnika wywołało u młodego człowieka zaskakującą reakcję. Poczerwieniał z wściekłości w czasie, gdy wszyscy myśleli, że byłby pełen smutku, strachu lub rozpaczy. Wskazując na swoich rodziców, powiedział: „Ci tutaj, moja matka i ojciec powinni być na tym krześle elektrycznym. Nie nauczyli mnie niczego o Bogu ani religii, ani o dobrym życiu. Nauczyłem się tego wszystkiego od kapelana, ojcica Sheila, kiedy było już za późno, by żyć”.
Był to początek Katolickiej Organizacji Młodzieży w Chicago pod przewodnictwem biskupa Bernarda J. Shiela. Jednak żadna szkoła, żadna organizacja młodzieżowa nie jest w stanie nadrobić tego, co powinni zrobić rodzice.
I. CO SIĘ DZIEJE W TYM ŚWIECIE, JEŚLI MASZ RELIGIĘ?
Kiedy masz religię, masz spokój duszy i zadowolenie płynące z prowadzenia dobrego życia zgodnie z zasadami wiary. Masz prawdziwe szczęście — szczęście, którego nie otrzymasz z żadnego innego źródła.
Psalmista zaprawdę mówi: „Pokój wielki mają ci, którzy zakon twój miłują, i nie ma dla nich zawady.” (Psalm 118:165).
J. CO SIĘ DZIEJE W NASTĘPNYM ŚWIECIE, JEŚLI MASZ RELIGIĘ?
Sam Bóg gwarantuje niebo:
„Wtedy rzecze Król tym, którzy będą po prawicy jego: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, posiądźcie królestwo, zgotowane wam od założenia świata.” (Mateusz 25:34). „Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani w serce ludzkie nie wstąpiło, co zgotował Bóg tym, którzy go miłują.” (1 Koryntian 2:9).
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest religia?
2. Co dzieje się na tym świecie bez religii?
3. Co dzieje się w następnym świecie bez religii?
4. Co czerpiesz z religii na tym świecie?
„Bo od
wschodu słońca aż do zachodu wielkie jest imię moje między narodami
i na każdym miejscu poświęcają i składają imieniu memu ofiarę czystą;
bo wielkie jest imię moje między narodami, mówi Pan zastępów.”
(Malachiasz 1,11)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Celem tych instrukcji jest nie tylko przekazywanie wiedzy. Ważniejszym celem jest zaszczepienie praktyki Wiary chrześcijańskiej. Jeśli poważnie podchodzisz do tego kursu instrukcji religijnych, musisz zacząć uczęszczać na Mszę w każdą niedzielę i święto nakazane.
A. OBOWIĄZEK KULTU WYNIKAJĄCY Z ŻYCIA DANEGO CI PRZEZ BOGA
Wiesz, że jesteś stworzony przez Boga. Bóg dał ci życie. Bóg umożliwia ci w tym momencie oddychanie, chodzenie, mówienie. Bóg podtrzymuje bicie tego małego organu - serca, w twojej piersi. Daje ci jedzenie i ubranie. Zrób listę tego, co dał ci Bóg. Daje ci wszystko. Sam nic sobie nie dajesz. Chodzi o to, że musisz przyznać, że Bóg daje ci wszystko, co masz. Uznajesz to poprzez swoje prywatne modlitwy, ale przede wszystkim wielbiąc Boga, zarówno prywatnie, jak i publicznie. Oddawanie czci oznacza uznanie swojej całkowitej zależności od Boga. Musisz czcić swojego Boga. Jesteś dłużnikiem Boga. Nie możesz Mu odpłacić za to, co ci dał, ale możesz i musisz rozpoznać i uznać to, co On zrobił.
B. OBOWIĄZEK NIEDZIELNEGO KULTU Z PRAWA BOŻEGO
Abyś o Nim nie zapomniał, sam Bóg mówi ci w Pierwszym Przykazaniu: „Ja jestem Pan, twój Bóg, nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną”. Następnie, bardziej bezpośrednio w Trzecim Przykazaniu, Bóg mówi do ciebie: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”. Obowiązek oddawania czci w konkretny dzień tygodnia znajdujemy w Biblii.
C. OBOWIĄZEK NIEDZIELNEGO KULTU Z FAKTU, ŻE JESTEŚ RODZICEM
Ta sekcja skierowana jest do rodziców. Jeśli jeszcze nie jesteś w związku małżeńskim, przeczytaj to mimo wszystko, bo masz nadzieję, że pewnego dnia z pomocą Boga ożenisz się lub wyjdziesz za mąż i zostaniesz ojcem lub matką.
Rodzice muszą czcić Boga w niedzielę, jeśli chcą, by ich dzieci były dobre. Jednym z powodów, dla których księża i zakonnicy poświęcają swoje życie, jest sprawienie, by twoje dzieci były dobrymi chłopcami i dziewczynkami. Jeśli rodzice nie oddają czci Bogu w niedzielę, niszczą jeden z podstawowych wpływów katolickiego systemu szkolnego.
D. WASI PRZODKOWIE CZCILI BOGA W NIEDZIELĘ
Bądźmy praktyczni w tej sprawie niedzielnego nabożeństwa. Dzisiaj wielu niekatolików chodzi do kościoła, kiedy chce. Inaczej było z twoim dobrym niekatolicki, dziadkiem i babcią. Niedziela była Dniem Pańskim. Pan przyszedł pierw w niedzielę. Wiedzieli, że mają obowiązek chodzić do kościoła w każdą niedzielę. Masz ten sam obowiązek przed Bogiem. Jedyne, o co prosi cię ksiądz, to powrót przynajmniej do tej części Chrześcijaństwa twoich przodków. Wtedy jesteś na drodze do praktycznego Chrześcijaństwa.
Pewnie wiesz, że wszyscy Katolicy są poważnie zobowiązani do uczęszczania na Mszę w każdą niedzielę. Bóg stworzył nas wszystkich i Bóg stworzył takie same prawa dla nas wszystkich. Nie ma jednego zestawu praw Bożych dla Katolików i innego zestawu dla tych, którzy nie są w Kościele Katolickim. Dlatego nalegamy, aby każdy, kto ma jakiekolwiek pojęcie o tym, że chce być Katolikiem, musi chodzić na Mszę. Są pięćdziesiąt dwie niedziele, a w Stanach Zjednoczonych sześć świąt nakazanych. Każdy, kto poważnie myśli o Chrześcijaństwie, musi w tych dniach uczestniczyć we Mszy świętej, nawet jeśli byłby zajęty w domu. Istnieją uzasadnione, zrozumiałe wymówki, by nie czcić Boga publicznie przez te pięćdziesiąt osiem dni. Zostaną wyjaśnione, gdy wyjaśnimy Trzecie Przykazanie. Na razie spróbuj zrozumieć, że poważnym grzechem jest opuszczenie Mszy bez poważnej wymówki.
Msza dzisiaj jest taka sama jak Ostatnia Wieczerza. Kapłan podczas Mszy sprowadza na ołtarz Pana naszego Jezusa Chrystusa, ofiaruje Go Bogu za nasze grzechy i daje Go ludziom w Komunii świętej.
Aby wyjaśnić Mszę, musimy zatem wrócić do Ostatniej Wieczerzy. Na Ostatniej Wieczerzy jest Chrystus, Syn Boży. Przyszedł, by zjednoczyć nas ze sobą przez swoje nauki i wspaniały przykład dobroci. Zakończył swoją publiczną karierę. Próbował zjednoczyć niebo z ziemią. Swoimi cudami udowodnił, że jest Synem Bożym. Wielka tęsknota wypełniła duszę Chrystusa podczas trzydziestu trzech lat Jego życia. Chciał nas zjednoczyć ze sobą, dać nam siebie, uczynić nas podobnymi do Niego. Aby pokazać tę wielką tęsknotę Apostołom i nam, po raz ostatni mówi: „Pożądaniem pożądałem pożywać tę Paschę z wami, zanimbym cierpiał” (Łukasz 22:15). To była noc przed tym, jak miał cierpieć i umrzeć za nasze grzechy.
Dając nam swoje nauki i przykład, i mając zamiar oddać swoje życie na krzyżu, nadal nie jest zadowolony ze swojej pracy dla nas. Musi nam oddać swoje Ciało i Krew przy Wieczerzy oraz w kolejnych Mszach, aby się zjednoczyć z nami i byśmy byli z Nim zjednoczeni na zawsze. Spogląda w długie korytarze lat i widzi, jak może dać się wszystkim, nawet jeśli opuści świat. Chrystus wtedy i tam zamienił chleb i wino w Swoje Ciało i Krew i dał Apostołom moc dokonania tego samego czynu.
„A wziąwszy chleb, dzięki czynił, łamał, i dał im, mówiąc: To jest ciało moje, które się za was daje. To czyńcie na moją pamiątkę”.
„Tak samo i kielich, po wieczerzy, mówiąc: Ten jest kielich, Nowy Testament we krwi mojej, który za was będzie wylany” (Łukasz 22:19-20).
Chrystus nie powiedział: „Udawaj, że to jest Moje Ciało i Krew”, „Wyobraźmy sobie, że to jest Moje Ciało i Krew”, „Zamknij oczy i spróbuj uwierzyć, że to Moje Ciało i Krew. „To reprezentuje Moje Ciało i Krew”. Nie powiedział żadnej z tych rzeczy. Powiedział: „To jest Ciało Moje … To jest Krew Moja”. (Mateusz 26:26-28) Po tym, jak Chrystus zamienił chleb i wino w swoje Ciało i Krew, na stole wieczerzy nie było już chleba i wina. To było teraz Jego Ciało i Krew, a nie chleb i wino.
Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy odprawił pierwszą Mszę świętą i dał nam najpiękniejszą modlitwę, jaka istnieje, i najwyższy rodzaj kultu, jaki możemy oddać Wszechmogącemu Bogu.
G. CHRYSTUS DAŁ MOC DWUNASTU APOSTOŁOM
Po tym, jak Chrystus zamienił chleb i wino w swoje Ciało i Krew, dał tę samą moc dwunastu Apostołom. Powiedział: „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łukasz 22:19).
Tymi słowami Chrystus dał moc i przykazanie Apostołom. Innymi słowy, Chrystus powiedział: Od teraz wykonujcie tę czynność — przemieniajcie chleb i wino w Moje Ciało i Krew.
H. APOSTOŁOWIE DALI TĄ MOC INNYM BISKUPOM I KAPŁANOM
Apostołowie odprawiali Mszę. W pierwszym Liście do Koryntian w Biblii znajdujemy świętego Pawła, mówiącego o tej ofierze. Następcy Apostołów mają dziś tę samą moc. Tymi następcami są biskupi i księża Kościoła Katolickiego. Twój proboszcz ma prawo odprawiać Mszę świętą za lud. Otrzymał tę władzę z sakramentu święceń, gdy biskup go wyświęcił. Tylko księża i biskupi katoliccy mają tę władzę.
Skąd wiesz, kiedy nadszedł święty moment konsekracji? Gdy ministrant zadzwoni, zobaczysz księdza pochylającego się nisko nad ołtarzem. Mówi: „To jest Ciało Moje”. Następnie ksiądz zgina kolano przed Chrystusem, którego trzyma w rękach, unosi Jezusa nad głowę, abyś widział i adorował, podczas gdy ministrant ponownie dzwoni w dzwonek. Następnie kapłan pochyla się nad kielichem wina i mówi: „To jest Krew Moja”. Ponownie zgina kolano do podłogi i podnosi nad głowę kielich z Jezusem Chrystusem, gdy ministrant ponownie dzwoni dzwonkiem. Kiedy kapłan wypowiada te święte słowa, Chrystus staje się obecny na ołtarzu i ofiaruje się Bogu za nas.
I. CZUJ SIĘ JAK W DOMU W KOŚCIELE KATOLICKIM
Zacznij uczęszczać na Mszę świętą w każdą niedzielę i święto nakazane. Czuj się jak w domu w Kościele Katolickim. Ksiądz i ludzie chcą cię tam. Chrystus cię pragnie.
Nie martw się, kiedy stać lub siedzieć. Po prostu podążaj za zgromadzeniem. Jest jedna bardzo prosta zasada do naśladowania – rób to, co wszyscy inni, ale NIE PRZYJMUJ Komunii Świętej.
Chrystus jest dla ciebie, jak również dla obecnych Katolików. Chrystus jest tam ofiarowując się Bogu za ciebie w najpiękniejszym akcie publicznego kultu, jaki istnieje. Chrystus jest obecny na ołtarzu modląc się za ciebie i pomagając ci zrozumieć instrukcje, jakie otrzymujesz w Kościele Katolickim. Na Mszy ofiarujesz najdoskonalszą i najpotężniejszą modlitwę, jaką możesz ofiarować i czynisz to z Chrystusem i przez Chrystusa. Tej modlitwy Bóg Ojciec nie może odmówić, ponieważ jest to modlitwa zanoszona głównie przez Jego Syna.
Każdy, kto chce zostać Katolikiem, musi uczestniczyć w Ofierze Mszy Świętej w każdą niedzielę i święta nakazane w trakcie trwania instrukcji. Zapytaj swojego proboszcza o godziny Mszy świętej w niedzielę i święta.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest Msza?
2. Kto odprawił pierwszą Mszę?
3. Skąd twój proboszcz otrzymał moc przemiany chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa?
4. Czy to grzech nie pójść na Mszę?
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Większość ludzi, którzy rozpoczynają te instrukcje w religii, kocha Pismo Święte. Powinieneś dziękować Bogu, że ty też kochasz Biblię. W tych instrukcjach będziemy odwoływać się do Biblii i często jej używać, aby udowodnić to, czego was uczymy.
W tej instrukcji udowodnimy, że to, co mówi Biblia, musi być przyjęte jako Słowo Boże. Mamy nadzieję, że ta lekcja zwiększy twoją miłość do Biblii.
W tej lekcji nauczymy Cię innego źródła Bożych nauk — Tradycji.
Biblia to zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Boga.
Bóg jest autorem Biblii. Z tego powodu Biblia jest największą ze wszystkich ksiąg. Ludzie, którzy napisali te słowa, byli tylko instrumentami w Rękach Boga, jak kreda jest narzędziem w twojej dłoni, kiedy piszesz na tablicy. Jeśli zapytam: „Kto pisze?” odpowiadasz natychmiast: „Ja”. Kreda jest tylko narzędziem w twojej dłoni. Kreda musi być prowadzona przez ciebie. A więc w nieco podobny sposób jest z Biblią: Bóg jest autorem. Ludzie byli instrumentami w Rękach Boga. Prawdziwym autorem jest Bóg.
B. SKĄD WIEMY, ŻE BÓG JEST AUTOREM BIBLII?
Chrystus, Apostołowie i Kościół Katolicki zawsze nauczali, że autorem Biblii jest Bóg.
Sam Chrystus używał Biblii jako Słowa Bożego; Żydzi wierzyli, że Biblia jest Słowem Bożym, a Chrystus potwierdził ich wiarę.
Chrystus powiedział do narodu żydowskiego: „Badajcie Pisma, gdyż wam się zdaje, że w nich życie wieczne macie; a one są, które świadectwo dają o mnie”. (Jana 5:39). Zobacz też Łukasza 24:27; Jana 10:31-36; Dzieje Apostolskie 4:25.
Święty Piotr mówi nam, że prawdy w Biblii pochodzą od Boga Ducha Świętego: „Gdyż proroctwo nie przez wolę ludzką zostało kiedyś przyniesione, ale ludzie święci boży mówili natchnieni Duchem Świętym” (2 Piotra 1: 21)
Przez wieki Kościół katolicki nauczał, że Bóg jest Autorem Biblii.
Na przykład w roku 393 Kościół oficjalnie ogłosił Biblię „Pismem Bożym”; oznacza to, że autorem jest Bóg. Kościół Katolicki stale powtarza to nauczanie. W roku 1893 papież Leon XIII nauczał: „Albowiem mocą nadprzyrodzoną On (Bóg) tak poruszył ich (ludzkich pisarzy) do pisania. Był dla nich tak obecny, że rzeczy, które zarządził i tylko te, najpierw dobrze zrozumieli, potem zechcieli wiernie spisać, a w końcu wyrazić trafnymi słowami i nieomylną prawdą” (Papież Leon XIII – 18 listopada 1893).
C. CO W BIBLII POCHODZI OD BOGA?
Cała Biblia pochodzi od Boga. Dlatego nie możesz ignorować części Biblii, których nie lubisz.
Na przykład, jeśli Biblia mówi, że jest tylko jeden prawdziwy Kościół stworzony przez Boga, musisz zaakceptować tę prawdę. Jeśli Biblia daje nam określone prawa dotyczące małżeństwa i życia małżeńskiego, musisz żyć zgodnie z tymi prawami. Musisz przyjąć wszystko, co zawiera Biblia, jako naukę samego Boga.
Wszystko w Biblii jest prawdą. W Biblii nie ma błędów, ponieważ Bóg jest jej autorem i Bóg nie może nas oszukać.
Biblia katolicka jest oryginalną i kompletną Biblią. Kościół Katolicki zawsze nalegał, abyśmy akceptowali całą Biblię. Biblia używana przez Katolików dzisiaj jest tą samą Biblią, która przez wieki była przechowywana przez Kościół Katolicki.
Przed wynalezieniem druku księża i bracia zakonni w klasztorach ręcznie kopiowali Biblię i w ten sposób zachowali ją dla ludzkości.
Kościół przetłumaczył Biblię na różne języki, aby każdy mógł czytać Biblię. Poza tym daje szczególne duchowe łaski tym, którzy czytają Biblię.
Kościół Katolicki powołał Komisję Biblijną pod przewodnictwem Papieża, aby zachować Biblię w stanie nienaruszonym pośród pomieszania różnych Biblii, które są niekompletne lub zostały zmienione. Widzisz, dlaczego ważne jest, aby mieć kompletną Biblię i oryginalną Biblię, tak jak została nam dana przez Boga. Oprócz zagwarantowania, że mamy kompletną i oryginalną Biblię, Komisja Biblijna pomaga zrozumieć trudne i niejasne jej fragmenty. Biblia katolicka ma podpis biskupa ze słowem Imprimatur. Oznacza to, że Kościół Katolicki oficjalnie deklaruje, że jest to oryginalna i kompletna Biblia.
Tak zwana Biblia protestancka pomija siedem całych ksiąg lub części całej Biblii: Tobiasza, Judyty, Mądrości, Barucha, Eklezjastyka, I i II Machabejską oraz części Estery i Daniela. Niekompletne Biblie zostały wydrukowane w XVI wieku przez różne grupy, które opuściły Kościół Katolicki. Te nowe grupy religijne majstrowały przy starożytnej Biblii. Wersja Króla Jakuba używana przez większość protestantów w Stanach Zjednoczonych jest niekompletną Biblią. Kilku znanych uczonych protestanckich ubolewa nad faktem, że Biblia protestancka powszechnie używana w Ameryce jest niekompletna. Doktor Godspeed i Sir Frederick Kenyon, wybitni bibliści protestanccy, są najbardziej zaniepokojeni tym, że Biblie protestanckie pomijają całe księgi oryginalnej Biblii. Jedna z grup protestanckich niedawno zredagowała Biblię i nazwała ją „Biblia Święta zawierająca Stary i Nowy Testament”. To w końcu daje protestantom całą Biblię – zawiera siedem ksiąg, które Katolicy zawsze mieli.
Biblia nie zawiera błędów, ponieważ pochodzi od Boga. Ale nawet jeśli nie zawiera błędów, ludzie wciąż mogą ją źle rozumieć. Niektórzy czerpią z tej świętej księgi wzniosłe ideały i szlachetną odwagę. Lecz inni źle rozumieją Biblię i mają dziwne, a nawet wypaczone wyobrażenie o tym, co powinni robić.
Z powodu tych nieporozumień niektórzy ludzie wyłupują sobie oczy, inni dają się ukąsić jadowitym wężom; inni odmawiają prowadzenia sprawiedliwej wojny z powodu dosłownych interpretacji fragmentów, które są oczywiście symboliczne i metaforyczne.
G. PRYWATNA INTERPRETACJA BIBLII
Ludzie źle rozumieją Biblię z powodu fałszywej zasady prywatnej interpretacji. Zgodnie z tą zasadą człowiek czytający Biblię jest natchniony przez Boga, by nie mógł się omylić.
Lecz ta zasada jest całkowicie fałszywa. Biblia nie daje takiej gwarancji. Raczej ostrzega nas, że niektórzy przekręcą ją ku własnej zgubie.
„Jak i we wszystkich listach, w których o tym mówi [święty Paweł]; są w nich niektóre rzeczy trudne do zrozumienia, co nieuczeni i niestateczni przekręcają, jak i inne Pisma, na swoją własną zgubę”. (2 Piotra 3:16)
Wiele fragmentów Biblii jest tajemniczych i trudnych do zrozumienia. Ksiądz przez wiele lat studiuje Biblię w seminarium; ale nawet po tylu latach studiów musi udać się do badaczy pism świętych, aby dowiedzieć się, jakie jest właściwe znaczenie niektórych tekstów. I nawet uczeni, którzy spędzają dużą część swojego życia na studiowaniu Biblii, mają trudności ze zrozumieniem niektórych fragmentów.
Około roku 375 święty Hieronim, wybitny badacz Pisma i ksiądz katolicki, przetłumaczył Biblię na łacinę. Bardzo rozgniewał się na niewykształconych, niestabilnych i głupich ludzi, którzy źle odczytywali, źle interpretowali lub błędnie cytowali Biblię.
„Nie możesz zrozumieć Pisma Świętego bez kogoś, kto pójdzie przed tobą i pokaże ci drogę… Nauka Pisma Świętego jest jedyną, którą wszyscy bezkrytycznie uznają za swoją własną! Tę naukę przejmuje gaworząca stara kobieta, kochający staruszek, gadatliwi sofiści. Rozrywają ją na strzępy i nauczają, zanim sami się nauczą... Przychodząc przypadkiem do studiowania Pisma Świętego... wyobrażają sobie, że to, co wypowiadają, jest prawem Bożym, nie racząc uczyć się tego, czego nauczali prorocy i Apostołowie. Raczej przystosowują się do swojej interpretacji najbardziej niedorzecznych fragmentów, tak jakby to było coś wielkiego, a nie błędna metoda nauczania, zniekształcająca zdania i zmuszająca niechętne Pismo Święte do własnych zachcianek” (Epistola 53 De Paulinum, n 7).
H. BIBLIA POTRZEBUJE OFICJALNEGO NAUCZYCIELA
Każda trudna książka wymaga nauczyciela. Bez nauczyciela nie możesz nauczyć się astronomii ani rachunku różniczkowego — potrzebujesz czegoś więcej niż książki. Biblia zawiera wiele nauk, które są trudne do zrozumienia i interpretacji. Dlatego Biblia potrzebuje oficjalnego nauczyciela i tłumacza wyznaczonego przez Boga Wszechmogącego, który jest autorem Biblii. Bóg dał nam takiego nauczyciela i interpretatora Biblii — Kościół Katolicki.
Istnieje wiele nauk Bożych, których nie ma w Biblii.
„Jest też wiele innych rzeczy, które uczynił Jezus; które, gdyby z osobna opisywać, mniemam, że i sam świat nie mógłby pomieścić ksiąg, które by trzeba napisać.” (Jan 21:25)
Tradycja jest kompilacją tych nauk Bożych, które nie są zapisane w Biblii. Niektóre nauki Boże były przekazywane ustnie od czasów Apostołów. Te nauki Tradycji są tak samo prawdziwe i autorytatywne, jak wyraźne nauki Biblii.
Nasz Pan chciał, aby wiele Jego nauk zostało przekazanych światu ustnie. Chrystus nie powiedział Apostołom, aby pisali książki.
„I przystąpiwszy Jezus, przemówił do nich, mówiąc: […] Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mateusz 28:19-20)
Apostołowie kontynuowali swoją pracę wyświęcając kapłanów.
„I gdy im ustanowili kapłanów w każdym kościele i pomodlili się wśród postów, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.” (Dzieje 14:22)
KAPŁANI GŁOSZĄ. Ani Chrystus, ani Apostołowie nie zamierzali nawracać świata przez rozdawanie ksiąg.
Wszystkie nauki Chrystusa, których nauczysz się w tych instrukcjach, znajdują się albo w Biblii, albo w Tradycji. Niektórych z tych prawd nie można znaleźć w Biblii, a jedynie w Tradycji. Dobrym przykładem prawdy, którą można znaleźć tylko w Tradycji, jest zastąpienie niedzielą soboty, jako Dzień Pański. Nie znajdziesz tej praktyki w Biblii; pochodzi tylko z Tradycji.
„Jam pierwszy i jam ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga.” (Izajasza 44:6)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Całym celem twojego życia jest pójście do Boga. Religia uczy nas, w jaki sposób idziemy do Boga, w jaki sposób oddajemy Bogu cześć i służbę należną Mu jako Stwórcy, Mistrzowi i Najwyższemu Panu. Poprzez religię uczysz się o Bogu, jak Go kochać i jak Mu służyć.
Przez słowo „Bóg” rozumiemy Najwyższą Istotę, Stwórcę wszystkich rzeczy. Mamy na myśli tego, „który stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest”. (Psalm 145:6). Stworzyć znaczy robić coś z niczego. Bóg jest stwórcą wszystkich rzeczy, ponieważ stworzył wszystko z niczego. Stworzenie to wszystko, co stworzył Bóg. Ludzie, aniołowie, zwierzęta, rośliny, krzesła – wszystko prócz Boga – to stworzenia.
Załóżmy, że podczas spaceru na chodniku znajdujesz zegarek. Podnosisz go i patrzysz nań. Widzisz, że wskazuje właściwy czas. Otwierasz go i patrzysz na koła i sprężyny, dzięki którym zegarek działa. Widzisz, że dziesiątki maleńkich trybików, kółek i sprężyn jest ustawionych bardzo dokładnie tak, że jedno koło porusza drugie, tak że jedna sprężyna działa na inną sprężynę, tak że jeden tryb obraca drugim. Cóż za cudowna i skomplikowana maszyna. Wiesz, że nie odważysz się rozebrać tego wszystkiego na części, jeśli nie umiesz naprawiać zegarków. Wiesz, że nie mógłbyś złożyć z powrotem wszystkich setek elementów, aby zegarek ponownie wskazywał czas.
Wyobraź sobie, że kiedy myślisz o tym wszystkim, podchodzi do ciebie przyjaciel i mówi do ciebie: „Czy wiesz, kto zrobił ten zegarek?” Możesz powiedzieć: „Nie znam jego imienia. Ale wiem, że był to ktoś, kto wiedział o zegarkach dużo więcej niż ja. Miał sprytny umysł, aby móc ułożyć ze sobą setki malutkich kawałków tak, by dawały właściwą porę dnia. Zaplanowanie tego zegarka wymagało dużo inteligencji, planowania i pracy.” Twój przyjaciel patrzy na ciebie i szydzi: „Dlaczego, ten zegarek zrobił się sam. Nikt tego nie zaplanował ani nie zaprojektował. Nikt tego nie zrobił. Po prostu tak się stało: koła i trybiki złączyły się same.” Powiedziałbyś swojemu przyjacielowi, że chyba żartuje. Jak jakikolwiek rozsądny człowiek mógł mówić takie bzdury? Tylko głupiec powiedziałby, że zegarek nie ma twórcy.
Przeanalizujmy teraz coś miliardy razy większego i bardziej skomplikowanego: świat, w którym żyjemy. Ziemia obraca się z prędkością tysiąca mil na godzinę. Gdyby obracała się z prędkością stu mil na godzinę, nasze dni i noce byłyby dziesięć razy dłuższe niż teraz, a gorące słońce paliłoby rośliny i drzewa podczas długiego dnia. Podczas długiej nocy każdy ocalały kiełek zamarzałby. Ponownie, słońce ma temperaturę 5505 stopni (Celsjusza) na swojej powierzchni, a nasza ziemia jest wystarczająco daleko, aby ten „Wieczny Ogień” ogrzał nas wystarczająco i nie za bardzo. Gdyby słońce oddało tylko połowę obecnego promieniowania, zamarzlibyśmy, a gdyby dało o połowę więcej, spalilibyśmy się. Gdyby skorupa ziemska była grubsza tylko o dziesięć stóp, nie byłoby tlenu, bez którego życie zwierzęce musiałoby umrzeć. Gdyby ocean znajdował się kilka stóp głębiej, dwutlenek węgla i tlen zostałyby wchłonięte i nie istniałby żaden organizm roślinny
Ziemia, na której żyjemy, jest tylko jedną z dziewięciu planet, które krążą wokół Słońca jako centrum z ogromną prędkością — tysiące razy szybciej niż najszybszy samolot odrzutowy. Każda planeta ma swoją własną ścieżkę lub orbitę, po której porusza się wokół Słońca. Te planety – wiele z nich znacznie większych niż nasza Ziemia – podróżują tymi ścieżkami od tysięcy lat i nigdy nie zbaczają ze swoich orbit, nigdy nie zderzają się ze sobą. Przez stulecia poruszały się z tą samą prędkością — nigdy nie zwalniały, nigdy nie przyspieszały. Czy wiesz, że nasza Ziemia porusza się osiemnaście mil na sekundę, 65 000 mil na godzinę. Przemierza 1 500 000 mil dziennie i porusza się z tą samą prędkością dzień po dniu, rok po roku, stulecie po stuleciu — nigdy nawet o sekundę poza harmonogramem?
Jak widać zegarek to prosta zabawka w porównaniu z naszym światem. Nikt jednak nie przyznałby, że zegarek nie miał producenta. Jak więc można powiedzieć, że porządek i harmonia świata, w którym żyjemy, jest zwykłym przypadkiem – że ziemia, słońce i księżyc nie mają Stwórcy. Zdrowy rozsądek podpowiada, że jeśli zegarek wymaga stwórcy, świat miliardy razy większy i bardziej skomplikowany musi go mieć. Stwórcą naszego wszechświata i tym, który zachowuje porządek i harmonię tego wszechświata, jest Bóg.
Teraz rozumiesz, co Dawid miał na myśli w Księdze Psalmów, gdy powiedział: „Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a dzieła rąk jego oznajmia firmament.” (Psalm 18:2) „Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo uczynił dziwy”.
Ateista to ten, kto zaprzecza istnieniu Boga.
„Rzekł głupi w sercu swoim: Nie masz Boga.” (Psalm 13:1). Człowiek zwykle staje się ateistą albo dlatego, że za bardzo kocha siebie (pycha), albo dlatego, że ulega swoim namiętnościom (zmysłowość). Jest bardzo niewielu prawdziwych ateistów. Ateizm, czyli zaprzeczanie istnieniu Boga, jest strasznym grzechem.
Biblia mówi: „Bóg jest duchem”. (Jan 4:24) Wszystko, co istnieje, jest albo materialne, albo duchowe. Materialna rzecz to coś, co można zobaczyć, dotknąć, powąchać lub usłyszeć. Rzecz duchowa jest rzeczywista, ale nie materialna. Anioły są istotami duchowymi. Twoje myśli i twoja wola są duchowe; nigdy nie widziałeś myśli na ekranie filmu, ponieważ nikt nie może sfotografować myśli; są duchowe. Człowiek jest częściowo duchowy, a częściowo materialny – ma duszę i ciało. Bóg jest duchem — nie ma ciała; dlatego nie możesz zobaczyć Boga.
Bóg jest wszędzie. Bóg jest w gwiazdach, słońcu, księżycu; Bóg jest na ziemi, w tym pokoju; Bóg jest w człowieku obok ciebie, w jedzeniu, które jesz, w powietrzu, którym oddychasz. Bóg jest w twoich włosach, twoich kościach, twojej krwi – Bóg jest w tobie. Nie ma miejsca, w którym nie ma Boga. Bóg jest wszędzie w tym samym czasie; jesteś zawsze w jego obecności. „Dokąd pójdę od ducha twego i kędy ucieknę od oblicza twego? Jeśli wstąpię do nieba, tam ty jesteś, jeśli zstąpię do otchłani, tam jesteś” (Psalm 138:7-8)
Powiedzenie, że Bóg jest Wszechmogący, oznacza, że Bóg może wszystko. Wspaniałość rzeczy, które Bóg stworzył, wskazuje nam na wszechmoc Bożą. Swoją wszechmocą stworzył cały świat, wypowiadając proste słowo, aby zaistniał.
Już w pierwszym rozdziale Biblii czytamy, jak Bóg stworzył świat i wszystko, co w nim jest: „I rzekł Bóg: Niech się stanie światłość. I stała się światłość.... Niech się stanie sklepienie... Niech zrodzi ziemia ziele zielone... Niech się staną światła na sklepieniu nieba...” i tak dalej. Nic nie jest trudne albo niemożliwe dla Boga. On może stworzyć milion innych światów, jeśli tak zechce. Mógłby, gdyby zechciał, zniszczyć ten świat i wszystko, co w nim jest w jednej chwili.
Bóg zna wszystkie rzeczy, przeszłość, teraźniejszość, przyszłość, nawet nasze najskrytsze myśli, słowa i czyny.
Święty Paweł ostrzega nas, „lecz wszystkie rzeczy są obnażone i odkryte oczom tego, przed którym odpowiemy.” (Hebrajczyków/Żydów 4:13)
Kiedy mówimy, że Bóg jest wieczny, mamy na myśli to, że Bóg zawsze był i zawsze będzie. Bóg nie ma początku. Nie będzie miał końca. Nigdy nie było czasu, kiedy nie było Boga; Bóg nigdy nie zaczął istnieć; Zawsze był.
„Pierwej niźli stanęły góry, albo ziemia i świat był stworzony, od wieku do wieku ty jesteś Boże!” – mówi Dawid w 89. Psalmie.
H. BÓG JEST NAJŚWIĘTSZY I NAJSPRAWIEDLIWSZY
Bóg ma wszystkie doskonałości bez ograniczeń. Ale świętość jest doskonałością. Dlatego Bóg jest najświętszy.
Chrystus każe nam naśladować świętość Boga: „Wy więc bądźcie doskonali jako i Ojciec wasz niebieski doskonały jest.” (Mateusz 5:48) Ponieważ Bóg ma wszelką doskonałość, jest najsprawiedliwszy. Ponieważ Bóg nienawidzi zła, nagrodzi dobrych i musi ukarać złych w przyszłym świecie.
Kiedy mówimy, że Bóg jest miłosierny, mamy na myśli to, że podąża za grzesznikiem ze Swoją łaską i przyjmuje go z radością. Bóg jest najmiłosierniejszy, ponieważ jest dobry.
Chrystus powiedział nam, że w niebie jest więcej radości z jednego grzesznika pokutującego za swoje grzechy niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty. Ale nie powinieneś kusić Boga, by cię ukarał odkładaniem nawrócenia.
Pełna miłości troska Boga o nas nazywana jest Bożą opatrznością. Bóg stworzył każdego z nas; On utrzymuje nas przy życiu i czuwa nad nami z pełną miłości troską. Gdyby zapomniał o tobie na chwilę, byłbyś niczym; nie umarłbyś po prostu, nie istniałbyś wcale – ani ciałem, ani duszą. Pośród problemów i zmartwień twojego życia, bez względu na to, jak biedny lub nieistotny jesteś, Bóg cię kocha i czuwa nad tobą z ojcowską opieką.
Chrystus mówi nam, że Bóg troszczy się o nas i że martwienie się jest głupotą; „Wejrzyjcie na ptaki niebieskie, że nie sieją ani żną, ani zbierają do gumien, a Ojciec wasz niebieski żywi je. Czyż wy nie jesteście daleko ważniejsi niż one? … Nie troszczcie się tedy, mówiąc: Cóż będziemy jeść, albo co będziemy pić, albo czym będziemy się przyodziewać? Bo tego wszystkiego poganie pilnie szukają. Albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Szukajcie więc najprzód królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam przydane” (Mateusz 6:26-33). Dobry Bóg czuwa nad nami, ale czasami dopuszcza ubóstwo, choroby, cierpienia i inne próby, aby odciągnąć nas od grzechu, ukarać nas za nasze złe uczynki i uczynić nas bardziej podobnymi do Chrystusa poprzez nasze cierpienie. Ofiaruj cierpienia życia Bogu, aby zadośćuczynić za przeszłe grzechy.
Trójca Przenajświętsza jest Bogiem. Jest tylko jeden Bóg, ale w Bogu są trzy Osoby: Bóg Ojciec, Bóg Syn i Bóg Duch Święty
Chrystus wyraźnie powiedział nam, że w Bogu są trzy Osoby, kiedy polecił Apostołom chrzcić „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. (Mateusz 28:19) Bóg Ojciec jest Pierwszą Osobą Trójcy Przenajświętszej i jest naprawdę Bogiem. Bóg Syn jest Drugą Osobą Trójcy Przenajświętszej i jest prawdziwym Bogiem. Bóg Duch Święty jest Trzecią Osobą Trójcy Przenajświętszej i jest naprawdę Bogiem. Trzy osoby w Trójcy Przenajświętszej są równe. Wszystkie trzy osoby zawsze istniały i zawsze będą istnieć.
Jedna z Osób w Bogu, Druga Osoba, Jezus Chrystus, stał się człowiekiem, cierpiał i umarł za nasze grzechy.
Istnienie trzech Osób Boskich w jednym Bogu jest tajemnicą. Tajemnica to prawda, której ludzki umysł nie może w pełni zrozumieć. Niektóre prawdy wiary chrześcijańskiej są tajemnicami. Wierzymy w te tajemnice, ponieważ Bóg powiedział nam, byśmy w nie wierzyli. Kiedy wierzymy, dokonujemy aktu wiary. Wiara to wierzyć w to, czego nauczał Bóg, ponieważ Bóg dał nam to poznać. Wierzymy w to, czego nauczał Bóg ze względu na Jego autorytet, który ani nie może oszukać, ani dać się zwieść.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU LEKCJI 3 I 4
1. Kto jest Autorem Biblii?
2. Czy jest jakaś różnica między Biblią katolicką a Biblią protestancką?
3. Czy Bóg kieruje umysłem każdego, kto czyta Biblię, aby czytelnik nie mógł czytać Biblii niepoprawnie?
4. Czy wszystkie prawdy Boże są zapisane w Biblii?
5. Czym jest tradycja?
6. Skąd wiemy, że Bóg istnieje?
7. Dlaczego nie widzisz Boga?
8. Czym jest rzecz duchowa?
9. Wymień niektóre rzeczy duchowe?
10. Czy rzeczy duchowe są prawdziwe?
11. Co to jest Trójca Przenajświętsza?
NATURA LUDZKIEJ DUSZY
Przez duszę człowieka rozumiemy zasadę życia w człowieku, zasady tych działań, które ukazują go jako żywą, rozumną istotę. Niewiele jest o tym w objawieniu. Istnieje jednak wiele informacji o człowieku, że składa się z istoty ciała i duszy. Podobnie, wiele sprzecznego z tym, w co Katolicy wierzą na temat duszy zostało powiedziane przez ludzi.
We wczesnych wiekach Chrześcijaństwa, kiedy ludzie próbowali filozofować o istnieniu zła na świecie i karze, jaką ludzie otrzymają za zatracenie się w złu, pewna grupa ludzi, znana jako manichejczycy, zaproponowała ideę, że człowiek ma dwie dusze. Powiedzieli, że Bóg stworzył ludzkość z dobrą duszą i złą duszą. To dobra dusza pomogła mu osiągnąć cnotę i była przywiązana do jego ducha. Zła dusza była odpowiedzialna za grzech i była przywiązana do materialnej części człowieka. Dobra dusza była trzymana w niewoli przez złą, tak że popełnienie samobójstwa w celu uwolnienia dobrej duszy z niewoli ciała było uważane za akt cnoty.
Podobnie arabski filozof Awerroes nauczał, że chociaż człowiek ma ciało z cielesnym życiem, umysł wszystkich ludzi jest jednym i tym samym Uniwersalnym Umysłem. Innymi słowy, u ludzi nie było indywidualności.
Kościół Katolicki mówi nam, że w każdym człowieku jest jedna najwyższa lub dominująca dusza, która czyni go i jego naturę jednym. Nie może być w człowieku dwóch dusz prowadzących ze sobą wojnę. Nie ma też sposobu na wyjaśnienie zła w życiu, które odbiera człowiekowi odpowiedzialność za wszystkie swoje czyny.
Dusza człowieka jest rozumna. Jest siedzibą i zasadą działań myśli i woli, które są jak dotąd najwyższymi działaniami, do jakich zdolny jest człowiek. Te działania są indywidualne i czynią każdego człowieka wyjątkowym.
Ludzie
często zastanawiali się nad duszą z dala od Boga. Nie można tego bezpiecznie
robić. Kościół jest naszym prawdziwym przewodnikiem i uratuje nas od błędu.
„Zawsze trzeba się modlić” (Łukasz 18:1)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Niestety w XX wieku pojęcie modlitwy jest dla wielu nieznane. Wiele osób po prostu się nie modli. Mamy nadzieję, że ta lekcja skłoni Cię do modlitwy. Kiedy będziesz studiować tę lekcję, postanów, że będziesz codziennie odmawiać na kolanach przynajmniej poranne i wieczorne modlitwy.
Chrystus modlił się często i wszędzie, potajemnie i publicznie. Często na modlitwie spędzał całą noc. (Łukasz 6:12)
Przed wyborem apostołów (Łukasz 12:13) i przed Przemienieniem Chrystus modlił się (Łukasz 9:28), Chrystus modlił się przed dokonaniem cudów (Jan 21,41-42), podczas Ostatniej Wieczerzy (Mateusz 26:36-44) i na Kalwarii (Łukasz 23-36).
Biblia mówi nam, że przez całą wieczność Chrystus modli się za nas w niebie, siedząc po prawicy Boga Ojca; On nieustannie wstawia się za nami. Chrystus modlił się tak dużo, by pokazać nam, że my również potrzebujemy się modlić. Skoro modlitwa była konieczna dla Chrystusa, o ileż bardziej potrzebna jest nam!
B. NASZ PAN ROZKAZUJE NAM MODLIĆ SIĘ
Jezus Chrystus nakazuje nam się modlić i mówi, abyśmy nigdy nie rezygnowali z modlitwy:
„Zawsze trzeba się modlić, a nie ustawać” (Łukasz 18,1)
„Czuwajcie i módlcie się, abyście nie weszli w pokusę” (Mateusz 26:41)
„Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; pukajcie, a będzie wam otworzone” (Mateusz 7:7).
C. ŚWIĘCI MÓWIĄ NAM, ŻE MUSIMY SIĘ MODLIĆ
Święci mówią nam, że Nasz Pan już nam powiedział: „Beze mnie nic nie możecie uczynić”. Święty Paweł mówi to samo: „Albowiem Bóg jest, który sprawuje w was i chcenie i wykonanie według dobrej woli” (Filipian 2:13).
Biblia mówi nam również, że bez Bożej pomocy nie możemy dobrze pomyśleć ani nawet wypowiedzieć imienia Pana Jezusa.
Święty Augustyn, notoryczny grzesznik, który stał się wielkim świętym Bożym, mówi nam: „Bóg udziela pierwszych łask bez żadnej współpracy z naszej strony, takich jak powołanie do wiary czy do pokuty; ale innych łask udziela tylko tym, którzy się modlą”.
Święty Jan Chryzostom mówi: „Podobnie jak deszcz jest niezbędny, aby rośliny mogły żyć i odświeżyć się, tak modlitwa jest konieczna, aby odżywiać życie duszy”.
Święty Tomasz z Akwinu, który to miał jeden z najwspanialszych umysłów wszechczasów, mówi nam: „Po chrzcie potrzebujemy nieustannej modlitwy, aby wejść do nieba”. Dlatego ani te instrukcje, ani chrzest nie zaprowadzą cię do nieba. Musicie się również modlić i to często się modlić.
Możemy być pewni, że człowiek, który przez lata nie modli się, popełnia bardzo poważny grzech. Grzeszy, ponieważ nie oddaje Bogu należnego mu uwielbienia i ryzykuje utratę duszy na zawsze. Grzechem jest także zaniedbywanie modlitwy, gdy modlitwa jest absolutnie konieczna: w czasie pokusy, w niebezpieczeństwie śmierci, po popełnieniu grzechu śmiertelnego. (Kiedy zgrzeszysz, musisz modlić się o żal i przebaczenie.) Dlatego jeśli się nie modlisz, stracisz swoją duszę.
Niektórzy rodzice mówią, że szkoła katolicka jest wspaniała, ponieważ uczy dzieci klękać w domu przed krzyżem, aby się modlić. Rodzice ci być może przyznają, że zwykle sami się nie modlą. Co za straszne wyznanie! Proszę padnijcie na kolana i módlcie się przynajmniej rano i wieczorem. A jeśli jesteś zbyt stary lub zbyt chory, by uklęknąć, módl się siedząc lub stojąc. Nie mów, że jesteś zbyt zajęty, aby ocalić swoją duszę!
Modlitwa podnosi umysł i serce do Boga. Mówiąc prościej, modlitwa to mówienie do Boga lub pomieszkiwanie z Nim. Zapomnij o przyjemnościach świata, zapomnij o swoich troskach, po prostu porozmawiaj z Bogiem i modlisz się.
Celem modlitwy jest: adorować Boga, dziękować Bogu, prosić Boga o przebaczenie za swoje grzechy i prosić Boga o łaski, których potrzebujesz.
ADOROWAĆ BOGA. Adorować Boga oznacza, że uznajesz, że Bóg cię stworzył i że we wszystkim polegasz na Bogu. Modląc się w ten sposób, wielbisz Boga.
DZIĘKOWAĆ BOGU. Święty Paweł mówi w Biblii: „A co masz, czegoś nie otrzymał?” (1 Koryntian 4:7). Jedyne, co naprawdę należy do ciebie, to twoje grzechy. Wszystko inne przyszło do nas z ręki Boga. Niektórzy oskarżają nas, Amerykanów, że dziękujemy Bogu tylko raz w roku, w Święto Dziękczynienia. Lecz każdy dzień powinien być Świętem Dziękczynienia dla prawdziwego Chrześcijanina.
PROSIĆ BOGA O PRZEBACZENIE. Jeśli ktoś cię obrazi, spodziewasz się przynajmniej przeprosin, aby zadośćuczynić za obrazę. Chrystus pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy na pustyni, aby zadośćuczynić Bogu za twoje grzechy. Jego straszna agonia w ogrodzie była modlitwą prośby do Boga o przebaczenie za twoje grzechy. Umarł na krzyżu, aby zadośćuczynić za nasze grzechy. Z pewnością i ty musisz zadośćuczynić swoje grzechy – musisz prosić Boga o przebaczenie w modlitwie.
PROSIĆ BOGA O JEGO ŁASKI I PRZYSŁUGI. Wszystko dobro, które otrzymałeś lub otrzymasz, pochodzi od Boga. Ale nie możesz czegoś otrzymać, dopóki Bóg nie zdecyduje się ci tego dać. I często, zanim ci to da, chce, abyś prosił o to w modlitwie.
Powinieneś mieć więcej niż mgliste ogólne postanowienie, by zawsze się modlić. Podejmij szczegółowe, praktyczne postanowienie, aby modlić się przynajmniej w tych momentach:
1. Rano ofiarować dzień Bogu, prosząc Boga o pomoc w próbach i pokusach, które napotkasz w ciągu dnia;
2. W ciągu dnia, zwłaszcza odmawiając modlitwę przed i po posiłkach;
3. W pokusie, odmawiając krótką modlitwę i unikając w ten sposób pokusy;
4. Kiedy masz kłopoty, proś Boga, aby ci pomógł, tak jak zrobił to Chrystus, gdy był w kłopotach: „a będąc w trwodze śmiertelnej, modlił się usilniej”;
5. Przed pójściem spać wieczorem odmów przynajmniej aktu skruchy za swoje grzechy; możesz umrzeć w nocy.
Przede wszystkim módlcie się bezpośrednio do Boga, do Jezusa Chrystusa. Dobrze jest też modlić się do Świętych, a szczególnie do Matki Jezusa Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny. Święci są w niebie; są przyjaciółmi Boga; Bóg nie odmówi im, kiedy będą się za ciebie modlić. Tak jak możesz prosić swoją matkę, aby modliła się za ciebie, tak też prosisz Najświętszą Dziewicę i innych Świętych, aby modlili się za ciebie. Niektórym ludziom, którzy są zniesmaczeni własnymi grzechami, trudno jest udać się bezpośrednio do Boga; może będzie im łatwiej modlić się do świętego. Jeśli często i poważnie grzeszyłeś, módl się do świętego Augustyna; przed swoim nawróceniem był prawdopodobnie jeszcze gorszy niż ty.
Oprócz modlitwy za siebie, módl się za swoich rodziców, przyjaciół, sąsiadów, tych, którzy mają władzę, a nawet za swoich wrogów – za wszystkich ludzi. Módl się także za zmarłych; nie zapomnij o nich.
Biblia mówi nam: „A tak święta i zbawienna jest myśl modlić się za umarłych, aby byli od grzechów rozwiązani”. (2 Księga Machabejska 12:46). A zatem zapomnienie o modlitwie za zmarłych byłoby bezbożne i niezdrowe.
I. BÓG ZAWSZE SŁYSZY NASZE MODLITWY
Wiemy, że Bóg wysłuchuje wszystkich twoich modlitw.
Chrystus mówi nam: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; pukajcie, a będzie wam otworzone. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; a kto szuka, znajduje; a pukającemu będzie otworzone” (Łukasz 11:9-10)
Ale Bóg czasami nie daje ci tego, o co prosisz w swoich modlitwach. Bóg jest dobrym Ojcem i wie, co jest dla ciebie najlepsze. Bóg daje ci to, co jest dla ciebie dobre. Czasami to, o co się modlisz, nie będzie dla ciebie dobre. Na przykład możesz modlić się o dobre zdrowie; ale Bóg może wiedzieć, że gdybyś miał dobre zdrowie, prowadziłbyś grzeszne życie; więc nie da ci dobrego zdrowia, o które prosisz. Ale żadna modlitwa nigdy się nie marnuje; każda modlitwa jest wysłuchana. Bóg da ci coś lepszego niż oczekiwałeś.
J. POSTAWY NIEZBĘDNE DO MODLITWY
Nie możesz oczekiwać, że Bóg wysłucha twoich modlitw, jeśli prowadzisz złe życie. Twoje modlitwy będą miłe Bogu, jeśli porzucisz swoje grzechy. Bóg zawsze cię wysłucha, gdy będziesz się modlić o łaskę porzucenia grzesznych nawyków.
Powinieneś modlić się z uwagą, z pokorą, z ufnością Bogu i z wytrwałością.
UWAGA. Kiedy się modlisz, myśl o Bogu. Nie myśl o swoich planach, zmartwieniach, swojej firmie. Albo jeśli nie możesz wyrzucić ich z głowy, porozmawiaj o nich z Bogiem tak długo, jak będziesz rozmawiał z Bogiem, będziesz się modlić.
POKORA. Kiedy się modlisz, pamiętaj o tym, co mówi nam Jezus: „Beze mnie nic nie możecie uczynić”. Ostatecznie wszystko zależy od Boga. Kiedy zawsze się modlisz, poddaj się woli Bożej; módlcie się tak, jak czynił to Chrystus w agonii w ogrodzie; „Nie moja wola, ale Twoja niech się stanie”, a twoja modlitwa będzie najbardziej miła Bogu.
UFNOŚĆ BOGU. Jeśli nie ufasz całkowicie Bogu, nie możesz oczekiwać, że Bóg wysłucha twojej modlitwy.
WYTRWAŁOŚĆ. Czasami Bóg nie odpowie natychmiast na twoją modlitwę. Ale módl się dalej; może On chcieć wyrobić w tobie nawyk modlitwy. Święta Monika modliła się przez trzydzieści lat, aby jej syn Augustyn nawrócił się z życia w grzechu. Ponieważ wytrwała w modlitwie, otrzymała znacznie więcej niż to, o co prosiła — Augustyn został świętym! W historii kłopotliwego przyjaciela, który przyszedł o północy, aby prosić o chleb, nasz Pan mówi nam: „I jeśli on będzie dalej kołatał, powiadam wam: chociaż nie da mu, i nie wstanie, dlatego że jest przyjacielem jego, to dla natręctwa jego wstanie, i da mu tyle, ile mu potrzeba”. (Łukasz 11:8)
Nie możemy tego podkreślić bardziej: postanówcie odmawiać codziennie na kolanach przynajmniej poranne i wieczorne modlitwy.
W ramach tego kursu instrukcji musisz nauczyć się na pamięć Modlitwy Pańskiej, Zdrowaś Maryjo, Aktu skruchy, Składu Apostolskiego oraz Aktów Nadziei, Wiary i Miłości. Te modlitwy można znaleźć w każdym katolickim modlitewniku oraz w dodatku na końcu tej książki. Na wielu zajęciach instruktażowych księża poprowadzą cię w odmawianiu różańca, dopóki nie nauczysz się posługiwać koralikami.
„Kłaniajcie się Mu, wszyscy aniołowie Jego!” (Psalm 96:7)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Wszystko w Bożym świecie jest albo materialne, albo duchowe. Musisz porzucić pogląd, że jedyne prawdziwe rzeczy są materialne — rzeczy, które możesz zobaczyć i dotknąć. Rzeczy duchowe są tak samo rzeczywiste jak rzeczy materialne. Anioły są istotami duchowymi.
Chrystus powiedział nam, że anioły istnieją; dlatego aby być Chrześcijaninem, musisz wierzyć, że istnieją anioły. Musimy wierzyć w to, co mówi nam Chrystus, ponieważ to Bóg nam to mówi.
Stworzeniami najbardziej podobnymi do Boga są aniołowie. Anioły są najdoskonalszymi obrazami Boga. Pokazują Jego dobroć, Jego majestat i Jego chwałę. Anioły są duchami; są osobami bez ciał. Zaprzeczanie istnieniu aniołów, ponieważ ich nie widzisz, jest równoznaczne z zaprzeczaniem, że masz myśli, ponieważ nie możesz ich zobaczyć.
Liczba aniołów jest oszałamiająca. Gwiazdy widoczne na letnim niebie to zaledwie garstka w porównaniu z liczbą aniołów. Wszyscy ludzie żyjący w dzisiejszym świecie to być może niewiele w porównaniu z armią duchów niebiańskich. Nie było trudno Bogu Wszechmogącemu wypełnić niebiosa dużą liczbą aniołów w pierwszą noc Bożego Narodzenia. Prorok Daniel podaje nam wskazówkę o ich liczbie, gdy mówi: „tysiąc tysięcy służyło mu, a po dziesięć tysięcy kroć sto tysięcy stało przy nim.” (Daniela 7:10)
Anioły są duchami: nie rosną, nie jedzą ani nie odczuwają bólu; nie chorują, nie starzeją się ani nie umierają. Anioły nie są ani mężczyznami, ani kobietami, ani wysokimi, ani niskimi, ani grubymi, ani chudymi; nie są ani starzy, ani młodzi, chorzy ani zdrowi. Anioły nie mają ciał — są duchami. Nie martw się, jak anioł nakłada ubranie na swoje ogromne skrzydła — nie ma skrzydeł, ubrań, ciała!
A ponieważ anioły są duchami, mogą podróżować z miejsca na miejsce szybciej niż najszybszy odrzutowiec. Anioł może udać się z Chicago do Londynu w czasie, w którym pomyślisz o Chicago i Londynie.
Aniołowie mają ogromną wiedzę. Otrzymali tę wiedzę bezpośrednio od Boga, kiedy zostali stworzeni. Wszystko, czego ludzie nauczyli się przez cierpliwe studia przez wieki, wiedzą – i wiedzą lepiej niż ludzie kiedykolwiek będą wiedzieć. Znają wszystkie szczegóły naszego świata, nie w rozmyty sposób, jak my, ale dokładnie, konkretnie i dogłębnie. Chociaż aniołowie mogą nie znać sekretów naszych serc, wiedzą o nas bardzo dużo z naszych działań. Mogą nas nakłonić do dobra lub zła, mogą nam grozić lub przestraszyć.
Biblia mówi o aniołach ponad trzysta razy. Pierwszymi aniołami wymienionymi w Biblii byli ci, którzy zostali wysłani przez Boga, aby trzymać Adama i Ewę z dala od ogrodu Eden. Czytamy również w Starym Testamencie, że Bóg Wszechmogący posłał anioła, by towarzyszył Tobiaszowi w podróży i innego anioła, aby chronił Azariasza i jego towarzyszy.
„A anioł Pański zstąpił z Azariaszem i z towarzyszami jego w piec i wyrzucił płomień ognia z pieca” (Daniela 3:49)
Ewangelie mówią nam, że aniołowie odegrali ważną rolę w życiu Chrystusa. Zanim narodził się nasz Pan, czytamy, że anioł został wysłany do Zachariasza, żeby powiedzieć mu, że będzie ojcem Jana Chrzciciela. Anioł Gabriel został posłany do Marii, by powiedzieć jej, że ma być matką Boga.
„Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami.” (Łukasz 1:28)
W pierwszą noc Bożego Narodzenia anioł oznajmił pasterzom przyjście Zbawiciela; „Nie bójcie się; bo oto opowiadam wam wesele wielkie, które będzie wszystkiemu ludowi, bo się wam dziś narodził Zbawiciel, który jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym” (Łukasz 2:10-11).
Później, gdy Herod próbował zabić małego Chrystusa, anioł został posłany do Józefa, aby ostrzec go, by wziął Jezusa i Maryję i szybko udał się do ziemi egipskiej. Za życia naszego Pana na ziemi aniołowie tworzyli Jego stałą straż honorową. W Ogrodzie Getsemani anioł pocieszał Naszego Pana w Jego agonii; tam też nasz Pan przypomniał Piotrowi, że ma do swojej dyspozycji tysiące aniołów.
B. ANIOŁY ZOSTAŁY STWORZONE, ABY SŁUŻYĆ I CHWALIĆ BOGA W NIEBIE
Pierwszym celem, dla którego Bóg stworzył aniołów, było służenie Mu i chwalenie Go w niebie.
W Biblii czytamy, że aniołowie „wołali jeden do drugiego, i mówili: Święty, święty, święty Pan, Bóg zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały Jego”. (Izajasz 6:3)
Ponownie w Nowym Testamencie czytamy: „I widziałem i słyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu” (Apokalipsa 5:11).
C. ANIOŁY DZIAŁAJĄ JAKO POSŁAŃCY BOGA DO LUDZI
Bóg często posługuje się aniołami, by działali jako Jego posłańcy dla ludzi. W rzeczywistości słowo „anioł” oznacza posłaniec. Widzieliśmy już, że aniołowie byli posłani jako posłańcy do Najświętszej Maryi Panny, świętego Józefa, do pasterzy i innych.
Bóg kocha każdą osobę, którą stworzył. Nawet jeśli człowiek nie zna Boga lub nie służy Bogu, Bóg nadal go kocha. Bóg cię kocha, nawet jeśli jesteś w poważnym grzechu. Ponieważ cię kocha, posłał tobie i każdemu człowiekowi anioła stróża. Gdy tylko urodzi się dziecko, Bóg posyła anioła, żeby strzegł tego dziecka.
Chrystus mówi nam: „Baczcie, abyście nie gardzili jednym z tych małych; albowiem wam powiadam, że aniołowie ich w niebiosach zawsze widzą oblicze Ojca mego, który jest w niebiosach” (Mateusz 18:10).
Twój anioł stróż pozostaje z tobą, aby cię chronić przed krzywdą i ostrzec cię przed niebezpieczeństwami dla twojej duszy. Nawet ci w grzechu śmiertelnym mają aniołów stróżów — każdy cudzołożnik, każdy morderca, każdy złodziej!
Tak brzmi oficjalna nauka Kościoła Katolickiego o aniołach stróżach: „Aniołom opatrzność Boża powierzyła służbę strzeżenia rodzaju ludzkiego i bycia pod ręką każdego człowieka, by chronić go przed jakąkolwiek poważną krzywdą. Ponieważ tak jak rodzice wyznaczają osoby, które mają strzec swoich dzieci, jeśli muszą podróżować niebezpieczną drogą i chronić je przed atakiem, tak i nasz Ojciec Niebieski stawia nad każdym z nas w tej naszej podróży do naszego niebiańskiego kraju, aniołów, aby nas chronili przez ich pomoc i czujność, byśmy mogli uciec z pułapek potajemnie zastawionych na nas przez naszych wrogów i bezpiecznie udać się w naszą podróż drogą, która prowadzi bezpośrednio do nieba”.
Kiedy zaczynasz studiować nauki Chrystusa, jaką to cudowną pociechą jest świadomość, że masz anioła stróża, który ci pomaga.
Każdy dorosły powinien nauczyć się tej modlitwy do swojego anioła stróża: „Aniele Boży, stróżu mój, ty zawsze przy mnie stój; rano wieczór, we dnie w nocy, bądź mi zawsze ku pomocy; strzeż duszy i ciała mego; i zaprowadź mnie do życia wiecznego. Amen.” Naucz również swoje dzieci tej modlitwy. Każdy, kto regularnie odmawia tę modlitwę, otrzyma specjalną pomoc od Boga w godzinie śmierci.
Diabeł to prawdziwa osoba. Jest aniołem — złym aniołem. W Biblii czytamy: „I rozegrała się wielka bitwa na niebie: Michał i aniołowie jego walczyli ze smokiem i smok walczył i aniołowie jego i nie przemogli ani nie znaleziono już więcej miejsca ich w niebie. I zrzucony został ów smok wielki, wąż starodawny, nazwany "diabłem i szatanem," który zwodzi cały świat; i zrzucony został na ziemię i aniołowie jego zostali z nim zrzuceni” (Apokalipsa 12:7-9).
Diabeł (Szatan, Lucyfer) jest upadłym aniołem. Anioł to intelekt i wola bez ciała. Kiedy Bóg stworzył aniołów, dał im wielką mądrość i moc. Lucyfer i inni źli aniołowie powstali w buncie przeciwko Wszechmogącemu Bogu i z powodu swojego grzechu zostali wrzuceni do piekła na zawsze. Tak więc diabły są naprawdę upadłymi aniołami.
„Albowiem toczymy bój nie przeciw ciału i krwi, ale przeciwko książętom i władzom, przeciwko rządcom świata tych ciemności, przeciwko duchom nikczemnym na niebie” (Efezjan 6:12)
Diabeł tak bardzo oszukał ludzi, że każe im myśleć o sobie jako o duchu z Halloween. Diabeł to prawdziwa osoba. Ma wielowiekowe doświadczenie w złu. Jak tylko rano wstajesz z łóżka, zanim założysz buty, diabeł jest w pracy. Może mieć pokusę zbudowaną specjalnie dla ciebie. Zna twój temperament, twoją osobowość, twoją słabość i będzie pracował nad tobą dzięki swojej wiedzy o tobie. Być może zna cię lepiej niż ty sam. Jest aniołem o wspaniałej wiedzy i doświadczeniu. Jest potężny i przebiegły, a przede wszystkim jest kłamcą, ojcem kłamstwa.
Zobacz, jak oszukał Adama i Ewę. Przybył w przebraniu jako wąż. Pracował nad ciekawością i pychą kobiety. Okłamał ich. Zastawił nań pułapkę i doprowadził do grzechu. Wykorzystuje też wielu agentów, by schwytać twoją duszę. Na przykład pracuje poprzez nieczyste billboardy, filmy i programy telewizyjne oraz światowych ludzi. Diabeł każe ci nie chodzić na Mszę w niedzielę. Powie ci: „Jaki jest pożytek z tej głupiej zasady dotyczącej mięsa w piątek?” Będzie cię zachęcał do czerpania z życia grzesznej przyjemności i zapomnienia religii. Wypróbuje cię na milion sposobów.
„Trzeźwi bądźcie i czuwajcie, bo przeciwnik wasz diabeł jak lew ryczący krąży, szukając, kogo by pożarł. Sprzeciwiajcie mu się mocni w wierze” (1 Piotra 5:8-9).
Zawsze pamiętaj, że twoja broń przeciwko spiskom diabła jest potężniejsza niż jakakolwiek broń, którą ma diabeł. Masz wiele broni do walki —modlitwy, swojego anioła stróża, łaskę Bożą, Chrystusa. Bądź zajęty, trzymaj się z dala od pokus, módl się, obcuj z dobrymi ludźmi. Pozbądź się ignorancji, ucząc się religii poprzez regularne uczęszczanie na instrukcje.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU DO LEKCJI 5 I 6
1, Skąd wiesz, że Bóg istnieje?
2. Dlaczego nie widzisz Boga?
3. Co to jest rzecz duchowa?
4. Wymień kilka rzeczy duchowych.
5. Czy rzeczy duchowe są prawdziwe?
6. Co to jest Trójca Przenajświętsza?
7. Która z Trzech Osób w Bogu jest największa?
8. Uczyń znak krzyża.
9. Odmów Akt żalu i Skład apostolski
10. Co to są anioły?
11. Czy anioły są prawdziwe?
„Uczyniłeś go mało co mniejszym od aniołów” (Psalm 8:6)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
W dwudziestym wieku nasza edukacja, nasze rozrywki, nasze codzienne doświadczenia nie uczą nas pełnej prawdy o człowieku. Człowiek jest czymś więcej niż ciałem, więcej niż zwierzęciem, jest także duchowy. W tej lekcji przestudiujemy duchową stronę człowieka – jego duszę. W lekcji o piątym przykazaniu przestudiujemy obowiązki człowieka wobec swojego ciała.
Człowiek to istota, która ma ciało i duszę. Nikt nie zaprzecza, że człowiek ma ciało; ale niektórzy twierdzą, że człowiek nie ma duszy.
Skąd wiesz, że masz duszę? Chociaż ludzie są podobni do innych rzeczy, które Bóg stworzył, są inni. Jak skała, człowiek ma wzrost, rozmiar i wagę; jak drzewo rośnie i żywi się; czuje i porusza się jak koń, ale tym, co wyróżnia człowieka, jest dusza, duchowa część człowieka.
Wiemy, że człowiek ma w sobie duchową stronę, ponieważ może wykonywać duchowe działania. Jego duchowe działania to myślenie i chcenie. Nie możesz wyciągnąć myśli z człowieka i położyć jej na stole do zbadania; nie można umieścić myśli w probówce. Nikt nigdy nie widział ani nie dotykał woli człowieka. A jednak z pewnością ma wolę – używa jej za każdym razem, gdy podejmuje decyzję. Ta duchowa część człowieka, dzięki której myśli i chce, to jest jego dusza.
Dusza jest tak realna jak stopa człowieka. Tak jak człowiek wykonuje czyny stopami, tak też wykonuje czyny duszą. Chodzi na nogach; myśli i chce swoją duszą.
Gdzie jest twoja dusza? W twojej głowie czy w twoim sercu? Nie! Jest w całym twoim ciele — w każdej żywej części ciebie. Ale nie możesz jej zobaczyć ani poczuć, ponieważ jest całkowicie duchowa.
Kiedy ciało ludzkie zostaje ukształtowane w łonie matki, Bóg stwarza duszę ludzką i łączy ją z maleńkim ciałem w łonie matki. Pozostaje połączona z ciałem, dopóki Bóg nie zdecyduje się na oddzielenie jej od ciała. Ta separacja nazywana jest śmiercią.
C. CZY NALEŻY WIĘCEJ DBAĆ O SWOJE CIAŁO CZY DUSZĘ?
Śmierć to oddzielenie twojego ciała i duszy. Śmierć na pewno nadejdzie. Załóżmy, że masz poważny wypadek i natychmiast umierasz. Oto twoje ciało – połamane i zakrwawione, bez życia. Jest pochowane w grobie, gdzie gnije. Z „robaczego jedzenia” obróci się w pył. Wtedy zapytasz siebie; „Dlaczego spędzałem cały czas na ciele, zapominając, że mam duszę?”
Zadaj sobie to pytanie. Ile razy dzisiaj pamiętałeś, że masz duszę? Większość ludzi poświęca 99% czasu i energii na pielęgnację ciała – od pierwszej filiżanki kawy rano po materac relaksacyjny wieczorem. Pomyśl o wszystkich kosmetykach używanych przez Ciebie lub twoją żonę! Jaki byłby to stos! Miliony złotych są wydawane każdego roku na kosmetyki, reduktory tłuszczu, środki budujące mięśnie. Spójrz na ogłoszenia w gazecie, tramwaje i autobusy – mówią, jak mieć piękne zęby, dobrą sylwetkę, silne mięśnie, ładne włosy, jak unikać nieświeżego oddechu i zapachu ciała. Czy któryś z nich każe ci upiększyć swoją duszę?
Powinieneś bardziej dbać o swoją duszę, bo dusza nigdy nie umrze, a ciało zgnije w grobie.
Dusza nie może umrzeć. Nie możesz jej powiesić, pokroić, udusić, spalić. Robaki nie mogą jej zjeść. Żadnej z tych rzeczy nie można zrobić, ponieważ dusza jest duchowa. Kiedy twoja dusza opuści twoje ciało po śmierci, zostawisz wszystko — swoje ciało, pieniądze, przyjaciół, telewizję, filmy, ubrania. Kiedy umierasz, twoja dusza pojawia się natychmiast przed Bogiem. Bóg nie zapyta, ile miałeś pieniędzy w banku, ilu miałeś przyjaciół, jak ważny byłeś, jak sławny byłeś. Bóg zada tylko jedno pytanie. Jak dbałeś o swoją duszę?
E. PRAWDZIWE ZNACZENIE ŻYCIA KU OCALENIU TWOJEJ NIEŚMIERTELNEJ DUSZY
Życie jest poważne. Nie urodziłeś się tylko po to, by jeść, spać, pracować, żenić się, zestarzeć się i umrzeć. Nie zostałeś stworzony przez Boga do ciągłego poszukiwania przyjemności, rozrywki, pieniędzy, sławy. Bóg umieścił cię na tym świecie, aby na krótki czas wystawić cię na próbę. Zostałeś umieszczony na tym świecie, by poznać, kochać i służyć Bogu oraz być szczęśliwym z Nim na zawsze w przyszłym świecie.
Masz tylko jeden cel w życiu, ocalić swoją duszę. Żarówka ma tylko jeden cel, dawać światło. Kiedy się wypali, wrzucasz ją do śmietnika. Straciła swoją użyteczność; nie jest już żadnym dobrem. Masz tylko jeden cel, dla którego Bóg cię stworzył, a mianowicie: dostać się do nieba. Jeśli nie służysz celowi, dla którego Bóg cię stworzył, Bóg wrzuci cię do śmietnika zwanego piekłem. Straciłeś swój cel; nie jesteś już dobrem.
„Cóż bowiem pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej szkodę poniósł? Albo co w zamian da człowiek za duszę swoją?” (Marek 8:36-37)
Kiedy umrzesz, możesz być najbogatszym, najsłynniejszym człowiekiem na świecie. Twoja śmierć może trafić na pierwsze strony gazet i codzienne wiadomości — być może odniosłeś wielki sukces w oczach świata. Ale jeśli stracisz duszę, jesteś wielką porażką — głupcem! Albo możesz umrzeć bez przyjaciół i pieniędzy. Możesz być po prostu „łóżkiem 23 na oddziale 62” Szpitala Powiatowego; nie będzie reporterów, nie będzie biuletynów informacyjnych. Twoje ciało będzie leżało nieodebrane w kostnicy; zostaniesz pochowany w nieoznaczonym grobie. Będziesz porażką w oczach świata. Ale jeśli uratujesz swoją duszę, odniesiesz ogromny sukces. Wypełniłeś cel, dla którego Bóg cię stworzył. Usłyszysz wezwanie: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, posiądźcie królestwo, zgotowane wam od założenia świata” (Mateusz 25:34).
Bóg osądzi cię dwa razy — w sądzie szczegółowym i publicznym lub ostatecznym.
Zaraz po śmierci odbędzie się sąd szczegółowy. Wyobraź sobie, jak to będzie. Twoja rodzina będzie płakać na łożu twej śmierci; ale będziesz sam z Bogiem. Nikt nie może ci wtedy pomóc. Na sposób, w jaki przeżyłeś swoje życie, określiłeś, czy pójdziesz do nieba, czy do piekła. Wyobraź sobie siebie samego przed Bogiem, który masz usłyszeć wieczny wyrok.
Sąd publiczny lub ostateczny odbędzie się na końcu świata w obecności każdego, kto kiedykolwiek żył. Zobaczysz wszystkich swoich przyjaciół i krewnych. Chrystus przyjdzie zasiadając na tronie pośród obłoków. Jego aniołowie oddzielą dobrych od złych.
„Gdy zaś Syn Człowieczy przyjdzie w majestacie swoim i wszyscy aniołowie z nim, wtedy usiądzie na stolicy majestatu swego. I zgromadzą się przed nim wszystkie narody, i odłączy jednych od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. I postawi owce (ludzi dobrych, czyli tych, którzy umierają w stanie łaski) po prawicy swojej, a kozły (umarłych w grzechu śmiertelnym) po lewicy. (...) Wtedy rzecze Król tym, którzy będą po prawicy jego: PÓJDŹCIE, BŁOGOSŁAWIENI OJCA MEGO, POSIĄDŹCIE KRÓLESTWO, ZGOTOWANE WAM OD ZAŁOŻENIA ŚWIATA. (…) Wtedy rzecze i tym, którzy po lewicy będą: IDŹCIE ODE MNIE, PRZEKLĘCI, W OGIEŃ WIECZNY, KTÓRY ZGOTOWANY JEST DIABŁU I ANIOŁOM JEGO” (Mateusz 25:31-34).
Wszyscy tam będziemy. Gdzie anioł cię umieści? Jak teraz żyjesz? Ci z was, którzy są w grzechu ciężkim, którzy trwają w grzechu ciężkim, którzy umierają w grzechu ciężkim, usłyszą słowa Chrystusa: „IDŹCIE ODE MNIE, PRZEKLĘCI, W OGIEŃ WIECZNY”.
Na końcu świata Bóg zjednoczy twoje ciało z twoją duszą. To samo ciało, które masz teraz, zostanie zjednoczone z twoją duszą. Niezależnie od tego, czy będziesz w niebie, czy w piekle, będziesz miał wtedy swoje ciało.
Nie zostaniesz aniołem na tamtym świecie; nadal będziesz człowiekiem. Będziesz miał to samo ciało i tę samą duszę – nie będziesz kimś innym.
H. UNIKNIJ POTĘPIENIA PRZEZ CHRYSTUSA NA SĄDZIE OSTATECZNYM
Przestudiuj te instrukcję; przychodź na instrukcje regularnie. Porzuć swoje poważne grzechy. Żyj dobrym życiem; wybaw siebie i swoje dzieci od straszliwego potępienia przeznaczonego dla tych, którzy umierają w ciężkim grzechu.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Z ilu części składa się człowiek?
2. Dlaczego Bóg stworzył człowieka?
3. Skąd wiesz, że masz duszę?
4. Jak długo będzie istnieć dusza?
5. Jak długo będzie istnieć ciało?
6. Czy ciało i dusza zostaną ponownie zjednoczone po śmierci?
„Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami” (1 Koryntian 16:23)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Tak często słyszymy o Bożej łasce. Wiemy, że łaska czyni duszę tak piękną, że staje się ona podobna do Boga i tak zachwyca Boga, że jest przez Niego najdrożej kochana. Jest adoptowana jako Jego dziecko i małżonka i wzniesiona z ziemi do nieba. Dzięki łasce dusza zostaje przyjęta na łono Ojca Przedwiecznego; a wraz z Jezusem Chrystusem, Synem Bożym, ta dusza uczestniczy w samej naturze Boga nawet na tej ziemi.
Święty Tomasz uczy, że cały świat w sobie i to, co cały świat zawiera, ma przed Bogiem o wiele mniejszą wartość niż łaska w jednej duszy. Święty Augustyn utrzymuje, że nieba wraz ze wszystkimi aniołami nie można porównać do łaski. Święty Jan Chryzostom naucza, że większym jest ożywić duszę śmiertelnie zranioną niż martwe ciało. Pokuszę się zatem o stwierdzenie, że jest to najważniejsza lekcja z całej serii instrukcji dla nawróconego. Powiem przynajmniej, że nie ma ważniejszej lekcji. Nikt nie może zrozumieć grzechu, nieba, piekła, czyśćca, odkupienia i sakramentów bez jasnego zrozumienia łaski. Nikt nie może zrozumieć samego Chrześcijaństwa bez jasnego zrozumienia łaski. Chrześcijaństwo jest religią nadprzyrodzoną; dlatego musisz być pewien, że rozumiesz tę lekcję. To jest lekcja, którą musisz powtarzać codziennie od teraz aż do końca twoich instrukcji.
A. BÓG STWORZYŁ CIĘ, ABY DOPROWADZIĆ CIĘ DO NIEBA
Bóg dał ci się poznać, kochać i służyć Mu na tym świecie, abyś mógł mieć udział w Jego szczęściu w niebie. Bóg uczynił cię byś był szczęśliwy z Nim na zawsze w niebie. To jest cel, powód, dla którego żyjesz. Ostatecznie nie zostałeś stworzony do niczego innego ani do bogactwa, ani do sławy! Jeśli nie realizujesz tego celu w swoim życiu, jesteś porażką. Możesz umrzeć bogaty lub sławny, ale jeśli nie dostaniesz się do nieba i nie będziesz dzielił Bożego szczęścia, jesteś najgorszym rodzajem porażki. Jesteś jak przepalona żarówka. Do niczego się nie nadajesz. Dlatego bardzo ważne jest, abyś wiedział, jak dostać się do nieba. Tego właśnie będziemy uczyć w tej lekcji.
B. JEŚLI MASZ WEJŚĆ DO NIEBA, WYMAGANY JEST INNY RODZAJ ŻYCIA
Jeśli masz dostać się do nieba, coś więcej jest potrzebne nawet tutaj nisko. Nie możesz mieć udziału w Bożym szczęściu w niebie, jeśli pozostajesz zwykłym, szarym człowiekiem tu na ziemi. Aby mieć udział w szczęściu drugiego, konieczne jest dzielenie się jego życiem. Aby mieć udział w Bożym szczęściu, musisz mieć takie samo życie, jakie ma Bóg.
Jeśli przez kilka minut będziemy studiować różne rodzaje życia, od najniższego do najwyższego, możemy zorientować się, co oznacza dla człowieka takie życie, jakie ma Bóg. Najniższym rodzajem życia naturalnego jest życie roślinne (drzewo). Drzewo rośnie i rozmnaża się — to wszystko! Następnym rodzajem życia, gdy przechodzimy od niższego do wyższego, jest życie zwierzęce (pies). Pies może widzieć, słyszeć, wąchać, czuć i poruszać się. Wejdźmy wyżej w skali życia. Człowiek (istota ludzka) ma wyższy rodzaj życia niż pies. Człowiek jest zwierzęciem, ale zwierzęciem z duszą niematerialną. Potrafi zrobić wszystko, co pies. Co więcej, może robić rzeczy duchowe, ponieważ ma duszę. Potrafi myśleć, wybierać działanie lub niedziałanie. Może wybierać między dobrem a złem. Ma życie wyższe niż życie zwierzęcia. Ma życie duchowe. Wejdźmy na skalę życia do jeszcze wyższego rodzaju życia niż ma człowiek: życia anielskiego. Życie anioła jest całkowicie duchowe. Nie ma ciała. Ale najwyższym rodzajem życia jest życie Boga. Życie Boga jest doskonałe. To nieograniczone, niestworzone życie. Nigdy nie miało początku — nie będzie miało końca. Nie zależy od niczego poza sobą. To życie doskonałego piękna i niewypowiedzianego szczęścia.
D. DUŻA RÓŻNICA MIĘDZY ŻYCIEM BOGA A ŻYCIEM CZŁOWIEKA
Życie człowieka jest stworzone przez Boga — jest ograniczone. Miało początek, całkowicie zależy od Boga. Nie mógłby on żyć bez Boga. W rzeczywistości jest więcej różnic między życiem Boga a życiem człowieka niż między życiem psa a życiem człowieka. Życie Boga jest zupełnie inne. Jest nieograniczone. Nie miało początku, nie zależy od nikogo.
E. ABY PIES CIESZYŁ SIĘ KSIĄŻKĄ, FILMEM LUB TELEWIZJĄ, BÓG MUSIAŁBY DAĆ MU ŻYCIE CZŁOWIEKA
Porozmawiajmy przez chwilę o psach. Czy pies może cieszyć się książką, filmem, programem radiowym lub telewizyjnym? Czy pies może cieszyć się rozmową? Dlaczego nie?
Przypuśćmy, że Bóg chciał, by pies cieszył się tym, co lubi człowiek? Co miałby zrobić Bóg? Pies, jeśli pozostaje tylko psem, nie może uczestniczyć w szczęściu człowieka. Nie ma do tego wyposażenia (dusza). Ma niższy rodzaj życia niż człowiek. Tak więc Bóg musiałby podnieść psa do poziomu człowieka. Bóg musiałby dać psu coś, czego psy naturalnie nie mają. Bóg musiałby dać temu psu udział w życiu człowieka. Pies nadal byłby psem, miałby psie życie, lecz teraz mógłby dzielić szczęście człowieka (książki, telewizja). Nowy rodzaj życia zostałby dodany do jego życia psa.
F. BY DZIELIĆ SIĘ BOŻYM SZCZĘŚCIEM, CZŁOWIEK MUSI MIEĆ BOŻE ŻYCIE
Dlaczego człowiek, jeśli pozostaje zwykłym człowiekiem, nie może uczestniczyć w Bożym szczęściu? Ponieważ człowiek ma znacznie niższy rodzaj życia niż Bóg; a Bóg musiałby podnieść człowieka z poziomu człowieka na Swój własny poziom. Bóg musiałby dać człowiekowi udział w Jego rodzaju życia. Ten udział w życiu Bożym nazywa się łaską. Masz teraz w swojej duszy dwa rodzaje życia: własne życie plus udział w życiu Boga. Łaska to nowy rodzaj życia dodany do twojej duszy.
„Abyście się przez nie stali uczestnikami boskiej natury” (2 Piotra 1:4) Łaska czyni was adoptowanym synem Bożym. „Jesteśmy synami bożymi. Jeśli zaś synami, to i dziedzicami” (Rzymian 8:16-17). Przez łaskę mieszka w was Bóg. „I do niego przyjdziemy, i mieszkanie u niego uczynimy.” (Jan 14:23). Dzięki łasce staniecie się świątynią Bożą. „Nie wiecie, że świątynią Boga jesteście” (1 Koryntian 3:16). Jesteś jakby żywym kościołem. „Czy nie wiecie, że członki wasze są świątynią Ducha Świętego, który w was jest” (1 Koryntian 6:19). Dlatego anioł Gabriel ukląkł przed Maryją i powiedział: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna” (Łukasz 1:28).
Jakże ważny jesteś! Bóg schodzi w dół, podnosi cię na Swój poziom i sprawia, że jesteś podobny do Niego. „Podobni mu będziemy” (1 Jana 3:2). Bóg nie mógł dać ci większego daru niż ten.
G. NIE MOŻESZ WEJŚĆ DO NIEBA BEZ ŁASKI
Tak jak niemożliwym jest, aby pies miał udział w szczęściu człowieka bez udziału w życiu człowieka, tak samo niemożliwy jest udział człowieka w szczęściu Bożym bez uprzedniego udziału w życiu Bożym; to znaczy, chyba że ma łaskę.
Przypomnij sobie historię szaty weselnej z Ewangelii, kiedy Król (Bóg) ujrzał mężczyznę przy stole bez szaty weselnej (łaski). Wezwał Swojego sługę (anioła), aby wyrzucił człowieka w ciemności zewnętrzne (piekło).
Nie mogę żyć pod wodą bez specjalnego sprzętu (skafandra nurkowego). Nie mogę żyć w ognistym piecu bez specjalnego wyposażenia (kombinezon ognioodporny). Nie mogę żyć w niebie bez specjalnego wyposażenia (łaski).
H. NIKT NIE MA ŁASKI, GDY JEST STWORZONY
Wszystkie istoty ludzkie przychodzą na ten świat bez łaski. Łaska zostaje umieszczona później. Noworodek nie ma łaski w duszy. Jedyną ludzką istotą stworzoną z łaską (od czasów Adama i Ewy) była Najświętsza Maryja Panna, matka Jezusa Chrystusa. Przestudiujemy to w późniejszej lekcji.
I. CHRZEST DAJE CI ŁASKĘ PO RAZ PIERWSZY
Jezus powiedział: „Jeśli się kto na nowo nie odrodzi, nie może oglądać królestwa Bożego” (Jan 3:3). „Jeśli się kto na nowo nie odrodzi”, to znaczy otrzyma nowe życie, łaskę, narodzi się duchowo, odrodzi się. Kiedy już masz łaskę, możesz sprawić, by rosła w twojej duszy. Komunia święta, inne sakramenty, modlitwa i dobre uczynki sprawiają, że rośnie. Jest to ważne, ponieważ, jak zobaczymy w lekcji o niebie, im więcej łaski masz w duszy, kiedy umrzesz, tym większa będzie twoja zdolność do szczęścia w niebie.
Na przykład: dwóch ludzi umiera w tym samym czasie; jeden ma trochę łaski w duszy, drugi ma w duszy dużo łaski; pierwszy człowiek nie będzie miał tyle szczęścia w niebie, co drugi człowiek, ponieważ nie ma takiej samej zdolności do szczęścia. Tak więc ważną rzeczą w życiu jest uzyskanie łaski w duszy przed śmiercią i pozwolenie, by łaska rosła w twojej duszy tak bardzo, jak tylko możesz przed śmiercią.
J. WIELKI GRZECH ZABIJA ŁASKĘ W TWOJEJ DUSZY
Każdy wielki grzech (nieczystość, opuszczenie Mszy Świętej w niedzielę, jedzenie mięsa w piątek) zabija łaskę w twojej duszy. Wielki grzech nie zabija naturalnego życia twojej duszy, tylko łaskę. Ale ta śmierć łaski jest gorsza niż jakikolwiek inny rodzaj śmierci. Przestudiujemy grzech i zobaczymy, co to jest w późniejszej lekcji. Jeśli umrzesz z wielkim grzechem na swojej duszy, pójdziesz do piekła, ponieważ rozmyślnie zabiłeś łaskę w swojej duszy.
Nie możesz jej zobaczyć, usłyszeć, poczuć, powąchać, dotknąć ani posmakować. Jest tak samo duchowa jak twoja dusza, anioł czy myśl. Nie można jej zważyć, zmierzyć ani pokroić na kawałki. Nikt nie może jej usunąć z twojej duszy, tylko ty sam, i to tylko przez wielki grzech. To jedyny skarb, którego nie można ukraść.
Niech będzie absolutnie jasne, że nie możesz w żaden sposób odczuwać łaski. Uczucie religijne, dobre uczucie, doświadczenie religijne w żaden sposób nie wskazuje na obecność łaski w duszy. To „dobre uczucie” może pochodzić z dobrego trawienia, snu lub ładnej pogody. To uczucie lub doświadczenie religijne może pochodzić z wysłuchania pięknego hymnu lub kazania. Uczucia przychodzą i odchodzą; jednego dnia jesteś na górze, a następnego jesteś na dole. Czy to oznacza, że jednego dnia masz łaskę, a następnego nie? Stary człowiek umierający na bolesną chorobę może mieć mnóstwo łaski, ale może czuć się okropnie. Osoba ochrzczona z właściwą intencją jest dobrze zapewniona dzięki obietnicom Chrystusa, że otrzymuje łaskę, ale może nigdy nie mieć żadnych uczuć religijnych wynikających z chrztu. Z drugiej strony, wielki grzesznik może być wzruszony do łez, słysząc organy w kościele. Wszystko, co wiesz, to to, że otrzymujesz łaskę przez chrzest; sprawiasz, że rośnie przez inne Sakramenty; tracisz ją przez wielki grzech.
Nikt nie może wejść do nieba bez łaski. Wszystkie dzieci są poczęte i rodzą się bez łaski. Niemowlęta muszą zostać ochrzczone, aby otrzymać łaskę. Jeśli dziecko umiera bez chrztu, nie może iść do nieba, ponieważ nie ma łaski. Nie idzie jednak do piekła. Dziecko, które umiera bez chrztu, trafia do Limbusa. Nigdy nie dostanie się do nieba. Limbus to miejsce naturalnego szczęścia w następnym świecie. W Limbusie nie ma bólu, choroby ani smutku. Jednak szczęście w Limbusie jest ściśle na poziomie człowieka, podczas gdy szczęście nieba jest na poziomie Boga. Dziecko, które nie zostało podniesione do poziomu Bożego dzięki łasce, nie może uczestniczyć w Bożym szczęściu. Ale szczęście Limbusa jest prawdopodobnie większe niż jakiekolwiek, którego można doświadczyć na tej ziemi. Dzieci w Limbusie nie wiedzą o niebie, więc nie tęsknią za nim.
Bóg nie jest okrutny ani niesprawiedliwy, nie pozwalając nieochrzczonym dzieciom iść do nieba, to nie jest wina Boga. Łaska jest czystym darem ze strony Boga; Nie musi nikomu z nas jej dawać na naszych warunkach. Daje ją przez chrzest. Nieochrzczeni dorośli nie idą do Limbusa, tylko nieochrzczone dzieci. Dorosły, który z własnej winy zaniedbuje chrzest, idzie do piekła. Przed przyjściem Jezusa dorosły, który umarł bez wielkiego grzechu na swojej duszy, udał się do Limbusa [na łono Abrahama] (Łukasz 16:22). Kiedy Jezus umarł, wszyscy dorośli w Limbusie dowiedzieli się o wyzwoleniu. Kiedy Jezus wstąpił do nieba, zabrał wszystkich tych dorosłych do nieba.
M. ŁASKA JEST NAJWIĘKSZYM ZE SKARBÓW
Żadna ilość pieniędzy nie kupi łaski. Łaska jest warta więcej niż wszystkie bogactwa świata. To perła o ogromnej cenie. Łaska jest prawdziwym bogactwem; łaska jest twoim paszportem do nieba, kluczem do trwałego szczęścia. Kontynuuj swoje instrukcje, abyś mógł więcej nauczyć się o łasce, jak ją zdobyć, jak sprawić, by rozwijała się w twojej duszy i jak jej nie stracić Nic innego tak naprawdę nie ma znaczenia.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest łaska?
2. Czy możesz dostać się do nieba bez łaski?
3. Jak zazwyczaj otrzymujesz łaskę po raz pierwszy?
4. Jak tracisz łaskę?
5. Czy widzisz lub czujesz łaskę w swojej duszy?
6. Co to jest niebo?
7. Kto idzie do nieba?
8. Czym jest wielkie szczęście w niebie?
KRÓL I GŁUPIEC
Wiele lat temu pewien władca trzymał w domu głupca. Była to forma rozrywki, którą wielu ludzi robiło w tamtych czasach. Teraz ten władca dał głupcowi laskę. Powiedział mu, żeby ją zachował, dopóki nie spotka kogoś, kto jest większym głupcem niż on. Kiedy spotkał tę osobę, powinien dać tej osobie laskę.
Minęło kilka lat i władca poważnie zachorował. Wielu wokół niego czuło, że wkrótce umrze. Chcąc rozweselić władcę, lekarz wraz z przyjaciółmi i rodziną wezwał głupca.
Władca docenił ich wysiłki. Kiedy głupiec się zbliżył, władca powiedział mu, że musi go wkrótce opuścić.
- A gdzie idziesz? — zapytał głupiec.
- Do innego świata – odparł władca.
- A kiedy wrócisz? Za miesiąc?
- Nie.
- Za rok?
- Nie.
- Kiedy więc?
- Nigdy. Nigdy nie wrócę. Odejdę z tego świata na zawsze.
- Jakie zaopatrzenie przygotowałeś na swoją podróż? - kontynuował człowiek zwany głupcem.
- Czy spodziewałeś się tam rozrywki? Czy chcesz, żebym poszedł z tobą?
Władca zasmucił się i odpowiedział - Nie, nie mogę zabrać cię tam, dokąd zmierzam, i nie mogę planować rozrywki z wyprzedzeniem. Nie jest to w mojej mocy, aby to zrobić.
- Co! - krzyknął głupiec. - Żadnej rozrywki? W ogóle?
Władca potrząsnął głową.
Minęła chwila, a potem głupiec powiedział: - Proszę, weź moją laskę. Idziesz do miejsca zamieszkania, gdzie znikniesz na zawsze. Nie złożyłeś żadnych zamówień na rozrywkę w krainie, której nigdy nie możesz opuścić. Weź tą laskę, bo chociaż jestem głupcem, nigdy nie byłem tak winny głupoty jak ty teraz, przygotowując się do podróży.
Władca wziął laskę, a głupiec odszedł sprzed jego oblicza. Znalazł większego głupca niż on sam.
„Czego
oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani w serce ludzkie nie wstąpiło,
co zgotował Bóg tym, którzy go miłują” (1 Koryntian 2:9)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
W tej lekcji spróbuj uświadomić sobie, że niebo jest prawdziwe, że jest miejscem, w którym Bóg chce, abyś był z Nim doskonale szczęśliwy na zawsze. Aby dostać się do nieba, musisz porzucić swoje poważne grzechy. Proś Boga, aby dał ci palące pragnienie nieba.
W Biblii niebo jest również nazywane Rajem, Świętym Miastem i Królestwem Niebieskim.
B. FAŁSZYWE WYOBRAŻENIA O NIEBIE
Wielu ludzi ma fałszywe wyobrażenia o niebie. Niebo nie jest miejscem zmysłowej przyjemności. W niebie nie usiądziesz na chmurze i nie będziesz grać na harfie. Niebo jest miejscem doskonałego szczęścia duchowego.
C. PRAWIDŁOWE WYOBRAŻENIA O NIEBIE
W niebie będziesz wolny od wszelkiego bólu, cierpienia i śmierci. Nigdy nie będziesz nieszczęśliwy. W niebie twoje szczęście będzie doskonałe i nieskończone.
D. NAJWIĘKSZYM SZCZĘŚCIEM W NIEBIE JEST WIDZENIE BOGA TWARZĄ W TWARZ
Najważniejszą rzeczą w niebie jest ujrzenie Boga twarzą w twarz. To przyniesie ci doskonałe szczęście.
W tym życiu poznajesz o Bogu; nie znasz Boga. Na przykład poznajesz o prezydencie Stanów Zjednoczonych; ale go nie znasz. Poznajesz o Jerzym Waszyngtonie, ale nigdy go nie spotkałeś. Kiedy jesteś na ziemi, poznajesz o Bogu; nie znasz go. W niebie poznacie Boga, zobaczycie Boga takim, jakim naprawdę jest.
Z tego, co Bóg stworzył, możemy się wiele nauczyć o Bogu. Jeśli góra lub zachód słońca są tak piękne, o ileż piękniejszy jest Bóg, który je stworzył. Być może byłeś w burzy i bałeś się – widziałeś ogromną siłę natury. O ileż jednak potężniejszy musi być Bóg, który wywołał burzę. Gwiazdy, księżyc i ziemia to tylko ślady Boga. Z tych rzeczy masz mały wgląd w to, jaki jest Bóg. W niebie zobaczysz Boga twarzą w twarz, takim jakim naprawdę jest.
W niebie zobaczysz Boga. Teraz widzisz Boga tylko w niedoskonałym lustrze — lustrze stworzenia. W niebie ujrzysz Boga twarzą w twarz; poznasz Boga takim, jakim jest w Sobie.
Matki, pamiętacie dzień, w którym pielęgniarka włożyła wasze pierwsze dziecko w ramiona? Płonęłyście się ze szczęścia. Pamiętasz też swoje szczęście, gdy zobaczyłeś, jak twoje dziecko kończy szkołę. Pewnego dnia możesz mieć szczęście zobaczyć swojego syna wyświęconego na księdza. Jednak to tylko ulotne chwile szczęścia, szybko mijają i już ich nie ma. W niebie szczęście ujrzenia Boga twarzą w twarz będzie trwało wiecznie. Szczęście każdego mężczyzny, kobiety i dziecka na całym świecie razem wzięte nie równałoby się ułamkowi sekundy szczęścia, które będzie twoje w niebie.
Biblia mówi, że święty Szczepan został ukamienowany za wiarę w Jezusa. Mimo cierpienia Szczepan był bardzo szczęśliwy; tłum mógł nawet zobaczyć szczęście na jego twarzy. Dlaczego? Ponieważ święty Szczepan miał wkrótce zobaczyć Boga. (Dzieje Apostolskie 7:55)
E. W NIEBIE BĘDZIESZ KOCHAĆ BOGA INTENSYWNIE
W niebie twoja intensywna miłość do Boga Wszechmogącego sprawi, że będziesz doskonale szczęśliwy. Trudno nam zrozumieć intensywność i cudowność naszej miłości do Boga w niebie. Jedynym sposobem, w jaki możemy zacząć to rozumieć, jest porównanie jej z ludzką miłością na ziemi. Miłość ludzka jest najsilniejszą rzeczą na świecie.
Pomyśl o miłości matki do swojego pierworodnego dziecka. Niemal widać, jak jej miłość wylewa się na dziecko; wszystkie pieniądze świata nie mogły skłonić matki do porzucenia dziecka. Pomyśl o miłości Maryi do Dzieciątka Jezus; kiedy po raz pierwszy pochyliła się nad swoim Dzieciątkiem i kiedy trzymała Dzieciątko Jezus w swoich ramionach, jak głęboka była jej miłość!
Matka zaryzykuje nawet życie dla swojego dziecka. Gdyby wróciła do domu i znalazła przed domem wozy strażackie, próbowałaby wbiec do płonącego budynku, aby uratować swoje dziecko. Walczyła nawet ze strażakami, którzy próbowaliby ją powstrzymać, tak wielka jest jej miłość!
Zastanów się, jak bardzo matka kocha swojego syna żołnierza. Modli się za niego, gdy go nie ma. Zajedzie na lotnisko na kilka godzin przed przylotem samolotu, by spotkać się z nim, gdy wraca do domu. A kiedy widzi go wysiadającego z samolotu, jej serce raduje się niewypowiedzianą miłością.
Obecność kogoś, kogo kochasz, uszczęśliwia: jego nieobecność unieszczęśliwia. Największym szczęściem matki jest ponowne spotkanie z synem. Największym cierpieniem męża i żony jest rozłąka. W twoim sercu pojawia się pustka, kiedy jesteś oddzielony od tego, którego kochasz.
Jeśli tak bardzo kochamy ludzi, jak wielka i intensywna będzie nasza miłość do Boga, gdy zobaczymy Go twarzą w twarz w niebie!
Wszystkie te przykłady ludzkiej miłości na ziemi dają nam jedynie mgliste pojęcie o tym, jak cudowna będzie nasza miłość do Boga w przyszłym świecie.
Dlaczego zawsze jesteś niespokojny? Dlaczego nigdy nie jesteś zadowolony z rzeczy tego świata? Powodem jest to, że nie jesteś stworzony dla tego świata – jesteś stworzony dla Boga. Nigdy nie będziesz zadowolony, dopóki nie zjednoczysz się z Bogiem w niebie. Święty Augustyn wypróbował wiele przyjemności świata. W poszukiwaniu przyjemności zwracał się do każdego grzechu. Święty Augustyn doszedł w końcu do takiego wniosku: „Stworzyłeś nas dla siebie, Panie, a nasze serca będą zawsze niespokojne, dopóki nie spoczną w Tobie”.
Król Salomon miał tyle bogactwa, że nie wiedział, co z nim zrobić; ale nie był szczęśliwy. Pijak szuka szczęścia w swojej butelce i znajduje tylko kaca. Inni szukają przyjemności w grzechach seksualnych, ale też nie są naprawdę szczęśliwi. Ci ludzie szukają szczęścia; ale oni wszyscy są pomieszani; szukają szczęścia w niewłaściwym miejscu – tym, czego tak naprawdę szukają, jest Bóg. Pełne zadowolenie i pełne szczęście można znaleźć tylko w Bogu. Widzenie Boga twarzą w twarz i intensywne kochanie Go jest jedyną rzeczą, która kiedykolwiek zaspokoi twoje pragnienie szczęścia.
Uzyskując łaskę Bożą, prowadząc dobre życie i ciesząc się w ten sposób pokojem dobrego sumienia, możesz być szczęśliwy tu na ziemi. Ale chociaż ta odrobina szczęścia jest na swój sposób cudowna i satysfakcjonująca, nie można jej porównać do najwyższego i intensywnego szczęścia nieba.
G. TYLKO ŁASKA BOŻA WPROWADZI CIĘ DO NIEBA
Jedynym sposobem, w jaki możesz dostać się do nieba, jest posiadanie Bożej łaski w swojej duszy. Łaska, jak powiedzieliśmy, jest udziałem w Bożym życiu. Każda istota ludzka poczęta jest w łonie matki bez łaski; jedynym wyjątkiem była Najświętsza Maryja Panna. Całym celem twojego życia jest uzyskanie łaski Bożej, a tym samym dostanie się do nieba.
Łaskę Bożą otrzymujesz, wypełniając pełny cykl instrukcji religijnych, żałując za grzechy i przyjmując chrzest. Zachowujesz łaskę Bożą w swojej duszy, żyjąc zgodnie z nauką Chrystusa i przyjmując Jego sakramenty.
H. ZDOBYCIE NIEBA OZNACZA OFIARĘ
Jedyne, co naprawdę się liczy w życiu, to zdobycie nieba. Celem tych lekcji jest poruszenie cię, abyś żałował za swoje grzechy i zdobył łaskę dla swojej duszy. To umieści cię na drodze do nieba.
Dla większości ludzi zdobycie nieba oznacza prawdziwe poświęcenie. Każdy musi zrezygnować z czegoś wielkiego, aby dostać się do nieba. Nasz Pan opowiedział historię kupca, handlarza perłami. Kupiec przeszukał cały świat, aby znaleźć najpiękniejszą perłę, perłę o wielkiej cenie. Kiedy ją znalazł, odkrył, że będzie musiał porzucić wszystkie swoje inne perły, by kupić perłę o wielkiej cenie. Przez chwilę był smutny; ale kiedy zdał sobie sprawę, o ile cenniejsza i piękniejsza była ta perła w porównaniu ze wszystkimi innymi; te chętnie złożył w ofierze dla tej, która jest drogocenna.
Niebo jest tą drogocenną perłą. Będziesz musiał wiele poświęcić, aby je kupić.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jakie są inne nazwy Nieba?
2. Jakie będzie nasze największe szczęście w niebie?
3. Jak intensywna będzie nasza miłość do Boga w niebie?
4. Jak ważna jest łaska by dostać się do nieba?
5. Czy jakakolwiek ofiara jest zbyt wielka, by zdobyć Niebo?
ADAM I EWA ORAZ GRZECH PIERWORODNY
„Dlatego
jak przez jednego człowieka grzech wszedł na ten świat i przez grzech śmierć, i
tak na wszystkich ludzi śmierć przeszła, w którym wszyscy zgrzeszyli”
(Rzymian 5:12)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Jeśli nie zrozumiesz pewnych rzeczy na temat łaski, ta lekcja nic dla ciebie nie będzie znaczyła. Wróć do lekcji o łasce i przeczytaj ją ponownie. Celem tej lekcji nie jest wyjaśnienie pochodzenia rasy ludzkiej; celem jest raczej nauczenie cię, że przyszedłeś na ten świat bez łaski z powodu grzechu Adama i Ewy i że musisz podjąć prawdziwy wysiłek, by uzyskać łaskę Bożą.
A. ADAM I EWA BYLI PIERWSZYMI MĘŻCZYZNĄ I KOBIETĄ
Adam i Ewa zostali stworzeni przez samego Boga.
„Dokończone zostały tedy niebiosa i ziemia, i wszystka ich ozdoba ... Utworzył tedy Pan Bóg człowieka z mułu ziemi i tchnął w oblicze jego dech żywota: i stał się człowiek istotą żyjącą” (Rodzaju 2,1-7).
Po stworzeniu Adama Bóg stworzył Ewę.
„I zbudował Pan Bóg z żebra, które wyjął z Adama, niewiastę” (Rodzaju 2:22).
Dla naszych pierwszych rodziców Bóg stworzył Ogród Eden.
„A zasadził był Pan Bóg raj rozkoszy” (Rodzaju 2:8).
Następnie Bóg uczynił Adama i Ewę mężem i żoną.
„Przeto opuści człowiek ojca swego i matkę, a przyłączy się do żony swej” (Rodzaju 2:24).
Cała rasa ludzka pochodzi od Adama i Ewy, naszych pierwszych rodziców.
Różnice rasowe i narodowościowe rozwijały się stopniowo na przestrzeni wieków. Pomimo niewielkich różnic wszystkie narody mają te same podstawowe zdolności i słabości; rasa ludzka jest jedna! Nauka i Biblia nauczają tego.
Adam i Ewa przyszli na świat jako dorośli. Nigdy nie przeszli przez formacyjne lata dzieciństwa i młodości.
Nigdy nie widzieliśmy osoby, która byłaby doskonała fizycznie; każdy urodzony od Adama i Ewy (oprócz Chrystusa) ma pewną niedoskonałość. Ale Adam i Ewa byli tak doskonali fizycznie, jak każdy mężczyzna czy kobieta mogli być. Nie potrzebowali szpitali ani lekarzy, ponieważ nie mogli zachorować. Byli wolni od chorób i bólu, a nawet samej śmierci.
W przeciwieństwie do nas Adam i Ewa nie musieli chodzić do szkoły przez wiele lat, żeby się uczyć. Bóg umieścił wiedzę w ich umysłach, kiedy ich stworzył, aby wiedzieli wszystko, co było im potrzebne.
Adam i Ewa nie musieli walczyć ze swoimi namiętnościami tak jak my. Mieli nad nimi całkowitą kontrolę. W rezultacie nie byli kuszeni przez swoje ciało, tak jak my. Ich ciało było doskonale podporządkowane ich umysłowi i woli.
Gdyby Adam i Ewa pozostali wierni Bogu, wszystkie te dary ciała i duszy zostałyby przekazane ich dzieciom i dzieciom ich dzieci na przestrzeni wieków. Gdyby Adam i Ewa nie zgrzeszyli, ty i ja przyszlibyśmy się na świat z łaską; bylibyśmy wolni od chorób, bólu i śmierci; mielibyśmy doskonałą kontrolę nad naszymi cielesnymi apetytami.
Nawet jeśli miałbyś zapomnieć o wszystkim innym w tej lekcji, pamiętaj o tym: Adam i Ewa zostali przyprowadzeni na świat z łaską w ich duszach. To jest najważniejsza prawda w tej lekcji.
Adam i Ewa byli stworzeniami ziemskimi; ale byli także stworzeniami niebiańskimi, ponieważ mieli łaskę w swoich duszach, gdy wyszli spod Bożej ręki. Mieli tu żyć przez pewien czas dzieląc Boże życie łaski; potem mieli iść do nieba, aby na zawsze widzieć Boga twarzą w twarz. Zgodnie z Bożym planem, dzieci Adama i Ewy oraz wszyscy ich potomkowie, aż do ostatniego mężczyzny i kobiety, mieli się narodzić z łaską w swoich duszach – gdyby Adam nie zgrzeszył. Adam reprezentował nas wszystkich, całą ludzkość. Jego działania miały przynieść swoim dzieciom, nam wszystkim, życie łaski lub życie w grzechu.
C. ADAM I EWA WPADAJĄ W GRZECH
Biblia mówi nam, jak Adam i Ewa popadli w grzech.
„Ale i wąż … Rzekł on do niewiasty: Czemu wam Bóg przykazał, żebyście nie jedli z każdego drzewa rajskiego? Odpowiedziała mu niewiasta: Z owocu drzew, które są w raju, pożywamy, ale z owocu drzewa, które jest w środku raju, rozkazał nam Bóg, abyśmy nie jedli i nie do tykali się go, byśmy snadź nie pomarli. I rzekł wąż do niewiasty: Żadną miarą nie umrzecie śmiercią. Bo wie Bóg, iż któregokolwiek dnia będziecie jeść z niego, otworzą się oczy wasze i będziecie jako bogowie, znając dobre i złe. - Ujrzała tedy niewiasta, że dobre było drzewo ku jedzeniu i piękne dla oczu, i na wejrzenie rozkoszne; i wzięła z owocu jego, i jadła, i dała mężowi swemu, który jadł” (Rodzaju 3:1-6).
Adam i Ewa nie posłuchali swego Stwórcy w poważnej sprawie. Z powodu tego poważnego grzechu Adam i Ewa stracili dla siebie i dla nas wszystkich szczególne dary, które Bóg im dał — zwłaszcza największy dar ze wszystkich, dar Bożej łaski.
Grzech Adama i Ewy był grzechem nieposłuszeństwa. Nie był to grzech cudzołóstwa, jak sądzą niektórzy; Adam i Ewa byli mężem i żoną. (Przyjemność seksualna nie pochodzi z tego grzechu Adama i Ewy, pożądanie seksualne jest świętą rzeczą stworzoną przez Boga).
Grzech popełniony przez Adama nazywany jest grzechem pierworodnym. Grzech pierworodny jest pierwszym grzechem, grzechem, który pojawił się wraz z powstaniem lub początkiem rodzaju ludzkiego.
Bóg powiedział Adamowi i Ewie, że jeśli zjedzą owoc z zakazanego drzewa, „umrą śmiercią” – stracą Boże życie łaski w swoich duszach. Dlatego, gdy zgrzeszyli, stracili Boże życie łaski w swoich duszach. Stracili łaskę nie tylko dla siebie, ale dla całej rasy ludzkiej; wszyscy ludzie rodzą się bez Bożej łaski. Pomniejsze dary — pełna kontrola nad swoimi namiętnościami i wolność od chorób, bólu i śmierci — również zostały odebrane.
Z powodu grzechu Adama wszyscy przychodzimy na świat bez łaski. Adam utracił łaskę nie tylko dla siebie, ale dla wszystkich swoich potomków.
Pamiętaj, że łaska jest darem. Bóg nie odbiera nam czegoś, do czego mamy prawo; Nie jest niesprawiedliwy.
Łaska Boża przychodzi do nas przez chrzest. Ponieważ nie możemy wejść do nieba bez łaski, każdy z nas bez wyjątku musi zostać ochrzczony.
Nieochrzczone dzieci idą do Limbusa, miejsca naturalnego szczęścia; ale nigdy nie zobaczą Boga. Ludzie, którzy umarli przed przyjściem Chrystusa i którzy wypełnili prawo Boże i dokonali aktu doskonałej miłości do Boga, udali się do Otchłani-Limbusa Sprawiedliwych, Łona Abrahama. Tam czekali na przyjście Chrystusa i wejście do nieba. Wśród tych, którzy poszli do Limbusa Sprawiedliwych byli Abraham, Izaak, Jakub, święty Józef i święty Jan Chrzciciel.
Życie łaski w twojej duszy zaczyna się przez chrzest. Celem tych lekcji jest przygotowanie cię do uzyskania łaski Bożej poprzez prawdziwy chrzest. Upewnij się, że ty i twoja rodzina jesteście rzeczywiście ochrzczeni. Zaniedbywanie własnego chrztu lub chrztu któregokolwiek z twoich dzieci jest poważnym grzechem; jeśli zlekceważysz chrzest, śmierć Chrystusa na krzyżu stanie się dla ciebie bezowocna.
F. JEDNA OSOBA, BŁOGOSŁAWIONA DZIEWICA, ZOSTAŁA POCZĘTA Z ŁASKĄ BOŻĄ
Najświętsza Maryja Panna, matka Jezusa Chrystusa, poczęła się w łonie swojej matki, świętej Anny i od pierwszej chwili poczęcia jej dusza została napełniona łaską Bożą. To się nazywa Jej Niepokalanym Poczęciem.
W ten sposób anioł mógł powiedzieć: „Bądź pozdrowiona, ŁASKI pełna, Pan z tobą” (Łukasz 1:28).
Tak jak dajesz swojej matce to, co najlepsze, co masz, tak też Bóg dał swojej matce swój największy dar — udział w życiu Bożym. Ponieważ Najświętsza Panna jest największą ze wszystkich świętych, powinieneś często się do Niej modlić.
G. ŚMIERĆ CHRYSTUSA NA KRZYŻU PRZYNIESŁA NAM ŁASKĘ
Śmierć Chrystusa na krzyżu wynagrodziła grzech Adama; odzyskała dla ludzkości łaskę, którą utracił Adam. Śmierć Chrystusa wynagrodziła nie tylko grzech Adama, ale także nasze grzechy osobiste – grzechy całego świata. Chrystus ustanowił chrzest jako środek do udzielania łaski każdej indywidualnej duszy. Nie jest za późno, aby otrzymać łaskę Bożą w twojej duszy.
H. JESTEŚ SŁABY. UWAŻAJ NA KUSZENIE
Ewa bawiła się z pokusą i rozmawiała z diabłem, kiedy powinna była uciec. Jesteś w gorszej sytuacji niż Ewa. Nie masz idealnej kontroli nad swoimi namiętnościami, tak jak miała Ewa. Z powodu grzechu pierworodnego człowiek jest osłabiony. Grzechy cudzołóstwa, pijaństwa, egoizmu, niesprawiedliwości wobec człowieka i Boga są dziś tak łatwe. Chociaż możesz odzyskać łaskę utraconą przez Adama, nigdy nie odzyskasz doskonałej kontroli nad swoimi niższymi apetytami. Każdy człowiek ma silną skłonność do zła.
Musisz mieć wystarczającą kontrolę nad swoimi cielesnymi apetytami, abyś mógł prowadzić dobre chrześcijańskie życie. Zyskujesz kontrolę przez modlitwę, post i wstrzemięźliwość, przyjmując Komunię Świętą i inne Sakramenty oraz trzymając się z dala od wszystkiego, co może doprowadzić cię do grzechu. Nie ufaj sobie. Czuwaj i módl się.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Kim byli Adam i Ewa?
2. Adam i Ewa stracili coś dla nich i dla nas. Co to jest?
3. Jak nazywa się ich grzech?
4. Czy ktoś urodził się bez grzechu pierworodnego?
PAPIEŻ PIUS IX I NIEPOKALANE POCZĘCIE
Od wieków wierzono, że Maryja została poczęta bez grzechu. Kościołowi nękanemu prześladowaniami i lękającym się, że stanie się niewolnikiem swoich wrogów, papież Pius IX złożył biskupom propozycję: nadszedł czas, aby ogłosić dogmat o niepokalanym poczęciu. Chociaż wszyscy wierzyli w ten dogmat, odradzali go z obawy przed reakcją ludzi niereligijnych. Pius IX powiedział, że nie ma się czego obawiać, bo Bóg im dopomoże, ponieważ oddają cześć Jego Matce. Niemal jakby na dowód, w chwili, gdy papież wypowiedział słowa proklamacji, alabastrowe okno nad jego tronem zabłysło wielkim światłem i wszystko napełniło się nową nadzieją i odwagą. Wiedzieli, że Maryja jest silniejsza od wszelkiego zła.
„Zaprawdę,
za prawdę powiadam wam, że każdy który czyni grzech, sługą jest grzechu”
(Jan 8,34)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Z powodu braku nauczania religii ludzie dzisiaj są zdezorientowani co do grzechu. Wielu nie zdaje sobie sprawy, czym naprawdę jest grzech. Inni nie potrafią odróżnić małych grzechów od wielkich grzechów. W tej lekcji musisz zatem dowiedzieć się, czym jest grzech. Musisz zrozumieć różnicę między pokusą a grzechem. Musisz wiedzieć, czym jest grzech powszedni, a czym grzech śmiertelny. Musisz zapamiętać konkretną listę grzechów śmiertelnych, abyś wiedział, czego unikać w swoim codziennym życiu. Musisz głęboko utrwalić w głowie konieczność robienia codziennie pokuty, aby zadośćuczynić za przeszłe grzechy.
Grzech jest rozmyślnym nieposłuszeństwem wobec prawa Bożego. Grzesznik wybiera między wolą Bożą a własną wolą i woli raczej podobać się sobie niż Bogu. Grzesznik narusza prawa, jakie Bóg ma nad nim. Każda myśl, słowo, pragnienie lub działanie zakazane przez Boga jest grzechem.
W dwudziestym pierwszym wieku zbyt wielu ma błędne przekonanie, że grzechem jest tylko pogwałcenie praw rządowych. Teraz niektóre naruszenia praw kraju mogą wcale nie być grzechami, na przykład przepisy dotyczące parkowania. Z drugiej strony wiele naruszeń praw rządowych jest prawdziwymi grzechami, ponieważ są one również pogwałceniem prawa Bożego. Dobrym przykładem jest morderstwo.
B. BYĆ WINNYM GRZECHU — CO JEST NIEZBĘDNE?
Aby być winnym grzechu, musisz wiedzieć, że łamiesz prawo Boże oraz świadomie i dobrowolnie wybierasz złamanie tego prawa.
Jeśli na przykład w przeszłości nie wiedziałeś, że grzechem jest nie chodzić do kościoła w niedzielę, to nie był grzech. Teraz jednak byłoby to dla ciebie grzechem, ponieważ znasz prawo niedzielnego nabożeństwa z twoich instrukcji. Znowu, gdybyś był niesprawiedliwie zmuszany przez kogoś do działania tak, że nie miałeś wolnego wyboru, nie byłby to grzech.
C. CZY JEDEN GRZECH JEST TAK SAMO ZŁY JAK DRUGI?
Wszystkie grzechy nie są jednakowo złe. Są dwa rodzaje grzechu. Grzech śmiertelny lub wielki grzech jest pogwałceniem ważnego i poważnego prawa Bożego. Biblia mówi nam o grzechach śmiertelnych.
Biblia mówi nam, że niektóre grzechy są tak poważne, że trzymają człowieka z dala od nieba. Nazywamy je grzechami śmiertelnymi. „Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiędą Królestwa Bożego? Nie mylcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani sodomczycy, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani złorzeczący, ani drapieżcy nie posiędą Królestwa Bożego” (1 Koryntian 6:9-10).
W Biblii (Galacjan 5:19-21) jest powiedziane o uczynkach ciała, które utrzymują człowieka poza niebem.
Twój zdrowy rozsądek również podpowiada ci, że kradzież tysiąca dolarów jest poważnym grzechem, podczas gdy kradzież dziesięciocentówki zwykle wcale nie jest poważną sprawą.
Grzech powszedni jest pogwałceniem małego prawa Bożego. Sprawa nie jest poważna; dlatego grzech nie jest śmiertelnym ani poważnym grzechem.
Takie grzechy, jak małe akty nieposłuszeństwa, małe akty niegodziwości, pewne zaniedbanie modlitwy, lekkie spóźnienie na Mszę i tym podobne, nie są poważnymi grzechami.
D. GRZECH ŚMIERTELNY ZABIJA ŁASKĘ W TWOJEJ DUSZY
Jeśli rzecz sama w sobie jest naprawdę zła; jeśli grzesznik wyraźnie wie, że to poważna sprawa, a potem dobrowolnie idzie naprzód i popełnia grzech, jest to grzech śmiertelny.
Kiedy popełniasz grzech śmiertelny:
• Zwracasz się przeciwko Bogu. Stajesz się wrogiem Boga.
• Niszczysz życie łaski w swojej duszy.
• Często cierpisz wyrzuty sumienia, jedno z najstraszniejszych cierpień tu na ziemi.
• Możesz nawet cierpieć fizyczny ból tu na ziemi w wyniku swojego grzechu. Przykłady: Pijaństwo przynosi ból; nieczystość może wywołać chorobę weneryczną.
• Jeśli umrzesz z grzechem śmiertelnym na swojej duszy, idziesz do piekła.
E. CZY WSZYSTKIE TWOJE STRASZNE GRZECHY MOGĄ BYĆ ODPUSZCZONE?
Jest nadzieja dla nas wszystkich, bez względu na to, jak wielkie grzechy i jak często są popełniane. Mamy natchnione słowa Izajasza w Biblii, mówiące nam o wielkim miłosierdziu Boga wobec grzesznika: „Choćby były grzechy wasze jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; i choćby były czerwone jak karmazyn, będą białe jak wełna” (Izajasza 1:18)
(Księga Ezechiela 18:21) mówi nam to samo: „Lecz, jeśli bezbożny będzie pokutował za wszystkie grzechy swoje, które popełnił, i będzie strzegł wszystkich przykazań moich, i będzie pełnił sąd i sprawiedliwość: na pewno żył będzie, a nie umrze”. W tym fragmencie pokuta oznacza żal za grzech. Twoje grzechy mogą zostać przebaczone tylko wtedy, gdy będziesz ich żałować i porzucisz grzechy.
F. CO GRZECH POWSZECHNY ROBI Z TWOJĄ DUSZĄ?
Grzech powszedni czyni twoją duszę mniej miłą Bogu. To kolejna najgorsza rzecz po grzechu śmiertelnym. Chociaż nie niszczy łaski, to osłabia twoją wolę, abyś mógł łatwiej popaść w grzech śmiertelny. Jednak żadna liczba grzechów powszednich nigdy nie uczyni grzechu śmiertelnego. Tak więc grzech śmiertelny jest najstraszliwszym złem na świecie.
Jeśli umrzesz z grzechem powszednim, pójdziesz do czyśćca. Musisz zapłacić za każdy grzech powszedni, zanim dostaniesz się do nieba. Nic skalanego nie może wejść do nieba.
Pokusa to pociąg do popełnienia grzechu. W pokusie najpierw pojawia się sugestia zła. Przyjemność podąża za sugestią zła. Wtedy jest albo przyzwolenie na pokusę, albo odmowa grzechu.
Pokusa nie jest grzechem. Opieranie się pokusom jest cnotą. Milion pokus nie powoduje ani jednego grzechu; czynią milion aktów cnoty, odrzucając grzech.
Podajmy przykład. Pijak otrzymuje lekcje religii. W trakcie instruktażu rezygnuje z nałogu alkoholu. Przyjmuje chrzest i wstępuje do Kościoła. Natychmiast po chrzcie jest ciągle kuszony, ale nigdy nie pije żadnego napoju alkoholowego. Taki człowiek nie zgrzeszył. Taki człowiek nie jest gorszy z powodu pokusy, lecz jest bardziej cnotliwy niż przed pokusą.
Wszyscy są kuszeni. Każdy ma jakąś pokusę. Nie pozwól diabłu przekonać cię, że pokusa jest grzechem. „Lecz każdy bywa kuszony, gdy go własna pożądliwość pociąga i nęci” (Jakuba 1:14)
Gdy jesteś kuszony, odmów krótką modlitwę; odwróć swój umysł od atrakcji, cokolwiek to jest w twoim przypadku; i trzymaj się z dala od okazji do grzechu.
Okazją do grzechu jest każda osoba, miejsce lub rzecz, która może doprowadzić cię do grzechu. Bliska okazja do grzechu to taka, która łatwo prowadzi cię do grzechu. Dla nas wszystkich jest to inna okazja. Dla jednego to napój; dla innego jest to nieczystość; dla innego to pieniądze.
Powinniśmy modlić się ze świętym pisarzem w Biblii: „O Panie, Ojcze i Boże życia mego... Oddal ode mnie pożądliwość brzucha i pożądliwości nierządu niech mnie nie ogarniają, a duszy niewstydliwej i wyuzdanej nie oddawaj mnie!” (Syrach 23:4-6)
Ważne jest, aby wiedzieć, że udanie się do osoby, miejsca lub rzeczy, która łatwo prowadzi cię do grzechu, jest grzechem samym w sobie.
I. CO BÓG ROBI DLA CZŁOWIEKA, KTÓRY JEST KUSZONY DO GRZECHU?
Kiedy jesteś kuszony, Bóg udziela łaski uczynkowej. Ta łaska uczynkowa jest pomocą od Boga, która oświeca umysł i wzmacnia wolę czynienia dobra i unikania zła. W umyśle pojawia się ciemność pokusy. Bóg oświeca umysł, aby zobaczyć, jak zła i głupia jest pokusa i Bóg daje siłę twojej woli, by powiedzieć „nie”. Święty Paweł, gdy był kuszony, prosił Pana o zniszczenie pokusy. Bóg nie zniszczył pokusy, ale powiedział świętemu Pawłowi: „Wystarczy ci łaska moja” (2 Koryntian 12:9). Bóg nie będzie cię zmuszał, wybór należy ostatecznie do ciebie. Jeśli zgrzeszysz, to całkowicie twoja wina. Bóg daje każdemu wystarczającą łaskę, aby oprzeć się najtrudniejszym pokusom.
J. NAJWAŻNIEJSZE GRZECHY ŚMIERTELNE NA ŚWIECIE
Przedstawiamy ci tę listę grzechów śmiertelnych, abyś wiedział, że następujące grzechy są poważne. Ponieważ są poważne, twoje nawrócenie do Chrystusa wymaga porzucenia ich, jeśli jesteś winny któregoś z nich. Lista w żaden sposób nie pretenduje do miana pełnej listy wszystkich grzechów śmiertelnych. Jest to raczej lista grzechów śmiertelnych, które zdarzają się dziś zbyt często:
1. Opuszczenie Mszy Świętej w niedzielę lub święta nakazane.
2. Spożywanie mięsa w piątek i inne zakazane dni.
3. Wszelkie grzechy przeciwko czystości; to jest jakiekolwiek użycie namiętności seksualnej poza małżeństwem: rozpusta, cudzołóstwo, masturbacja, nieczyste używanie oczu, nieczysty taniec, pieszczoty; nawet poważne pocałunki są grzechem śmiertelnym; nieczyste myśli lub pragnienia celowo przyjmowane; grzechy przeciwko naturze, takie jak homoseksualizm.
4. Przegrywanie rodzinnych pieniędzy (hazard).
5. Kradzież drogiego artykułu.
6. Niepotrzebna praca fizyczna i/lub zakupy w niedzielę.
7. Morderstwo lub jakiekolwiek inne niesprawiedliwe zabijanie lub krzywdzenie innej osoby.
8. Kontrola urodzeń w dowolnej formie. Na przykład: aborcja, stosowanie prezerwatyw lub innych środków zapobiegających urodzeniu, branie „pigułki”.
K. ZAPOBIEGANIE GRZECHOWI W TWOIM ŻYCIU
W każdym człowieku są złe skłonności, które mogą doprowadzić go do grzechu. Aby prowadzić chrześcijańskie życie, musisz przejąć kontrolę nad tymi złymi skłonnościami, w przeciwnym razie doprowadzą cię one do grzechu. Wszystkie twoje przeszłe grzechy można przypisać którejś z tych złych skłonności w tobie. Tymi źródłami grzechu są: Pycha — przesadna miłość do samego siebie. Pożądliwość lub chciwość — grzeszne pragnienie zdobycia dóbr tego świata. Pożądliwość może prowadzić do kradzieży, oszustwa i innych grzechów przeciwko sprawiedliwości. Pożądanie — grzeszne pragnienie przyjemności seksualnej. Gniew — nadmierne lub przesadne pragnienie sprawiedliwości. Obżarstwo — zła skłonność do spożywania zbyt dużej ilości jedzenia lub picia powodująca grzechy nieumiarkowania. Zazdrość — smutek z powodu cudzego szczęścia. Lenistwo — lenistwo lub pragnienie zbyt długiego odpoczynku. Która z powyższych siedmiu złych skłonności doprowadziła cię do grzechu? To ta, którą będziesz musiał pokonać.
L. NAPRAWIANIE PRZESZŁYCH GRZECHÓW
Pokuta oznacza żal za grzech. Kiedy człowiek zdaje sobie sprawę z liczby i powagi swoich grzechów, chce je naprawić. Jako akty pokuty proponuje się:
• Wierne wypełnianie codziennych obowiązków, obowiązków ojca lub matki, męża lub żony.
• Ofiaruj Bogu jako zapłatę za twoje przeszłe grzechy wszystkie bóle i cierpienia, których musisz doświadczyć — chore dzieci, ubóstwo, rozczarowanie, złą pogodę, nieprzyjemnych sąsiadów, niesprawiedliwego szefa w pracy i tak dalej.
• Post i abstynencja. W tej książce znajduje się cały rozdział poświęcony postowi i abstynencji.
• Dawaj pieniądze biednym. „Grzechy twoje jałmużnami odkupuj” – mówi Biblia (Daniel 4:24).
• Działaj bezpośrednio przeciwko złym skłonnościom, które doprowadziły cię do grzechu. Jeśli to było obżarstwo, zrezygnuj z napojów alkoholowych; jeśli to było pożądanie, kontroluj swoje oczy i uszy; jeśli to był gniew, bądź łagodny jak Chrystus; jeśli to była chciwość, dawaj pieniądze ubogim; jeśli to była zazdrość, praktykuj miłość do bliźniego; jeśli to było lenistwo, bądź zajęty przez cały czas.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest grzech śmiertelny?
2. Wymień kilka grzechów śmiertelnych.
3. Co się stanie, jeśli umrzesz w grzechu śmiertelnym?
4. Czy wszystkie straszne grzechy mogą być wybaczone?
5. Co to jest grzech powszedni?
6. Czy pokusa jest grzechem?
POKUSA I MŁODE DZIECKO
Mała dziewczynka o imieniu Agnes właśnie skończyła swoje piąte urodziny. Jej matka zaprosiła przyjaciół, aby przyszli na kolację i świętowanie, aby uczcić ten szczęśliwy dzień.
Wśród gości, którzy przyszli na przyjęcie, był ojciec chrzestny Agnes. Byli bardzo blisko i zawsze byli szczęśliwi, że mogą być razem. Kiedy mężczyzna wszedł do domu, Agnes wybiegła mu na spotkanie. Włożył jej do ręki złotą monetę. Jak można sobie wyobrazić, Agnes była bardzo szczęśliwa, widząc piękną monetę i zdając sobie sprawę, że to jej własna moneta. Była z tego tak dumna, że pokazała ją wszystkim, którzy przyszli do domu.
Kiedy kolacja i uroczystość dobiegły końca, starsi ludzie marudzili, aby odwiedzić się nawzajem. Agnes pomogła posprzątać po przyjęciu na jej cześć i wyszła przed dom, aby się pobawić, podczas gdy inni rozmawiali. Kiedy siedziała, podziwiając swoją złotą monetę, przyszła kobieta, która mieszkała w innej części miasta. Niosła duży kosz owoców.
W niewinności dzieciństwa Agnes podbiegła do kobiety, aby pokazać jej błyszczący prezent.
– Spójrz – powiedziała - Spójrz na ten piękny pieniążek, który mam.
Kobieta wzięła monetę i sprawdziła, że jest złota.
– Tak, to piękna moneta – powiedziała. Ale spójrz na to, co mam. Oto urocze czerwone jabłko, które jest znacznie większe i jeszcze piękniejsze niż moneta, którą masz. Tutaj dam ci to duże jabłko o czerwonej buzi za twoją małą złotą monetę.
– Tak – powiedziała dziewczyna - Chętnie wymienię duże jabłko za małą monetę.
Kiedy kobieta otrzymała pieniądze, odeszła i nigdy więcej nie widziano jej w tej części miasta.
Agnes, podziwiając swoje duże jabłko, pobiegła pokazać je matce.
- Spójrz, mamo! Spójrz na to piękne jabłko.
– Skąd wzięłaś to jabłko, Agnes? - zapytała jej matka.
– Och, przyszła miła kobieta i dała mi ją. Wymieniła moją małą złotą monetę na to duże czerwone jabłko. Czy to nie cudowne?
Kiedy jej matka to usłyszała, bardzo się rozzłościła, a ojciec surowo ją zbeształ. Ale jej ojciec chrzestny powiedział im: - Nie doszukujcie się u dziecka winy za to, co zrobiła. Nie znała wartości przekazanych jej pieniędzy. To było dla niej całkiem naturalne, że oddała monetę za to piękne jabłko, które uważała za bardziej wartościowe.
Morał - Jest wielu, którzy sprzedają nieskończone radości Nieba za przemijające rzeczy tego świata. Inni biorą chwilowe przyjemności a nie radość z Bogiem przez całą wieczność. Zamieniają wartość swoich dusz na coś znacznie gorszego na samą sugestię diabła.
Ta mała dziewczynka dała nam cenną lekcję.
GRZECH ŚMIERTELNY JEST NAJWIĘKSZYM ZŁEM NA ŚWIECIE
„Ja
jestem Pan, Bóg twój, mocny, zawistny, karzący nieprawość ojców na synach do
trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą”
(Wyjścia 20:5)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Wielu ludzi w XX wieku utraciło przerażenie z powodu grzechu, a nawet samo pojęcie grzechu. Grzech śmiertelny jest dziś tak powszechny, że możesz być skłonny usprawiedliwiać tych, którzy go popełniają — może nawet siebie. Nigdy nie możemy być tak przyzwyczajeni do ludzkich grzechów, byśmy stracili świadomość jak naprawdę są okropne.
W poprzedniej lekcji, Grzech śmiertelny i powszedni, uczyłeś się o grzechu na sposób szkolny. W tej lekcji powinieneś nauczyć się bać i nienawidzić grzechu śmiertelnego, aby zawsze go unikać. To jeden z pierwszych kroków, które musisz podjąć, aby zostać Katolikiem.
Dziś świat próbuje nas przekonać, że grzech jest czymś pożądanym. Ale tak naprawdę grzech jest brzydki i odrażający. Załóżmy, że ktoś zaoferował ci cukierek i powiedział, że zawiera truciznę — nie wziąłbyś go. Diabeł robi dokładnie to samo, gdy oferuje ci szansę popełnienia grzechu śmiertelnego. Prosi cię, abyś popełnił grzech — zabił się duchowo, zabijając życie łaski w swojej duszy.
Była kiedyś piękna Włoszka Maria Goretti. Miała dwanaście lat. Chłopak z miasteczka, w którym mieszkała, był bardzo zakochany w Marii. Ten chłopak próbował zmusić ją do popełnienia grzechu razem z nim. Maria Goretti zezłościła się bardzo. Pewnego dnia zły młodzieniec zaczaił się na nią i zaatakował ją. Groził jej nożem. „Wolałabym raczej umrzeć niż obrazić Boga” – powiedziała. Opierała się mu. Dźgnął ją dwadzieścia osiem razy. Potem ją zgwałcił. Maria była bardzo świętą dziewczyną, więc wybaczyła mordercy przed śmiercią. Morderca został zatrzymany przez policję i skazany na dożywocie.
Z biegiem czasu ludzie w miasteczku, w którym mieszkała Maria Goretti, zaczęli się do niej modlić, ponieważ wiedzieli, że była bardzo świętą dziewczyną. Jej opinia świętości była tak powszechna, że usłyszał o niej nawet papież w Rzymie. Ojciec Święty otrzymywał listy od mieszczan. Wysłał księży, aby zbadali świętość Marii Goretti. W śledztwie dotyczącym świętości Marii głównym świadkiem był stary człowiek, mężczyzna, który zaatakował Marię, spędził całe życie w więzieniu. Był złamany przez lata; jego życie zmarnowało się w więzieniu. Po śledztwie Kościół Katolicki oświadczył, że Maria Goretti jest w niebie: że jest Świętą Boga Wszechmogącego. Jak piękne było życie Marii Goretti, ponieważ trzymała się z dala od grzechu! Pozostała nieskazitelna i czysta na tym świecie; a teraz cieszy się doskonałym szczęściem w niebie. Jak brzydkie i nieszczęśliwe było życie starego człowieka, ponieważ uległ grzechowi! Za kilka chwil grzesznej przyjemności. Spójrz na cenę, jaką zapłacił. Czy było warto?
Wielu ludzi przebywa w więzieniu, ponieważ popełnili czyny, które są również grzechem śmiertelnym. Za kilka chwil grzesznej przyjemności, dla zaspokojenia jakiegoś pragnienia, spędzają życie w więzieniu. Jak głupi jest grzech śmiertelny!
Na tamtym świecie jest więzienie, z którego nie ma ucieczki ani przebaczenia. Nazywa się piekłem. Niektórzy przestępcy na ziemi unikają więzienia, ale żaden grzesznik, który umiera w grzechu śmiertelnym, nie może uniknąć piekła.
B. CO GRZECHY INNYCH LUDZI ROBIĄ Z TOBĄ?
Chwila namysłu pokaże ci, że grzechy innych często czynią cię nieszczęśliwym. Ileż kobiet jest nieszczęśliwych z powodu niewierności mężów! Ileż złamanych serc i złamanych domów zostało spowodowanych grzechem pijaństwa! Ileż rodzin jest nieszczęśliwych z powodu braku wsparcia, ponieważ ojciec rodziny przegrał rodzinne fundusze! Ile domów jest nieszczęśliwych, ponieważ mężczyźni nie przyjmują odpowiedzialności jako mężowie i ojcowie lub kobiety zaniedbują obowiązki żony i matki. Marnują rodzinne pieniądze lub wydają je głupio, albo nie dbają o swoje dzieci!
Wielu rodziców jest nieszczęśliwych z powodu swoich dzieci. Obraźliwe dzieci przynoszą smutek swoim ojcom i matkom; nieposłuszne dzieci unieszczęśliwiają swoich ojców i matki. Jak wielu rodziców zniszczyło swoje marzenia i nadzieje przez nastoletnią dziewczynę, która zrujnowała reputację jej i swojej rodziny przez grzech! Albo przez bezmyślnego młodego człowieka, który ulega perswazji innych i zażywa narkotyki i/lub nadużywa alkoholu w młodym wieku. Ilu ludzi wstydzi się własnych dzieci! Całe to nieszczęście jest spowodowane grzechem.
Całe dzielnice w dużych miastach są niebezpieczne z powodu grzechu. Ludzie nie czują się bezpiecznie na ulicach w nocy z powodu grzechów rabunków, gwałtów i narkomanii. Te grzechy rozprzestrzeniły się jeszcze bardziej i powodują powtarzającą się przemoc i złodziejstwo nawet w najmniejszych miasteczkach!
C. TWOJE WŁASNE GRZECHY CZYNIĄ CIĘ NIESZCZĘŚLIWYM
Być może Bóg i religia zniknęły z twojego życia i ustanowiłeś własne zasady życia. Zignorowałeś Boże zasady życia, a to przyniosło ci tylko nieszczęście i gorycz.
Spójrz wstecz. Kiedy dziś wieczorem uklękniesz, zanim wypowiesz Akt Skruchy, przejrzyj swoje przeszłe życie. Oderwij się od zgiełku świata, wyłącz telewizor lub radio; pomyśl o grzechach, które popełniłeś – także o ukrytych grzechach. Te grzechy przyniosły tylko gorycz i nieszczęście. Największą przyczyną nieszczęścia w twoim życiu był poważny grzech.
Upadłe anioły popełniły tylko jeden grzech śmiertelny. Odmówiły służenia Bogu Wszechmogącemu, W rezultacie Bóg stworzył piekło i natychmiast ich tam wrzucił. Nie było drugiej szansy; nie mogły iść do spowiedzi; nie było sposobu na otrzymanie przebaczenia. Lucyfer, „niosący światła”, stał się samym złem, ojcem kłamstwa, zwodzicielem, Szatanem. Biblia mówi nam, że Lucyfer upadł jak gwiazda spadająca z nieba. Z najwyższego z aniołów Lucyfer stał się najniższym. Za tylko jeden grzech śmiertelny został natychmiast potępiony przez sprawiedliwość Bożą.
E. CO GRZECH UCZYNIŁ ADAMOWI I EWIE ORAZ CAŁEJ RASIE LUDZKIEJ?
Adam i Ewa urodzili się z łaską w swoich duszach. Dla Adama i Ewy nie było choroby ani śmierci. Mieli bystre umysły, silną wolę. Nie byli kuszeni do grzechów ciała; mieli doskonałą kontrolę nad swoimi niższymi pasjami. Nie musieli cierpieć chorób i pokus tak jak my.
Ponieważ popełnili tylko jeden grzech, wszyscy rodzimy się bez łaski. Nie tylko stracili łaskę, ale także wszystkie inne cudowne dary, które Bóg Wszechmogący dał im, by przekazali rodzajowi ludzkiemu. Odwiedź lokalne szpitale. Spójrz na rzędy za rzędami ludzi cierpiących na straszne choroby; te choroby przyszły na świat z powodu grzechu Adama i Ewy. Odwiedź Szpital Weteranów; zobacz setki rannych żołnierzy cierpiących z powodu skutków wojny. Nie byłoby wojny, gdyby Adam i Ewa nie popełnili pierwszego grzechu. Nie byłoby potrzeby tworzenia „Góry Grosza”, funduszu onkologicznego czy funduszu chorób serca.
Zło fizyczne przyszło na świat z powodu grzechu Adama i Ewy. Z powodu jednego grzechu rodzimy się bez łaski, poddani chorobie, pełni złych skłonności. Nasze umysły i wola są słabe; a na końcu — grób! To są skutki jednego grzechu śmiertelnego.
F. CO GRZECH UCZYNIŁ CHRYSTUSOWI?
Z powodu naszych grzechów Chrystus cierpiał agonię w ogrodzie. Został zdradzony przez Judasza. Był biczowany, ukoronowany cierniem, wyśmiewany przez żołnierzy. Został odrzucony przez lud na korzyść Barabasza; został przybity do krzyża; i poniósł okrutną śmierć przestępcy. CHRYSTUS CIERPIAŁ WSZYSTKIE TE RZECZY ZA TWOJE GRZECHY ŚMIERTELNE. Jakże straszny jest grzech!
W wyobraźni udajmy się na małą polanę, na której modli się Chrystus. Właśnie skończył swoją ostatnią wieczerzę; niedługo przejdzie przez Swoją straszną agonię w ogrodzie. Leży płasko na ziemi. Widzisz Jego pięści zaciśnięte z powodu Jego bólu. Jego ciało trzęsie się, a żyły w Jego głowie wyróżniają się z powodu Jego przerażenia grzechem. Nagle krew sączy się z całego Jego czoła, ramion, całego ciała — poci się krwią! Widok jest odpychający i obrzydliwy. Co sprawia, że tak cierpi? Twoje grzechy — i grzechy całej ludzkości.
Rozważ zdradę Judasza. Judasz, którego Nasz Pan wybrał na Swojego Apostoła, zdradził Go za trzydzieści srebrników! Podobnie jak Judasz, zdradzasz Chrystusa za każdym razem, gdy popełniasz grzech śmiertelny; zdradzacie Go nie za trzydzieści srebrników, ale za jakiś zgniły grzech.
Udaj się do lochów Piłata. Widzisz bicz smagający plecy Mężczyzny: w końcu widzisz, jak pęka ciało, a czerwona krew spływa w dół. Kto cierpi z tego wszystkiego? To twój najdroższy przyjaciel, Jezus Chrystus. Przysuwasz się bliżej, aby zobaczyć, kto biczuje naszego Pana — człowiek z batem to ty! Biczujesz Jezusa Chrystusa za każdym razem, gdy popełniasz poważny grzech.
Zobacz żołnierzy tworzących koronę cierniową. Czy chciałbyś mieć setkę igieł wbijających się w twoją czaszkę? To właśnie wycierpiał nasz Pan od korony cierniowej. To właśnie uczynił Mu twój grzech śmiertelny.
Żołnierze kładą Jezusa na krzyżu; wbijają ogromne gwoździe w Jego ręce i stopy. Przez trzy godziny wije się w agonii na krzyżu, aż do śmierci. Czy to rzymscy żołnierze go tam umieścili? To byłeś ty! Za każdym razem, gdy popełniasz grzech śmiertelny, ponownie krzyżujesz Jezusa Chrystusa. Jakże brzydki i odrażający jest grzech śmiertelny. Dla twojej małej przyjemności sprawiłeś, że nasz Pan cierpi to wszystko.
G. BĄDŹ ZANIEPOKOJONY SWOIMI GRZECHAMI, ALE NIE ZNIECHĘCAJ SIĘ
Po tej lekcji powinieneś być bardzo przejęty, bardzo zaniepokojony swoimi grzechami. Pamiętaj, że śmierć przychodzi jak złodziej w nocy. Jeśli umrzesz z grzechem śmiertelnym na swojej duszy, pójdziesz do piekła. Jeśli w przeszłości popełniłeś grzechy śmiertelne, nadal tkwią one w twojej duszy, chyba że zostały ci wybaczone. Dokąd poszedłbyś, gdybyś umarł dziś wieczorem?
Ale nie zniechęcaj się swoimi grzechami. Zniechęcenie jest pokusą diabła. Jest coś potężniejszego niż wszystkie twoje straszne grzechy, jest coś, co może je wszystkie oczyścić – jest to śmierć Jezusa Chrystusa. Nikt nigdy nie popełnił tak wielu grzechów, aby nie mógł uzyskać przebaczenia. „Choćby były grzechy wasze jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; i choćby były czerwone jak karmazyn, będą białe jak wełna”. (Izajasza 1,18) Pamiętaj o historii naszego Pana o synu marnotrawnym: tak jak ojciec przebaczył synowi marnotrawnemu, tak nasz Pan przebaczy wam. I pamiętaj o Jego historii o zagubionej owcy: „będzie w niebie radość nad jednym grzesznikiem pokutę czyniącym, więcej niż nad dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwymi, którzy nie potrzebują pokuty.” (Łukasz 15:7)
Musisz żałować swoich grzechów. Nie mów, że zrobisz to później. Teraz jest czas. Możesz już nigdy nie przyjąć tych instrukcji. Żałuj za swoje grzechy i obiecaj Bogu, że nigdy więcej ich nie popełnisz. Uklęknij dziś wieczorem i wypowiedz Akt Skruchy od serca. Nawet jeśli czujesz, że nie możesz wyzbyć się jakiegoś strasznego grzechu, uklęknij i poproś naszego Pana, aby pomógł ci go porzucić. Życie nikogo nigdy nie było tak pomieszane, żeby Bóg nie mógł go naprawić.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jak powstało piekło?
2. Czy jesteśmy odpowiedzialni za cierpienia Jezusa Chrystusa?
3. Dlaczego zniechęcenie jest pokusą diabła?
„Przeto
teraz mówi Pan: Nawróćcie się do mnie ze wszystkiego serca waszego
w poście i w płaczu i w żalu.” (Joel 2:12)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
W poprzedniej lekcji dowiedziałeś się o ogromie grzechu. Teraz zdajesz sobie sprawę z konieczności pokuty za swoje grzechy. Istnieje wiele uczynków pokuty, które możesz wykonać. Przedstawiamy wam post i wstrzemięźliwość, ponieważ jest to pokuta nałożona pod groźbą grzechu na wszystkich Katolików. To nie tylko zwyczaj, jak noszenie kapelusza lub nie noszenie go w kościele. Kościół Katolicki postępuje zgodnie z ostrzeżeniem naszego Pana: „lecz jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy podobnie zginiecie” (Łukasz 13:3); i zobowiązuje nas pod groźbą grzechu śmiertelnego do postu i wstrzemięźliwości. Upewnij się, że zrozumiesz obowiązek postu i wstrzemięźliwości.
A. POST I WSTRZEMIĘŹLIWOŚĆ SĄ NIEZBĘDNE, ABY ZBAWIĆ TWOJĄ DUSZĘ
Na pierwszych lekcjach pytaliśmy Cię: „O co powinieneś bardziej dbać – o swoją duszę czy o swoje ciało?” I widziałeś, że rozsądnie było włożyć więcej wysiłku w troskę o swoją duszę.
Co prowadzi cię do grzechu? Zwykle jest to twoje ciało. Często grzesznikiem jest ten, kto ma za dużo miłości do własnego ciała, za dużo umiłowania zmysłowych przyjemności, za dużo umiłowania napoju. To jest wiek zmysłów; dusza jest prawie zapomniana. W naszym kraju mamy wiele rzeczy, które mogą zadowolić nasze zmysły, ale bardzo mało dla dobra naszych dusz. Mamy czyste, wygodne domy. Mamy wszelkiego rodzaju mydła i środki upiększające do ciała – zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet! Posiadamy luksusowe samochody sportowe, których silniki mruczą jak zadowolone kociaki. Mamy to, co najlepsze w napojach alkoholowych.
Zaspokajamy gusta naszych pociech, dajemy im dużo lodów i cukierków, a dorastają zawsze pragnąc zadowolić zmysły. Ktoś powiedział, być może słusznie, że ludzie kopią sobie groby swoimi zębami. To wiek zmysłów.
Co mówi nam Biblia? W Biblii święty Paweł mówi:
„Ale karcę ciało moje i w niewolę podbijam, żebym przypadkiem innym przepowiadając, sam nie został odrzucony.” (1 Koryntian 9:27) Biblia ostrzega nas, że człowiek zmysłowy nie dostrzega duchowych prawd Bożych: „Człowiek zaś cielesny nie pojmuje tego, co jest Ducha Bożego, bo głupstwem jest dla niego i nie może zrozumieć, gdyż to się rozsądza duchem” (1 Koryntian 2:14)
Sam Chrystus pościł za nasze grzechy: „Jezus zaś … był prowadzony przez Ducha na pustynię dni czterdzieści i był przez diabła kuszony. A nie jadł nic w owe dni; i gdy one się skończyły, łaknął” (Łukasz 4:1-2).
Według Ewangelii świętego Mateusza, rozdziały szesnasty i siedemnasty, Nasz Pan nauczał apostołów o poście i pokucie. Chrystus powiedział im, że musi udać się do Jerozolimy i wiele wycierpieć od starszych, uczonych w Piśmie i arcykapłanów, a także zostać skazany na śmierć. Ale święty Piotr sprzeciwił się. Pragnął chwały i przyjemności. Nasz Pan ostrzegł przy tej okazji dwunastu Apostołów: „Jeśli kto chce iść za mną, niech sam siebie zaprze i weźmie krzyż swój, a naśladuje mnie.” Następnie nasz Pan wyprowadził ich na górę i przemienił się przed nimi (Mateusz 17). Kiedy zeszli z góry, pewien człowiek padł na kolana przed naszym Panem i rzekł do Niego: „Panie! Zmiłuj się nad synem moim, bo jest lunatykiem i źle się ma; bo często wpada w ogień, a często w wodę. I przywiodłem go do uczniów twoich, a nie mogli go uzdrowić.” Chrystus wyrzucił diabła z chłopca. Apostołowie potajemnie udali się do Chrystusa i zapytali naszego Pana, dlaczego nie mogli wypędzić diabła. Odpowiedź naszego Pana brzmiała: „Ten zaś rodzaj nie bywa wypędzany, tylko przez modlitwę i post”. (Mateusz 17:20)
Post i wstrzemięźliwość wyjednają nam szczególne łaski od Boga. Wielcy mężowie i niewiasty Starego i Nowego Testamentu pościli i modlili się o łaskę Boga dla ludu. Mojżesz, Samson, Eliasz, Daniel, Judyta, Estera, święty Jan Chrzciciel i święty Paweł pościli, aby otrzymać łaskę Bożą dla ludu. Przez post i wstrzemięźliwość wynagradzasz za grzechy, by nie trzeba było tak długo cierpieć w czyśćcu. Post i wstrzemięźliwość odrywają twój umysł od spraw ziemskich, tak że możesz go przełożyć na sprawy niebiańskie. Post i abstynencja mogą zapobiegać chorobom spowodowanym nadmiernym jedzeniem lub piciem – zapytaj dowolnego lekarza. Dlatego prawa postu i wstrzemięźliwości w Kościele Katolickim to nie tylko osobliwe zwyczaje. Są niezbędnymi środkami, żeby pomóc nam prowadzić dobre chrześcijańskie życie.
B. PRAWA POSTU I WSTRZEMIĘŹLIWOŚCI OBOWIĄZUJĄ CIĘ POD GROŹBĄ POWAŻNEGO GRZECHU
Kościół katolicki ma moc ustanawiania praw, których musimy przestrzegać. Ta moc pochodzi od samego Jezusa Chrystusa.
Chrystus powiedział Kościołowi: „Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.” (Mateusz 18:18) Kiedy Kościół mówi, że musimy coś zrobić pod groźbą grzechu śmiertelnego, nieposłuszeństwo jest grzechem śmiertelnym. Mocą Jezusa Chrystusa Kościół zobowiązuje nas do przestrzegania tych praw. Proszę, zwróć dziś szczególną uwagę, aby zrozumieć te przepisy.
Prawo postu oznacza, że w niektóre dni dorosły może mieć tylko jeden pełny posiłek z mięsem, dwa małe posiłki bez mięsa i żadnych stałych posiłków pomiędzy. Pomiędzy posiłkami możesz pić płyny, takie jak kawa, mleko, napoje bezalkoholowe i tak dalej. Dwa małe posiłki razem wzięte nie mogą przekraczać ilości posiłku przyjętego podczas głównego posiłku. Wszyscy Katolicy, którzy ukończyli 18 rok życia, a nie mają jeszcze 59 lat, którzy nie są chorzy, nie są w ciąży, nie karmią piersią lub nie są usprawiedliwieni z innego bardzo poważnego powodu, zobowiązani są do postu.
Kiedy musisz pościć? Jesteś zobowiązany do poszczenia codziennie w Wielkim Poście z wyjątkiem niedziel, 7 grudnia (w USA), 24 grudnia, w przeddzień Niedziela Zesłania Ducha Świętego oraz w Suche Dni. Twój proboszcz przypomni Ci o tych dniach w ciągu roku w niedzielnych ogłoszeniach. Możesz także sprawdzić w swoim rocznym kalendarzu dni postu i abstynencji.
Prawo wstrzemięźliwości oznacza, że w niektóre dni nie wolno ci jeść mięsa. Przez „mięso” Kościół rozumie ciało każdego stałocieplnego zwierzęcia lub ptaka oraz zupy i sosy przyrządzane z takiego mięsa. Możesz jeść owoce morza: homary, żółwie, kraby, ostrygi, żaby i tak dalej. Jajka, spaghetti, makarony i tym podobne dania nie są mięsem. Kurczak, indyk lub jakikolwiek drób jest uważany za mięso.
Każdy Katolik powyżej 7 roku życia, który używa rozumu, jest zobowiązany do powstrzymania się od jedzenia mięsa we WSZYSTKIE PIĄTKI roku, Wigilię Niepokalanego Poczęcia (dla USA), 24 grudnia, Środę Popielcową i Wielką Sobotę. Częściowa abstynencja jest przestrzegana w suchedniową środę, suchedniową sobotę i wigilię Zesłania Ducha Świętego
Kiedy zostaniesz Katolikiem, zdasz sobie sprawę, że Kościół jest dobrą matką. Te prawa postu i wstrzemięźliwości nie są trudne, ale obowiązują pod groźbą poważnego grzechu. Jedzenie mięsa w piątek lub nieposzczenie w dni postu jest tak samo poważnym grzechem, jak opuszczenie Mszy Świętej w niedzielę. Jeśli uważasz, że powinieneś zostać zwolniony z prawa postu i wstrzemięźliwości, porozmawiaj z księdzem, który się tobą opiekuje. Miej w domu kalendarz katolicki, aby wiedzieć, w jakich dniach należy pościć i powstrzymywać się. Zwróć uwagę na ogłoszenia księdza w niedzielę; ostrzeże cię, gdy nadejdą te dni. Jeśli Katolik nie przestrzega łatwych praw Kościoła Bożego dotyczących postu, abstynencji lub Mszy Świętej, skłonny jest nie przestrzegać trudniejszych praw Bożych. Dobry Katolik może zgrzeszyć ze słabości w innych sprawach, ale nie będzie rozmyślnie sprzeciwiać się wyjaśnionym dzisiaj prawom. Prosimy, abyś pościł i byś był wstrzemięźliwy podczas tych instrukcji; jest to część waszego chrześcijańskiego treningu.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Dlaczego post i abstynencja są konieczne?
2. Czy grzechem jest łamanie praw postu i wstrzemięźliwości?
3. Co oznacza post?
4. Kiedy musisz pościć?
5. Czym jest abstynencja?
6. W jakie dni musisz powstrzymywać się od mięsa?
SIEDMIU ANIOŁÓW
Leżał umierający biedny człowiek, którego myśl o jego przeszłym życiu napełniała smutkiem i modlił się, aby Bóg przebaczył mu wiele grzechów i okazał mu miłosierdzie, gdy powołał go na Sąd. Wokół niego stało siedmiu aniołów odzianych w szaty, które świeciły jak słońce.
„Kim jesteście, piękne duchy Boże i dlaczego tu przychodzicie?” powiedział.
Pierwszy odpowiedział: „Byłem głodny i dałeś mi jeść”.
Drugi powiedział: „Byłem spragniony, a dałeś mi pić”.
Trzeci kontynuował: „Byłem nagi, a ubrałeś mnie”.
Czwarty: „Byłem obcy, a ty mnie przyjąłeś”.
Piąty: „Byłem w więzieniu, a ty mnie odwiedziłeś”.
Szósty: „Byłem chory, a przyszedłeś mnie pocieszyć”.
Siódmy: „Kiedy umarłem, pochowałeś mnie”.
Umierający przypomniał sobie teraz o dobrych uczynkach, które wyświadczył biednym, a niebo nad nim wydawało się, że się otwiera. Sam Jezus pojawił się w otoczeniu swoich świętych aniołów. Swoim łagodnym głosem, który jest radością wybranych, powiedział: „Cokolwiek uczyniłeś tym, najmniejszym z moich braci, uczyniłeś Mi. Przyjdź teraz i przyjmij nagrodę, którą dla ciebie przygotowałem”.
Na te słowa święty człowiek wydał ostatnie tchnienie, a siedmiu aniołów zaniosło jego duszę do nieba.
„Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny” (Mateusz 25:41)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Święta Teresa była bardzo świętą zakonnicą, świętą. Powiedziała, że gdy była kuszona do grzechu, uklękła w swoim małym pokoju w klasztorze i modliła się przed krzyżem; a jeśli to nie zwyciężyło pokusy rozmyślała o piekle. Jeśli święta Teresa musiała myśleć o piekle, to na pewno i ty musisz myśleć o piekle. W tych instrukcjach ta lekcja sprawia, że wielu ludzi opamiętuje się. Przestudiuj tę lekcję z modlitwą; w ciszy kościoła parafialnego pomyśl o swoim życiu i o piekle.
Piekło jest miejscem kary na tamtym świecie; tam dusze tych, którzy umierają w grzechu śmiertelnym, są skazane na wieczne cierpienie z diabłami. Piekło różni się od czyśćca: nikt nigdy nie wyjdzie z piekła. Idą tam tylko ci, którzy umierają w grzechu śmiertelnym, ale jeden grzech śmiertelny wystarczy, aby cię tam wysłać. Twoje życie na ziemi to czas próby. Po śmierci nie ma drugiej szansy, jeśli w chwili śmierci wybrałeś grzech, twój wybór jest ostateczny.
B. DOWÓD Z BIBLII, ŻE PIEKŁO ISTNIEJE
Biblia często mówi o karze piekła. Chrystus mówił o piekle ponad pięćdziesiąt razy. „I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a duszy zabić nie mogą; ale raczej bójcie się tego, który i duszę i ciało może zatracić w piekle” (Mateusz 10:28) „Jeśliby kto we mnie nie trwał, precz wyrzucony będzie jak latorośl, i uschnie; i zbiorą ją, i wrzucą do ognia, i palić się będzie.” (Jan 15:6)
„A wam, którzy uciśnieni jesteście, odpoczynkiem z nami, gdy się Pan Jezus objawi z nieba z aniołami swej potęgi, w płomieniu ognistym, wymierzając pomstę tym, co Boga nie znają i co nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (2 Tesaloniczan 1:7-8)
„A niepożytecznego sługę wyrzućcie w ciemności zewnętrzne. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów ... Wtedy rzecze i tym, którzy po lewicy będą: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, który zgotowany jest diabłu i aniołom jego ... I pójdą ci na mękę wieczną, a sprawiedliwi do życia wiecznego. (Mateusz 25:30,41,46)
„I otworzyła studnię przepaścistą i wzniósł się dym ze studni jak dym z pieca wielkiego i zaćmiło się słońce i powietrze od dymu studni.” (Apokalipsa 9:2)
„I kogo nie znaleziono zapisanego w księdze życia, ten wrzucony został do jeziora ognistego.” (Apokalipsa 20:15)
C. DOWÓD ZE ZDROWEGO ROZSĄDKU, ŻE W PRZYSZŁYM ŚWIECIE JEST MIEJSCE KARY
Zdrowy rozsądek podpowiada nam, że jeśli Bóg ustanawia poważne prawa i wiąże nas pod groźbą grzechu śmiertelnego, musi nagrodzić tych, którzy są posłuszni i ukarać tych, którzy nie przestrzegają tych poważnych praw. Gdyby nie było nagrody za przestrzeganie prawa ani kary za nieprzestrzeganie prawa, ludzie nie zwracaliby uwagi na to prawo. Wielu złych ludzi na świecie nigdy nie jest karanych za swoje grzechy za życia. Dlatego muszą zostać ukarani za swoje grzechy po śmierci.
Historia pokazuje, że prawie wszystkie rasy i narody wierzyły w miejsce kary po śmierci.
Dzisiaj diabeł przekonał wielu ludzi, by uważali piekło za żart; niektórzy umieszczają piekło i diabła w tej samej klasie, co duchy z Halloween. Piekło nie jest żartem, lecz straszliwą rzeczywistością dla dusz, które teraz tam cierpią. Czy ci się to podoba, czy nie, jest takie miejsce jak piekło, tak jak jest rak, AIDS, wojna i śmierć – czy ci się to podoba, czy nie. Ludzie nie lubią wierzyć w piekło; starają się o nim zapomnieć, by łatwiej mogli grzeszyć. Ale Bóg powiedział nam, że piekło istnieje, milion zaprzeczeń nie może zniszczyć piekła.
Piekło to prawdziwe miejsce. Biblia nie mówi nam dokładnie, gdzie to jest. Biblia nazywa to otchłanią bez dna „I otworzyła studnię przepaścistą i wzniósł się dym ze studni jak dym z pieca wielkiego i zaćmiło się słońce i powietrze od dymu studni” (Apokalipsa 9:2) Być może piekło jest w środku ziemi.
Bóg powiedział nam, jakie są boleści piekielne;
1. Oddzielenie od Boga i tęsknota za twoim prawdziwym domem, niebem i twoim Ojcem, Bogiem.
2. Tortury ogniem.
3. Okropne wyrzuty sumienia, gdy zdasz sobie sprawę, że jesteś w piekle z powodu własnego zaniedbania i grzechu.
4. Towarzystwo diabłów i złych ludźmi, z którymi wstydziłbyś się przebywać tu na ziemi.
5. Wszystkie te straszne męki będą trwać wiecznie.
Jesteśmy stworzeni dla Boga. Po śmierci dusza pędzi do Boga z nieodpartą siłą, jak samolot spadający na ziemię, jak kawałek metalu przyciągany silnym magnesem. Ale dusza w grzechu śmiertelnym jest natychmiast osądzana przez Boga i natychmiast odtrącana i wrzucana do piekła.
„Wtedy rzecze i tym, którzy po lewicy będą: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, który zgotowany jest diabłu i aniołom jego”. (Mateusz 25:41) Dusza skazana na piekło zawsze będzie oddzielona od swego Stwórcy, ale zawsze będzie płonąć daremnym pragnieniem zjednoczenia się z Nim. Przez całą wieczność będzie cierpieć głód, którego nigdy nie będzie można zaspokoić; szalejące pragnienie, którego nigdy nie można ugasić; pustkę, której nigdy nie można wypełnić.
Największą stratą, jaką człowiek może odczuwać na tej ziemi, jest oddzielenie od ukochanej osoby. Pomyśl o uczuciu pustki, bólu samotności, rozłąki, gdy widzisz ukochaną osobę opuszczaną w trumnie do grobu. Ale to tylko słabe porównanie do straty, jaką poniesiesz, będąc oddzielonym od Boga, Autora i Źródła wszelkiej miłości, jeśli umrzesz w grzechu śmiertelnym. Ból straty, jaki odczuwasz po śmierci bliskiej osoby jest łagodzony przez czas i myśl, że spotkasz ukochaną osobę na tamtym świecie. Ale ból utraty Boga nigdy nie zostanie złagodzony.
W piekle jest prawdziwy ogień. Różni się od ognia na ziemi, który torturuje tylko ciało. Ogień piekielny torturuje także duszę.
Jezus często mówił o ogniu w piekle: „Gdzie robak ich nie umiera a ogień nie gaśnie” (Marek 9:43).
Opowiada nam historię Łazarza i bogacza: „A stało się, że umarł żebrak, i zaniesiony jest przez aniołów na łono Abrahama. Umarł też i bogacz, i pogrzebany jest w piekle. A podniósłszy oczy swoje, gdy był w mękach, ujrzał Abrahama z daleka i Łazarza na łonie jego. A wołając, rzekł: Ojcze Abrahamie! Zmiłuj się nade mną, a poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego we wodzie i ochłodził język mój, bo cierpię męki w tym płomieniu. I rzekł mu Abraham: Synu, wspomnij, że za życia swego otrzymałeś dobra, a Łazarz przeciwnie złe: a teraz on ma pociechę, a ty męki cierpisz. A nad to wszystko, między nami a wami wielka przepaść jest utwierdzona; aby ci, którzy chcą przejść stąd do was, nie mogli, ani stamtąd tutaj się przeprawić.” (Łukasz 16:22-26)
Wyobraź sobie ostry ból, gdy zapałka pali twój mały palec. Ogień powoduje największy ból nawet w tym życiu. Ale w piekle zostaniesz „posolony ogniem”. Aby zakonserwować mięso, często macza się je w beczce z solanką, aż sól przeniknie każde włókno mięsa. W podobny sposób ogień piekielny nie będzie torturował tylko zewnętrznej części twojego ciała, ale każde maleńkie włókno twojej istoty. Zostaniesz pogrążony w „jeziorze ognistym” (Apokalipsa 20:15) Zostaniesz pochowany w ogniu. „I pożre ich ogień”. (Psalm 20:10)
Jak długo możesz trzymać palec nad płomieniem zapałki? Pięć sekund? Ale ogień w piekle będzie cię parzył na zawsze. „Robak ich nie umrze, a ogień ich nie zagaśnie.” (Izajasz 66:24) „Wieczny Ogień”, nazywa to Biblia. Ogień piekielny płonie, nie trawiąc. „Będzie karany za wszystko, co zdziałał, a przecież nie zniszczeje; ile wymyślił, tyle też cierpieć będzie.” (Hiob 20:18)
Śmierć jest miłosierną ucieczką od tortur, zwłaszcza od tortur ognia. Ale od ognia piekielnego nie ma ucieczki; nie ma śmierci; nie ma końca torturom.
Biblia opisuje wyrzuty sumienia potępionych w piekle jako „robaka, który nie umiera”. Mogłeś ocalić swoją duszę; miałeś milion szans na wieczne szczęście z Bogiem. Jak głupio wybrałeś to zamieszanie i tortury. Jaka straszna cena za kilka chwil grzesznej przyjemności. Myślałeś, że masz dużo czasu. Jak często przypominano ci o nagłej śmierci. Naprawdę jesteś głupcem. O jakże siebie nienawidzisz! Gdybyś tylko mógł przestać istnieć. Takie myśli będą trapić zgubioną duszę!
J. TOWARZYSTWO Z DIABŁAMI I PRZEKLĘTYMI
Kto będzie z tobą w piekle? Mordercy, złodzieje, cudzołożnicy, pijacy, prostytutki, szumowiny ziemi, pogrążeni w nieczystości swoich grzechów. Naśmiewają się z ciebie, że jesteś takim głupcem i jak ich nienawidzisz; ich szydercze, skrzeczące głosy przypominają o twojej głupocie. W piekle nie ma miłości, jest tylko nienawiść, a ty jesteś pośród całej ich nienawiści.
Teraz po raz pierwszy widzisz szatana w całej jego brzydocie; przywódca, któremu służyłeś w życiu, jest teraz twoim mistrzem w piekle. Wybrałeś z własnej woli to wstrętne stworzenie zamiast Jezusa; o jakiegoż głupca zrobił z ciebie. Obiecał ci bogactwa, władzę, przyjemność. Teraz stoisz przed nim z pustymi rękami. Jakże cię oszukał! Jakże on z ciebie drwi! O jakże go nienawidzisz!
Mógłbyś być w stanie znieść wszystkie bóle piekła, gdybyś wiedział, że kiedyś się skończą. Ale będą trwać wiecznie. Wciąż słyszysz w uszach słowa: „Odejdź ode mnie, przeklęty w ogień wieczny”.
Prawdziwe piekło jest „ziemią nędzy i ciemności, kędy cień śmierci jest i nie masz porządku, ale wieczny strach przebywa”. (Hiob 10:22) To ogromny chaos wiecznej nocy. Nie zostałeś stworzony do tego zamieszania i nieładu, bólu i przerażenia. Zostałeś stworzony dla Boga. W piekle zrozumiesz, że zostałeś stworzony dla Boga! Jeszcze wyraźniej zdasz sobie sprawę, że nigdy nie możesz posiąść Boga.
Uświadom sobie, że możesz pójść do piekła. Jeden grzech śmiertelny może cię tam posłać. Bądź zaniepokojony i zaalarmowany grzechami w twojej duszy. Przychodź na te zajęcia, aby dowiedzieć się, jak pozbyć się grzechów, jak uniknąć pójścia do piekła. Odmawiaj Akt Skruchy każdego wieczoru.
Życie nikogo nigdy nie było tak pomieszane, żeby nie dało się go wyprostować. Porozmawiaj z jednym z księży udzielających tych instrukcji. On ci pomoże.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jakie są główne boleści piekła?
2. Kto idzie do piekła?
3. Jak długo człowiek przebywa w piekle?
4. Co to są wyrzuty sumienia?
CO POTEM?
Młody człowiek udał się pewnego dnia do świętego Filipa Neri i wdał się w długie szczegóły dotyczące studiowania prawa. Młody człowiek dopiero rozpoczął studia i potrzebował porady. Rozmawiał ze świętym o kursie, który zamierzał przejść. Chciał ukończyć studia ze stopniem doktora. Przeszedł przez wszystko, co chciał do tego czasu zrobić, wyjaśniając każdy szczegół z zapałem.
Święty Filip Neri spojrzał na niego, gdy skończył i powiedział - A potem…?
- Potem - odpowiedział młody człowiek, pochłonięty własnym entuzjazmem - potem będę reprezentował ludzi, bronił ich spraw, mam nadzieję, że pomyślnie.
– A potem… – dodał święty.
- A potem ludzie zaczną mówić o mnie z wielkim szacunkiem i będę miał dobrą reputację.
- A potem...? - dodał z uśmiechem święty.
- A potem... a potem, och, będę żył sobie swobodnie i będę bardzo szczęśliwy.
- A co potem...?
- No cóż, wtedy zakończę życie śmiercią – dokończył uczeń.
– A potem – kontynuował święty, podnosząc nieco głos, aby podkreślić – a potem, co zrobisz, gdy nadejdzie twoja własna próba, kiedy będziesz oskarżony, szatan będzie oskarżycielem, a Bóg Wszechmogący będzie twoim Sędzią.
Młody człowiek, który nie spodziewał się, że rozmowa będzie przebiegać w ten sposób, zwiesił głowę i zaczął w milczeniu rozważać tę sytuację. Po kilku minutach wyszedł z pokoju.
Niedługo później młody człowiek porzucił studia prawnicze i rozpoczął życie oddane służbie Bogu. Zrobił to, powiedział wszystkim, którzy pytali, żeby jak najwięcej czasu poświęcić na studiowanie odpowiedzi na „A co potem…?”
„A tak
święta i zbawienna jest myśl modlić się za umarłych, aby byli od grzechów
rozwiązani.”
(2 Księga Machabejska 12:46)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Chrześcijaństwo nie miałoby sensu bez czyśćca. Ale wielu zaprzecza doktrynie o czyśćcu, ponieważ jej nie rozumie. Z tej lekcji powinieneś jasno zrozumieć, czym jest czyściec.
Czyściec jest miejscem czasowej kary na tamtym świecie. Słowo „czyściec” oznacza oczyszczenie. W czyśćcu zostajemy oczyszczeni z naszych powszednich grzechów i kary należnej za wszystkie inne przebaczone grzechy. Nie pozostajesz na zawsze w czyśćcu, tak jak w piekle. Po oczyszczeniu duszy w czyśćcu idziesz do nieba.
Ci ludzie idą do czyśćca, którzy umierają w stanie łaski, ale mają na duszy grzechy powszednie lub nie dopełnili jeszcze kary za przebaczone grzechy. „Kara za przebaczone grzechy” oznacza, że chociaż Bóg przebacza wszystkie grzechy osobie, której naprawdę żałuje, nadal domaga się ukarania tej osoby, w tym życiu lub w następnym. Na przykład chłopiec rozbija słoik z ciastkami swojej matki. Jego matka wybacza mu, bo jest mu tego żal. Ale jeśli jest mądrą matką, aby go zniechęcić do tego, każe mu za to zapłacić z kieszonkowego. Tak więc również Bóg jest mądrym Ojcem: grozi nam karą czyśćca, aby zniechęcić nas do ponownego grzeszenia i zmusić nas do zapłaty za nasze grzechy.
C. BIBLIJNY DOWÓD, ŻE ISTNIEJE CZYŚCIEC
Biblia mówi nam wyraźnie, że istnieje miejsce tymczasowej kary za grzech po śmierci.
„Robota każdego na jaw wyjdzie; bo dzień Pański ujawni, gdyż się w ogniu objawi i ogień doświadczy roboty każdego, jaka jest. Jeśli się ostoi czyje dzieło, które nadbudował, otrzyma zapłatę. Jeśli czyje dzieło zgorzeje, szkodę poniesie, lecz sam będzie zbawiony, tak jednak jakby przez ogień” (1 Koryntian 3:13-15)
Być może najlepszym dowodem jest Stary Testament, historia Judy (Judasza) Machabeusza (2 Księga Machabejska 12:39-46). Juda Machabeusz był dowódcą armii hebrajskiej. Żydzi stoczyli krwawą bitwę z Idumejczykami. Po bitwie Juda Machabeusz wysłał swoich oficerów, aby przygotowali zmarłych do pochówku. Pod płaszczami poległych żołnierzy znaleźli bibeloty skradzione z pogańskiej świątyni w Jamni. To był grzech powszedni. Reszta armii modliła się do Boga o przebaczenie zmarłym żołnierzom. Juda zebrał 12 000 drachm (około 300 tysięcy złotych – 2021 rok), które wysłał do Jerozolimy w celu złożenia ofiary za grzechy zmarłych. „A zebrawszy dwanaście tysięcy drachm srebra, posłał do Jeruzalem, aby złożono za grzechy umarłych ofiarę, dobrze i pobożnie o zmartwychwstaniu myśląc (bo gdyby się był nie spodziewał, że owi pobici zmartwychwstaną, zdawałoby się rzeczą niepotrzebną i próżną modlić się za umarłych) i ponieważ uważał, że ci, którzy pobożnie zasnęli, bardzo dobrą łaskę mieli zachowaną. A tak święta i zbawienna jest myśl modlić się za umarłych, aby byli od grze chów rozwiązani.” (2 Księga Machabejska 12:43-46)
Biblia mówi nam, że ci żołnierze zostali ukarani przez Boga za drobne grzechy, zanim weszli do nieba.
D. DOWÓD ZE STAROŻYTNEJ NAUKI KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, ŻE ISTNIEJE CZYŚCIEC
Tradycja oraz stałe nauczanie i praktyka Kościoła dowodzą istnienia czyśćca. Wczesnochrześcijańscy pisarze z drugiego i trzeciego wieku mówili o modlitwie za zmarłych.
Na przykład Tertulian, który żył około 200 r. n.e., powiedział: „Wierna wdowa modli się za duszę męża i błaga o jego odpoczynek”.
Modlitwy wypisane na murach starożytnych podziemnych cmentarzy w Rzymie dowodzą tej samej wiary.
Modlitwy za zmarłych to bardzo stara praktyka w Kościele Katolickim, Katolicy zawsze wierzyli w modlitwę za zmarłych.
E. DOWÓD ZE ZDROWEGO ROZSĄDKU, ŻE CZYŚCIEC ISTNIEJE
Tylko ludzie, którzy umierają w grzechu śmiertelnym, idą do piekła. Ale nikt nie może wejść do nieba nawet z najmniejszym grzechem. „Nie wejdzie do niego nic nieczystego albo budzącego odrazę i kłamstwo, tylko ci, co są zapisani w Barankowej księdze życia.” (Apokalipsa 21:27) Więc musi być miejsce w następnym świecie, gdzie dusza z grzechem powszednim może iść; gdzie małe grzechy mogą zostać oczyszczone z duszy.
Mamy naturalne pragnienie pomocy naszym zmarłym; możemy to zrobić, jeśli są w czyśćcu. Jaka wielka pociecha sięgnąć poza grób i pomóc naszym bliskim! Idź na katolicką stypę. Wszyscy ludzie klękają i modlą się o pomoc zmarłemu. Jego dusza wciąż żyje. Cóż za cudowna rzecz być w stanie mu pomóc! Idź na niekatolicką stypę. Nie ma klęcznika, krzyża, modlitwy, zrozumienia śmierci. Religia, która uczy, że modlitwa za zmarłych jest zła, jest okrutna dla dusz zmarłych. Jaka szkoda, że ci niekatolicy zostali pozbawieni prawdziwej nauki Bożej!
Główną karą czyśćca jest to, że nie widzi się Boga twarzą w twarz, dopóki czas kary się nie skończy. Przez cały ten czas dusza w czyśćcu odczuwa żywe pragnienie ujrzenia Boga. Innym bólem czyśćca jest (prawdopodobnie) prawdziwy ogień. Święty Augustyn, żyjący w V wieku, powiedział: „Ogień czyśćca jest straszniejszy niż wszystko, co człowiek może wycierpieć w tym życiu.”
Czas, jaki musisz spędzić w czyśćcu, zależy od liczby i wagi grzechów, za które musisz zadośćuczynić.
Na przykład kradniesz pięciocentówkę, a ja kradnę dziesięciocentówkę; oboje umieramy z grzechem na naszych duszach. Prawdopodobnie spędzę w czyśćcu więcej czasu niż ty. „Zaprawdę powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd aż oddasz ostatni pieniążek.” (Mateusz 5:26) Dusza idzie do nieba po uwolnieniu z czyśćca.
H. MÓDL SIĘ ZA DUSZE W CZYŚCIECZU
Powinieneś modlić się za dusze w czyśćcu, aby skrócić ich cierpienie tamże. Oprócz twoich osobistych modlitw odprawiaj za nich Msze Święte i czyń dzieła miłosierdzia w imię Jezusa Chrystusa. Juda Machabeusz daje nam przykład; złożył ofiarę za dusze swoich zmarłych żołnierzy.
„A zebrawszy dwanaście tysięcy drachm srebra, posłał do Jeruzalem, aby złożono za grzechy umarłych ofiarę, dobrze i pobożnie o zmartwychwstaniu myśląc”. (2 Księga Machabejska 12:43)
Dzień Zaduszny, 2 listopada, jest szczególnym dniem przeznaczonym przez Kościół na modlitwy i Msze za wszystkie dusze w czyśćcu. Ale powinieneś codziennie modlić się za te dusze, szczególnie za swoich krewnych i przyjaciół. Od wieków we Mszy Świętej zawarte są specjalne modlitwy za zmarłych; i tak dzisiaj za każdym razem gdy kapłan odprawia Mszę, modli się za zmarłych.
Możesz uniknąć czyśćca, wystrzegając się najmniejszych grzechów i uchybień oraz czyniąc pokutę za przeszłe grzechy. Możesz czynić pokutę, cierpliwie akceptując próby i trudy, robiąc rzeczy, których nie lubisz robić i rezygnując z rzeczy, które lubisz. Jednak „nie bądź bez bojaźni i nie przykładaj grzechu do grzechu”. (Syrach 5:5)
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest czyściec?
2. Czy czyściec różni się od piekła?
3. Kto idzie do czyśćca?
4. Czy Biblia mówi nam, że jest miejsce zwane czyśćcem?
5. Czy modlenie się za zmarłych jest złe?
SKAZENIE PRZED SĄDEM CYWILNYM
Pewnego razu, kiedy byłem młody - powiedział gorliwy misjonarz - byłem obecny w sądzie, gdy miał zostać wydany wyrok śmierci na człowieka oskarżonego o morderstwo, i nigdy tego nie zapomnę.
Więzień wstał, gdy miał zostać wydany ostatni wyrok. Być może stanie nie było właściwym określeniem. Ledwo mógł utrzymać się prosto, ponieważ nogi ledwo go wspierały. Drżał tak bardzo, że musiał podeprzeć się poręczą, która była przed nim. Pot spływał mu po twarzy, a gwałtowność jego drżenia była oczywista dla wszystkich.
Kiedy sędzia wypowiadał ostateczny wyrok, więźnia chwyciły ekstremalne konwulsje. Krzyczał, że nie zasłużył na śmierć i że nie chce umierać. Został wyprowadzony przez urzędników sądowych i ostatecznie skazany na śmierć.
Taka scena jest rzeczywiście bardzo przerażająca. Ale zamiast ludzkich sędziów, wyobraź sobie nieskończonego Boga, który nie potrzebuje świadków, który nie okaże ci miłosierdzia i który szykuje wyrok na twoją duszę. Jest to wyrok, od którego nie ma odwołania, wyrok, który od razu stanie się skuteczny i wyrok, który będzie trwać wiecznie.
Wyobraź sobie zatwardziałego grzesznika, który stoi przed tym Sędzią. Nie jest to krótkie życie, które traci za swoje zbrodnie, ale wieczne szczęście z Bogiem, Jego aniołami i świętymi. Nawet sąd nad tym, który zostanie skazany na czyściec, jest przerażającą sceną, ponieważ dusza nadal będzie musiała strasznie cierpieć. Jedyną nadzieją, jaka przed nim jest, jest to, że pewnego dnia, w czasie przez Boga ustalonym, zostanie uwolniony.
Obyśmy nigdy nie musieli czekać na Sąd Ostateczny w tak wielkim strachu. Żyjmy tutaj tak, jak powinniśmy, przygotowując się do następnego spotkania z naszym Sędzią.
„Albowiem
tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał,
aby wszelki, kto wierzy weń, nie zginął, ale miał życie wieczne”
(Jan 3:16)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Najlepszym sposobem na poznanie życia Jezusa Chrystusa jest przeczytanie czterech Ewangelii. W księdze tej wielkości niemożliwe jest dokładne opisanie Jego życia i nauk. Na lekcjach nauczania niektórzy księża wykorzystują film „Król królów”, „Jezus z Nazaretu” albo „Opowieść wszechczasów”, ale to też nie wystarcza. Po prostu musisz przeczytać o życiu Chrystusa w Ewangeliach. Wszystko, co spróbujemy zrobić w tej lekcji, to dać krótki szkic życia Chrystusa.
Jezus Chrystus urodził się w stajni w Betlejem w Palestynie jakieś 2000 lat temu. (Ta data jest bardzo ważna, ponieważ w badaniu chrześcijaństwa trzeba sięgnąć do jego Założyciela, Jezusa Chrystusa, który żył ponad 2000 lat temu.) Chrystus był Żydem, urodzonym z panny żydowskiej, Dziewicy Maryi. Jego matka była dziewicą przed, w trakcie i po Jego narodzinach. Chrystus, nie mając ludzkiego ojca, miał świętego Józefa jako Swojego przybranego ojca. Pasterze, aniołowie i magowie, mędrcy ze Wschodu, odwiedzili Jezusa w Betlejem.
B. CHRYSTUS MIESZKAŁ W NAZARECIE
Chrystus spędził dzieciństwo w małym miasteczku Nazaret z Maryją i Józefem. Od tego czasu nic o Nim nie słyszymy, dopóki nie ukończy dwunastego roku życia. Święty Łukasz opowiada nam o Jego wizycie w świątyni w Jerozolimie w wieku dwunastu lat, gdzie nauczał uczonych teologów żydowskich. Po tym nie słyszymy nic o Chrystusie, dopóki nie rozpocznie On swojego życia publicznego.
Kiedy Chrystus miał trzydzieści lat, rozpoczął swoje „życie publiczne”, to znaczy okres swojego życia, w którym nauczał zasad dobrego życia. Jego cuda, Jego nauczanie i założenie Kościoła miały miejsce po trzydziestym roku życia. Został ukrzyżowany w wieku trzydziestu trzech lat. Aby uzyskać pełny opis życia publicznego Chrystusa, przeczytaj Ewangelie.
Chrystus praktykował wszystkie trudne cnoty, których nauczał innych. Żył życiem nieustannej modlitwy, pokory, ubóstwa, dobroci i czystości,
Wszystkie cuda Jezusa nie są zapisane w Ewangeliach: „Jest też wiele innych rzeczy, które uczynił Jezus; które gdyby z osobna opisywać, mniemam że i sam świat nie mógłby pomieścić ksiąg, które by trzeba napisać.” (Jan 21:25)
Zapis Ewangelii mówi nam, że Chrystus uwolnił od diabła co najmniej siedem osób i dokonał co najmniej piętnastu cudownych uzdrowień. Wskrzesił z martwych trzy osoby; dziesięć razy użył Swojej cudownej mocy przeciwko siłom natury. W sumie, w opisach ewangelicznych wyraźnie wspomina się o około czterdziestu cudach.
Proroctwo to szczegółowe przepowiadanie przyszłego wydarzenia, którego nie można w naturalny sposób przewidzieć. Chrystus przepowiedział swoje cierpienie i śmierć na krzyżu, zaparcie się Piotra, zdradę Judasza, zmartwychwstanie, przyjście Ducha Świętego, prześladowanie Jego wyznawców.
G. CHRYSTUS PRZYGOTOWUJE SIĘ NA SWOJE CIERPIENIE I SWOJĄ ŚMIERĆ
Chrystus triumfalnie wjechał do Jerozolimy na grzbiecie osła w Niedzielę Palmową, ale Jego wrogowie spiskowali przeciwko Niemu, aby Go uśmiercić. Chrystus oddał nam swoje Ciało i Krew w sakramencie Najświętszej Eucharystii w Wielki Czwartek, czwartek przed Wielkanocą.
H. CIERPIENIE I ŚMIERĆ CHRYSTUSA
W nocy Wielkiego Czwartku Chrystus cierpiał w Ogrodzie Oliwnym z okropnym poceniem się krwią. Tam został aresztowany przez swoich wrogów i przyprowadzony przed arcykapłanów Annasza i Kajfasza. Wszyscy apostołowie opuścili Go. Piotr zaparł się Go, podczas gdy Judasz Go zdradził. Chrystus został przyprowadzony przed Piłata, namiestnika rzymskiego, następnie przed Heroda, namiestnika lokalnego i z powrotem do Piłata. Cierpiał biczowanie rzymskie, został ukoronowany cierniami i niesłusznie skazany na śmierć. W Wielki Piątek był bluźniony przez swoich wrogów i bezmyślny motłoch. Wisiał na krzyżu przez trzy długie godziny, ofiarowując swoje życie za nasze grzechy.
W Niedzielę Wielkanocną Chrystus wyszedł z grobu chwalebny i nieśmiertelny. Po swoim zmartwychwstaniu Chrystus ukazał się Świętym Niewiastom, Marii Magdalenie, świętemu Piotrowi i apostołom, świętemu Tomaszowi i ponad pięciuset wierzącym.
JEZUS CHRYSTUS JEST PRAWDZIWYM BOGIEM
„Pan mój i Bóg mój” (Jan 20:28)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem; Jezus Chrystus jest naprawdę BOGIEM. Nie jest jakimś gorszym bogiem. Jest we wszystkim równy Bogu Ojcu. Od zawsze istnieje z Bogiem Ojcem i Bogiem Duchem Świętym. On jest Bogiem tak samo prawdziwie, jak Bóg Ojciec i Bóg Duch Święty są Bogiem. Ta lekcja jest bardzo ważna; to kluczowa lekcja w całej serii. Jeśli Jezus Chrystus jest Bogiem — a jest — to wszystko, czego naucza, jest nauką Boga Wszechmogącego. Wynika z tego, że Kościół, który założył, jest jedynym prawdziwym Kościołem, a sakramenty, które nam daje, dają nam udział w życiu Boga. Jeśli akceptujesz fakt, że Jezus Chrystus jest Bogiem, musisz zaakceptować nauki Chrystusa i jedyny prawdziwy Kościół Chrystusa.
A. CHRYSTUS ROBIŁ TO, CO TYLKO BÓG MOŻE ZROBIĆ: ZATEM JEST BOGIEM
Udawajmy, że jesteśmy w Ziemi Świętej ponad 2000 lat temu, w czasach Jezusa Chrystusa. Wiele słyszeliśmy o Chrystusie; pragniemy Go zobaczyć. Wyobraźmy sobie, że stoimy na rogu ulicy w Jerozolimie. Zadajemy ludziom wiele pytań dotyczących Chrystusa. Jedna osoba mówi nam, że została wyleczona z raka; inny mówi, że został wyleczony z trądu; inny mówi, że jego ciotka została uzdrowiona przez Jezusa Chrystusa. Ludzie na rogu mówią nam, że Jezus dokonał wielu innych cudów. Kiedy rozmawiamy, tłum zaczyna krzyczeć: „Oto nadchodzi!” Odwracamy się i widzimy Jezusa Chrystusa idącego ulicą. Ma prawie metr osiemdziesiąt wzrostu; jest Żydem i ma zwykłe żydowskie rysy. Ludzie wyprowadzają chorych z domów na trawniki i chodniki. Gdy Chrystus idzie ulicą, rozmawia z towarzyszącą Mu grupą mężczyzn. Z niewielkim wysiłkiem z Jego strony dotyka niektórych chorych, niektórych błogosławi, a na niektórych pada tylko Jego cień. WIELU UZDRAWIA SIĘ NATYCHMIASTOWO! Jesteśmy pełni podziwu i zdumienia. Kim jest ten człowiek?
W końcu Chrystus przychodzi do miejsca, w którym stoimy. Przebyliśmy długą drogę, aby Go zobaczyć, więc z zapałem przepychamy się w tłum. Jesteśmy zdeterminowani, aby dowiedzieć się, kim jest ten człowiek. Gdy idziemy za Chrystusem ulicą, coraz więcej chorych, niewidomych i chromych jest wyprowadzanych na chodnik. WIĘKSZOŚĆ ZOSTAJE NATYCHMIAST ULECZONA przez Jego dotyk, Jego błogosławieństwo lub Jego cień. Kobieta z upływem krwi próbuje przebić się przez tłum; tłum odpycha ją, ale jest zdeterminowana. Pytamy o tę kobietę i stwierdzamy, że cierpi na tę chorobę od wielu lat; bezskutecznie wydawała większość swoich pieniędzy na lekarzy. W końcu zbliża się do Naszego Pana, ale nie może zwrócić na siebie Jego uwagi, więc sięga w dół i dotyka rąbka Jego szaty. I jest wyleczona!
Z Chrystusem i Jego wyznawcami docieramy do bram miasta. W tamtych czasach mury otaczały każde miasto; ludzie w jednym mieście nie ufali ludziom z innego. Przechodzimy przez bramy miasta na wieś. W oddali widzimy zbliżający się do nas tłum ludzi; jesteśmy zaniepokojeni; mogą być rabusiami — na wsi jest ich pełno. Ale gdy podchodzą bliżej, widzimy, że jest to kondukt pogrzebowy. Głównym żałobnikiem jest starsza pani; płacze gorzko. Dowiadujemy się, że jest wdową z miasta Naim i płacze, bo umarł jej jedyny syn. Był dobrym synem, jedynym wsparciem dla swojej starszej matki, a teraz nie można jej było pocieszyć. Chrystus idzie w kierunku ciała; nosi się je na czymś w rodzaju noszy (nie w trumnie), aby pochować je w jaskini. Znowu napełnia nas podziw, lęk i oczekiwanie. Co zrobi Chrystus? Bierze rękę zmarłego młodzieńca, a życie zdaje się przeskakiwać z ręki Chrystusa do trupa. Chłopiec siada, bardzo żywy. Zaskoczeni Jego mocą, cofamy się i patrzymy, jak wdowa z Naim radośnie obejmuje ją i całuje syna. Jest tak szczęśliwa, że nie pamięta, by podziękować Jezusowi, ale Jego to nie obchodzi. Uśmiecha się i idziemy dalej w milczeniu. Wszyscy myślą i modlą się nad tym, co właśnie zobaczyli. Kim jest ten Człowiek? Boimy się.
Kiedy idziemy razem z Chrystusem, posłańcy przychodzą do Niego, niosąc przesłanie. Ale On nie zwraca uwagi na przesłanie; wydaje się obojętny. Po przeczytaniu wiadomości rzuca ją na ziemię; podnosimy ją. Wiadomość jest taka: „Przyjdź szybko, Łazarz jest bardzo chory”. Jest podpisana „Maria i Marta”. Maria, Marta i Łazarz byli drogimi przyjaciółmi Chrystusa. Ponieważ jeden z nich był chory, można by się spodziewać, że przyjdzie do nich. Po kilku godzinach podążania za naszym Panem, posłaniec przychodzi z nowym przesłaniem: „Łazarz nie żyje”. Chrystus zwraca się do nas i mówi: „Łazarz… śpi; ale idę, abym go ze snu obudził.” (Jan 11:11) Jesteśmy zdziwieni.
Tłum podążający za Chrystusem przychodzi nad morze. Wsiadamy do łodzi wielkości współczesnych łodzi ratunkowych; każda mieści około trzydziestu osób i ma cztery lub pięć par wioseł. Wsiadamy do łodzi z Chrystusem. Nasz Pan siedzi na tylnym siedzeniu i wkrótce zasypia. Kiedy jesteśmy mniej więcej w połowie morza, nadciąga wielka burza; wkrótce fale osiągają wysokość trzech lub nawet pięciu metrów; błyskawice przecinają niebo i pioruny grzmią; kobiety płaczą ze strachu. Łódką rzuca jak małym korkiem, a ludzie próbują wydobyć wodę. W końcu jeden z Apostołów czołga się na tył łodzi, na której śpi Jezus Chrystus. Woła: „Panie, ratuj nas, giniemy!” Nasz Pan budzi się, ociera sen ze Swoich oczu i mówi: „Czemu bojaźliwi jesteście? Jeszczeż nie macie wiary?” A do burzy mówi trzy słowa: „Milcz, zamilknij”. I nagle morze się uspokaja, burzowe chmury mijają, słońce przebija się, płyniemy w milczeniu, wszyscy myślą o tym, co właśnie uczynił nasz Pan.
Kiedy docieramy na drugi brzeg jeziora, zostawiamy nasze łodzie i idziemy kawałek do miasteczka Betanii, gdzie mieszkają Maria i Marta. Kiedy Marta dowiaduje się, że Nasz Pan przybył, mówi do Jezusa: „Panie, gdybyś tylko tu był, mój brat by nie umarł”. Wtedy jej siostra Maryja podchodzi do Chrystusa i wypowiada tę samą pełną czci skargę: „Panie, gdybyś był tutaj mój brat by nie umarł”. Nawet ludzie, którzy stoją, mówią: „Czy ten, który otworzył oczy niewidomym od urodzenia, nie mógł sprawić, aby ten człowiek nie umarł?” Wtedy sam Chrystus zaczyna płakać z ludzkiego żalu. Pyta Marię i Martę, gdzie jest pochowany Łazarz. Ale oni nie chcą, aby otworzył grób, ponieważ Łazarz jest pochowany od czterech dni. Ale Chrystus nalega i kilku mężczyzn usuwa kamień z wejścia do grobu. Chrystus stoi przed grobem i mówi te słowa: „Łazarzu, wyjdź z grobu!” Znowu ogarnia nas strach: Łazarz, zmarły, wychodzi z grobu.
Teraz zadaj sobie te pytania. Któż jako jedyny może wyleczyć chorobę w swoim własnym imieniu i własną mocą? Kto jako jedyny ma absolutną kontrolę nad morzem i wszystkimi siłami natury? Kto jako jedyny ma władzę nad życiem i śmiercią? Tylko Bóg! Wraz ze świętym Tomaszem Apostołem musimy powiedzieć Chrystusowi: „Pan mój i Bóg mój”. (J 20,28) Jezus Chrystus jest prawdziwie Bogiem, równym we wszystkim Ojcu i Duchowi Świętemu.
Zdarzenia opisane w tej narracji rzeczywiście miały miejsce i można je znaleźć w ewangelii.
B. CHRYSTUS POWSTAŁ Z MARTWYCH: NAJSILNIEJSZY DOWÓD, ŻE JEST BOGIEM
Kilka razy w swoim życiu Chrystus powiedział zarówno swoim przyjaciołom, jak i wrogom, że zmartwychwstanie, aby udowodnić, że jest Bogiem. A w poranek wielkanocny powstał z martwych. Wszyscy wiedzą, że żaden człowiek nie może wrócić z martwych o własnych siłach. Poprzez swoje zmartwychwstanie Chrystus udowodnił, że jest Bogiem.
Święty Paweł mówi nam, że cud zmartwychwstania jest fundamentem naszej wiary: „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, więc próżne jest nauczanie nasze, próżna jest i wiara wasza” (1 Koryntian 15:14)
C. CHRYSTUS POWIEDZIAŁ, ŻE JEST BOGIEM
Kiedy na sądzie o Jego życie Chrystusowi zadano jedno pytanie, które decydowało, czy będzie żył, czy umrze: „Czy jesteś Synem Boga Żywego?” Odpowiedział: „Jestem” i został skazany na śmierć z powodu bluźnierstwa – z powodu przestępstwa, przez które człowiek twierdzi, że jest Bogiem.
Jezus Chrystus był albo obłąkany, albo kłamcą, albo Bogiem. Piękno i harmonia Jego doktryny (nauki) dowodzi, że nie był obłąkany. I nie był kłamcą. Był najświętszym z ludzi. Nawet Jego wrogowie nie mogli znaleźć w Nim grzechu. Dlatego musi być Bogiem.
D. CHRYSTUS JEST RÓWNIEŻ PRAWDZIWYM CZŁOWIEKIEM
Poza tym, że jest Bogiem, Jezus Chrystus jest także prawdziwym człowiekiem — nie jest rodzajem człowieka, nie kimś, kto przybiera tylko wygląd człowieka. To prawdziwy człowiek, zrodzony z kobiety, z ciałem i duszą jak my. Wiedział, co to znaczy być głodnym i spragnionym, być zmęczonym, cierpieć ból.
Jezus Chrystus jest zarówno człowiekiem, jak i Bogiem. On jest Bogiem-człowiekiem. Nie bądź zmieszany. Chrystus jest Bogiem od wieków: jest Drugą Osobą Trójcy Przenajświętszej. Zawsze był, jest i będzie Bogiem. Ale z czasem Chrystus stał się człowiekiem; urodził się z Maryi Dziewicy w Boże Narodzenie, ponad dwadzieścia stuleci temu; i jako człowiek wstąpił do nieba. I tam teraz króluje na wieki jako Bóg i człowiek.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU LEKCJI 16 I 17
1. Kto to jest Jezus Chrystus?
2. Kim była Jego matka?
3. Czy święty Józefa był ojcem Chrystusa?
4. Kiedy urodził się Chrystus?
5. Co Chrystus wycierpiał za nasze grzechy?
6. W którym dniu umarł Chrystus?
7. W którym dniu Chrystus powstał z martwych?
8. Udowodnij, że Chrystus jest Bogiem.
9. Czy Jezus Chrystus jest prawdziwym człowiekiem?
KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST JEDYNYM PRAWDZIWYM KOŚCIOŁEM
„A ja
tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój,
a bramy piekielne nie przemogą go.” (Mateusz 16:18)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Przede wszystkim zauważysz, że twój ksiądz instruktor spędzi co najmniej trzy dni na lekcjach o Kościele. Nie będziesz prawdziwym Katolikiem bez dogłębnego zrozumienia Kościoła. Nowy Katolik może nie znać wszystkich szczegółów Religii katolickiej, ale nadal może być praktycznym Katolikiem, ale jeśli nie rozumie, czym jest Kościół, nie może być praktycznym Katolikiem; nie zachowa Wiary. Nie można za bardzo podkreślać wagi tych wszystkich lekcji o Kościele.
Szczery człowiek, który zaszedł z nami tak daleko, studiując religię, patrzy teraz na siebie i chce mieć pewnego przewodnika do nieba. Studiował łaskę, niebo, piekło, grzech i inne ważne nauki Chrześcijaństwa. Chce przyjąć Chrystusa i Jego nauki. Ale kiedy się rozejrzy, znajdzie kilkaset różnych rodzajów chrześcijańskich sekt religijnych. Jakiś bezmyślny przyjaciel może mu powiedzieć, że wszystkie są takie same lub że wszystkie mają te same nauki Jezusa Chrystusa. Zdrowy rozsądek podpowie ci, że to kompletny nonsens. Nie wszystkie są takie same, są różne. Gdyby wszystkie były takie same, byłby tylko jeden Kościół, a nie 259 czy 500! Wszystkie te kościoły sprzeczają się co do ważnych nauk naszego Pana. Niektóre nauczają, że chrzest jest absolutnie konieczny do zbawienia; inne twierdzą, że chrzest nie jest konieczny. Nie zgadzają się co do aborcji, eutanazji, nabożeństwa do Matki Najświętszej, Najświętszej Eucharystii, spowiedzi, nieba, piekła, picia, hazardu — tak, nawet co do Boga i Chrystusa. Mają różne wierzenia i różne definicje samego Boga. Dlatego jest tak wiele kościołów. Ludzie lub organizacje, które nauczają przeciwnych doktryn, nie idą w tym samym kierunku; idą w przeciwnych kierunkach!
B. TWOIM OBOWIĄZKIEM JEST ZNALEŹĆ PRAWDĘ
Chrystus cierpiał straszliwą agonię i śmierć, aby zabrać cię do nieba. Ale aby dostać się do nieba, musisz znaleźć prawdę, której nauczał Chrystus, masz obowiązek przed Bogiem, który cię stworzył odnalezienia tej prawdy. Dlatego konieczne jest poznanie Bożych nauk, Bożej łaski i Bożego panowania nad twoim życiem. Bóg nie chce, abyś ślepo powtarzał, że wszystkie religie są takie same. Religie, które nauczają przeciwnych doktryn, nie mogą jednocześnie nauczać prawdy.
C. ZAJRZYJMY DO BIBLII — CHRYSTUS USTANOWIŁ JEDEN KOŚCIÓŁ, A NIE WIELE KOŚCIOŁÓW
Przeczytaj o życiu i nauczaniu Chrystusa w Ewangeliach. Prawda i łaska Chrystusa były dla wszystkich ludzi przez wieki; Łaska Boża musi być wkładana w dusze ludzkie aż do końca świata; grzechy ludzi muszą być przebaczane, dopóki istnieje świat. Ale sam Chrystus wracał do nieba. Musiał pozostawić za sobą organizację z całą Jego mocą: mocą nauczania, mocą dawania Jego łaski i mocą rządzenia życiem ludzi zgodnie z Jego prawami. Dlatego jedną z pierwszych rzeczy, jakie uczynił Chrystus w swoim życiu publicznym, było wybranie dwunastu Apostołów. Dał tym dwunastu Apostołom Swoje dzieło do wykonania. „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i was posyłam” (Jan 20:21)
Chrystus rzeczywiście powiedział Apostołom, że Jego nauki mają być rozpowszechniane poprzez ich służbę we wszystkich narodach, aż do końca świata. „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mateusz 28:19-20)
Chrystus powiedział również, że Jego Kościół ma trwać do końca świata.
„A ja tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go.” (Mateusz 16:18) Dlatego na Piotrze i innych Apostołach Chrystus założył Kościół, który miał nauczać, rządzić i uświęcać (dawać łaskę) wszystkim ludziom aż do końca świat. Chrystus nazwał tę organizację SWOIM KOŚCIOŁEM. Kiedy uczynił Piotra jej głową, nazwał ją SWOIM KOŚCIOŁEM. Chrystus zdecydowanie założył Kościół. To jest w Biblii. Utworzył jeden Kościół, a nie wiele kościołów. Chrystus powiedział: „Kościół mój” – nie „Kościoły moje”. Aby znaleźć nauki, autorytet i łaskę Jezusa Chrystusa, musisz znaleźć JEGO KOŚCIÓŁ, ten, który On założył, ten, który miał trwać „… aż do skończenia świata”; ten, którego „… bramy piekielne nie przemogą”.
D. KTÓRY WIĘC KOŚCIÓŁ ZOSTAŁ OPISANY W BIBLII?
Jedynym Kościołem, który mógłby być Kościołem założonym przez naszego Pana, jest Kościół mający 2000 lat. Jak możesz dowiedzieć się, który kościół ma 2000 lat? Skonsultuj się z profesorem historii w dowolnej uczelni; idź do biblioteki i zajrzyj do podręcznika historii lub encyklopedii. Fakt, że Kościół Katolicki ma 2000 lat, to prosta historia, który przyznają wszyscy historycy. Kościół Katolicki to starożytny Kościół, ten ustanowiony przez Chrystusa. Kościół Katolicki, liczący 1900 lat, jest jedynym Kościołem, który ma autorytet od Chrystusa, aby nas uczyć, udzielać nam łaski Bożej i nami rządzić. Pozwolę sobie zacytować tylko jednego wybitnego historyka, który nigdy nie był członkiem Kościoła Katolickiego. Ten znany historyk Macauley mówi: „Nie ma i nigdy nie było na ziemi dzieła ludzkiej polityki tak godnego zbadania jak Kościół rzymskokatolicki. Historia tego Kościoła łączy razem dwie wielkie ery ludzkiej cywilizacji. Nie pozostała żadna inna instytucja, która przenosi umysł do czasów, gdy dym ofiarny unosił się z Panteonu i kiedy wielbłądy i tygrysy biegały po Amfiteatrze Flawiuszów. Najdumniejsze domy królewskie należą do przeszłości w porównaniu z linią Papieży. Tę linię prześledzimy w nieprzerwanej serii od papieża, który koronował Pepina w VIII wieku i daleko poza czasy Pepinów, dostojnej dynastii przedłużonej, aż zaginęła w zmierzchu opowiadań. Republika Wenecka była następna w starożytności. Ale Republika Wenecka była nowoczesna w porównaniu z papiestwem; Republika Wenecka przeminęła; papiestwo pozostaje nie w stanie rozkładu, nie jako zwyczajnie antyczne, ale pełne życia i młodzieńczego wigoru. Kościół Katolicki wciąż wysyła na najdalsze krańce świata misjonarzy tak gorliwych, jak ci, którzy wylądowali w Kent z Augustynem, i nadal konfrontuje wrogich królów z tym samym duchem, z jakim skonfrontował się z Attylą...
„Widział początek wszystkich rządów i wszystkich kościelnych instytucji (kościołów), które obecnie istnieją na świecie, i nie mamy żadnej pewności, że jego przeznaczeniem nie jest ujrzenie końca ich wszystkich. Był wielki i szanowany, zanim Sakson postawił stopę w Wielkiej Brytanii, zanim Frank przekroczył Ren, kiedy w Antiochii wciąż kwitła grecka elokwencja, kiedy bożki były nadal czczone w świątyni Mecea. I może nadal istnieć z niesłabnącym wigorem, gdy jakiś podróżnik z Nowej Zelandii, pośród ogromnej samotności, zajmie stanowisko na złamanym łuku London Bridge, aby naszkicować ruiny St. Paul's.”
Wśród ludzi wykształconych wiek Kościoła Katolickiego nie podlega dyskusji. Żaden protestant, który oderwał się od Kościoła Katolickiego nigdy nie twierdził, że Kościół Katolicki nie był kościołem starożytnym! Kościół Katolicki jest jedynym Kościołem stworzonym przez Chrystusa. Jest to jedyny Kościół, który może dać nam naukę Boga, łaskę Bożą i który ma moc, aby pomóc nam dostać się do Królestwa Niebieskiego. Jedynym Kościołem, który Chrystus dał światu, aby nas nauczał, uświęcał i rządził nami, jest Kościół Katolicki.
Religijny zamęt, jaki mamy dzisiaj – i jest to zamęt – rozpoczął się 1500 lat po tym, jak Nasz Pan założył jedyny prawdziwy Kościół, Kościół Katolicki. Łatwym sposobem na zapamiętanie daty założenia kościołów protestanckich jest przypomnienie roku, w którym Kolumb odkrył Amerykę — 1492.
Wyobraź sobie, że jesteś w Hiszpanii w roku, w którym Kolumb popłynął do Ameryki. Jest niedzielny poranek i chcesz iść do kościoła. Na ulicy pytasz policjanta, gdzie możesz znaleźć kościół baptystyczny, luterański, episkopalny lub metodystyczny. Policjant patrzyłby na ciebie ze zdumieniem. Nigdy nie słyszał słów baptystyczny, luterański, episkopalny lub metodystyczny, nie wiedziałby, o co pytasz. Te kościoły nie istniały - nie było kościołów protestanckich; rozpoczęto je wkrótce po tym, jak Kolumb odkrył Amerykę. W 1520 roku, dwadzieścia osiem lat po odkryciu Ameryki przez Kolumba, wielebny Marcin Luter, ksiądz katolicki, odmówił przyjęcia nauk Chrystusa nauczanych przez Kościół Katolicki i został pierwszym protestantem. Walczył z władzami Kościoła Katolickiego i uparcie odmawiał posłuszeństwa udzielonej Kościołowi przez Boga władzy. Oderwał się od Kościoła Katolickiego i założył własny kościół, Kościół Luterański. W 1534 roku Henryk VIII, król Anglii, chciał rozstać się z żoną i ponownie się ożenić. Kościół Katolicki nie mógł mu na to pozwolić, ponieważ miał on już żonę. Henryk wyparł Kościół Katolicki z Anglii, założył na jego miejscu własny fałszywy kościół i żenił się tak często, jak tylko chciał. Henryk VIII został papieżem Kościoła Episkopalnego. Jan Kalwin założył kościół prezbiteriański w 1560 w Szwajcarii. Kalwin zniósł Mszę i inne rzeczy, które Chrystus dał Kościołowi Katolickiemu.
Wszystkie inne większe kościoły protestanckie wywodzą się bezpośrednio lub pośrednio z tych trzech: kościołów luterańskiego, episkopalnego i prezbiteriańskiego. Kościół Baptystów jest odgałęzieniem Kościoła Luterańskiego; został zapoczątkowany w 1659 roku przez Johna Smitha. Kościół Metodystyczny oddzielił się od episkopalnego w 1739 roku; został zapoczątkowany przez Johna Wesleya.
Ten niefortunny podział trwa do dziś. Istnieje co najmniej 259 różnych kościołów (stan na 1954 – dziś, 2021 jest około 35 TYSIĘCY), które nazywają siebie chrześcijańskimi – wszystkie twierdzą, że nauczają tego, czego nauczał Chrystus, a mimo to nie zgadzają się między sobą. Możesz znaleźć jakąś religię, która pasuje do każdej łatwej idei chrześcijaństwa, nawet szalonej lub niegodziwej idei Chrześcijaństwa. Śmieszne, prawda? Tylko Bóg ma prawo założyć religię. Bóg stworzył Kościół, jeden Kościół. Ludzie stworzyli inne kościoły. Są to fałszywe kościoły, ponieważ są stworzone przez człowieka. Pomyśl o tym w ten sposób: Załóżmy, że twój proboszcz pokłócił się z biskupem lub papieżem. Jak bardzo by się mylił ten ksiądz, gdyby oderwał się od Kościoła Katolickiego, zmienił niektóre nauki Jezusa Chrystusa i poprowadził część zgromadzenia do nowego kościoła założonego przez siebie. W ten sposób powstał każdy kościół protestancki! Jest tylko jeden Kościół stworzony przez Jezusa Chrystusa. Jest tylko jeden prawdziwy Kościół. Chrystus stworzył tylko jeden Kościół, aby przekazywał nam Jego nauki, Jego łaskę i kierował nami zgodnie z Jego prawem, aby prowadzić nas do naszego wiecznego zbawienia. To Kościół Katolicki. Nie możesz ryzykować w żadnym z kościołów stworzonych przez ludzi, ponieważ jest to kwestia twojego wiecznego zbawienia.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Czy jest się automatycznie zbawionym przez śmierć Jezusa?
2. Czy ktoś może ocalić swoją duszę po prostu czytając Biblię?
3. Czy wszystkie religie są takie same?
4. Ile kościołów założył nasz Pan?
5. Jaki kościół został opisany w Biblii?
6. Skąd wiemy, że Kościół Katolicki jest najstarszym kościołem?
7. Czy inne religie przyznają, że Kościół Katolicki jest najstarszym kościołem?
8. Kiedy powstały kościoły protestanckie?
KOŚCIÓŁ KATOLICKI POSIADA AUTORYTET
„A jeśliby i Kościoła nie usłuchał, niech ci będzie jako poganin i celnik.” (Mt 18:17)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
To autorytet Kościoła pomoże ci iść za Chrystusem, gdy wszystko inne wydaje się zawodzić. Przyjdą pokusy, twoje modlitwy wydadzą się bezużyteczne; twoje przeszłe szkolenie w chrześcijańskim życiu będzie wydawać się niewystarczające. Jeśli pojawi się wątpliwość, poważna wątpliwość co do twojej religii, nauczycielski autorytet Kościoła utrzyma cię blisko Chrystusa. Jeśli pojawi się problem moralności chrześcijańskiej, autorytet Kościoła do rządzenia tobą powstrzyma cię przed oddaniem twojego życia grzechowi. Lub jeśli trudnością jest ludzka słabość, autorytet Kościoła, aby dać ci łaskę Bożą, ostatecznie zwycięży i doprowadzi cię do Boga Wszechmogącego. Musisz zrozumieć tę lekcję o autorytecie Kościoła. Przestudiuj ją powoli i uważnie.
Z naszego doświadczenia wszyscy znamy autorytet. Autorytet to władza jednej osoby nad drugą, dzięki której może wydawać polecenia, którym to druga osoba musi być posłuszna.
Zawsze żyliśmy pod jakimś autorytetem. Z naszych najwcześniejszych wspomnień pamiętamy, że podlegaliśmy autorytetowi matki i ojca. Gdy dorastaliśmy, poznawaliśmy i słuchaliśmy autorytetu rządu, sądów i policji.
B. W KAŻDEJ GRUPIE BRAK AUTORYTETU OZNACZA CHAOS
Autorytet jest nie tylko dobry, jest konieczny! Bez autorytetu nie można mieć porządku, przyzwoitego życia, szczęścia. Wyobraź sobie, jak wyglądałby Kraków bez autorytetu policji. Pomyśl o kraju bez prezydenta. Gdyby przypadkiem nie było prezydenta, rządu, autorytetu w kraju, ludzie sami wybraliby jakiegoś człowieka lub grupę ludzi, którzy mieliby władzę do rządzenia, inaczej żylibyśmy w ciągłym strachu przed atakiem, obrabowaniem, zamordowaniem. Bylibyśmy na łasce niegodziwych ludzi.
Wszelka władza i autorytet pochodzi ostatecznie od Boga dla dobra tych, którzy są rządzeni, a nie dla uhonorowania tych, którzy mają władzę. Na przykład nie wybieramy prezydenta po to, by uczynić go wielkim i szanowanym, ale po to, by być szczęśliwymi i bezpiecznymi, ponieważ obowiązkiem prezydenta jest egzekwowanie praw, które zostały stworzone dla szczęścia i bezpieczeństwa wszystkich.
Wolność od autorytetu jest zła. Jeśli uwolnisz się od praw zdrowia i higieny - zachorujesz. Kiedy uwolnisz się spod władzy Dziesięciu Przykazań, staniesz się zły i w rezultacie nieszczęśliwy. Wolność od autorytetu Chrystusa nie przynosi szczęścia i pomyślności – prowadzi jedynie do nieszczęścia.
C. CHCESZ KOŚCIÓŁ Z AUTORYTETEM CZY BEZ?
Ile razy słyszałeś niekatolickiego przyjaciela mówiącego: „W naszym kościele uczą nas tego, ale robię to, co chcę”? W tak wielu słowach osoba ta mówi, że nie uznaje żadnego autorytetu religijnego nad sobą. Niestety wiele religii niekatolickich naucza, że należy uwolnić się od wszelkiej władzy religijnej; i w ten sposób przez swoje własne nauczanie niszczą same siebie i całą religię.
Przypuśćmy, że twoje dziecko wróciło do domu ze szkoły i powiedziało ci, że nie ma autorytetu, nie ma kary za złe postępowanie w szkole, że nie ma dyrektora ani nauczycieli, którym dziecko musiałoby być posłuszne. Co byś zrobił? Natychmiast zabrałbyś swoje dziecko z tej szkoły. Religia jest tak samo ważna jak szkoła. W rzeczywistości religia jest ważniejsza. Religia bez autorytetu, bez dyscypliny, bez głowy jest słabą religią. Potrzebujesz religii, aby cię uczyła, dawała ci łaskę, rządziła tobą, a tym samym pomogła ci zdobyć niebo. Ale słaba religia nie może tego zrobić dla ciebie.
Słaba religia bez odpowiedniego autorytetu jest również zgorszeniem i powstrzymuje ludzi od chęci praktykowania religii. Przywódca każdej sekty, bez odpowiedniego upoważnienia, ustala własne zasady. Styl życia wyznawców tej sekty nie jest zrównoważonym sposobem życia, jaki Kościół Katolicki przedstawia ludziom. Kiedy wielu dookoła widzi i słyszy to, co głoszą wyznawcy takich „religii”, sami decydują się nie być religijnymi.
Chrystus nie był słaby, Kościół Chrystusowy nie jest słaby. Kościół posiada władzę i autorytet nad ludem katolickim; a władza ta pochodzi od Boga.
Kościół Katolicki uczy nas tego, czego nauczał Chrystus. Naucza z autorytetem i dlatego musimy przyjmować i przestrzegać tych nauk. Kościół Katolicki nie polega na opinii publicznej w określaniu, czego Chrystus nauczał, a czego nie, ani w decydowaniu, co jest dobre, a co złe. Kościół ma prawdę Bożą i naucza tej prawdy lud; to Bóg określa, czego będzie nauczał Kościół - nie ludzie.
Co więcej, Kościół Katolicki udziela ludziom łaski Bożej; otrzymał środki, aby dawać tę łaskę od samego Boga. Kościół Katolicki rządzi swoimi ludźmi z autorytetem. Katolicy muszą i są posłuszni Kościołowi.
Czy chcesz religii bez autorytetu? Nie zostawaj zatem Katolikiem. Jeśli chcesz religii z autorytetem; to jest to Religia katolicka. Ale dobrze zapamiętaj: Kościół Katolicki będzie miał wpływ na twoje życie tylko wtedy, gdy zaakceptujesz Kościół jako przedstawiciela Boga z autorytetem od Niego samego.
D. JEZUS CHRYSTUS MA NAJWYŻSZĄ WŁADZĘ NAD NASZYMI DUSZAMI
Jezus Chrystus ma nad nami najwyższą władzę. „Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi” (Mateusz 28:18)
Udowodnił swój autorytet, udowadniając nam, że jest Bogiem. Chrześcijanin godny tego imienia przyjmuje Chrystusa Boga-Człowieka jako swego Pana i Mistrza, który ma nad nim najwyższą władzę. Oznacza to, że Chrześcijanin musi wierzyć w to, czego naucza Chrystus, otrzymać łaskę w sposób, w jaki Chrystus mówi mu, aby otrzymał łaskę i być posłusznym Chrystusowi we wszystkim.
E. JEZUS CHRYSTUS DAŁ SWOJĄ WŁADZĘ APOSTOŁOM
Chrystus wiedział, że opuści świat. Dał więc Swój autorytet do nauczania, do dawania łaski (uświęcania) i rządzenia duszami (do panowania) dwunastu Apostołom.
AUTORYTET DO NAUCZANIA: „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mateusz 28:19-20)
AUTORYTET DO ROZDAWANIA ŁASKI: „To jest ciało moje, które się za was daje. To czyńcie na moją pamiątkę ... Ten jest kielich, Nowy Testament we krwi mojej, który za was będzie wylany. (Łukasz 22:19-20) „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.” (Jan 20:23) (W serii lekcji o sakramentach nauczymy was innych sposobów udzielania łaski, którą Kościół otrzymał od Chrystusa.)
AUTORYTET DO RZĄDZENIA: „Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie” (Mateusz 18:18).
Chrystus nie dał Swojego autorytetu każdemu, kto słuchał i wierzył w Jego nauki. Nie każdemu Sebastianowi, Tomkowi i Mariuszowi, lecz tylko dwunastu Apostołom i ich następcom Chrystus dał władzę nauczania, dawania łaski i rządzenia.
F. APOSTOŁOWIE PRZEKAZALI AUTORYTET CHRYSTUSA INNYM BISKUPOM I KAPŁANOM
Apostołowie byli pierwszymi biskupami. Po odejściu Judasza z Kościoła Apostołowie wybrali Macieja na jego miejsce. Aby szerzyć Kościół, apostołowie wyświęcali biskupów i księży.
Święty Paweł był biskupem; otrzymał swoje moce od Apostołów.
Biblia mówi, że Apostołowie wyświęcali kapłanów: „I gdy im ustanowili kapłanów w każdym kościele … polecili ich Panu …” (Dzieje Apostolskie 14:22)
G. JAK WYKONYWANA JEST WŁADZA KOŚCIOŁA
WŁADZA NAUCZANIA: Kościół naucza tego, czego nauczał Jezus i nalega, aby wszyscy ludzie przyjęli te nauki. Papież czuwa nad światem i w autorytatywnych listach i dekretach wskazuje na naukę Chrystusa. Pod Papieżem znajdują się biskupi i księża, którzy nauczają doktryn (nauk) Chrystusa w tysiącach kościołów i szkół na całym świecie.
WŁADZA UŚWIĘCENIA: Kościół udziela ludziom łaski przez sakramenty. Kościół Katolicki daje nam udział w życiu Bożym na chrzcie. Karmi nas Ciałem i Krwią Chrystusa w Komunii świętej i wzmacnia moc duszy w Bierzmowaniu. Udziela przebaczenia grzechów w spowiedzi, łaski chorym w ostatnim namaszczeniu, siły małżeńskiej w sakramencie małżeństwa, łaski kapłańskiej w sakramencie święceń. Wszystkie te sakramenty przestudiujemy w późniejszych lekcjach.
WŁADZA RZĄDZENIA: Od samego początku Kościoła Katolickiego Apostołowie wykorzystywali swoją władzę do ustanawiania praw, które pomogłyby ludziom prowadzić dobre chrześcijańskie życie. (Patrz: 1 Koryntian 7:12-13:1 Koryntian 5:3) W ten sposób Kościół ustanawia wiele praw, których nie ma w Biblii. Na przykład Kościół zabrania spożywania mięsa w piątek jako grzech ciężki – wiąże nas to z prawem postu i wstrzemięźliwości w okresie Wielkiego Postu; egzekwuje prawo niedzielnego kultu pod karą ciężkiego grzechu. Katolikom nakazuje zawarcie małżeństwa przed księdzem.
W poważnych sprawach Kościół karze nas za nieposłuszeństwo. Biskupi, prawdziwi następcy Apostołów, używają tej władzy, którą Chrystus dał Swojemu Kościołowi, aby karać notorycznych grzeszników.
Kilka ostatnich przykładów wyjaśni to. Ci, którzy trzymają się teorii ateistycznego komunizmu, są ekskomunikowani z Kościoła. To nie jest ekonomiczna teoria rządu; to diabelska próba wymazania religii z powierzchni ziemi. Żaden Katolik nie może z czystym sumieniem należeć do takiej organizacji.
Biskup zabronił księdzu z Bostonu korzystania ze swoich uprawnień kapłańskich, a ten później został ekskomunikowany przez papieża, ponieważ nauczał błędów w religii. (Ksiądz nalegał na nauczanie błędu, że wszyscy protestanci koniecznie idą do piekła.)
Kościół nie jest obraźliwy ani dominujący w sprawowaniu władzy. Im większy autorytet człowiek ma w Kościele, tym bardziej podobny jest do Chrystusa i tym bardziej jest życzliwy niż zazwyczaj uważasz. Papież, biskupi i księża mają udział w miłości Chrystusa do grzeszników; wykorzystują swój autorytet tylko dla dobra dusz.
Rzadko Katolicy narzekają na ich traktowanie przez Kościół. Wielu próbuje żyć doskonalszym życiem niż wymagają tego same przykazania Kościoła.
H. CHRYSTUS DAŁ PIOTROWI NAJWYŻSZY AUTORYTET W KOŚCIELE KATOLICKIM
Kiedy Chrystus ustanowił Swój Kościół, głową całego Kościoła uczynił Piotra, jednego z Apostołów.
„A ja tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; a cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebiosach.” (Mateusz 16:18-19)
W ten sposób Chrystus uczynił Piotra opoką (skałą), czyli fundamentem Kościoła, którego żadna moc piekielna nigdy nie zdoła obalić. Taka była siła władzy, którą Chrystus dał Piotrowi, Chrystus dał Piotrowi klucze królestwa niebieskiego i moc wiązania i rozwiązywania na ziemi; innymi słowy, dał Piotrowi najwyższą władzę w swoim Kościele. Chrystus nie mógł z większą mocą stwierdzić, że Piotr miał być głową Kościoła. Tymi słowami Jezus uczynił Piotra pierwszym papieżem.
I. AUTORYTET PIOTRA NIE UMARŁ ZE ŚWIĘTYM PIOTREM
Autorytet święty Piotra nie zakończył się wraz z jego śmiercią. Chrystus chciał, aby Jego nauki, Jego łaska, Jego polecenia dotarły do wszystkich ludzi wszystkich czasów. Chrystus ustanowił Kościół, który będzie trwał wiecznie, którego nawet piekło nie zniszczy. Ale jeśli Kościół miał trwać wiecznie, po śmierci Piotra jego najwyższa władza musiała zostać przekazana innemu człowiekowi. Apostołowie to rozumieli – że Kościół ma trwać wiecznie i że zawsze będzie miał najwyższą głowę. I tak po śmierci Piotra Linus został wybrany drugim papieżem; Kletus stał się trzecim i tak dalej. W ten sposób najwyższy autorytet w religii był przekazywany przez historię Chrześcijaństwa; zawsze był papież. Tak jak istnieje lista prezydentów Stanów Zjednoczonych, tak też istnieje nieprzerwana lista papieży od prawie 2000 lat – od czasów świętego Piotra. „Najdumniejsze domy królewskie należą do przeszłości w porównaniu z linią Papieży”. (Makauley)
Papież jest prawdziwym przedstawicielem Chrystusa na tej ziemi. Jest najwyższym autorytetem nauczycielskim w religii. Kiedy naucza w swoim oficjalnym charakterze jako głowa Kościoła Bożego doktryn wiary lub moralności, nie może popełnić błędu, ponieważ jest prowadzony przez Ducha Świętego. Nazywa się to papieską nieomylnością.
Papież jest najwyższym autorytetem rządzącym w religii. Ma „klucze królestwa niebieskiego”. Wszyscy muszą być mu posłuszni w sprawach religii. Papież ma najwyższą władzę nad sakramentami Chrystusa i innymi środkami łaski, jakie posiada Kościół. Ze wszystkich wymienionych powyżej powodów Papież jest nazywany Ojcem Świętym, Suwerennym Papieżem, Papieżem Rzymskim, Jego Świątobliwością, Wikariuszem lub Przedstawicielem Jezusa Chrystusa. Stanowisko Papieża w Kościele nazywa się Stolicą, Stolicą Apostolską, Stolicą Piotrową.
Nazwisko każdego papieża i lata jego panowania można znaleźć w księgach historii. Byli papieże z wielu narodów i ras. Papieże żyli w Rzymie we Włoszech przez całą historię Kościoła, ponad 1900 lat. Kiedyś jednak przez około 200 lat niektórzy biskupi Rzymu, narodowości francuskiej, mieszkali w Awinionie we Francji. Czterdziestu papieży zginęło jako męczennicy za wiarę. To prawda, że niektórzy papieże prowadzą skandaliczne życie. Ale biorąc pod uwagę, że było ponad 260 papieży, liczba ludzi, którzy przynieśli hańbę papiestwu, jest naprawdę niewielka.
Po tym, jak Piotr został przez Chrystusa ustanowiony najwyższą głową Kościoła Katolickiego, wysłał apostołów do różnych części świata. Apostołowie byli biskupami. Z czasem świat został podzielony na diecezje i parafie. Biskup podlega papieżowi; ma władzę i odpowiedzialność za dusze na swoim obszarze, zwanym diecezją.
Pod biskupami są proboszczowie. Proboszcz zarządza obszarem zwanym parafią. Proboszczowi podlegają proboszczowie asystenci, zwani wikariuszami, którzy pomagają proboszczowi w opiece nad duszami w jego parafii.
W ten sposób macie tę cudowną organizację Kościoła. Istnieje od wieków. Papież sprawuje najwyższe dowództwo; pod Papieżem są różni biskupi, a pod biskupami są proboszczowie.
M. KOŚCIÓŁ POD PAPIEŻEM NIGDY NIE MOŻE BYĆ ZNISZCZONY
Chrystus obiecał w jasnych i jednoznacznych słowach, że Jego Kościół nie zostanie zniszczony. „A ja tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go”. (Mateusz 16:18) Nawet diabeł w piekle nie może powstrzymać Kościoła.
Chrystus obiecał także, że będzie z Kościołem aż do końca świata; to również oznacza, że Kościół nigdy nie może zostać zniszczony.
Z pewnością „bramy piekielne”, moce szatana, próbowały zniszczyć Kościół Katolicki. Na samym początku żydowscy arcykapłani próbowali go zmiażdżyć. Od założenia Kościoła aż do roku 313 Imperium Rzymskie okrutnie prześladowało Kościół. Do Kościoła wkradły się herezje, aby zmusić go do zmiany nauczania Jezusa Chrystusa.
I tak na przestrzeni dziejów potężni królowie i narody walczyli z Kościołem Katolickim. Tuż po 1492 r. różni przywódcy religijni założyli własne kościoły i próbowali podzielić Chrześcijaństwo i odciągnąć ludzi od prawdziwego Kościoła. Diabeł zasadzał kłamstwa na temat Kościoła Katolickiego w różnych grupach ludzi; po prostu rozważ kilka kłamstw, które słyszałeś. (Kościół Katolicki jest przeciwko rządowi; zakonnice są zamykane w klasztorach i inne bezsensowne kłamstwa). W wielu krajach masoni próbowali zniszczyć Kościół; w Stanach Zjednoczonych to Ku Klux Klan i wojujący protestantyzm ciężko pracują w tym celu. Dziś to komuniści, muzułmanie i wiele sił niereligijnych buntuje się przeciwko nauczaniu Kościoła Katolickiego.
Przypominając to wszystko, niekatolicki historyk przedstawia wynik tych wściekłych ataków. „(Kościół Katolicki) widział początek wszystkich rządów i wszystkich kościelnych instytucji (kościołów), które obecnie istnieją na świecie, i nie mamy żadnej pewności, że jego przeznaczeniem nie jest ujrzenie końca ich wszystkich”. Co uchroniło Kościół Katolicki przed zniszczeniem? Duch Święty działający przez Papieża.
N. KIEDY STANIESZ SIĘ KATOLIKIEM, ODDASZ SIĘ POD WŁADZE KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO W SPRAWACH RELIGIJNYCH
Poddanie się władzy Kościoła Katolickiego oznacza, że uznajesz Kościół Katolicki jako jedyny Kościół ustanowiony przez Boga na świecie.
Obiecujesz być posłusznym Kościołowi we wszystkich sprawach religijnych. Dlatego musisz wierzyć w to, w co wierzy Kościół, w sposób, w jaki wierzy Kościół. Musisz czcić Boga, tak jak Kościół czci Boga. Musisz przestrzegać wszystkich praw Kościoła, ponieważ uznajesz moc Kościoła do ustanawiania praw nad tobą — nawet tych, które nie są bezpośrednio dane przez Boga. (Przykłady: niejedzenie mięsa w piątek, małżeństwo zawierane przed księdzem i tak dalej)
Poddanie się władzy Kościoła Katolickiego oznacza, że uznajesz papieża, biskupów i pastorów za rzeczywistych następców Apostołów – zgodnie z ich urzędem mają oni taką samą władzę, jaką Chrystus dał dwunastu Apostołom. Musisz być im posłuszny w swojej wierze i w swoich działaniach.
Nie masz się czego obawiać stając się Katolikiem, poddając swoje życie autorytetowi Kościoła. Rzadko Kościół karze kogokolwiek, i to tylko karą duchową, taką jak odmawianie niektórych modlitw. Przekonasz się, że Kościół jest życzliwą matką, która zawsze jest chętna do pomocy, nauczania, podawania swoich duchowych lekarstw, a tym samym wzmacniania twojej słabej woli.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest autorytet?
2. Co dzieje się w każdej grupie bez autorytetu?
3. Czy Jezus Chrystus ma najwyższą władzę nad naszymi duszami?
4. Jaki autorytet posiada Kościół Katolicki?
5. Skąd twój proboszcz czerpie swój autorytet?
6. Skąd biskup uzyskuje swój autorytet?
7. Gdzie zaczyna się ten autorytet?
8. Kto ma najwyższy autorytet w Kościele Katolickim?
9. Kto był pierwszym papieżem?
10. Kto uczynił Piotra głową Kościoła?
11. Udowodnij to na podstawie Biblii.
12. Czy Kościół Katolicki może zostać zniszczony?
NAPOLEON RZUCA WYZWANIE KOŚCIOŁOWI
Napoleon, wielki porewolucyjny przywódca Francji, był ochrzczonym Katolikiem. Jednak Napoleon zrobił straszne rzeczy Kościołowi Katolickiemu, aby zmusić papieża do podporządkowania się jego życzeniom. Papież Pius VI stawiał mu opór, a nawet nakazał Katolikom, by nie byli mu posłuszni. To tylko spotęgowało wściekłość Napoleona. Wysłał swoje wojska do Rzymu, aby porwały papieża i sprowadziły go z powrotem do Francji, aby zmusić go do uległości. Nawet to nie poruszyło papieża i jego determinacji. W rzeczywistości za położenie brutalnych rąk na Suwerennego Papieża Napoleon i jego armie zostali ekskomunikowani.
Napoleon udawał, że ekskomunika mu nie przeszkadza. W rzeczywistości otwarcie nią pogardzał. Kiedy papież ogłosił ekskomunikę na nieszczęsnego władcę, Napoleon wpadł w szał. Powiedział: „Czy papież wyobraża sobie, że jego ekskomunika sprawi, że broń wypadnie z rąk moich żołnierzy?” Nie zdawał sobie sprawy, że jego wyzwanie wkrótce stanie się prawdą.
Historia podaje, że okres po ekskomunice Napoleona nie był korzystny dla francuskiego dyktatora. Chcąc zebrać swoje wojska i podbić jeszcze większe terytoria, Napoleon przygotował kampanię przeciwko Rosji. Wbrew radom wszystkich swoich wojskowych strategów, rozkazał swoim wojskom maszerować na Moskwę w środku zimy. Klęska Francuzów była tak całkowita, że nie tylko stracili wolę walki, ale nawet broń, którą mogli walczyć. Zgodnie z proroctwem samego Napoleona, z zimnych rąk jego żołnierzy wypadła broń i nie mogli jej ponownie podjąć do walki. Jego armia pokuśtykała z powrotem do Paryża w klęsce, a okres rządów Napoleona wkrótce dobiegł końca.
W ten sposób kończy się życie tego, kto kwestionuje autorytet papieża.
„Jedno ciało i jeden Duch… Jeden Pan, jedna Wiara, jeden chrzest” (Efezjan 4:4-5)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Jeśli weźmiesz pod uwagę jedność i inne charakterystyczne cechy Kościoła Katolickiego, będziesz zdumiony wspaniałością i pięknem Kościoła. A jeśli Bóg pozwoli, ten blask i piękno przyciągnie cię do tego Kościoła.
A. JEDNOŚĆ KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Kiedy mówimy, że Kościół Katolicki jest jeden lub zjednoczony, mamy na myśli to, że wszyscy Katolicy na całym świecie wierzą w to samo nauczanie, przestrzegają tych samych praw, przyjmują te same sakramenty, aby zachować swoją świętość i wszyscy są zjednoczeni pod zwierzchnictwem papieża, biskupów i ich proboszczów.
B. CHRYSTUS MODLIŁ SIĘ O TĘ JEDNOŚĆ PRZY ZAKŁADANIU SWOJEGO KOŚCIOŁA
„A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez słowo ich uwierzą we mnie; aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli”. (Jan 17:20-21) Chrystus powiedział też, że będzie jedna wiara, jeden chrzest — a nie wiele rodzajów wiary chrześcijańskiej. Chrystus nakazał nam wszystkim wierzyć w jedyną prawdziwą wiarę nauczaną przez Jego Kościół: „Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi” (Łukasz 11:16). Święty Paweł powiedział ludziom, że jeśli anioł głosiłby inną wiarę, nie powinni wierzyć aniołowi: „Ale choćbyśmy my, albo anioł z nieba głosił wam ponad to, cośmy wam głosili, niech będzie przeklęty”. (Galatów 1:8)
C. KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST JEDEN LUB IDEALNIE ZJEDNOCZONY
Kościół Katolicki jest jeden i ten sam na całym świecie. Załóżmy na przykład, że twój syn w wojsku jedzie z Chicago do Nowego Jorku. W Nowym Jorku jest ten sam Kościół, te same sakramenty, te same moce kapłana; wszystko jest takie samo jak w Chicago. Wsiada na statek. Na pokładzie statku znajduje się ten sam Kościół. Udaje się do obcego kraju. Ksiądz odprawia Mszę; jest ta sama Msza, te same konfesjonały, te same nauki z ambony i tak dalej. Sześćset milionów członków Kościoła na całym świecie, chociaż różnią się rasą lub narodowością, wszyscy mają te same prawdy, w ten sam sposób czczą Boga i mają te same zasady lub przykazania pod rządami papieża i biskupów. Ten fakt historyczny przytłoczyłby każdego, kto miałby otwarty umysł. Rządy pojawiały się i odchodziły, imperia upadły, kościoły głosiły swoje fałszywe doktryny i zostały zapomniane. Tylko Kościół Katolicki jest jeden i niepodzielony przez ponad 2000 lat.
D. BRAK JEDNOŚCI WŚRÓD PROTESTANTÓW
Jesteśmy przyzwyczajeni do używania słowa „protestant” tak, jakby istniała między nimi jakaś jedność w wierze i praktyce. Ale prawie każdy kościół protestancki jest podzielony na wiele sekt lub ciał. Tak naprawdę nie można mówić o Kościele luterańskim: jest ich wiele. Nie można mówić o Kościele Metodystycznym lub Kościele Baptystycznym, ponieważ istnieje wiele różnych kościołów metodystycznych i wiele różnych kościołów baptystycznych. Oto częściowa lista, w której istnieje: dwadzieścia różnych rodzajów kościołów luterańskich; dziesięć różnych rodzajów kościołów prezbiteriańskich; dwadzieścia jeden różnych rodzajów kościołów baptystycznych; dwadzieścia jeden różnych rodzajów kościołów metodystów, sześć różnych rodzajów adwentystów; cztery różne rodzaje kwakrów, mnóstwo mormonów i tak dalej.
Wszystkie kościoły poza Kościołem Katolickim są beznadziejnie rozbite. Czasami niektóre kościoły próbują się zjednoczyć. Ale zawsze w tym zawodzą, ponieważ nie mogą zgodzić się co do nauki Chrystusa. Przez pewien czas wydawało się, że kilka dużych kościołów protestanckich zbliża się do jakiegoś porozumienia. Potem doszło do szokującego nieporozumienia. Pytanie brzmiało: Kim jest Chrystus? Czy jest Bogiem czy człowiekiem? Łatwo zrozumieć, dlaczego wśród protestantów nigdy nie może być żadnej jedności. Oni nawet nie wiedzą, kim naprawdę jest nasz Pan!
E. KILKA DOBRYCH RAD OD NIEKATOLIKA
Panuje straszliwy brak jedności i sprzeczności w kościołach, które niestety oddzieliły się od „Jednego Ciała i jednego Ducha… Jednego Pana, jednej wiary, jednego chrztu” (Ef 4, 4-5), od Kościoła, którego bramy piekielne nie przemogą. „A ja tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go”. (Mateusz 16:18)
Wobec tego rozłamu i sprzeczności, profesor J. Middleton Murray, krytyk niekatolicki, daje dobrą radę: „Chrześcijaństwo jest wielkim Kościołem, a nic innego nie jest Chrześcijaństwem. Nazywanie czegokolwiek innego Chrześcijaństwem to pogrążanie się w zamieszaniu i chaosie; i jest to zniewaga dla Chrześcijaństwa. Chrześcijaństwo to wielka rzecz, a nie mała; jedna rzecz, nie wiele rzeczy; bogata rzecz, a nie biedna; majestatyczna rzecz, a nie strzępy i łaty. Chrześcijaństwo jest Chrześcijaństwem w jego najszlachetniejszym, najprawdziwszym i najbardziej wszechstronnym sensie, a to jest Kościół Katolicki. Jeśli pragniesz być Chrześcijaninem, dołącz do niego. Nie będzie stawiał przed tobą żadnych żądań bardziej przerażających niż żądania stawiane przez jakąkolwiek formę Chrześcijaństwa. Nie wymaga większej ofiary niż Little Bethel lub Kościół Anglii; i nie obraża twojej inteligencji przez zapraszanie cię do stania się członkiem sprzeczności w różnych kategoriach.”
KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST POWSZECHNY LUB KATOLICKI
„Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody” (Mateusz 28:19)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Powszechność Kościoła Katolickiego jest tak zdumiewającym faktem, że po prostu nie można go przeoczyć. Jednak jest to coś, co często niekatolik pomija, kiedy uczęszcza na lekcje. Jeśli przeoczy tę uderzającą powszechność Kościoła Chrystusowego, przeoczy część uznania dla Kościoła, które powinien mieć. To docenienie powszechności Kościoła uczyni cię lepszym Katolikiem. Wielu niekatolików nie rozumie, że Chrystus chciał, aby Jego Kościół był ogólnoświatowy.
Kiedy niekatolik przyłącza się do kościoła protestanckiego, jest to zwykle ten jeden mały kościół, który zdarza mu się spotykać i do którego przyłącza się w pewnym momencie swojego życia; chociaż może się wyprowadzić, wciąż wraca do tego samego małego kościoła.
Aby pozostać praktycznym Katolikiem, nowo nawrócony powinien zdać sobie sprawę z tego, co oznacza powszechność lub katolickość Kościoła Katolickiego w jego życiu. Kiedy konwertyta opuszcza parafię swojego nawrócenia, przenosi się do innej parafii. W Kościele Katolickim nie tylko wstępuje do parafii, ale do Kościoła Katolickiego, światowej organizacji, która jest prawdziwym Kościołem Bożym. Nowo nawrócony musi nauczyć się uczęszczać do katolickiej parafii w swojej okolicy, gdziekolwiek by nie był.
A. CO OZNACZA SŁOWO KATOLICKI?
Słowo katolicki jest po prostu przymiotnikiem oznaczającym uniwersalny, powszechny, ogólnoświatowy. Kiedy mówimy, że Kościół Katolicki jest katolicki lub powszechny, mamy na myśli to, że dotyczy on wszystkich ludzi ze wszystkich narodów i wszystkich czasów.
Mówiąc słowami święty Cyryla z IV wieku: „Jest nazywana katolickim przez wszystkich swoich wrogów, a także przez własne dzieci. Heretycy i schizmatycy nie mogą nazywać Kościoła żadnym innym imieniem niż katolicki: ponieważ nie byliby zrozumiani, gdyby nie używali nazwy, pod którą Kościół jest znany całemu światu”. (Święty Augustyn De Vera Religione)
B. KIEDY NAZWA KATOLICKI ZOSTAŁA UŻYTA PIERWSZY RAZ
Przymiotnik „katolicki” został prawdopodobnie po raz pierwszy użyty do określenia starożytnego Kościoła Chrystusowego przez święty Ignacego Antiocheńskiego w 110 roku.
„Gdzie jest Jezus Chrystus, tam jest Kościół Katolicki” (Ad Smyr. 8:2).
Mówiąc o Kościele założonym przez Chrystusa, Biblia nie używa słowa „katolicki”. Z tego powodu Biblia również nie używa słowa „Chrześcijanin”. Chrystus nie użył żadnego szczególnego przymiotnika, aby określić Swój Kościół, ponieważ założył tylko jeden Kościół. Z czasem zaczęły powstawać małe sekty lub religie, które nazywały się Kościołem Chrystusowym. W rezultacie biskupi musieli zdecydować się na przymiotnik określający Kościół Chrystusowy i oddzielić go od innych kościołów.
C. DLACZEGO KOŚCIÓŁ CHRYSTUSOWY JEST NAZYWANY KATOLICKIM?
Starożytny Kościół Chrystusa jest nazywany katolickim, ponieważ jest Kościołem dla wszystkich ludzi, wszystkich narodów, wszystkich czasów i ponieważ naucza wszystkich doktryn (nauk) Jezusa Chrystusa. Kościół zastosował się do nakazu Chrystusa: „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody”. (Mateusz 28:19)
Kościół został założony przez Jezusa Chrystusa w Palestynie. Wkrótce rozprzestrzenił się na Włochy i na cały świat. Nauczał każdy naród i rasę, aby porzucił swoje grzechy i przyjął Chrystusa i Jego Kościół.
Uniwersalność Kościoła Katolickiego najlepiej przybliża nam ogromna liczba jego członków. Przynależność do Kościoła Katolickiego przewyższa liczebnie przynależność do każdej innej religii. W rzeczywistości jest większa niż wszystkie inne religie chrześcijańskie razem wzięte.
The American Encyclopedia podaje następujące liczby: Katolicy 800 000 000; protestanci 394 000 000; Wschodni schizmatycy 188 000 000. (Dane na 1954 rok). Jego ogromna liczebność wskazuje na katolickość lub powszechność Kościoła Katolickiego. Jest wiarą wszystkich narodów. Carl Adam, pisarz katolicki, dobrze nam to wyjaśnia: „Kościół nie jest jednym społeczeństwem ani jednym Kościołem obok innych, ani też nie jest Kościołem spośród ludzi; jest Kościołem ludzi, Kościołem ludzkości”.
D. TO JEST ZNAK, ŻE KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST PRAWDZIWYM KOŚCIOŁEM JEZUSA CHRYSTUSA
W Starym Testamencie Kościół Boży był przedstawiany jako Kościół, który ma być błogosławiony przez wszystkie narody ziemi, Kościół, który miał mieć pogan jako dziedzictwo, Kościół, który będzie panował od morza do morza, Kościół, który uczyni Imię Boże wielkim wśród pogan od wschodu aż do zachodu słońca. O Kościele mówiono, że jest wielką górą, która wypełni cały świat, niebiańskim królestwem ustanowionym przez Boga. Nie ma innego kościoła, który odpowiadałby tmu opisowi, poza Kościołem rzymskokatolickim. W rzeczywistości jest błogosławiony przez wszystkie narody ziemi; nawrócił wielu pogan; rządzi duchowo narodami od morza do morza i z pewnością uczynił imię Boże wielkim wśród pogan. Kościół Katolicki jest Kościołem międzynarodowym, a nie narodowym. Gdziekolwiek pójdziesz, czy w Europie, Ameryce, Afryce, Azji czy Australii, znajdziesz Kościół Katolicki. Wszędzie naucza tych samych doktryn, których naucza się cię w kraju. Wszędzie rządzi nim ten sam papież.
Większość innych kościołów ogranicza się do jednego lub dwóch narodów lub do narodów mówiących tym samym językiem. Niektóre religie stworzone przez człowieka mają oddziały w różnych krajach, ale tak naprawdę są to różne ciała lub różne religie, ponieważ zmieniły swoje doktryny i mają różne nauki.
Kościół rzymskokatolicki to ten sam Kościół na całym świecie. To prawdziwy cud, że istnieje taka organizacja, która przetrwała od czasów Jezusa Chrystusa
E. STAJĄC SIĘ KATOLIKIEM ZYSKASZ TE KORZYŚCI
Jako Katolik będziesz miał taką samą wiarę jak pierwsi męczennicy, którzy oddali swoje życie za Chrystusa. Będziesz miał taką samą wiarę jak cesarze Konstantyn i Karol Wielki, jak angielski król Alfred Wielki i Ludwik francuski; będziesz miał taką samą wiarę, jak umierający starożytni Chrześcijanie Afryki Północnej pod rządami ich wielkiego biskupa, świętego Augustyna. Podzielisz wiarę dobrych Katolików, z którymi spotykasz się w pracy. Będziesz miał tę samą wiarę, która uczyniła tak wielu ludzi na całym świecie stabilnymi, czystymi Chrześcijanami i dobrymi obywatelami ich kraju.
F. WCZESNE KATOLICKIE POCZĄTKI W STANACH ZJEDNOCZONYCH
Wielu wczesnych odkrywców, którzy przybyli z Europy do Ameryki, było Katolikami, zwłaszcza Hiszpanie, Portugalczycy i Francuzi. Ci odkrywcy przybyli nie tylko ze względu na złoto i handel; przybyli, aby nieść Indianom prawdziwą wiarę w Jezusa Chrystusa, a zatem pierwszą religią głoszoną tubylcom w naszym kraju była Religia katolicka.
Wiele dużych miast ma katolickie nazwy, takie jak Saint Louis (Święty Ludwik) i Saint Paul (Święty Paweł); Los Angeles oznacza anioły; San Francisco oznacza święty Franciszek, Santa Barbara oznacza święta Barbara, Santa Fe oznacza Święta Wiara, Corpus Christi oznacza Ciało Chrystusa. St Augustine na Florydzie nosi imię wielkiego święty Augustyna, katolickiego biskupa. Pierwsi katoliccy odkrywcy i misjonarze nadali te nazwy nowo odkrytym częściom Ameryki.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU LEKCJI 20 I 21
1. Co mamy na myśli, kiedy mówimy, że Kościół Katolicki jest jeden?
2. Kiedy Jezus modlił się za Swoich Apostołów, jaką specjalną modlitwę odmówił za nich?
3. Czy możemy rozpoznać jedność Kościoła Katolickiego, podróżując od miasta do miasta?
4. Czy kościoły protestanckie posiadają taką samą jedność jak Kościół Katolicki?
5. Co oznacza słowo „katolicki”?
6. Kiedy po raz pierwszy użyto słowa „katolicki” na określenie Kościoła Chrystusowego?
7. Jakie korzyści mają członkowie Kościoła Katolickiego?
8. Jaki wpływ miał Kościół Katolicki w początkach naszego kraju?
MAPA ŚWIATA
W pewnej szkole nauczyciel przygotował dla swoich uczniów dużą mapę świata, na której pokazano wszystkie kraje świata. Czerwonym krzyżykiem oznaczył każdy naród na świecie, w którym można było znaleźć Kościół Katolicki. Uczniowie na pierwszy rzut oka zauważyli, że było to wszędzie, nawet w krainach wiecznego śniegu. Również królestwa pogańskie miały wpływy Kościoła Katolickiego. W rzeczywistości prawie na wszystkich oceanach nie było wyspy, która nie miałaby na sobie czerwonego krzyża.
„Widzicie, uczniowie” – zauważył nauczyciel – „te krzyże na mapie mówią wam, gdzie znajdziecie Kościół Katolicki. Idźcie do dowolnego z tych miejsc, które wybraliście, a znajdziecie ten sam Kościół, który macie w domu, te same nauczane prawdy, składaną tą samą Świętą Ofiarę Mszy, te same udzielane sakramenty i wszystkich, którzy są posłuszni tej samej głowie Kościoła, Papieżowi. Zaprawdę, nie ma większego błogosławieństwa niż bycie członkiem jednego, prawdziwego Kościoła!”
„Chrystus umiłował Kościół i wydał samego siebie za niego … Kościół chwalebny, nie mający zmazy ani zmarszczki ..., ale ... święty i niepokalany. (Efezjan 5:25-27)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
W religii szukasz świętości. W rzeczywistości celem religii jest świętość. Kościół Chrystusowy, Kościół Katolicki, jest i zawsze był bardzo święty.
A. W RELIGII MUSISZ MIEĆ TO NAJLEPSZE. NIE MOŻESZ RYZYKOWAĆ.
Gdybyś udał się do szpitala na ważną i niebezpieczną operację, nie wybrałbyś chirurga, który nie byłby w stanie dobrze się tobą zaopiekować, ani szpitala, który byłby po prostu „w porządku”. Chciałbyś tylko tego, co najlepsze. Gdybyś wybierał szkołę dla swojego dziecka, nie wybrałbyś szkoły, która nie uczy dzieci lub wykonuje tylko „poczciwą” pracę w nauczaniu ich. Wybierając kościół, nie chcesz takiego, który jest tylko „w porządku”, taki, który pomoże ci tylko trochę; chcesz kościoła, który pomoże ci osiągnąć świętość niezbędną do zbawienia twojej nieśmiertelnej duszy. Chcesz gwarancji od samego Boga, że Kościół poprowadzi cię do świętości. Jeśli jesteś zadowolony z czegoś mniejszego niż to, podejmujesz duże ryzyko.
B. KOŚCIÓŁ KATOLICKI JEST ŚWIĘTY
Kościół Katolicki jest święty, ponieważ jego Założyciel, Jezus Chrystus, jest święty, ponieważ naucza świętej doktryny, ponieważ daje swoim członkom to, co jest potrzebne do prowadzenia świętego życia, ponieważ tysiące jego członków z różnych środowisk i z każdej rasy i z każdego okresu jego historii stało się świętymi.
Biblia mówi nam, że Kościół Chrystusowy jest „święty i niepokalany”. „Chrystus umiłował kościół i wydał samego siebie za niego, aby go uświęcić, …, aby sam sobie przysposobił kościół chwalebny, nie mający zmazy ani zmarszczki, albo czegoś podobnego, ale żeby był święty i niepokalany.” (Efezjan 5,25-27) Kościół Katolicki jest święty od samego początku. Zanim świat został stworzony, Trójca Przenajświętsza myślała o Kościele Katolickim i planowała go. Ojciec posłał Swojego Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego Człowieka, aby założył (ustanowił) Kościół Katolicki. Kościół nie zależy przede wszystkim od swoich członków, nawet od duchowieństwa, w swojej świętości. Jezus Chrystus stworzył go świętym; i On go uświęca. Kościół Katolicki naucza świętej nauki Chrystusa. Musi i naucza tego, czego nauczał Chrystus — nawet wtedy, gdy ludzie i rządy sprzeciwiają się tym naukom, nawet gdy skarżą się niektóre z jego niemądrych dzieci. Mamy gwarancję samego Chrystusa, że Kościół będzie nauczał Swojej Świętej Nauki: „Idąc tedy… a ja będę z wami…” itd. Kościół uczy o ważności twojej duszy, uczy o pułapkach życia; daje ci przykazania Boże i ich zastosowanie w twoim codziennym życiu.
Nikt, kto badał nauczanie Kościoła Katolickiego, nigdy nie znalazł żadnej jego części, która nie byłaby święta. Kościół Katolicki jest święty, ponieważ nie tylko nalega, abyś prowadził święte życie, ale także daje ci to, czego potrzebujesz, aby żyć świętym życiem. Kościół dysponuje ogromnym magazynem łaski Bożej; po tym, jak dowiedziałeś się, czego nauczał Chrystus, Kościół otwiera dla ciebie swój ogromny magazyn Bożej łaski. Znasz już jedno źródło Bożej łaski z uczęszczania we Mszy; tam klękasz przed Chrystusem, który ofiaruje się za ciebie. Później dowiesz się o wszystkich sakramentach, źródłach łaski Bożej, które są ci dane dla twojej pomocy i zbawienia. Wśród sakramentów, które ofiaruje ci Kościół, znajdują się: chrzest, który czyni cię synem Bożym, bierzmowanie, które daje ci łaskę bycia silnym Chrześcijaninem, oraz Komunia Święta, która jest Ciałem i Krwią samego Chrystusa, duchowym pokarmem dla duszy. Kościół może przebaczyć twoje grzechy - może uświęcić twoje życie małżeńskie i udzielić szczególnych łask i pomocy, gdy umierasz. Te sakramenty, źródła łaski Bożej, przestudiujesz w dalszych lekcjach tej książki.
Samego Chrystusa można zobaczyć w zwykłej codziennej pracy Kościoła Katolickiego. Przez twojego kapłana Chrystus głosi i przebacza grzechy. Naśladując Chrystusowe życie modlitwy i pokuty, zakony monastyczne spędzają dzień i noc na modlitwie i poście za nas grzeszników. Setki tysięcy zakonnic i braci zakonnych poświęca swoje życie chorym, biednym i wyrzutkom; pracują w katolickich szpitalach, domach starców, sierocińcach i przytułkach. Te zakonnice i bracia nie otrzymują wynagrodzenia za swoją pracę. Każdy policjant wie, gdzie zabrać porzucone dziecko – do katolickiego sierocińca. Proboszcz wie, jak pomóc starzejącemu się parafianowi, którego rodzina go opuściła; nazywa Małe Siostry Ubogich. We własnej parafii możesz zobaczyć, jak zakonnice i księża poświęcają się i rezygnują z przyjemności świata dla dzieci w szkole i dla rodzin parafialnych. Oto kilka liczb, które pokażą ci aktywną świętość Kościoła Katolickiego. W ciągu jednego roku na samych tylko terenach misyjnych Kościół Katolicki utrzymywał 31 410 szpitali i klinik, przeprowadził 35 000 000 zabiegów, prowadził 1846 sierocińców, które opiekowały się 109 601 bezdomnymi dziećmi. Kościół utrzymywał 409 domów dla biednych starców, z których 14 089 otrzymało łóżka, odzież i mieszkanie. Obsadza 121 szpitali dla trędowatych i dba o 13 625 trędowatych. I wyszkolił on bezpłatnie 2 022 058 uczniów w 34 743 katolickich szkołach. Nikt, kto się rozejrzy wokół, nie może nie dostrzec życia Chrystusa na nowo w Kościele Katolickim.
Świętość Kościoła przejawia się w życiu świętych. Święty to osoba, która była tak niezwykle święta, że Kościół po długim dochodzeniu ogłosił go jako przebywającego w niebie. Rozmiar tej książki nie pozwala nawet na częściową listę imion świętych. Byli święci z różnych środowisk, ludzie, którzy nauczyli się swojej świętości od Kościoła i którzy pili z duchowych źródeł łaski, które Chrystus dał Kościołowi. W Kościele Katolickim masz wiele pomocy, aby zachować cię w dobrym stanie: wszystkie nauki Chrystusa, dobry przykład wielu innych wspaniałych Katolików, Mszę, przyjęcie samego Pana Jezusa w Komunii Świętej i wiele innych pomocy, które wyjaśnimy później.
C. KOŚCIÓŁ KATOLICKI NIE JEST DLA CIEBIE ZA ŚWIĘTY
Dzisiaj większość ludzi wie, że Kościół Katolicki jest święty, ale wielu uważa, że jest zbyt święty. Obciążenie nie jest zbyt duże; nie wymaga się od ciebie zbyt wiele. Otrzymasz łaskę prowadzenia świętego katolickiego życia, którego od ciebie oczekuje. Chrystus zapewnia cię: „Wystarczy ci łaska moja”. (2 Koryntian 2:9)
To cudowna pociecha wiedzieć, że żyjąc nauką Kościoła Katolickiego i naśladując dobry przykład Katolików, będziesz prowadził święte życie. Nie możesz podążać za naukami Kościoła Katolickiego i być złym. Nawet jeśli popełnisz błąd grzeszenia, możesz wrócić i znów być świętym, podążając za Kościołem Bożym.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Dlaczego szukasz świętości w religii?
2. Co mamy na myśli, gdy mówimy, że Kościół Katolicki jest święty?
3. Jak Kościół Katolicki może nas uświęcić?
4. W jaki sposób Kościół Katolicki może pomóc nam dzielić szczęście świętych?
PRAWO NATURALNE
Prawo naturalne jest wiecznym prawem Bożym, wyciśniętym na ludzkim rozumie. Jest to dyktat stworzonego przez nas rozumu, który określa, co robić lub czego nie robić. Kiedy Bóg stworzył człowieka, obdarzył go wolną wolą. Ustanowił także pewne niezmienne prawa natury ludzkiej, według których wolna wola jest regulowana i ograniczana zgodnie z nakazami naturalnego rozumu. Święty Paweł odnosi się do tego prawa, gdy mówi: „Gdy bowiem poganie, którzy nie mają Zakonu (Prawa), z natury czynią to, czego Zakon wymaga; tacy, co nie mają Zakonu, sami sobie są Zakonem. Oni okazują treść Zakonu wypisaną na sercach swoich, a ich własne sumienie oddaje im świadectwo, i gdy myśli nawzajem się oskarżają albo też bronią,” (Rzymian 2,14-15)
Pierwotne zasady prawa naturalnego mówią, że powinniśmy czcić Boga, żyć uczciwie, nikogo nie krzywdzić i każdemu oddawać to, co mu się należy. Można z nich wywnioskować pewne drugorzędne zasady, takie jak oddawanie czci Bogu w niedzielę i inne zasady z Dziesięciu Przykazań.
Prawo naturalne zostało ogłoszone dla rodzaju ludzkiego od samego początku przez objawienie dane naszym pierwszym rodzicom: „Bóg stworzył z ziemi człowieka, według obrazu swego uczynił go … Stworzył z niego pomoc jemu podobną i dał im radę i język, i oczy, i uszy, i serce ku myśleniu i nauką rozumu napełnił ich. Stworzył w nich umiejętność ducha, rozumem napełnił serca ich i zło i dobro ukazał im ... Przydał im umiejętność, i zakon żywota dał im w dziedzictwo. Uczynił z nimi przymierze wieczne i ukazał im sprawiedliwość i sądy swoje. I wielkość chwały jego widziało oko ich, a uszy ich słyszały majestat głosu jego; i rzekł im: "Strzeżcie się wszelkiej nieprawości" I każdemu z osobna dał przykazanie o bliźnim jego.” (Syrach 17)
Praktycznie rzecz biorąc, nikt nie może być nieprzezwyciężonym ignorantem (to znaczy niezaznajomionym bez winy moralnej) pierwszych zasad prawa naturalnego. Są one wyraźnie odciśnięte w umysłach wszystkich ludzi. Jeśli chodzi o zasady drugorzędne, niektórzy mogą nie wiedzieć, co należy przestrzegać, jeśli dana osoba jest niepiśmienna lub niedoświadczona. Jednakże, jeśli nie ma niedoboru umysłowego, nikt nie może być długo wobec nich ignorantem.
Prawo naturalne jest prawem koniecznym, które dotyczy tylko tych rzeczy, które ze swej natury są dobre lub złe. Nie można ich zmienić ani z nich zrezygnować. Nawet Bóg nie zmieniłby tych praw, ponieważ byłoby sprzecznością przypuszczenie, że Bóg wprawi w ruch wieczne prawa, a następnie zmieni je pod wpływem kaprysu. Bóg nie działa według kaprysów ani nie jest zmienny.
Badanie prawa naturalnego jest ważne w naszych czasach, zwłaszcza gdy stosujemy pewne drugorzędne zasady dotyczące zła aborcji, sodomii, przestrzegania praw cywilnych i tak dalej. Upewnij się, że dobrze je przestudiowałeś.
KOŚCIÓŁ KATOLICKI NIE MOŻE NACZAĆ BŁĘDU
„Albowiem
oznajmiam wam, bracia, że ewangelia głoszona przeze mnie,
nie jest według człowieka. Albowiem ja ani jej nie otrzymałem,
ani się nie nauczyłem od człowieka,
ale przez objawienie Jezusa Chrystusa.” (Galatów 1:11-12)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Wiedza, że Kościół nie może nauczać błędów w sprawach wiary i moralności, powstrzyma cię przed odejściem od Kościoła, gdy zaatakują cię pokusy przeciwko wierze. Biblia, nawet twoje modlitwy mogą czasami wydawać się, że zawodzą. W czasie tych lekcji, jeśli rozumiesz, że Kościół nie może się mylić, masz mocny bastion przeciwko przyszłym pokusom przeciwko wierze i moralności. Jeśli nie zrozumiesz tej lekcji, możesz łatwo odpaść; i może być niewielka nadzieja, że kiedykolwiek wrócisz do Kościoła.
A. CO MÓWIMY, KIEDY MÓWIMY, ŻE KOŚCIÓŁ KATOLICKI NIE MOŻE NAUCZAĆ BŁĘDU
Kiedy mówię, że Kościół Katolicki nie może nauczać błędu, mam na myśli to, że kiedy jedyny prawdziwy Kościół Boży, Kościół Katolicki, naucza ludzi religii, nie może nauczać błędu. Powodem tego jest to, że sam Bóg kieruje Swoim Kościołem, aby Jego Kościół nigdy nie nauczał błędu. Dlatego, jeśli podążę za nauczaniem Kościoła Katolickiego, mogę być absolutnie pewien, że nie będę wprowadzony w błąd przyjmując tę naukę.
B. BÓG MUSIAŁ ZADBAĆ, ABY JEGO KOŚCIÓŁ NIE NAUCZAŁ BŁĘDU
„Który (Bóg) chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i przyszli do uznania prawdy” (1 Tymoteusza 2:4) Bóg żąda, abyśmy wierzyli w Jego naukę pod groźbą kary piekielnej. „Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Marek 16:16)
Dlatego Bóg musiał zapewnić, że Kościół, który stworzył, żeby nieść Jego naukę wszystkim ludziom, będzie chroniony przed błędami w nauczaniu. Bez kościoła, który nie może nauczać błędu, nigdy nie moglibyśmy uzyskać w pełni prawdziwej nauki Chrystusa.
C. BÓG POWIEDZIAŁ, ŻE JEGO KOŚCIÓŁ NIE MOŻE NAUCZAĆ NAS BŁĘDU
Chrystus obiecał, że będzie z Kościołem, kiedy Kościół będzie nauczał. „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody … nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mateusz 28:19-20)
Obiecał, że będzie nauczał z Kościołem. Jeśli Chrystus jest z Kościołem w nauczaniu, Kościół nie może nauczać błędu! Chrystus obiecał również, że bramy piekielne nie przemogą Jego Kościoła. „A ja tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go.” (Mateusz 16:18)
Chrystus powiedział, że Jego Kościół, ten, który stworzył, jest jak miasto zbudowane na skale i jest tak silne, że nawet piekło nie może go wywrócić. To z pewnością oznacza przynajmniej, że zrobi to, co ma robić - nauczy ludzi prawdy.
Kościół nazywany jest także „filarem i utwierdzeniem prawdy”.
D. TO SAMO NAUCZANIE, KTÓRE OTRZYMASZ TERAZ, JEST NAUCZANIEM PODAWANYM W CZASACH CHRYSTUSA
Kościół, prowadzony przez Boga, zawsze nauczał tego, czego naucza dzisiaj. Nie może zmienić swoich nauk. Daje to samo nauczanie w każdym narodzie i w każdym stuleciu historii. Inne religie zmieniają nauczanie Chrystusa. Niektóre teraz nauczają, że Jezus nie jest Bogiem lub że Biblia nie jest natchniona przez Boga. Chociaż Chrystus wyraźnie potępił rozwód w Biblii, niektóre religie zezwalają na rozwód. Niektóre religie chrześcijańskie dopuszczają kontrolę urodzeń, ale prawdziwa religia Jezusa Chrystusa nie.
E. KATOLIK MUSI BYĆ POSŁUSZNY KOŚCIOŁOWI WE WSZYSTKICH SPRAWACH RELIGIJNYCH
Katolicy skłaniają głowy w zgodzie z naukami Kościoła, nawet jeśli niektórych z nich nie możemy zrozumieć ani żyć zgodnie z nimi. Nawet jeśli cały świat się myli, tylko Kościół będzie miał rację, gdy przekaże nauczanie Chrystusa. Katolik nie może przebierać i wybierać spośród nauk Chrystusa. Musi zaakceptować to, czego naucza Kościół, ponieważ Kościół nie może się mylić. Kościół przypomina nieco Sąd Najwyższy. Sąd Najwyższy mówi nam, czego uczy Konstytucja. Kościół rozstrzyga wszelkie spory dotyczące nauki Chrystusa i Kościół nie może popełnić błędu w swojej decyzji.
F. BYĆ KATOLIKIEM TO WSPANIAŁE POCIESZENIE W ŻYCIU
Katolik zwykle nie ma poważnych wątpliwości i trudności związanych z religią. Nie musi wdawać się w bezowocne spory na temat religii, ponieważ wie, że znalazł jedyny prawdziwy Kościół Boży; wie, że prawdziwy Kościół nie może nauczać i nie naucza błędu. We współczesnym świecie, z jego sporami na temat małżeństwa i życia rodzinnego, z problemami z nastolatkami, by znaleźli właściwe cele w życiu, z problemami z edukacją, z problemami z samym sensem życia, Katolik stoi niewzruszenie ze spokojem i jednoznacznym celem. Ma prawidłowe odpowiedzi na ważne problemy życia, ponieważ otrzymał odpowiedzi od Kościoła Bożego. Odpowiedzi są jasne; nauki są jednoznaczne. Czasami Katolik jest bardziej wykształcony niż profesor uniwersytecki, który nie był wystarczająco mądry, by zajrzeć do Biblii, znaleźć Kościół Chrystusowy i postępować zgodnie z jego naukami.
POPULARNE SLOGANY I ZASTRZEŻENIA PRZECIW NAUCE KOŚCIOŁA I WIERZE KATOLICKIEJ
„Ale
że jesteś letni i ani zimny, ani gorący, pocznę cię wyrzucać z ust moich”.
(Apokalipsa 3:16)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Wszystkie nauki Chrystusa, które studiowałeś lub będziesz studiować w tej książce, są najwyraźniej zagrożone, chyba że zajmiemy się kilkoma popularnymi błędami. Jeśli ochrzcimy cię, gdy wierzysz w te błędy, twoja wiara katolicka będzie zmieszana z religijną obojętnością(indyferentyzmem). Obojętność religijna to współczesny rak zjadający nie tylko wiarę religijną, ale także inteligencję i rozum.
A. WSZYSTKIE RELIGIE UCZĄ TEJ SAMEJ CHRZEŚCIJAŃSKIEJ PRAWDY
Często słyszysz, że wszystkie religie nauczają tych samych prawd chrześcijańskich. To nie jest prawda. Nie zgadzają się co do głównych nauk naszego Pana. Na przykład; konieczności chrztu, eutanazji (zabijania z litości), aborcji, kontroli urodzeń, nabożeństwa do Matki Najświętszej, spowiedzi, nieba, piekła, grzechu, Boga, Komunii świętej i wielu innych doktryn. Chrystus umarł, aby dać nam prawdę, łaskę i pewny przewodnik moralnego życia. Naszym obowiązkiem przed Bogiem jest znalezienie prawdy, za którą umarł Chrystus.
Być może w każdej religii jest coś dobrego. Duża część tego jest naturalną dobrocią, która znajduje się u większości ludzi i jest wywyższana przez niektóre nauki religijne. Jednak religia po prostu nie jest dobra w oczach Boga, jeśli nie jest założona przez Boga, nie ma wszystkich nauk Bożych i nie ma tego, co jest konieczne, aby doprowadzić wszystkich ludzi do świętego życia i do nieba.
Gdyby szkoła poprawnie nauczała arytmetyki, ale niewłaściwie nauczała geografii i ortografii, nie byłaby to dobra szkoła. Tak samo jest z religiami stworzonymi przez człowieka. Jest w nich trochę dobroci, ale trochę dobroci nie wystarczy, aby sprowadzić kogokolwiek do nieba.
C. NIE MA ZNACZENIA DO KTÓREGO KOŚCIOŁA NALEŻYSZ
Jak często słyszysz to zdanie — nie ma znaczenia, do jakiego kościoła należysz. A to właśnie ma znaczenie! Jedynym kościołem, do którego powinieneś się przyłączyć, jest ten stworzony przez Boga i taki, który poprowadzi do nieba. Niestety, religie stworzone przez człowieka nie są stworzone przez Boga i nie mogą nikogo zaprowadzić do nieba.
Mając teraz wiedzę o prawdziwej religii ustanowionej przez Boga, nie powinieneś osądzać tych, którzy bez własnej winy znają i praktykują jakąś fałszywą religię. Człowiek wyznający ludzką, fałszywą religię może zbawić swoją duszę, jeśli nie zna bez własnej winy prawdziwej Wiary, a mimo to wiedzie dobre życie i umiera w łasce Bożej. Jeśli twoja matka lub babcia prowadziła dobre życie, nie będąc pełnoprawnym członkiem jedynego prawdziwego Kościoła Bożego, Bóg sprowadzi tę osobę do nieba (jeśli przypadkiem nie poznała prawdziwego Kościoła bez własnej winy). Dla ciebie jest teraz prawdopodobnie inaczej. Jeśli rozumiesz, że Kościół Katolicki jest jedynym prawdziwym Kościołem, nie możesz zbawić swojej duszy poza Kościołem Katolickim.
Żałosną rzeczą w tych fałszywych kościołach jest to, że nie mają cudownych środków łaski, sakramentów, które Chrystus dał Kościołowi Katolickiemu. O wiele trudniej jest im ocalić swoje nieśmiertelne dusze.
Powinieneś modlić się za wszystkich niekatolików i roztropnie robić wszystko, co w twojej mocy, aby doprowadzić ich na takie lekcje. Ich także może być radość, która należy do nas, którzy mamy prawdziwą religię Bożą i jej błogosławieństwa. Wielu z nich przyjmie naukę Chrystusa w Kościele Katolickim, jeśli tylko ktoś zaprosi ich do nauki.
D. NIE WAŻNE W CO WIERZYSZ, WAŻNE TO JAK SIĘ ZACHOWUJESZ
Ile razy bezmyślni ludzie plotkują o tym stwierdzeniu – nie ma znaczenia, w co wierzysz, ważne to jak się zachowujesz. Odpowiedź powinna być oczywista dla każdego. Twoja wiara determinuje twoje działania. Hitler uważał, że zabijanie Żydów jest w porządku; więc popełnił masowe morderstwa. Komuniści uważają, że zabijanie księży i zakonnic jest w porządku, więc zabijają niewinnych ludzi. Włamywacz wierzy, że świat jest mu winien utrzymanie, więc zabiera twoje pieniądze i mienie. Wiara jest strasznie ważna. Katolik wierzy w całą Biblię, w świętość małżeństwa, w przykazania, we wszystkie nauki Chrystusa, a więc dzięki swojej wierze prowadzi szczęśliwe i święte życie tu i później. Jeśli nie ma znaczenia, w co wierzysz, Jezus Chrystus jest głupcem. Chrystus powiedział: „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody … nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem” (Mateusz 28:19-20) Chrystus powiedział nam również, że musimy wierzyć we wszystkie Jego nauki, aby uniknąć piekła „Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony”. (Marek 16:16) W tych słowach nasz Pan z pewnością mówi nam, że musimy uzyskać i uwierzyć we WSZYSTKIE Jego nauki.
E. WNIOSEK: POWYŻSZE OŚWIADCZENIA MOGĄ ODWIEŚĆ LUDZI OD BOGA I ZBAWIENIA
Wszystkie wymienione powyżej błędy prowadzą zbyt wielu zwykłych ludzi do powiedzenia: „Religia to bełkot głosów sprzecznych ze sobą. Jeśli duchowni w tych religiach nie potrafią tego rozgryźć, po prostu stworzę własną religię, własny kodeks wiary i działania. Zapomnijmy o religii”. Więc ten człowiek „szyje na miarę” swoją własną religię. „Rozwadnia” religię do praktycznie braku wiary i bardzo niskiej moralności. Jego religia jest tak samo dobra lub zła, jak fałszywe kościoły założone przez ludzi, którzy stworzyli bełkot głosów.
DOBRE I ZŁE POWODY ZOSTANIA KATOLIKIEM
„Roztropny czyni wszystko z rozwagą” (Przysłów 13:16)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
To bardzo ważna lekcja. Nie daj się zwieść faktowi, że przychodzisz regularnie na instrukcje, że jesteś zainteresowany, że podobają ci się nauki Kościoła. Musisz teraz lepiej ocenić swoje motywy. Musisz rozróżnić między lubieniem Kościoła a akceptacją Kościoła jako jedynego prawdziwego Kościoła i absolutnego nauczyciela wiary i moralności. Wiąże się to z dezaprobatą twojej dawnej religii jako religii fałszywej. Bądź uczciwy wobec siebie i bądź sprawiedliwy wobec Kościoła Katolickiego. Chcemy, abyś był w Kościele Katolickim, ale chcemy, abyś przyszedł w taki sposób, że nie opuścisz później Kościoła. I nie chcemy, abyś był w jednej trzeciej Katolikiem, w jednej trzeciej protestantem i w jednej trzeciej obojętnym.
A. TE POWODY NIE SĄ WYSTARCZAJĄCE, ABY PRZYŁĄCZYĆ SIĘ DO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Księża wydający polecenia znajdują osoby próbujące wejść do Kościoła Katolickiego z bardzo płytkich powodów, takich jak: Lubię go. Moja żona jest Katoliczką, powinienem być i ja. Moje dziecko jest w szkole katolickiej i chce być Katolikiem. Nie wyznaję żadnej religii. To wydaje się być bardzo dobrą religią. Takie powody nie wystarczą, by zrobić tak duży krok. Stanie się Katolikiem to przywilej łaski, a nie tylko wstąpienie do kolejnej organizacji.
Jest tylko jeden wystarczający powód, aby zostać Katolikiem: jestem przekonany, że Kościół Katolicki jest jedynym Prawdziwym Kościołem i że nie mogę zbawić swojej duszy poza Kościołem Katolickim. Jeśli twoje myśli nie są takie, nie zostawaj Katolikiem w tym czasie. Módl się i studiuj więcej, zanim podejmiesz decyzję o przystąpieniu do Kościoła Katolickiego.
C. STAWANIE SIĘ KATOLIKIEM JEST JEDNYM Z NAJPOWAŻNIEJSZYCH KROKÓW W TWOIM ŻYCIU
Zostanie Katolikiem to jeden z najpoważniejszych kroków w twoim życiu. Przed chrztem, w obecności Jezusa Chrystusa w kościele parafialnym, składasz pod przysięgą Wyznanie Wiary. W Wyznaniu Wiary odrzucasz wszystkie fałszywe wierzenia religijne i przysięgasz, że wierzysz we wszystko, w co wierzy Kościół Katolicki, głównie we wszystko, czego nauczono Cię w tym kursie instrukcji. Przysięgasz, że zachowasz Wiarę katolicką do ostatniego tchnienia swojego życia i będziesz dążyć do tego, aby ci podlegli tobie byli nauczani i wyznawali tę samą Wiarę katolicką.
W Wyznaniu Wiary oddajesz się pod zwierzchnictwo Kościoła Katolickiego we wszystkich sprawach religii. Przyjmujesz Papieża jako prawdziwego następcę świętego Piotra i przysięgasz prawdziwe posłuszeństwo Naszemu Ojcu Świętemu. Zobowiązujesz się do przestrzegania wszystkich praw Kościoła Katolickiego, na przykład prawa postu i wstrzemięźliwości oraz prawa uczestnictwa we Mszy w niedzielę.
W Wyznaniu Wiary zobowiązujesz się również do kultu katolickiego, a mianowicie, że będziesz czcił Boga tylko w sposób, w jaki czyni to Kościół Katolicki i że odrzucasz wszelkie fałszywe rodzaje kultu. Oznacza to, że nie możesz już modlić się w kościele protestanckim.
D. JEŚLI NIE JESTEŚ CAŁKOWICIE PRZEKONANY, ZACZEKAJ
Jeśli nie jesteś przekonany, że Kościół Katolicki ma w 100% rację i że wszystkie inne religie są fałszywe, nie zostawaj Katolikiem. Jeśli nie zerwałeś wszystkich związków z kościołem protestanckim, nie zostawaj teraz Katolikiem. Możesz zostać Katolikiem później. Jeśli utrzymujesz niedobre towarzystwo, nie dołączaj. Jeśli nie dbałeś o uczestnictwo we Mszy świętej odkąd zacząłeś te instrukcje, odłóż na chwilę swój chrzest lub przynajmniej opowiedz księdzu całą historię, dlaczego tak postępowałeś. Całą sprawę stania się katolikiem lub odroczenia wejścia do Kościoła do później można ustalić tylko za radą i doświadczeniem księdza. Powinieneś spotkać się ze swoim proboszczem co najmniej trzy lub cztery razy w trakcie trwania instrukcji, aby omówić z nim swoje motywy i wiedzę o wierze.
Nie czekaj na męża lub żonę; możesz i powinieneś być Katolikiem, nie czekając na swojego partnera. Każdy ma swoją duszę do ocalenia. Jeśli jesteś przekonany, że Kościół Katolicki jest jedynym Prawdziwym Kościołem, popełniasz poważny grzech nie przyłączając się do tego Kościoła. Twoja protestancka matka lub ojciec zostanie osądzony przez Boga na podstawie swojej wiedzy o Bogu i religii. Ty zostaniesz osądzony na podstawie swojej wiedzy. Twoi protestanccy rodzice, jeśli są w niebie, modlą się do Boga, abyś zrobił dla siebie właściwą rzecz i przyłączył się do Kościoła Katolickiego, abyś odniósł korzyści, których oni nie mieli, gdy byli na ziemi.
F. NIE JEST NIEROZSĄDNE STAWIAĆ SIĘ POD AUTORYTET KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Rozum każe ci oddać się pod władzę Boga. Kościół został stworzony przez Boga. Kościół jest życzliwą matką; ona nigdy nie jest tyraniczna. Każdy potrzebuje pewnego przewodnika, który zabierze go do nieba; a tym przewodnikiem jest Kościół Katolicki. Władza w Kościele pochodzi od Jezusa Chrystusa, samego Boga.
G. STAJĄC SIĘ KATOLIKIEM USZCZĘŚLIWISZ SIĘ
Masz wszystkie nauki Chrystusa, a nie tylko kilka z nich, jak przed przyjęciem tych instrukcji. Wszystkie te nauki są ci dane przez Kościół, który nie może popełnić błędu w nauczaniu cię. Masz religię, którą chcieliby mieć twoja matka i ojciec, twoja babcia i dziadek na tamtym świecie. Masz pewien przewodnik po Biblii. Nie ma więcej wątpliwości co do twojego chrztu. Starożytny Kościół umieszcza swoją pieczęć na twoim chrzcie. W twojej duszy nie ma grzechu pierworodnego ani osobistego grzechu. Wszystko jest zmyte z całkowitą pewnością. Twój chrzest jest zapisany w księgach Kościoła Katolickiego. Otrzymujesz rzeczywistego Chrystusa w Komunii Świętej, a nie imitację Ciała i Krwi Chrystusa. Możesz otrzymać przebaczenie grzechów podczas spowiedzi, jeśli popadniesz w grzech. Biskup da ci bierzmowanie, które da ci siłę do bycia dobrym Chrześcijaninem i dobrym Katolikiem. Twoje dzieci otrzymają sakrament małżeństwa, który daje im łaskę szczęśliwego małżeństwa. Otrzymasz specjalny Sakrament, uczyniony przez Chrystusa dla umierających. Zawsze możesz być dumny, szczęśliwy i zadowolony, że masz prawdziwą Wiarę w Chrystusa, a nie imitację. Kościół Katolicki jest starożytną Matką nas wszystkich i czeka na tych, którzy zostali oszukani co do boskiej prawdy, aby zbadali ją i powrócili do portu prawdy i jedności Wiary, gdzie jest jedna owczarnia i jeden pasterz, jeden Bóg, jeden Pan, jedna Wiara, jedna nauka Chrystusa. Kościół Katolicki modli się za tych, którzy go opuścili i za tych, którzy przez błędy historii, uprzedzenia i błędne interpretacje nigdy nie poznali Prawdziwego Kościoła.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU Z LEKCJI 23, 24 I 25
1. Dlaczego w religii ważne jest, aby być wolnym od błędu?
2. Udowodnij, że Kościół Katolicki nie może nauczać błędu.
3. Dlaczego Katolik musi przestrzegać wszystkiego, czego naucza Kościół?
4. Czym jest obojętność (indyferentyzm)?
5. Czy ma znaczenie, do jakiej religii należy dana osoba?
6. Dlaczego?
7. Dlaczego ważne jest, abyśmy postępowali tak, jak wierzymy?
8. Czy możesz zbawić swoją duszę poza Kościołem Katolickim?
9. Dlaczego chcesz zostać Katolikiem?
ŚWIĘTY JAN MARIA VIANNEY I PROTESTANT
Święty Jan Vianney, proboszcz z Ars, wręczył kiedyś medalik protestantowi, który go odwiedził. Gość wykrzyknął: „Drogi panie, dał pan medalik temu, który jest heretykiem, przynajmniej ja jestem heretykiem z pańskiego punktu widzenia. Ale chociaż nie jesteśmy tej samej religii, mam nadzieję, że oboje będziemy pewnego dnia w niebie.”
Święty kapłan ujął dłoń dżentelmena w swoją i posyłając mu spojrzenie, które wydawało się sięgać do głębi jego duszy, odpowiedział mu: „Niestety, mój przyjacielu, nie możemy być razem w Niebie, dopóki nie zaczniemy tak żyć na tym świecie. Śmierć w tym nic nie zmienia. Jak drzewo upada, tak będzie leżeć. Jezus Chrystus powiedział: jeśliby kto i Kościoła nie usłuchał, niech ci będzie jako poganin i celnik. I znowu rzekł: i stanie się jedna owczarnia i jeden pasterz, i On uczynił świętego Piotra głównym pasterzem swojej trzody”.
Święty głosem pełnym słodyczy dodał: „Mój drogi przyjacielu, nie ma dwóch sposobów służenia Jezusowi Chrystusowi; może być tylko jeden dobry sposób, a jest nim służenie Mu tak, jak On sam pragnie, aby mu służono”.
Mówiąc to, ksiądz opuścił gościa. Ale te słowa głęboko zapadły mu w serce. Wyrzekł się błędów, w których się wychował i stał się gorliwym Katolikiem.
„Nie
żebyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami od siebie,
jakby sami z siebie, ale zdolność nasza jest z Boga” (2 Koryntian 3:5)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Rozpoczynamy zupełnie nową sekcję na naszych lekcjach. Cała ta część dotycząca sakramentów nie może być zrozumiana, jeśli najpierw nie zrozumiesz czegoś o łasce. Dlatego konieczne jest, abyś wrócił do lekcji o łasce i dokładnie ją przestudiował.
Niekatolicy czasami widzą księdza udzielającego niektórych sakramentów. Niekatolicy myślą, że ksiądz po prostu odmawia kilka modlitw lub przechodzi przez rytuały odprawiane przez Kościół Katolicki. Jest to fałszywa idea sakramentów, jak zobaczymy w tej lekcji.
Nie zostałeś umieszczony tu na ziemi przez Boga Wszechmogącego, aby stać się bogatym lub sławnym; zostałeś umieszczony tu na ziemi, aby zdobyć łaskę Bożą i dostać się do nieba. NIE MOŻESZ WEJŚĆ DO NIEBA WŁASNĄ MOCĄ. Bóg mówi nam, jak mamy otrzymać Jego łaskę i w ten sposób dostać się do nieba. Po poznaniu środków, za pomocą których Bóg udziela nam Swojej łaski, musimy użyć tych środków.
B. CHRYSTUS UMARŁ, ABY UDZIELIĆ NAM ŁASKI
Adam utracił łaskę dla całej ludzkości przez swój grzech, grzech pierworodny. Bóg posłał Swojego jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, aby przywrócić łaskę światu. Chrystus umarł na krzyżu, aby przywrócić nam tę łaskę. Celem Jego śmierci na krzyżu było odzyskanie łaski dla ludzkości.
C. CHRYSTUS DAJE KAŻDEMU CZŁOWIEKOWI ŁASKĘ POPRZEZ SAKRAMENTY
Chrystus umarł, aby doprowadzić każdego człowieka do nieba. Problem, przed którym stoimy w tej lekcji, brzmi: Jakie środki zapewnił Chrystus, aby dać każdemu łaskę? Dał nam Sakramenty. Sakramenty to rzeczy, które niosą łaskę Chrystusa każdej duszy. Sakrament jest rzeczą zewnętrzną, zewnętrznym znakiem, uczynionym przez Jezusa Chrystusa, aby dać łaskę. To rzecz zewnętrzna, czyli coś, co można zobaczyć, poczuć lub dotknąć. Na przykład polewanie wodą podczas chrztu jest czymś, co możesz zobaczyć, poczuć i dotknąć. To polewanie wodą chrztu połączone ze słowami chrztu daje łaskę duszy.
Sakrament jest zewnętrznym znakiem, który wskazuje, że otrzymujemy łaskę. Łaska jest czymś duchowym. Nikt nie może zobaczyć łaski; nikt nie może poczuć łaski. Jedynym sposobem, w jaki możesz być pewien, że masz łaskę, jest przyjmowanie sakramentów. Kiedy kapłan udziela osobie Komunii Świętej, to Komunia Święta udziela jej łaski i słowo Chrystusa zapewnia, że otrzymuje łaskę. Tak jak elektryczny włącznik światła w pokoju mówi mi, że mogę oświetlić pokój, jeśli go włączę, tak sakramenty mówią mi, że otrzymam łaskę, jeśli użyję ich właściwie. Kiedy więc posługuję się sakramentem, znakiem łaski, automatycznie otrzymuję łaskę, kiedy jestem do niej przygotowany. Tak jak włącznik światła nie włączy światła, jeśli coś blokuje przewody, tak samo Sakrament nie da łaski, jeśli coś położysz na przeszkodzie. Na przykład, jeśli idziesz do chrztu tylko po to, by zadowolić swoją żonę pustym gestem, masz złą intencje i nie dostaniesz łaski; popełniasz też świętokradztwo. Świętokradztwo to nadużycie świętej rzeczy.
D. KAŻDY SAKRAMENT MA INNY CEL
Każdy z siedmiu Sakramentów ma inny cel. Każdy daje łaskę, której nie można uzyskać z żadnego innego Sakramentu. Towarzyszą człowiekowi w jego życiu od kołyski do grobu. Jest Sakrament na każdy ważny etap i każdą wielką trudność w Twoim życiu.
|
Sakrament |
Czas sakramentu w życiu |
Trudności w życiu |
Co sakrament robi dla ciebie |
|
|
Chrzest |
Narodziny |
Brak łaski |
Czyni cię chrześcijaninem, daje łaskę sprostania wymaganiom chrześcijańskiego życia |
|
|
Bierzmowanie |
Kiedy dorośniesz |
Pokusy |
Daje ci łaskę bycia silnym Chrześcijaninem |
|
|
Komunia Święta |
Przez całe życie |
Próbujesz kochać Boga |
Daje szczególną łaskę żarliwej miłości Chrystusa |
|
|
Spowiedź |
Popełniasz grzech |
Tracisz łaskę |
Przywraca łaskę i daje specjalną łaskę, abyś przezwyciężył twoje grzechy i byś był dobrym chrześcijaninem |
|
|
Święcenia kapłańskie |
Chcesz być księdzem |
Potrzebujesz specjalnej łaski by być dobrym księdzem |
Czyni cię księdzem, daje ci łaskę bycia dobrym księdzem |
|
|
Małżeństwo |
Chcesz się ożenić lub wyjść za mąż |
Potrzebujesz łaski bycia dobrym mężem (żoną) |
Daje ci łaskę bycia dobrym mężem lub żoną |
|
|
Ostatnie namaszczenie |
Kiedy jesteś w niebezpieczeństwie śmierci |
Ostatnia szansa diabła, by namówić cię do grzechu |
Daje ci łaskę by umrzeć świętą śmiercią |
|
Każdy Sakrament daje szczególną łaskę, której nie można uzyskać z żadnego innego Sakramentu. Jeśli młody człowiek chce się ożenić, sakrament święceń nie przyniesie mu nic dobrego, bo chce łaski, by być dobrym mężem, a nie dobrym księdzem. Kiedy człowiek jest w niebezpieczeństwie śmierci nie chce otrzymać sakramentu małżeństwa; potrzebuje sakramentu przeznaczonego dla osób zagrożonych śmiercią, sakramentu ostatniego namaszczenia.
W następnych lekcjach omówimy każdy z sakramentów i wyjaśnimy ci je.
Oprócz szczególnej łaski, jaką daje każdy Sakrament, to znaczy łaski potrzebnej w określonym stanie lub trudnościach życiowych, każdy Sakrament daje również wzrost udziału w życiu Boga.
E. SAKRAMENTY ZAWSZE DAJĄ ŁASKĘ
Sakramenty automatycznie dają łaskę. Nie zależą od ciebie ani od kapłana, który udziela ci Sakramentu. Zależą tylko od Jezusa Chrystusa. Jezus Chrystus uczynił sakramenty i uczynił je, aby dawały nam łaskę. Jeśli nie stawiasz przeszkód, automatycznie otrzymujesz łaskę.
Ludzie przyjmowali sakramenty w Kościele Katolickim od ponad 2000 lat. Nasz Pan uczynił sakramenty, aby dać nam łaskę, aby pomóc nam w próbach i trudnościach życia. Ludzie rozpaczliwie potrzebują sakramentów. Bez nich trudno jest przejść przez życie.
Chrystus umarł, aby dać ci te sakramenty. Są zwykłymi środkami łaski Bożej. Chrystus poprzez sakramenty rozlewa swoją łaskę na cały świat. Kapłani i ludzie w prześladowanych krajach raczej umierają niż rezygnują z sakramentów.
Być może próbujesz prowadzić dobre życie bez zwykłych środków Bożej łaski. Być może twoje życie małżeńskie wyglądałoby zupełnie inaczej, gdybyś miał sakrament małżeństwa. Być może z pomocą sakramentu spowiedzi prowadziłbyś o wiele lepsze życie; Spowiedź jest sakramentem uczynionym przez Chrystusa, aby uwolnić cię od grzechów i postawić cię z powrotem na nogi. Szkoda, że wiele osób umiera codziennie w szpitalach bez sakramentu ostatniego namaszczenia. Każdy Katolik wie, że Jezus Chrystus uczynił ten sakrament, aby pomóc umierającym ludziom, jednak tak wielu niekatolików umiera bez niego.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest sakrament
2. Kto uczynił sakramenty?
3- Skąd sakramenty uzyskały moc przekazywania łaski?
4. Wymień siedem sakramentów.
ILE LAT MA SIEDEM SAKRAMENTÓW?
Jedną z głównych prawd o siedmiu sakramentach jest to, że zostały one ustanowione przez Jezusa Chrystusa, aby udzielić potrzebnych nam łask. Są to zasadnicze elementy Nowego Przymierza; są to kanały łaski wywalczone dla nas przez śmierć Jezusa na Kalwarii. Jako takie sakramenty, które dają nadprzyrodzoną łaskę, są tak stare, jak pierwsze wieki Chrześcijaństwa, pochodzące od samego Jezusa. Podczas gdy wszystkie ceremonialne rytuały, które znamy, zostały ustanowione przez Apostołów i ich następców, zasadnicze obrzędy każdego sakramentu zostały nam dane przez samego Jezusa.
Czy w czasach Starego Testamentu były sakramenty? Jeśli rozumiemy sakramenty tak, jak zostało to opisane, to nie, nie było sakramentów przed ich ustanowieniem przez Jezusa Chrystusa. Jeśli jednak odnosimy się do sakramentu jako do zewnętrznego znaku, który przekazuje pewną tajemnicę współdziałania Boga z ludźmi i zapowiada nadprzyrodzone sakramenty Chrześcijaństwa, to tak, w czasach proroków istniały takie naturalne sakramenty.
Obrzezanie, chrzest pokuty Jana Chrzciciela, ofiary za grzechy na przebaczenie grzechów ludzkich — te i inne były dawnymi rytuałami koniecznymi, w których Naród Wybrany miał uczestniczyć dla wiecznego zbawienia. Chociaż żaden z nich nie posiadał nadprzyrodzonych darów łaski zdobytych przez Jezusa na wzgórzu Kalwarii, to jednak tworzyły naturalną (rzeczywistą) łaskę dla tych ze Starego Przymierza, i które, będąc zapowiedzią sakramentów Nowego Prawa, pomogły wszystkim którzy otrzymali zdolność zbawienia swoich dusz.
Podczas gdy ci pod Starym Prawem mogli korzystać z dobrodziejstw pomocy Bożej, nie mogli otrzymać nadprzyrodzonej łaski bycia dzieckiem Bożym, całkowitego odpuszczenia grzechów oraz przyjęcia Ciała i Krwi Syna Bożego. Mamy wiele powodów do wdzięczności za to, że urodziliśmy się w naszych czasach.
„Pokutę
czyńcie i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa,
na odpuszczenie grzechów waszych” (Dzieje Apostolskie 2:38)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Nie możesz zrozumieć tej nowej części dotyczącej sakramentów bez zrozumienia łaski. Dlatego jeszcze raz prosimy cię, abyś cofnął się i dokładnie przeanalizował lekcję o łasce. Chrześcijaństwo nie jest religią naturalną; jest nadnaturalną, ponieważ jego głównym celem jest doprowadzenie cię do nieba, które jest miejscem nadprzyrodzonym, ponadnaturalnym. Nikt nie może wejść do nieba bez łaski. Otrzymujesz łaskę poprzez sakramenty. Zwykle człowiek najpierw otrzymuje łaskę Bożą przez sakrament chrztu.
Bóg stworzył cię, aby zaprowadził cię do nieba. To jest cel, powód twojego życia. Ostatecznie nie jesteś stworzony do niczego innego - ani bogactw, ani sławy, ani dobrego zdrowia, ani przyjemności. Nie możesz dostać się do nieba bez Bożej łaski. Jeśli idziesz przez życie bez Bożej łaski, twoje życie jest porażką. Przestudiowaliśmy wszystkie te prawdy na poprzednich lekcjach; mam nadzieję, że je rozumiesz.
Łaska jest uczestnictwem w życiu Boga. Poprzez łaskę Bóg wznosi człowieka z poziomu człowieka na poziom Boga. Dzięki łasce do twojej duszy zostaje dodany nowy rodzaj życia.
Stajesz się „… uczestnikiem boskiej natury” (2 Piotra 1:4)
Łaska czyni cię adoptowanym synem Bożym: „jesteśmy synami Bożymi. Jeśli zaś synami, to i dziedzicami”. (Rzymian 8:16-17)
Przez łaskę Bóg mieszka w tobie: „i do niego przyjdziemy, i mieszkanie u niego uczynimy.” (Jan 14:23)
Kiedy otrzymujesz łaskę Bożą, stajesz się świątynią Bożą: „Nie wiecie, że świątynią Boga jesteście”. (1 Koryntian 3:16)
B. ŻYCIE ŁASKI DANE JEST CI PRZEZ CHRZEST
Załóżmy, że twoja matka jest bardzo stara; ona ma osiemdziesiąt siedem lat. Jest w domu z powikłaniami chorób – zapaleniem stawów, rakiem i słabym sercem. Czy nie byłoby wspaniale, gdyby ksiądz odwiedził twój dom, pomodlił się nad nią lub odprawił jakąś ceremonię religijną, która sprawi, że znów będzie młoda?! Jednym z największych darów, jakie Bóg mógłby dać, byłoby przywrócenie twojej matce dobrego zdrowia, jakie miała trzydzieści czy czterdzieści lat temu! Najcenniejszą ludzką własnością człowieka jest jego zdrowie, jego życie. Większość ludzi poświęci bogactwa, zaszczyty i przyjemności i podda się najbardziej bolesnym operacjom medycznym, jeśli w ten sposób uda im się przedłużyć swoje życie nawet o kilka lat. Najstraszniejszą karą, jaką prawo może wymierzyć przestępcy, jest pozbawienie go życia. Życie jest największym ludzkim darem, jaki może dać Bóg.
Twój proboszcz nie może przywrócić życia twojej starej, chorej matce. Przypuśćmy jednak, że do kapłana przyjdzie człowiek pełen grzechu, który ma na swojej duszy wszelkie przestępstwo znane rodzajowi ludzkiemu. Kapłan może dać życie duszy tego człowieka, życie w łasce, bez względu na to, ile jest i jak wielkie są jego grzechy. Przez chrzest twój proboszcz może zmyć wszystkie straszne grzechy i zbrodnie tego człowieka. Twój kapłan może uczynić go dzieckiem Bożym; może dać mu udział w życiu Bożym i zapewnić mu miejsce w niebie, jeśli umrze natychmiast po chrzcie. Jakim wspaniałym darem jest chrzest! Ojciec przyprowadza w niedzielę swoje nowo narodzone dziecko do kościoła parafialnego, aby je ochrzcić. Jak ksiądz mówi: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, polewa wodą głowę dziecka. To dziecko ma teraz udział w życiu Boga; jest dzieckiem Bożym i spadkobiercą królestwa niebieskiego. Anioł stróż kapłana, anioł stróż ojca i anioł stróż dziecka kłaniają się temu dziecku. Dziecko jest teraz jak jego Stwórca; dziecko jest jak sam Bóg!
Każdy, kto rodzi się na świecie, rodzi się bez łaski Bożej (oprócz Najświętszej Maryi Panny). Osoba nieochrzczona, która wiedzie bardzo dobre życie, nie może dostać się do nieba! Można dostać się do nieba bez niektórych innych sakramentów, takich jak bierzmowanie, ostatnie namaszczenie, małżeństwo, ale jest absolutnie niemożliwe, aby dostać się do nieba bez chrztu. Poważnym grzechem jest zaniedbywanie chrztu lub chrztu kogoś, kto jest pod twoją opieką. Kościół Katolicki naucza, że chrzest jest absolutnie konieczny, ponieważ nauczył nas tego Chrystus, nasz Błogosławiony Pan.
„Idąc na cały świat, opowiadajcie ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Marek 16:15-16) Przykazanie naszego Pana dla Kościoła Katolickiego brzmiało: „Nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego,”. (Mateusz 28:19) Chrystus bardzo wyraźnie i wyraźnie mówi o konieczności chrztu; „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się kto nie odrodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego”. (Jan 3:5)
Bóg dał Swoją łaskę Adamowi i Ewie, ale Adam utracił łaskę dla siebie i całej ludzkości przez swój grzech. Od czasów Adama i Ewy wszyscy urodzeni na świecie rodzą się bez Bożej łaski.
„Lecz gdy się okazała dobroć i ludzkość Zbawiciela naszego Boga … dla swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym; a wylał go na nas obficie przez Jezusa Chrystusa Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni łaską jego, stali się według nadziei dziedzicami życia wiecznego.” (Tytusa 3:4-7)
Jezus Chrystus przyszedł na ziemię i umarł na krzyżu, aby udzielić nam łaski. Nauczył nas, że łaska jest dana każdej duszy przez sakrament chrztu i że absolutnie konieczne jest, aby wszyscy ludzie zostali ochrzczeni. Nie ma innego sposobu na otrzymanie Bożej łaski. W tej książce nie poruszamy kwestii ludzi w krajach pogańskich, którzy nie wiedzą o chrzcie; ty wiesz o tym, dlatego musisz zostać ochrzczony. (Męczeństwo lub akt doskonałej miłości Boga zająłby miejsce chrztu, gdyby chrzest był niemożliwy do uzyskania).
D. KIEDY WCHODZISZ DO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, PONOWNIE CIEBIE CHRZCIMY
Ponieważ chrzest jest tak absolutnie konieczny, aby dostać się do nieba, Kościół Katolicki nie ryzykuje twojego chrztu w innym kościele. Być może wasz chrzest protestancki był prawdziwym chrztem; może tak nie było. W każdym razie księdzu najtrudniej jest ustalić, czy to był prawdziwy, czy nie. Zwykle ksiądz ochrzci osobę jeszcze raz, aby mieć pewność, że dana osoba została ochrzczona. Kiedy zostaniesz ochrzczony przez katolickiego księdza, nie będzie wątpliwości co do twojego chrztu.
Nasz Pan nauczał Apostołów i kapłanów, którzy wykonywali swoją pracę, aby najpierw uczyli ludzi, a potem ich chrzcili. Dlatego w Kościele Katolickim nalegamy, abyś przeszedł pełny kurs nauk religijnych. Pod koniec kursu ksiądz sprawdzi, czy jesteś przygotowany do chrztu. A jeśli masz słuszną intencję, ochrzci cię.
Mieć „właściwą intencję” oznacza, że rozumiesz nauki Chrystusa, że rozumiesz, że Kościół Katolicki jest jedynym prawdziwym Kościołem, oznacza to również, że obiecujesz oderwać się od wszystkich fałszywych religii, być dobrym Katolikiem, porzucić wszelkie nawyki poważnego grzechu. Kiedy zostajesz ochrzczony, przyjmujesz również imię świętego. Imię świętego jest podane po to, abyś mógł naśladować życie tego świętego; imię jest również podane, abyś miał świętego, który będzie się szczególnie modlił za ciebie przed tronem Bożym. Przy chrzcie wymagane jest również, abyś miał dobrego katolickiego ojca chrzestnego i matkę chrzestną, zwanych rodzicami chrzestnymi. Ojciec chrzestny i matka chrzestna mają obowiązek pomagać nowo nawróconym w prowadzeniu dobrego życia, zwłaszcza w pierwszych miesiącach w Kościele Katolickim. Szczególnie nawróceni potrzebują bardzo dobrych Katolików jako ojców chrzestnych i matek chrzestnych.
Sakramentu Chrztu zazwyczaj udziela kapłan. Jednak ksiądz nie jest bezwzględnie potrzebny. W razie konieczności każdy może i powinien ochrzcić. W przypadku umierającego dziecka wszystko, co musisz zrobić, to wylać wodę na głowę dziecka, mówiąc: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. W przypadku umierającego dorosłego, który jest jeszcze przytomny, zapytaj go, czy chce zostać ochrzczony i czy żałuje swoich grzechów. Dowiedz się, czy wierzy w Boga, czy wierzy, że Bóg wynagradza dobre i karze złych, czy wierzy, że Chrystus umarł za jego grzechy, czy wierzy w trzy Osoby w Bogu. Musi znać przynajmniej te prawdy, zanim zostanie ochrzczony. Jeśli umierający dorosły jest nieprzytomny, ochrzcij go warunkowo. Aby go ochrzcić warunkowo wylej wodę na jego głowę i powiedz: „Jeżeli żałujesz swoich grzechów i pragniesz chrztu, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.
G. KOŚCIÓŁ KATOLICKI OFICJALNIE UCZY METOD CHRZTU
Tylko Kościół Katolicki ma prawo uczyć nas religii i rozstrzygać spory dotyczące spraw religijnych. Kościół Katolicki naucza, że istnieją dwa różne sposoby chrzczenia osoby:
(1) Możesz go ochrzcić, wylewając wodę na jego głową, mówiąc: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. (2) Możesz zanurzyć go w wodzie, gdy wypowiadasz słowa chrztu. Jeśli masz zamiar zrobić to, czego chciał Chrystus, osoba ta zostanie ochrzczona bez względu na to, czy wylejesz wodę, czy zanurzysz ją w wodzie.
Kościół chrzcił przez zanurzenie i wylanie wody na głowę osoby; oba sposoby są w porządku. Biblia mówi nam, że kiedy Piotr był w więzieniu, ochrzcił strażnika i jego rodzinę. Przez więzienie nie przepływała rzeka; Piotr musiał polewać wodą głowy ludzi, których chrzcił, przynajmniej, gdy był w więzieniu.
Śmierć przychodzi jak złodziej w nocy. Nie możesz być pewien, czy jutro będziesz żywy, czy martwy. Spójrz na swoją duszę przez chwilę; być może nigdy w życiu nie popełniłeś poważnego grzechu; ale jeśli nie masz w duszy łaski Bożej, nie możesz dostać się do nieba; nie ma innego sposobu na otrzymanie łaski w twojej duszy, jak tylko przez chrzest. Tak chciał Chrystus. Śmierć Chrystusa za ciebie poszła na marne, jeśli nie zostałeś ochrzczony.
A może jesteś osobą, która mówi do Boga Wszechmogącego: „Poczekaj chwilę dłużej Boże; Nie jestem pewien, czy chcę zrezygnować z poważnego grzechu”. Bóg może nie czekać. Dlaczego Bóg miałby czekać? A dlaczego ty miałbyś czekać? Wiesz, że prędzej czy później będziesz musiał porzucić grzech. Zrób to teraz. Dokończ instrukcje; porozmawiaj o tym ze swoim księdzem; ochrzcij się. Zaniedbanie chrztu jest najcięższym grzechem.
Niemowlęta powinny zostać ochrzczone tydzień lub dwa po urodzeniu. Zaniedbywanie chrztu swoich dzieci jest poważnym grzechem dla rodziców. Bóg Wszechmogący dał ci twoje dziecko, abyś poprowadził je do nieba. Twoje dziecko nie może dostać się do nieba bez chrztu. Nie zwracaj uwagi na ludzi, którzy mówią: „Poczekaj, aż dziecko dorośnie, a potem pozwól mu samemu wybrać”. Czy pozwalasz dziecku dorosnąć, zanim zdecydujesz się dać mu coś do jedzenia? Czy czekasz, aż dziecko osiągnie dorosłość, zanim zdecydujesz się wysłać je do szkoły? Jesteś rodzicem dziecka i masz pokazać mu, co jest słuszne, robiąc to, co jest słuszne samemu. Dziecko jest stworzone dla nieba, tak jak każdy; Nasz Pan powiedział Kościołowi, aby chrzcił wszystkich.
Przed pójściem spać odmów Akt Skruchy za swoje grzechy. Studiuj teraz uważniej swoją religię i przygotuj się na chrzest.
„Przywróć
mi radość zbawienia twojego i duchem przedniejszym utwierdź mnie.”
(Psalm 50:14)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
W ciągu pierwszych kilku miesięcy po twoim katolickim chrzcie, pierwszej spowiedzi i pierwszej komunii świętej, będziesz zachwycony posiadaniem prawdziwej Wiary i duchowego bezpieczeństwa, które posiadasz jako członek Kościoła Katolickiego. Twoja Wiara opiera się na przekonaniu i łasce Bożej. Jednak kilka miesięcy lub lat po nawróceniu może ci być bardzo trudno prowadzić dobre katolickie życie. Dla twojej ochrony Bóg dał ci bardzo szczególny sakrament, sakrament bierzmowania, który teraz będziemy omawiać. Upewnij się, że otrzymasz ten sakrament od biskupa, kiedy przyjdzie do twojej parafii.
A. TWÓJ STAN PO CHRZCIE W KOŚCIELE KATOLICKIM
Masz łaskę Bożą. Jesteś dzieckiem Boga. Jesteś dziedzicem królestwa Bożego. Uczestniczysz w życiu Boga. Masz spokój sumienia i całe szczęście życia katolickiego. Jednak po chrzcie nie jesteś zbyt silny. Musisz walczyć ze wszystkimi swoimi starymi nawykami. Świat i jego uroki kuszą Cię. Niepokoi cię żądło ciała. Szatan walczy z tobą bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Musisz być lojalny, czujny, odważny. Nie jest łatwo być dobrym Katolikiem. Ponieważ nadal jesteś tylko Chrześcijaninem-„dzieckiem”, życie łaski jest słabe. Dlatego potrzebujesz szczególnej łaski, abyś był silny.
B. SAKRAMENT BIERZMOWANIA DAJE CI ŁASKĘ BYCIA DOBRYM KATOLIKIEM
Bierzmowanie jest szczególnym sakramentem stworzonym właśnie w tym celu: aby dać ci łaskę bycia silnym Chrześcijaninem i żołnierzem Chrystusa. Nawet dwunastu Apostołów musiało zostać umocnionych po chrzcie. Apostołowie byli nie tylko słabi, ale i tchórzliwi. Kiedy nasz Pan został schwytany przez swoich wrogów, ukryli się w górnej izbie, ponieważ się bali. Chrystus został zabity na Kalwarii. Apostołowie obawiali się, że mogą być następni. Spędzili dziewięć dni na modlitwie (nowennie), błagając Boga o pomoc, ochronę, wzmocnienie. Bóg odpowiedział na ich modlitwę.
C. DUCH ŚWIĘTY PRZYSZEDŁ DO APOSTOŁÓW
Duch Święty wszedł w dusze Apostołów, aby ich umocnić.
„A gdy dopełniały się dni Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy razem na tym samym miejscu. I nagle stał się z nieba szum, jakby nadchodzącego wichru gwałtownego, i napełnił cały dom, w którym siedzieli. I ukazały im się rozdzielone języki jakby ognia, i usiadł na każdym z nich z osobna. I napełnieni zostali wszyscy duchem Świętym, i poczęli mówić rozmaitymi językami, jak im Duch Święty dawał mówić.” (Dzieje Apostolskie 2,1-4)
D. CUDOWNA PRZEMIANA APOSTOŁÓW
W duszach Apostołów nastąpiła cudowna przemiana. Zmienio ich ze słabych na odważnych. Nie dbali już o niebezpieczeństwo dla ich ciał. Wyszli i głosili wrogom Chrystusa. Byli tak pełni gorliwości w głoszeniu Chrystusa, że niektórzy ludzie myśleli, że są pijani w tym dniu Pięćdziesiątnicy.
„A Piotr do nich: Pokutę czyńcie (mówi), i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa, na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego” (Dzieje Apostolskie 2,38)
Tego dnia pouczono i ochrzczono trzy tysiące. Stworzyli więcej Chrześcijan, więcej księży, więcej biskupów. Rozpowszechnili Kościół na cały świat.
Pismo Święte mówi, jak Apostołowie dawali bierzmowanie tym, którzy zostali „tylko ochrzczeni”.
„A gdy apostołowie, którzy byli w Jerozolimie, usłyszeli, że Samaria przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. Ci, gdy przyszli, modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. Albowiem jeszcze na żadnego z nich nie był przyszedł, ale tylko ochrzczeni byli w imię Pana Jezusa. Wtedy wkładali na nich ręce i otrzymywali Ducha Świętego.” (Dzieje Apostolskie 8:14-17)
Święty Paweł udał się do Efezu, aby utwierdzać lud: Uczniowie w Efezie zostali ochrzczeni „A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty, i mówili językami i prorokowali”. (Dzieje Apostolskie 19:6)
W Kościele Katolickim zawsze mieliśmy od najdawniejszych czasów ten wspaniały Sakrament. Święty Cyprian, biskup z III wieku, mówi nam to: „... ochrzczeni... są przedstawiani biskupom... i przez naszą modlitwę i nałożenie rąk otrzymują Ducha Świętego i są udoskonaleni pieczęcią Pana”.
Święty Hieronim w IV wieku mówi: „Nakładanie rąk powinno być dokonane na ochrzczonych i w ten sposób wezwany Duch Święty … gdyby nie było pod ręką autorytetu biblijnego, zgoda całego świata w tym względzie miałaby moc prawa.” (Dial. adv. Lucifer) Dzisiaj biskupi jako następcy Apostołów, mają tę samą władzę.
F. WSPANIAŁA OPIEKA CHRYSTUSA DLA CIEBIE
Bóg zaprowadził cię do Kościoła Katolickiego (i szkoły). Bóg dał ci możliwość odbycia kursu nauk religijnych. Być może widziałeś, jak głupie i złe było twoje życie. Zostałeś poprowadzony przez dobroć kapłanów i sióstr, których Bóg umieścił tutaj, aby ci pomogli. Bóg cię chce. Bóg daje ci łaskę porzucenia grzechu. Zostałeś ochrzczony, ale jesteś strasznie słaby. Kościół jest jak kochająca matka. Ona daje ci chrzest, Ciało i Krew Chrystusa, przebaczenie grzechów, a teraz specjalny Sakrament, który pozwoli ci być dobrym Katolikiem, Sakrament, który umocni cię.
Dziecko otrzymuje sakrament bierzmowania wtedy, kiedy najbardziej tego potrzebuje, w wieku około dziesięciu lub jedenastu lat. Wkrótce potem nadchodzą pokusy i dziecko potrzebuje specjalnej łaski, aby pomóc mu pokonać pokusy seksualne, pokusę ciała i zły przykład światowych ludzi wokół niego. Tak jak apostołowie zostali umocnieni specjalną łaską, tak wy i wasze dzieci otrzymujecie nowe i nadzwyczajne łaski z bierzmowania, które was umacniają.
G. OTRZYMUJESZ DARY DUCHA ŚWIĘTEGO
W bierzmowaniu wzmacniają się szczególne dary Ducha Świętego. Te dary to: Mądrość — pragnienie rzeczy Bożych. Ten dar ukierunkuje całe twoje życie na Boga. Rozum — pomaga lepiej poznać tajemnice Wiary. Rada — udoskonala twój osąd. Umiejętność — oświeca twój umysł. Męstwo — wzmacnia cię do czynienia woli Bożej we wszystkim. Bojaźń Boża — sprawia, że boisz się utraty miłości Boga. Pobożność — pozwala kochać Boga jako Ojca.
Owocem Ducha Świętego są dobre uczynki, które wykonujesz mocą Ducha Świętego, którego otrzymałeś. Są to: Miłość — dzieła miłosierdzia. Radość – satysfakcja płynąca z właściwego życia. Pokój — zadowolenie płynące z twojego zwycięstwa nad złem. Cierpliwość — siła do znoszenia uchybień innych. Łaskawość — uczynki, które wykonujesz z powodu boskiej miłości. Wiara — uczynki wykonywane dzięki wierze w Boga. Skromność, powściągliwość, czystość — Boża pomoc w prowadzeniu skromnego i czystego życia.
I. JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO BIERZMOWANIA
Kilka tygodni lub miesięcy po chrzcie będziesz musiał przygotować się do bierzmowania. Aby otrzymać bierzmowanie, musisz być ochrzczonym Katolikiem, wolnym od grzechu śmiertelnego i dobrze pouczonym. Musisz mieć świadka, osobę tej samej płci co ty, ale nie tę samą, którą miałeś na chrzcie. Oprócz imienia, które otrzymałeś na chrzcie, musisz również przyjąć imię innego świętego.
Bierzmowanie jest okazją do wielkiej uroczystości w każdym kościele parafialnym. Kościół jest pięknie udekorowany, a duchowni ze wszystkich sąsiednich parafii przybywają, by oddać cześć biskupowi i Sakramentowi, który udzieli tej nocy.
Biskup wyciąga ręce nad wszystkimi ludźmi, których bierzmuje, prosząc Ducha Świętego, aby wszedł do ich dusz. Następnie namaszcza ich czoła świętym olejem w formie krzyża i mówi: „Znaczę cię znakiem krzyża i umacniam cię krzyżmem zbawienia w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.”
Olej jest stosowany u sportowców, aby byli silni i zwinni; olej bierzmowania czyni twoją duszę silną i zwinną dzięki szczególnej łasce, jaką daje. Biskup zadaje ci cios w policzek, mówiąc: „Pokój z tobą”. Uderzenie jest przypomnieniem ci, że jesteś żołnierzem Chrystusa i powinieneś być gotów cierpieć dla Chrystusa.
K. CZY MUSISZ BYĆ BIERZMOWANY, BY DOSTAĆ DO NIEBA?
Bóg nie powiedział, że musisz być bierzmowany, by zbawić swoją duszę. Ten sakrament nie jest jak chrzest, który jest absolutnie konieczny do zbawienia. Ale bez bierzmowania łaska w twojej duszy mogłaby uschnąć jak szklarniowy kwiat wystawiony na działanie pogody; możesz zostać słabym Chrześcijaninem; możesz nawet porzucić prawdziwą Wiarę i Kościół. Będziesz strasznie kuszony przez twoje przeszłe nawyki, przez pogański, beztroski świat wokół was; będziesz czasami skłonny opuścić Mszę, zjeść mięso w piątek, złamać Boże prawa dotyczące małżeństwa i czystości. Czasami bardzo trudno będzie ci zachować łaskę w duszy i pozostać w Kościele. Dlatego potrzebujesz wszelkiej pomocy, jakiej Bóg ci udzielił. Z tych powodów zwykle grzechem jest zaniedbanie przyjęcia sakramentu bierzmowania.
L. PRAKTYCZNE PUNKTY, KTÓRE MUSISZ WIEDZIEĆ
Zapytaj księdza, kiedy w Twojej parafii odbędzie się bierzmowanie. Odbędą się specjalne zajęcia przygotowujące do tego Sakramentu. Koniecznie bądź tam na tych specjalnych zajęciach.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU LEKCJI 27 I 28
1. Co chrzest robi dla twojej duszy?
2. Czy można wejść do nieba bez chrztu?
3. Jak szybko po narodzinach dziecka powinno ono być ochrzczone?
4. Co robi dla ciebie bierzmowanie?
5. Kto udziela bierzmowania?
6. Czy
bierzmowanie jest konieczne?
NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT I KOMUNIA ŚWIĘTA
„Dzięki Bogu za niewysłowiony dar jego.” (2 Koryntian 9:15)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
My, księża, musimy bardzo uważać, aby ludzie zrozumieli, że Najświętszy Sakrament to Jezus Chrystus. Nawet po tym, jak ludzie przez jakiś czas uczestniczyli we Mszy, czasami mówią podczas egzaminu, że Chrystus jest tylko w przenośni na ołtarzu, albo że Komunia Święta to chleb, wino i Chrystus. Osoba, która nie rozumie, że Najświętszy Sakrament jest naprawdę Ciałem i Krwią Jezusa, nie jest przygotowana do wejścia do Kościoła. Dlatego my księża dokładamy wszelkich starań, aby w bardzo prostych i konkretnych słowach wyjaśnić tę ważną prawdę Chrześcijaństwa.
A. NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT JEST PRAWDZIWYM CIAŁEM I KRWIĄ CHRYSTUSA
Najświętszy Sakrament to nie chleb i wino. Kapłan faktycznie zamienia chleb i wino w Ciało i Krew Chrystusa przy ołtarzu, kiedy odprawia Mszę. Po tym, jak kapłan wypowiada słowa konsekracji, na ołtarzu nie ma już chleba i wina. Postać chleba i wina pozostaje nawet po tym, jak chleb i wino zostały przemienione w Ciało i Krew Chrystusa.
B. DLACZEGO NAZYWA SIĘ GO „NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT”?
Ten szczególny Sakrament nazywa się NAJŚWIĘTSZYM Sakramentem, ponieważ jest najbardziej błogosławionym ze wszystkich Sakramentów. To Jezus Chrystus, sam Bóg. Nazywany jest także Najświętszą Eucharystią i Sakramentem Ołtarza.
Szósty rozdział Ewangelii święty Jana bardzo wyraźnie pokazuje, że Jezus Chrystus chciał, aby Najświętszy Sakrament był Jego prawdziwym Ciałem i Krwią. Każdy, kto przeczyta ten rozdział Ewangelii święty Jana, będzie doskonale przekonany o rzeczywistej obecności Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie na naszym ołtarzu. W tym rozdziale Nasz Pan wygłasza następujące kazanie do Żydów:
„Jam jest chleb życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. Ten jest chleb z nieba zstępujący, aby jeśli go kto pożywać będzie, nie umarł. Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił. Jeśli kto pożywać będzie tego chleba, żyć będzie na wieki; a chleb, który ja dam, jest ciało moje za życie świata. Spierali się więc żydzi między sobą, mówiąc: Jakże on może dać nam ciało swoje do jedzenia? Rzekł im więc Jezus: Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: Jeślibyście nie jedli ciała Syna człowieczego i nie pili krwi jego, nie będziecie mieć życia w sobie. Kto pożywa ciało moje i pije krew moją, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni. Albowiem ciało moje prawdziwie jest pokarmem, a krew moja prawdziwie jest napojem. Kto pożywa ciało moje, i pije krew moją, we mnie mieszka, a ja w nim. Jako mnie posłał żyjący Ojciec, i ja żyję dla Ojca; a kto mnie pożywa, i on żyć będzie dla mnie. Ten jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jak ojcowie wasi jedli mannę, i pomarli. Kto pożywa tego chleba, żyć będzie na wieki.” (Jan 6:48-59)
Żydzi odeszli – nie chcieli uwierzyć. Wiedzieli, że Chrystus miał na myśli, że powinni spożywać Jego prawdziwe Ciało i Krew; nie rozumieli, jak to było możliwe, dlatego odeszli. Gdyby nasz Pan myślał, że Żydzi źle zrozumieli Jego słowa, zawołałby ich i wyjaśnił, co naprawdę miał na myśli. Ale nie wezwał ich z powrotem; pozwolił im odejść.
W tej części Biblii, którą właśnie przeczytałeś, Chrystus raz po raz powtarza, że musisz spożywać Jego ciało i krew, aby mieć życie w swojej duszy; że w ten sposób będziesz żył w Nim, a On będzie żył w tobie; że jeśli nie będziesz jadł Jego ciała i krwi, nie będziesz miał życia w swojej duszy; że w ten sposób będziesz żyć przez Niego; że tak będziesz żyć wiecznie. Chrystus bardzo wyraźnie mówi, że Najświętszy Sakrament, czyli Komunia Święta, jest Jego prawdziwym Ciałem i Krwią.
D. CHRYSTUS ZMIENIŁ CHLEB I WINO W SWOJE CIAŁO I KREW PODCZAS OSTATNIEJ WIECZERZY
Chrystus zamienił chleb i wino we własne Ciało i Krew podczas Ostatniej Wieczerzy — w noc przed śmiercią (wieczór Wielkiego Czwartku, noc przed Wielkim Piątkiem). (Zob. Mateusz 26:26-28, Marek 14:22-24, Łukasz 22:19-20).
Chrystus powiedział przy wieczerzy: „To jest Ciało Moje... To jest Krew Moja”. Chrystus nie powiedział: „Udawaj, że to Moje Ciało”, „Uwierz, że to Moje Ciało” lub „Wygląda jak Moje Ciało”. Nie! — Chrystus powiedział: „To jest Ciało Moje... To jest Krew Moja”.
E. CHRYSTUS DAŁ TĘ MOC DWUNASTU APOSTOŁOM
Od Chrystusa Apostołowie otrzymali moc przemiany chleba i wina w Jego Ciało i Krew. Chrystus powiedział Apostołom, aby zrobili to samo; mianowicie, aby zmieniali chleb i wino w Jego Ciało i Krew.
Powiedział to w bardzo bezpośrednich słowach: „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łukasz 22:19).
Moc przemiany chleba i wina w Jego Ciało i Krew była przekazywana przez wieki od Apostołów do biskupów, a od biskupów do kapłanów przez ostatnie 2000 lat. W religiach stworzonych przez człowieka duchowni nie mają tej władzy. Święty Paweł opowiada o obecności Chrystusa w Eucharystii w Kościele Katolickim w jego czasach po powrocie Chrystusa do nieba. „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest uczestnictwem krwi Chrystusowej? A chleb, który łamiemy, czyż nie jest uczestnictwem ciała Pańskiego?” (1 Koryntian 10:16)
Święty Paweł mówi również: „Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha czartowskiego. Nie możecie być uczestnikami stołu Pańskiego i stołu czartowskiego”. (1 Koryntian. 10:21)
W jedenastym rozdziale w pierwszym liście do Koryntian święty Paweł ponownie mówi o obecności Ciała i Krwi Pańskiej w Najświętszym Sakramencie: „Tak więc ktokolwiek by jadł ten chleb, albo pił kielich Pański niegodnie, będzie winien ciała i krwi Pańskiej. Niech zaś każdy bada samego siebie i tak niech je z chleba tego i pije z kielicha. Kto bowiem je i pije niegodnie, sąd sobie je i pije, nie rozróżniając ciała Pańskiego.” (1 Koryntian 11:27-29)
W Kościele Katolickim zawsze mieliśmy Ciało i Krew Chrystusa.
F. NAJŚWIĘTSZY SAKRAMENT I KOMUNIA ŚWIĘTA
Najświętszy Sakrament to Ciało i Krew, Dusza i Bóstwo Chrystusa pod postacią chleba i wina. Komunia Święta jest przyjęciem Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa. Msza jest ofiarowaniem lub ofiarą Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa dla Boga.
Miłość Boga do nas, biednych ludzi, jest prawdziwą odpowiedzią na wszystkie problemy życia i wieczności. Relację między Bogiem a człowiekiem, cel naszego życia i nasz cel niebiański można wytłumaczyć jedynie miłością Boga do człowieka.
Do tej pory w tych instrukcjach dowiedziałeś się, czego oczekuje od ciebie Chrystus: musisz porzucić swoje grzechy; musisz otrzymać łaskę Bożą; musisz walczyć ze złymi skłonnościami w sobie i na zewnątrz, aby zachować łaskę Bożą; musisz żyć w jedności z Chrystusem teraz, aby być zjednoczonym z Nim na zawsze w niebie.
Ale jak możesz to zrobić? Chrystus nie tylko ustanawia dla nas trudne prawa; daje nam wiele pomocy. Chrystus przyszedł na ten świat jako człowiek, aby pokazać nam, jak żyć. Chrystus nadal żyje z nami w świecie poprzez swoją rzeczywistą obecność w Najświętszym Sakramencie. Któż prócz Boga mógłby wymyślić tak wspaniały sposób, żeby nam pomóc! W tabernakulum każdego Kościoła Katolickiego w kraju, na świecie, Jezus Chrystus żyje tak samo, jak żył w Jerozolimie ponad 2000 lat temu. Przez wieki Chrystus żył w tabernakulum, jak więzień, bo cię kocha. Bardzo się tobą interesuje; On chce z tobą porozmawiać o twoich problemach; On chce ci pomóc, abyś porzucił grzech, walczył ze złymi skłonnościami, żył w jedności z Nim. Odwiedzaj Go często w kościele; powiedz Mu o swoich trudnościach; proś Go o pomoc.
Co jeszcze wspanialsze, Bóg faktycznie daje się nam w Komunii świętej. Czy kiedykolwiek wyobrażałeś sobie, że Bóg odda się tobie, gdy będziesz jeszcze tu na ziemi? A jednak to właśnie czyni nasz Pan w Komunii Świętej.
CHRYSTUS DAJE CI KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ, ABY ZŁĄCZYĆ SIĘ Z TOBĄ. Miłość wymaga zjednoczenia. Chrystus kocha cię tak, jak nikt inny nigdy cię nie kochał. On nawet oddał za ciebie swoje życie! Chrystus jednoczy się z tobą w Komunii Świętej, kiedy jeszcze jesteś tu na ziemi! Jest to bardzo jasne w Jego własnych słowach: „Kto pożywa ciało moje i pije krew moją, we mnie mieszka, a ja w nim. Jako mnie posłał żyjący Ojciec, i ja żyję dla Ojca; a kto mnie pożywa, i on żyć będzie dla mnie. (Jan 6:57-58)
CHRYSTUS ZWIĘKSZA WYKORZYSTANIE ŁASKI W TOBIE POPRZEZ KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ. Bóg stworzył cię, abyś mógł mieć udział w szczęściu Chrystusa na całą wieczność. Łaska daje ci udział w życiu Boga; łaska czyni cię podobnym do Chrystusa. To życie duszy, życie łaski, wzrasta w twojej duszy przez Komunię Świętą. Dzięki Komunii Świętej życie w łasce wzrasta tak, że będziesz żyć na wieki, uczestnicząc w Bożym życiu.
CHRYSTUS POMNIEJSZA TWOJE ZŁE SKŁONNOŚCI PRZEZ KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ. Każdy człowiek ma złe skłonności, z którymi musi walczyć przez wszystkie dni swojego życia. Jednak Chrześcijanin musi żyć Chrystusem. Nasz Pan mówi nam, że sposobem na życie przez Niego jest Komunia Święta. „Jako mnie posłał żyjący Ojciec, i ja żyję dla Ojca; a kto mnie pożywa, i on żyć będzie dla mnie.” (Jan 6:58) Nie ma takiego złego nawyku, którego nie można by złagodzić, a nawet przezwyciężyć przez częstą i żarliwą Komunię Świętą.
CHRYSTUS OBIECUJE CI WIECZNE ŻYCIE PRZEZ KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ. Jego własne słowa są bardzo jasne: „Ten jest chleb… aby jeśli go kto pożywać będzie, nie umarł … Jeśli kto pożywać będzie tego chleba, żyć będzie na wieki… Kto pożywa ciało moje, i pije krew moją, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dzień ostatni.” (Jan 6:50-55)
CHRYSTUS PRZYGOTOWUJE CIĘ DO CHWALEBNEGO ZMARTWYCHWSTANIA POPRZEZ PRZYJMOWANIE GO W KOMUNII ŚWIĘTEJ. Człowiek został stworzony do pozostania na tej ziemi tylko przez kilka krótkich lat. Prawdziwym celem jego stworzenia jest doprowadzenie go do nieba. Otrzymujesz te instrukcje i ostatecznie studiujesz tę książkę tylko w jednym celu – aby dostać się do nieba. Chrystus obiecuje ci wprost, że przez przyjmowanie Komunii Świętej zaprowadzi cię z ciałem i duszą do nieba: „Ja go wskrzeszę w dzień ostatni” (Jan 6:55)
H. GODNE PRZYGOTOWANIE DO KOMUNII ŚWIĘTEJ
Aby otrzymać Komunię Świętą, musisz być ochrzczonym Katolikiem; nie możesz mieć grzechu śmiertelnego na swojej duszy od ostatniej dobrej spowiedzi; i musisz przestrzegać praw postu.
Musisz pościć od wszelkich pokarmów stałych (i napojów alkoholowych) przez trzy godziny przed przyjęciem Komunii Świętej i od wszelkich pokarmów płynnych na godzinę przed przyjęciem Komunii Świętej. Woda nie przerywa postu.
Jeśli w twojej duszy jest grzech powszedni, dokonaj Aktu Skruchy i przyjmij Komunię Świętą; grzech powszedni nie powstrzymuje cię od godnego przyjęcia Pana Jezusa w Komunii Świętej.
Staraj się przyjmować Komunię Świętą przynajmniej w każdą niedzielę. Nie trzeba za każdym razem chodzić do spowiedzi, o ile od ostatniej dobrej spowiedzi nie popełniłeś grzechu ciężkiego. Prawo Kościoła wymaga spowiedzi tylko raz w roku; ale dobrzy Katolicy chodzą do spowiedzi przynajmniej raz w miesiącu.
Jeśli przyjmujesz Komunię Świętą, gdy masz na duszy grzech śmiertelny lub po zerwaniu postu przed Komunią, popełniasz straszny grzech zwany świętokradztwem. Świętokradztwo to nadużycie jakiejkolwiek świętej osoby, miejsca lub rzeczy. Świętokradztwo rzadko się zdarza. Ale bądź ostrożny. Nigdy, przenigdy nie chodź do Komunii Świętej po złamaniu postu lub z grzechem śmiertelnym na duszy.
J. KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ MUSISZ PRZYJMOWAĆ CO NAJMNIEJ RAZ W ROKU
W okresie wielkanocnym, czyli od szóstej niedzieli przed Wielkanocą do ósmej niedzieli po Wielkanocy, musisz przyjąć Pana Jezusa w Komunii Świętej. Ten obowiązek otrzymywania nazywa się waszym Obowiązkiem Wielkanocnym. Grzechem śmiertelnym jest zaniedbywanie Obowiązku Wielkanocnego.
Możemy tu zauważyć, że to prawo zostało stworzone dla niedbałych Katolików, a nie dobrych Katolików. Mamy nadzieję, że po tym, jak zostaniesz Katolikiem, będziesz przyjmował Komunię Świętą przynajmniej raz w tygodniu.
K. TWOJE DZIĘKCZYNIENIE PO KOMUNII ŚWIĘTEJ
Pozostań w kościele przynajmniej przez chwilę po przyjęciu Naszego Pana. Jego Ciało jest obecne w tobie przez około dziesięć lub piętnaście minut po tym, jak Go przyjąłeś. Uwielbiaj Boga, dziękuj Mu, kochaj Go, proś o Jego pomoc.
L. WEZWANIE KSIĘDZA DO CHORYCH KATOLIKÓW
Ksiądz przynosi Komunię świętą do domów chorych. Jeśli jesteś chory przez miesiąc lub dłużej lub jeśli znasz Katolika, który jest chory przez miesiąc lub dłużej, powinieneś zadzwonić do księdza. Nie oznacza to, że musisz być niebezpiecznie chory. Oznacza to po prostu, że nie możesz dostać się do kościoła z powodu swojej choroby. Księża parafialni regularnie każdego ranka przynoszą Komunię Świętą chorym ludziom.
M. NIEKATOLICY PONOWNIE SĄ OSZUKIWANI
Niekatolicy mają tylko imitację Ciała i Krwi Chrystusa. Jedynym Kościołem, który mógłby mieć władzę nad Ciałem i Krwią naszego Pana, jest Kościół, który ma ponad 2000 lat. Ta moc jest tylko w Kościele zapoczątkowanym przez Chrystusa. Ale wszystkie kościoły, które nie są katolickie, nie zostały założone przez Chrystusa, ale zostały założone przez zwykłych ludzi setki lat po tym, jak Chrystus założył Kościół Katolicki; dlatego duchowni w tych innych kościołach nie mają mocy, aby zmienić chleb i wino w Ciało i Krew Chrystusa.
Nie możesz długo zachować życia łaski w swojej duszy bez Komunii Świętej. Nasz Pan chce, abyś często przyjmował Komunię Świętą. Szkoła Katolicka dba o dobro dzieci przez częstą Komunię Świętą, a nie przez jakąś wymyśloną, magiczną formułę nauczania, którą mają zakonnice. To smutne widzieć katolickie dzieci w naszej szkole podczas spowiedzi i Komunii, gdy inne dzieci (niekatolicy) tylko się przyglądają. Chcemy, aby wszyscy rodzice i wszystkie dzieci otrzymali to, co Chrystus dał nam, kapłanom, aby dać wam wszystkim.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest Najświętszy Sakrament?
2. Kiedy Jezus Chrystus uczynił ten sakrament?
3. Skąd twój proboszcz otrzymuje moc przemiany chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa?
4. Czy jakakolwiek religia stworzona przez człowieka może udzielić Komunii Świętej?
5. Co jest potrzebne do przyjęcia Komunii Świętej?
6. Co oznacza „post”?
7. Co to jest Obowiązek Wielkanocny?
ILE ZYSKUJEMY Z KAŻDEJ KOMUNII?
Opowiedziana jest historia, która pokazuje, jak ktoś może więcej odnieść korzyści niż kto inny z przyjęcia Komunii Świętej, mimo że oboje są w stanie łaski.
Dwoje dzieci poszło z puszkami nad rzekę po wodę. Jedno dziecko przyniosło o wiele więcej wody niż drugie, a mimo to każda z puszek była pełna. Co było powodem? To dlatego, że jedno dziecko miało znacznie większą puszkę niż drugie.
Dwie osoby przystępują do Komunii Świętej, ale jedna wraca bogatsza o więcej błogosławieństw duszy niż druga. Dlaczego? Ponieważ jedna osoba lepiej przygotowała się do Komunii Świętej niż druga. Jedna poszerzyła swoje serce przez wiarę i miłość bardziej niż druga.
Im bardziej przygotujemy nasze serca do Komunii Świętej, tym większe korzyści duchowe odniesiemy.
„Bo od
wschodu słońca aż do zachodu wielkie jest imię moje między narodami
i na każdym miejscu poświęcają i składają imieniu memu ofiarę czystą;
bo wielkie jest imię moje między narodami, mówi Pan zastępów.”
(Malachiasz 1:11)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Święta Ofiara Mszy jest wielkim aktem kultu chrześcijańskiego. Aby zrozumieć Mszę, musisz zrozumieć, czym jest ofiara. Kiedy poznasz znaczenie ofiary i rolę, jaką odgrywa w życiu człowieka, zaczniesz kochać Świętą Ofiarę Mszy i zdasz sobie sprawę, dlaczego jest tak miła Bogu.
Kiedy chcesz okazać komuś swoją miłość, co robisz? Dajesz prezent. Kiedy chcesz komuś pokazać, jak bardzo ci przykro, że go obraziłeś, co robisz? Dajesz mu prezent. Co robisz, gdy chcesz wyrazić wdzięczność za przysługę? Dajesz prezent. To samo robimy z Bogiem. Kiedy chcemy Mu powiedzieć o naszej miłości, smutku lub naszej wdzięczności, dajemy Mu prezent. Ofiara jest po prostu ofiarowaniem daru, prezentu Bogu. Jest to ofiarowanie daru Bogu przez kapłana i zniszczenie tego daru; celem ofiary jest pokazanie naszej całkowitej zależności od Boga. Ofiara jest więc zasadniczo oddaniem daru Bogu.
Darem Abla był baranek. Chciał podziękować Bogu za swój dobrobyt. Abel zabił baranka, aby upewnić się, że żaden człowiek nie będzie mógł go użyć, ponieważ już oddał go Bogu w ofierze. Dar Noego dla Boga to wół, by podziękować Bogu za uratowanie jego i jego rodziny przed potopem. Noe i Abel ofiarowali te zwierzęta Bogu, aby pokazać swoją całkowitą zależność od Boga i zniszczyli dary, aby żaden człowiek nie mógł ich użyć. Już oddali je Bogu.
B. RELIGIE ZAWSZE MIAŁY KAPŁANÓW I OFIARĘ
Z wyjątkiem religii protestanckich ostatnich kilkuset lat, każda religia prawdziwa lub fałszywa składała Bogu ofiarę. Sama idea ofiary jest zakorzeniona w ludzkim umyśle; człowiek czuje, że musi ofiarować Bogu swoje najlepsze dobra, aby Mu dziękować, adorować Go, prosić o przebaczenie i szukać Jego łaski. Ponieważ ludzie zawsze uważali składanie ofiar za tak ważne w ich życiu, niektórzy zostali wyznaczeni do składania takich ofiar. Ci ludzie nazywani są kapłanami. Kapłan to człowiek, który składa Bogu ofiarę za człowieka.
W Starym Testamencie cała księga biblijna, Księga Kapłańska, dotyczy żydowskich ofiar i żydowskiego kapłaństwa. Żydowski kapłan ofiarowywał Bogu owce, woły, bydło, gołębie, a czasem nawet zboże z pola.
C. MSZA ŚWIĘTA JEST IDEALNĄ OFIARĄ, PONIEWAŻ NA MSZY OFIAROWANY JEST IDEALNY DAR
Święty Paweł mówi nam, że: „Niemożliwa to bowiem rzecz, żeby grzechy miały być zgładzone krwią wołów i kozłów.” (Hebrajczyków 10:4) Te starożytne ofiary ze zwierząt nie wyrażały wystarczająco żalu człowieka, jego miłości czy wdzięczności. Chrystus ułożył Swoją religię tak, abyśmy wszyscy mogli złożyć najdoskonalszą ofiarę. W Kościele Katolickim faktycznie ofiarowujemy samego Jezusa Chrystusa – nie kozy, woły czy baranki.
D. CHRYSTUS ZŁOŻYŁ DOSKONAŁĄ OFIARĘ
Chrystus ofiarował Bogu doskonały dar na krzyżu; ofiarował samego siebie. Ponieważ Chrystus jest Bogiem, była to najdoskonalsza ofiara, jaką można było złożyć.
Chrystus zrobił to samo na Ostatniej Wieczerzy. Ofiarował samego siebie, doskonały dar, doskonałą ofiarę Wszechmogącemu Bogu. Darem, który ofiarował, było Jego własne Ciało i Krew. Sam Jezus Chrystus był kapłanem. Zniszczeniem daru była oddzielna konsekracja chleba i wina w Jego Ciało i Krew. Była to pierwsza odprawiona Msza Święta. Została ofiarowana przez samego Syna Bożego. Ofiarował ten sam dar (siebie), który ofiarował na krzyżu. Ofiara na Ostatniej Wieczerzy była taka sama jak na krzyżu, z wyjątkiem tego, że nie było krwi i łez. To była bezkrwawa ofiara.
E. JEZUS DAŁ DWUNASTU APOSTOŁOM MOC ODPRAWIANIA MSZY ŚWIĘTEJ
Chrystus powiedział Apostołom, aby składali Ofiarę Mszy, kiedy powiedział: „to czyńcie na moją pamiątkę”. Apostołowie przekazali tę władzę innym biskupom i księżom, którzy z kolei przekazali tę władzę innym w Kościele Katolickim przez ponad 2000 lat.
Czytamy w Biblii Apostołów i ich następców odprawiających Mszę: 1 Kor 10,16; 1 Kor 10:21; 1 Kor 11:2 7; Dzieje Apostolskie 2:41; Dzieje Apostolskie 20:7; Łukasz 24:30; Dzieje Apostolskie 13:1.
F. SKĄD WIESZ, KIEDY OFIARA MIAŁA MIEJSCE WE MSZY ŚWIĘTEJ?
Jedyne, co ksiądz naprawdę musiałby zrobić, aby odprawić Mszę, to wypowiedzieć słowa konsekracji: „To jest Ciało Moje. To jest Krew Moja” nad chlebem i winem. Kościół dodał do tej ceremonii wiele pięknych modlitw; wiele modlitw pochodzi z Biblii.
Gdyby doszło do prześladowań i księża się ukrywali, nie musieliby odmawiać wszystkich modlitw Mszy, ponieważ te dodane modlitwy nie są tak naprawdę wymagane do złożenia ofiary.
Kiedy kapłan mówi: „To jest Ciało Moje, to jest Krew Moja”, nie ma już chleba i wina na ołtarzu; teraz są Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa
Kapłan pochyla się nad chlebem i wypowiada słowa konsekracji; przyklęka, wznosi Pana naszego do adoracji i ponownie przyklęka. Następnie pochyla się nad kielichem i wypowiada słowa konsekracji i podnosi kielich do adoracji, podczas gdy ministrant dzwoni po raz trzeci podczas Mszy. Ta część Mszy nazywa się Konsekracją.
G. MSZA JEST NAJBARDZIEJ IDEALNĄ MODLITWĄ, KTÓRĄ MOŻESZ OFIAROWAĆ
Msza jest najdoskonalszą modlitwą, jaką możesz ofiarować, ponieważ nie jest to tylko twoja własna modlitwa; jest to modlitwa najdoskonalszej Osoby na ziemi, Jezusa Chrystusa. Jest to modlitwa Boga, Jezusa Chrystusa, ofiarującego się Bogu za ciebie.
Twoje uczucia nie są ważne. Nie ma potrzeby „cieszyć się” Mszą. Jesteś w kościele, aby złożyć Bogu ofiarę; a przez Mszę składana jest Bogu najdoskonalsza ofiara.
H. W KAŻDĄ NIEDZIELĘ I ŚWIĘTA MUSISZ SŁUCHAĆ MSZY ŚWIĘTEJ
Na koniec instrukcji, jeśli opuściłeś Mszę, ksiądz poprosi, abyś poczekał dwa lub trzy miesiące, zanim pozwoli ci wstąpić do Kościoła Katolickiego. Twoja obecność na Mszy jest minimalnym wymogiem do chrztu. Jest to jedno z łatwiejszych zobowiązań, jakie przyjmujesz, stając się Katolikiem. Niezbędne jest również słuchanie Mszy Świętej w sześć świąt w roku. Zostaną one ogłoszone w kościele parafialnym w ciągu roku.
Proboszcz zwykle odprawia Mszę Świętą każdego dnia w roku. Wielu dobrych Katolików codziennie chodzi na Mszę, ale nie ma takiego obowiązku; jednak jest to najdoskonalszy sposób na rozpoczęcie dnia, jeśli możesz uczestniczyć. Przynajmniej przyjmuj Komunię Świętą za każdym razem, gdy idziesz na Mszę.
Odprawiana jest także Msza Święta za zmarłych. Odpraw Msze w intencji zmarłych przyjaciół i członków rodziny. Wśród Katolików ma zwyczaj przynoszenia duchowych bukietów po śmierci zmarłego przyjaciela lub krewnego. Bukiet duchowy to kartka wypełniona przez Twojego proboszcza z informacją, że na twoją prośbę zostanie odprawiona Msza za zmarłego.
K. OFIARA PIENIĘDZY NA ODPRAWĘ MSZY ŚWIĘTEJ
Dlaczego ofiarowane są pieniądze na celebrację Mszy? To jeden ze sposobów wspierania księdza. Biblia aprobuje uzyskanie przez kapłana wsparcia w ten sposób. „Nie wiecie, że ci, co w świątyni pracują, to jedzą, co jest z świątyni; a ci co ołtarzowi usługują, uczestnikami są ołtarza? Tak też postanowił Pan, aby ci, co ewangelię opowiadają, z ewangelii żyli.” (1 Koryntian 9:13-14)
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to jest Msza?
2. Co jest ofiara?
3. Kto odprawił pierwszą Mszę?
4- Skąd twój proboszcz zdobył tę moc?
W JAKI SPOSÓB ŚWIĘCI SŁUCHALI MSZY ŚWIĘTEJ
Chociaż był kanclerzem Anglii i miał wiele obowiązków, za które był odpowiedzialny, święty Tomasz Morus stawiał sobie za cel uczęszczanie na Mszę każdego dnia. Pewnego dnia podczas Mszy świętej dotarła do niego wiadomość, że król natychmiast zażądał jego obecności. „Trochę cierpliwości”, odpowiedział święty, „jeszcze nie oddałem hołdu wyższemu Władcy i muszę czekać na koniec tej Boskiej audiencji”.
Święty Ludwik, król Francji, uczestniczył w dwóch, czasem trzech mszach dziennie. Niektórzy z jego dworzan skarżyli się na ilość czasu, jaki spędzał w kościele. Uważali, że powinien poświęcić więcej czasu sprawom państwa, niż zajmować się modlitwą. Odpowiedział im: „Patrzcie, jak daleko sięga troska tych ludzi! Jestem pewien, że gdybym poświęcił czas spędzony na Mszy na przyjemnościach rekreacyjnych lub innych błahych rozrywkach, nie usłyszałbym od nich najmniejszego obwiniającego słowa”.
„Kto
ukrywa złości swe, szczęścia mieć nie będzie,
lecz kto wyznaje i opuści je, miłosierdzie otrzyma.” (Przysłów 28:13)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Kiedy Chrystus założył Swój Kościół, dał mu moc odpuszczania grzechów. Dziś tę samą władzę ma ksiądz katolicki. Ludzie wyznają swoje grzechy księdzu, a ksiądz faktycznie te grzechy przebacza.
A. CZY CHRYSTUS MOŻE PRZEBACZYĆ GRZECHY?
Czy Chrystus mógł przebaczać grzechy? Odpowiedź jest bardzo oczywista – oczywiście mógł przebaczać grzechy. Jezus Chrystus jest Drugą Osobą Trójcy Przenajświętszej, prawdziwym Bogiem.
B. CHRYSTUS PRZEBACZAŁ GRZECHY
Każdy, kto czytał życie naszego Pana w ewangelii wie, że Chrystus przebaczał grzechy. Przebaczył grzechy Marii Magdaleny. Maria Magdalena była straszną grzesznicą. Chrystus nie tylko przebaczył jej grzechy, ale dał jej łaskę bycia świętą. W rzeczywistości Maria Magdalena była u stóp krzyża z Maryją, Matką Chrystusa, kiedy Chrystus oddał swoje życie za nasze zbawienie. Chrystus przebaczył grzechy sparaliżowanemu mężczyźnie, który prosił o uzdrowienie.
„Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma władzę na ziemi odpuszczać grzechy, (rzekł paralitykowi): Tobie mówię, wstań. Weź łoże swoje i idź do domu swego. A natychmiast wstawszy przed nimi, wziął łoże, na którym leżał i poszedł do domu swego, wielbiąc Boga.” (Łukasz 5:24-25) Dobremu łotrowi na krzyżu, który prosił o pomoc Naszego Pana, Chrystus miał do powiedzenia tylko: „Zaprawdę mówię tobie, dziś ze mną będziesz w raju.” (Łukasz 23:43) Chrystus przebaczył grzechy świętemu Piotrowi.
Wielu wrogów naszego Pana było zszokowanych, ponieważ Chrystus przebaczał grzechy. Chrystus narodził się, by odpuszczać grzechy; umarł, aby przebaczyć nasze grzechy.
Jednym z głównych celów religii jest pomoc w wydostaniu się z naszych grzechów. Nikt nie chce zgadywać, czy jego grzechy są odpuszczone, czy nie; każdy chce mieć pewność, że otrzyma przebaczenie. Każdy grzesznik pragnie nowego startu w życiu; chce zapewnienia od Chrystusa, że jego grzechy są rzeczywiście przebaczone, aby nie musiał przechodzić przez życie martwiąc się o piekło z powodu swoich przeszłych poważnych grzechów.
C. CHRYSTUS MÓGŁ DAĆ MOC ODPUSZCZANIA GRZECHÓW LUDZIOM
Jakże wspaniale byłoby, gdyby Jezus Chrystus był dziś wieczorem na naszym lokalnym stadionie i wygłosił kazanie. Po kazaniu chciałbyś udać się do niego na osobności, aby otrzymać przebaczenie grzechów. Prosiłabyś Go o kilka chwil samotności, abyś mógł Mu powiedzieć, że żałujesz swoich grzechów i błagać o kolejną szansę na prowadzenie dobrego życia. Ale Chrystus nie planował przebaczenia naszych grzechów, pozostając z nami na ziemi.
D. CHRYSTUS DAŁ APOSTOŁOM MOC ODPUSZCZANIA GRZECHÓW
Władza odpuszczania grzechów została dana ludziom. Jest noc w Niedzielę Wielkanocną. Apostołowie gromadzą się w sali Ostatniej Wieczerzy. Nagle przez drzwi przechodzi zmartwychwstały Jezus Chrystus. Wyobraź sobie zaskoczenie i zdumienie dwunastu Apostołów. Chrystus mówi do nich: „Pokój wam. Jako mię posłał Ojciec, i ja was posyłam. To powiedziawszy, tchnął na nich, i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego; którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane” (Jan 20:21-23)
„KTÓRYM ODPUŚCICIE GRZECHY, SĄ IM ODPUSZCZONE!” Słowa te oznaczają, że Chrystus dał dwunastu Apostołom moc odpuszczania grzechów. „POKÓJ” oznacza pokój duszy. „JAKO MIĘ POSŁAŁ OJCIEC” oznacza, że Bóg Ojciec posłał Chrystusa, aby przebaczał grzechy. „I JA WAS POSYŁAM” oznacza, że Chrystus posyła dwunastu Apostołów, Swój Kościół, aby przebaczali nasze grzechy.
„KTÓRYM ZATRZYMACIE” oznacza, że grzechy, których nie odpuścisz, nie są przebaczone. (Na przykład ksiądz nie mógłby przebaczyć grzechów osobie, która tak naprawdę nie żałowała swoich grzechów).
E. CHRYSTUS CHCIAŁ MOCY ODPUSZCZANIA GRZECHÓW PRZEKAZYWANEJ NA INNYCH
Apostołowie dali moc odpuszczania grzechów innym biskupom i kapłanom; ci przekazywali moc odpuszczania grzechów nieprzerwaną linią od czasów Chrystusa do dzisiaj; pojedynczy kapłan otrzymuje władzę odpuszczania grzechów z sakramentu święceń udzielonych przez biskupa. Chrystus chciał, aby Apostołowie i biskupi przekazali tę władzę, ponieważ ustanowił Kościół i dał Sakramenty dla wszystkich ludzi aż do końca świata.
„Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mateusz 28:19-20)
Osoba znajdująca się w trudnej sytuacji chce porozmawiać o swoich kłopotach z kimś innym, aby uzyskać ulgę.
Na przykład mąż może „narzekać” żonie na szefa. Mężczyzna zwierza się ze swoich kłopotów koledze. Czasem morderca odda się nawet na policję, aby uzyskać ulgę sumienia. Największa ulga na świecie dla niespokojnego sumienia to konfesjonał. Pamiętaj, że ksiądz cię nie zna. Konfesjonał jest tak zbudowany, że ksiądz cię nie widzi.
Być może myślisz: „Ale co ksiądz o mnie pomyśli?” Pomyśli tylko o tobie: „Oto dobry człowiek; naprawdę żałuje swoich grzechów”. Możesz iść do dowolnego księdza w dowolnej parafii. Nie trzeba chodzić do swojego proboszcza.
Niemal skoczysz z radości, aby pozbyć się najgorszej choroby, jaką kiedykolwiek miałeś – swoich grzechów. Ludzie wariują, martwiąc się o grzechy. Pozbądź się ich w spowiedzi!
Kto był kiedykolwiek smutny z powodu bezbolesnej operacji, która go uzdrowiła?
Tak jak zajęciem chirurga jest uzdrawianie chorób ciała, tak zajęciem księdza jest uzdrawianie chorób duszy, a mianowicie grzechu.
Kapłan wie wszystko o grzechu; przez wiele lat studiował różne rodzaje grzechu. Te same grzechy, które wyznajesz, słyszał od innych podczas spowiedzi.
Nie bój się; ksiądz nie będzie zły. Nie zraniłeś kapłana swoim grzechem; zraniłeś Boga i ryzykujesz zrujnowanie całego życia. Więc przestań myśleć o księdzu; myśl o sobie.
G. SAM KAPŁAN PRZEBACZA GRZECHY
Jest to ważny punkt dla konwertytów i dla osób przyjmujących instrukcje w Kościele Katolickim. Kapłan nie musi prosić Boga o przebaczenie grzechów. Sam kapłan ma taką moc w imieniu Chrystusa. Twoje grzechy są odpuszczane przez kapłana tak samo, jak gdybyś uklęknął przed Jezusem Chrystusem i powiedział je samemu Chrystusowi. „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.” (Jan 20:21-23)
H. ODPOWIEDŹ NA ZARZUT: „WOLAŁ BYM UDAĆ SIĘ BEZPOŚREDNIO DO BOGA PO PRZEBACZENIE”.
Osoba, która mówi, że tylko Bóg może odpuszczać grzechy, nie wierzy Biblii; Biblia bezpośrednio mówi nam, że Bóg dał tę moc ludziom. Bóg mógłby ci przebaczyć bezpośrednio, gdyby chciał; ale On nie chce. Nie możesz po prostu pójść do Boga i poczuć, że przebaczył ci twoje grzechy; w rzeczywistości udanie się bezpośrednio do Boga jest wyśmienitym sposobem pozostania w grzechu. Dlaczego Bóg nie chce, abyśmy szli bezpośrednio do Niego? Nikt nie jest sędzią we własnej sprawie; bylibyśmy dla siebie zbyt łagodni. Potrzebujemy sędziego, ludzkiego sędziego, tu na ziemi, który pomoże nam z trudnymi problemami sumienia. Bóg chce, abyś miał tę pomoc; chce, by księża prowadzili ludzi.
Na przykład, jeśli żonaty mężczyzna spotyka się z inną kobietą, ksiądz go poprawi. Albo jeśli Katolik ukradnie ci torebkę, będzie zobowiązany ją zwrócić; ale kto ma zobowiązać niekatolika? Wtedy też bez spowiedzi nie unikniesz rzeczy, które prowadzą cię do grzechu.
Jesteś głupi pozostając w swoich grzechach. A co jeśli miałbyś dzisiaj umrzeć? Każdy potrzebuje spowiedzi – zakonnice, księża, nawet papież. O ileż bardziej ty tego potrzebujesz – ty, który żyjesz pośród grzechów świata. Zastanów się nad niebezpieczeństwami świata, oszustwem diabła, który krok po kroku prowadzi cię do grzechu. Pragnienie własnego ciała kusi cię do grzechu. Sama spowiedź zbawi cię od grzechu i zachowa życie łaski w twojej duszy.
To piękna rzecz widzieć matkę, ojca i wszystkie ich dzieci na spowiedzi w sobotę, próbujących zachować nieskazitelność przed Bogiem. Nie można wychowywać swoich dzieci na dobrych Chrześcijan bez comiesięcznej kontroli i łaski spowiedzi. Szkoła katolicka nie uczyni twoich dzieci dobrymi bez spowiedzi.
„Rzekł
znowu: Pewien człowiek miał dwóch synów. I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze,
daj mi część majętności, która na mnie przypada. I rozdzielił im majętność. A
po niewielu dniach młodszy syn, zebrawszy wszystko odjechał w daleką krainę i
tam roztrwonił swoją majętność, żyjąc rozpustnie. Skoro wszystko stracił,
nastał głód wielki w tej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. I
poszedł, i przystał do jednego z obywateli tej krainy. I posłał go do wsi
swojej, aby pasł wieprze. I radby był napełnić brzuch swój młótem, które jadały
wieprze, a nikt mu nie dawał. Wszedłszy zaś w siebie, rzekł: Jakże wielu
najemników w domu ojca mego ma dosyć chleba, a ja tu głodem przymieram! Wstanę,
i pójdę do ojca mego, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przed tobą.
Już nie jestem godzien nazywać się synem twoim; uczyń mię jakby jednym z
najemników twoich. I wstawszy, poszedł do ojca swego. A gdy jeszcze był daleko,
ujrzał go ojciec jego i wzruszył się miłosierdziem; i przybiegłszy, upadł na
szyję jego, i pocałował go. I rzekł mu syn: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i
przed tobą; już nie jestem godzien nazywać się synem twoim. I rzekł ojciec do
sług swoich: Prędko przynieście najlepszą szatę, a obleczcie go, i włóżcie
pierścień na rękę jego i obuwie na nogi jego. I przyprowadźcie tucznego cielca,
i zabijcie; a jedzmy, i ucztujmy. Albowiem ten syn mój umarł był, a ożył;
zginął był, a odnalazł się. I poczęli ucztować.” (Łukasz 15:11-24). Być
może roztrwoniłeś wszystko, co Bóg ci dał, żyjąc rozpustnie. Może jesteś synem
marnotrawnym. Wróć przez spowiedź, aby Bóg Ojciec mógł powiedzieć o tobie: „Albowiem ten syn mój umarł był, a ożył;
zginął był, a odnalazł się”. (Łukasz 15:24)
„Jeślibyśmy
wyznawali grzechy nasze, wierny jest i sprawiedliwy,
aby nam odpuścił grzechy nasze i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości.”
(1 Jana 1:9)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Ta druga lekcja na temat spowiedzi jest równie ważna jak pierwsza. Często bardzo trudno jest nakłonić nowego nawróconego do Kościoła, aby odbył całkowitą spowiedź. Nowo nawrócony nie zdaje sobie sprawy z tego, jak ważne jest dokładne zbadanie swojego sumienia przed pierwszą spowiedzią i określenie, ile razy popełnił każdy grzech.
A. CO ZROBIĆ PRZED WEJŚCIEM DO KONFESJONATU
Za każdym razem, gdy idziesz do spowiedzi, konieczne jest przeprowadzenie rachunku sumienia. Dotyczy to zwłaszcza twojej pierwszej spowiedzi. Przed spowiedzią poproś Boga, aby pomógł ci przypomnieć twoje grzechy. Następnie zbadaj swoje sumienie. Postaraj się zapamiętać, jak często popełniałeś każdy grzech od ostatniej dobrej spowiedzi.
Pamiętaj, aby powiedzieć Wszechmogącemu Bogu, że żałujesz wszystkich tych grzechów.
Poczekaj, aż ksiądz otworzy okienko. Następnie powiedz: „Pobłogosław mnie, Ojcze, bo zgrzeszyłem, minął tydzień (albo miesiąc, czy jakakolwiek by to była długość czasu) od mojej ostatniej spowiedzi. Oto moje grzechy”. Wymień grzechy i powiedz, ile razy popełniłeś każdy z nich.
Po wyznaniu księdzu wszystkich swoich grzechów i ile razy popełniłeś każdy z nich, powinieneś powiedzieć: „Szczerze żałuję za te grzechy i wszystkie grzechy w moim przeszłym życiu, szczególnie za…” Wymień niektóre grzechy, z których spowiadałeś się już w poprzednich spowiedziach. Ksiądz zada ci wtedy kilka pytań i udzieli ci dobrych rad; słuchaj uważnie.
Podczas gdy ksiądz wypowiada słowa przebaczenia: „Następnie ja ci odpuszczam twoje grzechy”, wypowiedz Akt Skruchy.
Podziękuj księdzu za pomoc i rozgrzeszenie i opuść konfesjonał.
C. CO ZROBIĆ PO WYJŚCIU Z KONFESJONAŁU
Idź do cichego miejsca w Kościele i odmów swoją pokutę (modlitwy, które zadał ci ksiądz do odmówienia). Dziękuj Bogu z głębi serca za przebaczenie grzechów i obiecaj Mu, że będziesz trzymać się z dala od tych grzechów w przyszłości.
Twój żal za grzechy musi być w twoim sercu, a nie tylko na twoich ustach; musisz żałować wszystkich swoich grzechów śmiertelnych, a nie tylko niektórych z nich. Twój żal musi być żalem za obrazę Boga, a nie żalem za obrazę człowieka lub żalem wywołanym karą człowieka. Musi być większy niż żal, którego doświadczyłeś z powodu jakiejkolwiek ziemskiej straty, ale łzy czy jakiekolwiek inne przejawy emocji nie są konieczne.
Żal z powodu grzechu nazywany jest doskonałym, gdy jest żalem za obrazę Boga, który jest tak dobry. Nazywa się go niedoskonałym, gdy jest powodowany strachem przed piekłem, którym Bóg karze zatwardziałych grzeszników. W spowiedzi wystarczy niedoskonały żal, ale postaraj się, aby twój żal był doskonały.
Szczery żal z powodu grzechu to żal, który sprawia, że unikasz nie tylko grzechu śmiertelnego, ale każdej osoby, miejsca lub rzeczy, które prowadzą cię do grzechu śmiertelnego (bliskie okazje do grzechu). Jeśli twój żal jest prawdziwy, twoja spowiedź będzie pokorna; powiesz o swoich grzechach uczciwie i zgodnie z prawdą, tak jak je znasz, a także podasz liczbę i rodzaj grzechów.
E. JEŚLI NIE MOŻESZ PRZYPOMNIEĆ SOBIE LICZBY SWOICH GRZECHÓW
Musisz opowiedzieć wszystkie swoje grzechy śmiertelne podczas spowiedzi, o ile pamiętasz je. Podczas pierwszej spowiedzi może być niemożliwe, abyś przypomniał sobie dokładną liczbę swoich grzechów. Jeśli nie pamiętasz ilości, powiedz, ile razy dziennie, tygodniowo lub miesięcznie popełniałeś grzechy lub jak długo trwał zwyczaj lub praktyka danego grzechu.
Zła spowiedź to taka, w której osoba celowo ukrywa grzech śmiertelny. Taka spowiedź jest świętokradztwem (nadużyciem świętej mocy przebaczania grzechów). Spowiedź świętokradcza jest rzeczą rzadką; większość ludzi w konfesjonale jest bardzo szczera i prawdomówna. Jeśli ktoś dokonał świętokradczej spowiedzi, musi to wyznać i powtórzyć wszystkie swoje grzechy od ostatniej dobrej spowiedzi.
Na przykład, jeśli w 1990 roku ktoś dobrowolnie ukrył grzech śmiertelny w spowiedzi, wszystkie jego spowiedzi i Komunie Święte są świętokradcze, dopóki nie zrobi dobrej spowiedzi, w której opowie o swoim świętokradczym akcie. Jeśli ktoś podczas spowiedzi zapomina wyznać grzech śmiertelny, jego spowiedź nie jest świętokradztwem. Wszystko, co jest konieczne, to powiedzieć ten konkretny grzech śmiertelny w przyszłej spowiedzi, ilekroć sobie przypomni.
G. PO SPOWIEDZI POKUTUJ ZA SWOJE GRZECHY
W sakramencie pokuty (spowiedzi) Bóg daje swemu kapłanowi moc doprowadzenia grzeszników z powrotem do stanu łaski i uchronienia ich przed wpadnięciem w otchłań piekielną. Jednak po spowiedzi na ogół pozostaje pewna kara doczesna z powodu grzechu, a część tej kary zostaje wykonana w pokucie (modlitwach), którą kapłan daje ci do odmówienia. Powinieneś także dokonywać innych aktów pokuty, aby zrekompensować karę doczesną za grzech i uniknąć długiego pobytu w czyśćcu. Kościół proponuje nam te formy pokuty: modlitwę, post, dawanie jałmużny w imię Chrystusa, uczynki miłosierdzia duchowe i cielesne, cierpliwe znoszenie niepowodzeń i chorób życiowych, uzyskiwanie odpustów.
Odpust to odebranie całości lub części kary doczesnej za grzech. Kościół Katolicki ma moc, aby usunąć nie tylko grzech, ale także karę doczesną należną za grzech.
Chrystus dał Kościołowi tę moc, kiedy powiedział do Piotra: „I tobie dam klucze królestwa niebieskiego… a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebiosach” (Mateusz 16:19)
Możesz zyskać odpust czytając Biblię, odmawiając Różaniec, odprawiając Drogę Krzyżową, odmawiając Litanie, używając Wody święconej i używając pobłogosławionych medalików lub figurek oraz na kilka sposobów wymienionych w katolickich modlitewnikach. Odpusty można uzyskać także dla biednych dusz czyśćcowych.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU LEKCJI 31 I 32
1. Udowodnij na podstawie Biblii, że Chrystus dał Apostołom moc odpuszczania grzechów.
2. Czy twój proboszcz rzeczywiście może odpuszczać grzechy?
3. Czy kapłan modli się tylko o przebaczenie twoich grzechów?
4. Ile razy w roku musisz chodzić do spowiedzi?
5. Jak często dobry Katolik chodzi do spowiedzi?
SPOWIEDŹ WIEŚNIAKA
Święty Wincenty a Paulo został pewnego dnia wezwany do przygotowania chłopa na śmierć. Dla wszystkich swoich sąsiadów ten człowiek wydawał się bardzo pobożny. Jednak z powodu zaniedbania lub ignorancji biedny człowiek miał swoje sumienie obciążone kilkoma grzechami śmiertelnymi. Nie wyznał ich, być może przez fałszywe poczucie wstydu. Mimo że złożył wiele niegodnych i świętokradczych spowiedzi, chłop pochlebiał sobie, że i tak zostanie zbawiony.
Święty Wincenty a Paulo miał właśnie zacząć wysłuchiwać grzechów tego człowieka i pomyślał, że powinien nakłonić go do odbycia spowiedzi ogólnej – specjalnej spowiedzi, w której dokonuje się przeglądu przeszłego życia danej osoby i ponownie wyznaje grzechy, aby oczyścić duszę. Chorego zachęciła łagodność świętego. Dobrze się przygotował i w końcu wyjawił wszystkie swoje grzechy, nawet te tajemne, które ukrywał przez lata. Został pobłogosławiony odwagą, której nigdy wcześniej nie doświadczył. Po szczerości nastąpiła niewypowiedziana pociecha. Penitent został zwolniony z ogromnego ciężaru i zmarł w pokoju.
Podczas gdy podziwiamy szczęście tego chłopa w przygotowaniu się na śmierć w obecności świętego, nie możemy zakładać, że nasz los będzie taki sam. Starajmy się, aby każda spowiedź była jak najlepsza, żeby nasza dusza była zawsze gotowa na śmierć.
„I gdy
im ustanowili kapłanów w każdym kościele … polecili ich Panu”
(Dzieje Apostolskie 14:22)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Jezus Chrystus sam ustanowił kapłaństwo katolickie. Chrystus daje nam Swoje nauki i Swoją łaskę przez kapłanów. Dlatego kapłan i kapłaństwo są istotną częścią Kościoła Katolickiego. Biskupi i kapłani rozprzestrzenili Chrześcijaństwo na całym świecie, wypełniając nakaz Chrystusa: „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem.” (Mateusz 28:19-20) Zauważasz również wielką cześć, jaką Katolicy mają dla księży; mamy nadzieję, że zyskasz część tej czci, studiując tę lekcję.
A. SAKRAMENT ŚWIĘCEŃ KAPŁAŃSKICH
Sakrament święceń jest sakramentem, który czyni człowieka kapłanem Bożym i daje mu łaskę pełnienia obowiązków kapłańskich. Ten Sakrament, jak wszystkie sakramenty, został uczyniony przez samego Jezusa Chrystusa.
Kapłan to człowiek, który przede wszystkim składa Bogu ofiarę za grzechy ludu. Zawsze byli kapłani zarówno w religii prawdziwej, jak i fałszywych, nawet w religiach pogańskich. Dlaczego? Ponieważ ludzie zawsze odczuwali potrzebę posiadania kogoś, kto złoży ofiarę Bogu Wszechmogącemu za ich grzechy. Kapłani mają również inne obowiązki; o wszystkich obowiązkach kapłańskich będziemy uczyć się w dalszej części tej lekcji.
C. W RELIGII ŻYDOWSKIEJ BYLI KAPŁANI
Cała Księga Kapłańska w Biblii dotyczy kapłanów żydowskich i składania ofiary Bogu Wszechmogącemu. Kapłaństwo było istotną częścią religii żydowskiej. Mojżesz był kapłanem; Bóg Wszechmogący wyznaczył Aarona i jego synów na kapłanów.
D. JEZUS CHRYSTUS BYŁ KAPŁANEM
Kapłan to ten, który składa Bogu ofiarę. Na krzyżu Jezus Chrystus złożył Bogu najdoskonalszą ofiarę, swoje życie. Dlatego Jezus Chrystus jest kapłanem. Święty Paweł w swoim liście do Hebrajczyków mówi nam, że Chrystus jest kapłanem: „Stąd powinien był we wszystkim upodobnić się do braci, aby się stać miłosiernym i wiernym kapłanem wobec Boga, aby przebłagać za grzechy ludu.” (Hebrajczyków 2:17) Całym celem wcielenia Chrystusa było złożenie ofiary za nasze grzechy; to pokazało, że Chrystus był kapłanem.
E. KAPŁANI W CHRZEŚCIJAŃSKIEJ CZĘŚCI BIBLII
Dla dobra każdego czytelnika, który mógłby mieć błędną opinię, że kapłani zrodzili się z biegiem czasu długo po powrocie Chrystusa do nieba, przytoczymy tylko kilka fragmentów Nowego Testamentu, abyś był przekonany, że sam Chrystus ustanowił kapłaństwo i księży chrześcijańskich. „I gdy im ustanowili kapłanów w każdym kościele … polecili ich Panu” (Dzieje Apostolskie 14:22). Święty Paweł, biskup, pisząc do Tymoteusza, którego ustanowił biskupem, mówi Tymoteuszowi, aby był ostrożny w święceniach kapłańskich: „Rąk na nikogo prędko nie wkładaj.” (1 Tymoteusza 5:22)
Święty Paweł również pisząc do Tymoteusza mówi mu, aby był dobrym biskupem i dobrym kapłanem, ponieważ ma łaskę z sakramentu święceń: „Nie zaniedbuj łaski, która jest w tobie, którą ci dano … z włożeniem rąk kapłańskich”. (1 Tymoteusza 4:14) Nowy Testament mówi nam również, co robić, gdy ktoś jest chory: „Choruje kto między wami? Niech wezwie kapłanów kościoła i niech się modlą nad nim, namaszczając go olejem w imię Pańskie” (Jakuba 5:14)
Jeśli przeczytasz Dzieje Apostolskie, przekonasz się, że jednym z głównych obowiązków Apostołów było chodzenie do miast i wyświęcanie kapłanów dla każdego kościoła. W Dziejach Apostolskich oraz w innych księgach Biblii dowiesz się, że Apostołowie dali innym ludziom władzę bycia biskupami i kapłanami.
F. CHRYSTUS USTANOWIŁ KAPŁAŃSTWO KATOLICKIE
Kapłan to ten, który składa Bogu ofiarę. Nasz Pan dał Apostołom moc składania ofiary podczas Ostatniej Wieczerzy, kiedy powiedział im: „to czyńcie na Moją pamiątkę”. Tymi słowami nasz Pan powiedział im, aby składali Ofiarę Mszy. Dwunastu Apostołów było pierwszymi katolickimi księżmi i biskupami; zostali wyświęceni do kapłaństwa przez samego Chrystusa. W Dziejach Apostolskich oraz w innych częściach Pisma Świętego dowiesz się, że Apostołowie dali innym ludziom władzę bycia biskupami i kapłanami poprzez sakrament święceń.
G. TWÓJ KAPŁAN POSIADA WŁADZĘ, KTÓRĄ CHRYSTUS DAŁ APOSTOŁOM
Tylko biskupi i księża katoliccy mają władzę, którą Chrystus dał dwunastu apostołom. Twój proboszcz ma władzę ofiarować Chrystusa we Mszy: „to czyńcie na Moją pamiątkę” (Łukasz 22,19). Ma władzę odpuścić ci twoje grzechy: „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.” (Jan 20:23)
Kapłan ma moc głoszenia ewangelii: „Idąc tedy nauczajcie wszystkie narody” (Mateusz 28,19)
Tylko kapłan może dać Ci Ciało i Krew Chrystusa: „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łukasz 22,19)
Tylko kapłan może udzielić ci łaski, która przychodzi wraz z sakramentem ostatniego namaszczenia: „Choruje kto między wami? Niech wezwie kapłanów kościoła” (Jakuba 5:14)
Jeśli ksiądz nie jest obecny na ślubie Katolika, małżeństwo jest nieważne. Kapłan ma również moc błogosławienia ludzi i rzeczy. Oprócz uprawnień wymienionych powyżej, biskup ma uprawnienia do udzielania sakramentu bierzmowania i udzielania sakramentu święceń; ksiądz nie może udzielić tych dwóch sakramentów.
Nie tylko Katolicy, ale większość ludzi okazuje szacunek księdzu. Zdają sobie sprawę, że jest oddany Wszechmogącemu Bogu w bardzo szczególny sposób. Godność kapłana jest wyższa niż jakakolwiek godność ziemska; ma uprawnienia, których nie ma nawet prezydent czy premier. On może przebaczyć twoje grzechy, tak jak przebaczał je Chrystus. On może dać ci Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, tak jak sam Chrystus dał Swoje Ciało i Krew Apostołom w noc Ostatniej Wieczerzy. Może przekazać ci nauki Chrystusa, ponieważ zna je dogłębnie i ma za sobą autorytet Kościoła Chrystusowego. Nawet Najświętsza Maryja Panna nie posiadała mocy, którą posiada twój proboszcz. Wszystkie prawa, obowiązki i uprawnienia kapłanów zostały przekazane przez Chrystusa dwunastu Apostołom; od nich zostały przekazane biskupom i księżom Kościoła.
Powinieneś szanować księdza za jego moc. Powinieneś pomóc mu w jego pracy w twojej parafii, współpracując z nim w organizowaniu i formowaniu stowarzyszeń parafialnych, pozyskując ludzi na lekcje religii, pomagając w budowie kościoła i robiąc wszystko, co twój proboszcz chce, abyś zrobił w parafii. Kapłani twojej parafii ponoszą ogromną odpowiedzialność za troskę o wszystkie dusze w swoim okręgu. Aby dobrze wykonywać swoją ważną pracę, potrzebują twojej pomocy.
I. KAPŁANI ZAKONNI I DIECEZJANI
Większość proboszczów to księża diecezjalni lub inaczej świeccy. Nie należą do zakonu w Kościele Katolickim. Inni księża należą do zakonów – dominikanie, franciszkanie, jezuici, redemptoryści, karmelici i wielu innych. Kapłani zakonów są związani regułą swojego zakonu i są zwykle przygotowywani do specjalnej pracy w Kościele. Niektórzy poświęcają się głoszeniu; inni nauczaniu; inni modlitwie i pokucie za nas grzeszników. Wszyscy oni są prawdziwymi kapłanami Kościoła rzymskokatolickiego.
Wszyscy księża składają ślub (lub uroczystą obietnicę) czystości. Na wzór naszego Pana oddają się całkowicie dziełu Chrystusa i Jego Kościoła, poświęcając za to dzieło nawet małżeństwo.
„Piszę to, nie żeby was zawstydzić, ale jak synów moich najmilszych upominam. Albowiem choćbyście mieli dziesięć tysięcy pedagogów w Chrystusie, ale niewielu ojców. Gdyż w Chrystusie Jezusie przez ewangelię ja was zrodziłem.” (1 Koryntian 4:14-15). Oprócz ślubu czystości kapłani w zakonach mają jeszcze dwa inne śluby: mianowicie ślub ubóstwa, przez który nie mogą posiadać żadnego z dóbr tego świata i ślub posłuszeństwa, przez który są zobowiązani do posłuszeństwa swoim przełożonym pod groźbą grzechu. Kapłani oddają swoje życie za ciebie; i by im to częściowo wynagrodzić, powinieneś modlić się za nich co dzień.
K. DLACZEGO DO KAPŁANA MÓWI SIĘ OJCZE
Ojciec to ten, który daje życie synowi. Ksiądz daje życie łaski swoim synom, członkom swojej parafii. „Ojcze” jest słowem szacunku i miłości dawanym katolickiemu księdzu przez ludzi. Samo słowo pokazuje zaufanie i szacunek, jakim obdarzają swojego proboszcza. Biblia zabrania nam oddawania komukolwiek czci i szacunku, jaki oddajemy Bogu Ojca, ale nie zabrania nam nazywać kogokolwiek ojcem, inaczej grzechem byłoby, gdyby syn nazywał swojego męskiego rodzica „ojcem”.
L. DLACZEGO KAPŁANI NIE ŻENIĄ SIĘ
Kapłan ściśle naśladuje przykład Chrystusa, ponieważ ma moc samego Jezusa Chrystusa. Chrystus nie ożenił się. Życie samotne jest życiem bardzo świętym i zaleca to Biblia. „Mówię zaś nieżonatym i wdowom: Dobrze im jest, jeśli tak pozostaną jak i ja.” (1 Koryntian 7:8)
Ksiądz należy do wszystkich rodzin swojej parafii, ale nie jest członkiem żadnej. Ksiądz jest twoim przyjacielem i doradcą. Nie ma człowieka, który byłby bardziej zainteresowany tobą, twoimi troskami i samym zbawieniem twojej duszy niż twój proboszcz.
M. CHRYSTUS POTRZEBUJE WIĘCEJ KAPŁANÓW
Kapłan musi być człowiekiem wyróżniającym się świętością życia i nauką chrześcijańską. Dlatego każdy mężczyzna, który aspiruje do kapłaństwa, musi spędzić życie w świętości i studiować w seminarium przez sześć lub więcej lat. Kiedy mężczyzna przebywa w seminarium, biskup dowiaduje się, czy ma on doskonały charakter i świętość oraz wystarczającą wiedzę, żeby być księdzem. Jeśli kandydat zostanie zatwierdzony, biskup powołuje go do kapłaństwa i wyświęca go, dając mu cudowne moce Chrystusa. Jeśli twój syn myśli, że chce być księdzem, zachęć go i porozmawiaj o tym z proboszczem. Kapłani są potrzebni na świecie. Tylko około jedna trzecia świata jest Chrześcijanami – głównie dlatego, że nie ma wystarczającej liczby księży. Bracia i siostry zakonne również oddają swoje życie Chrystusowi, chociaż nie otrzymują sakramentu święceń. Jest to jednak również bardzo ważne powołanie.
„Małżeństwo czcigodne we wszystkim, a łoże niepokalane”. (Hebrajczyków 13:4)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Trudności małżeńskie są największym powodem odchodzenia nowych Katolików od Kościoła. Czasami te trudności zaczynają się od słabego zrozumienia stanu i sakramentu małżeństwa. Niestety, zbyt wielu ludzi nie ma kodeksu moralności małżeńskiej poza luźnymi prawami rządu. W tej pierwszej lekcji o małżeństwie nauczysz się jednej ważnej rzeczy: BÓG STWORZYŁ MAŁŻEŃSTWO I PRAWA MAŁŻEŃSKIE. Musisz przekonać samego siebie, że od teraz twoimi zasadami małżeństwa będą prawa Boże, a nie prawa człowieka. Nie będziesz Chrześcijaninem, jeśli nie zdasz sobie sprawy, że moralność małżeńska wielu ludzi wokół ciebie jest bardzo zła. Po przestudiowaniu tej lekcji musisz zniszczyć wszelkie fałszywe wyobrażenia, jakie masz na temat rozwodu i innego zła.
Przypuśćmy, że dziś wieczorem, gdy klękasz, aby odmówić nocne modlitwy, pojawia się anioł. Anioł mówi ci, że Bóg da ci wielką moc, moc przywracania życia zmarłym. Jak ostrożnie musiałbyś używać tej mocy!
Bóg faktycznie dał ci większą moc: moc dawania życia po raz pierwszy, moc stania się rodzicem. Mąż i żona współpracują z Bogiem w tworzeniu nowej osoby. Mają udział w tej samej mocy, dzięki której Bóg stworzył świat.
C. RODZICIELSTWO JEST ŚWIĘTĄ MOCĄ
Nie ma nic brudnego ani wstydliwego w seksualnej sile człowieka. Staje się brudna i haniebna – grzeszna – gdy jest niewłaściwie używana lub wykorzystywana. Tę świętą moc dała nam Najświętsza Maryja Panna. Jej matka i ojciec dokonali świętego aktu małżeńskiego, a rezultatem tego aktu było poczęcie Matki Boskiej.
D. BÓG UCZYNIŁ MAŁŻEŃSTWO. RZĄDY PAŃSTW NIE UCZYNIŁY MAŁŻEŃSTWA
Kiedy Bóg stworzył Adama i Ewę, uczynił ich mężem i żoną. „I stworzył Bóg człowieka na obraz swój, na obraz Boży stworzył go, mężczyzną i niewiastą stworzył ich. I błogosławił im Bóg i rzekł: Rośnijcie i mnóżcie się i napełniajcie ziemię.” (Rodzaju 1:27-28)
Nie było wtedy prawników ani sędziów. MAŁŻEŃSTWO NIE ZOSTAŁO UCZYNIONE PRZEZ RZĄDY PAŃSTW. Musimy iść do Boga, aby dowiedzieć się o małżeństwie i prawach małżeńskich.
E. PIERWSZYM CELEM MAŁŻEŃSTWA SĄ DZIECI
Biblia mówi, że pierwszym i głównym celem małżeństwa są dzieci. „Rośnijcie i mnóżcie się” (Rodzaju 1:28) „Chcę więc, aby młodsze wychodziły za mąż, dzieci rodziły, gospodyniami były.” (1 Tymoteusza 5:14)
Zdrowy rozsądek uczy tej samej prawdy — celem małżeństwa są dzieci. Istnieje różnica w ciele męskim i żeńskim. Ciało mężczyzny jest wysokie i silne, dzięki czemu może chronić swoją rodzinę i zapewnić jedzenie, ubranie i schronienie. Ciało kobiety jest delikatne i stworzone do rodzenia i karmienia dzieci.
Istnieje różnica w naturze męskiej i żeńskiej. Natura mężczyzny jest chłodniejsza, bardziej logiczna. Kobieta jest łagodniejsza, bardziej współczująca, cierpliwa, emocjonalna. Potrzebuje tych cech, aby wychowywać swoje dzieci. Została stworzona, by być matką. Mężczyzna ze swej natury nie mógłby dorównać hojności i poświęceniu się dla dzieci, jakie kobieta ma jako matka.
F. DRUGIM CELEM MAŁŻEŃSTWA JEST WZAJEMNA MIŁOŚĆ I POMOC MĘŻA I ŻONY
Biblia uczy nas, że drugim celem małżeństwa jest wzajemna miłość i pomoc. „Rzekł też Pan Bóg: Niedobrze być człowiekowi samemu; uczyńmy mu pomoc jemu podobną … lecz Adamowi nie znajdował się pomocnik podobny jemu … I zbudował Pan Bóg z żebra, które wyjął z Adama, niewiastę, i przywiódł ją do Adama.” (Rodzaju 2:18,20,22) Zdrowy rozsądek uczy nas, że drugim celem małżeństwa jest wzajemna miłość i pomoc. W pewnym sensie mężczyzna jest niekompletny bez żony. Trudniej mu znieść porażkę; łatwiej się zniechęca; człowiek potrzebuje współczucia, zrozumienia i zachęty. A żona najlepiej może dać je mężowi. W pewnym sensie również kobieta jest niekompletna bez męża; trudno jej znieść samotność; potrzebuje uczucia, uwagi i towarzystwa; potrzebuje kogoś, na kim mogłaby polegać.
Mężczyzna i kobieta dopełniają się w małżeństwie. Zwróć uwagę, jak starsza para jest od siebie zależna.
G. POWÓD PRZYJEMNOŚCI SEKSUALNEJ
Danym przez Boga celem przyjemności seksualnej jest przede wszystkim pociągnięcie męża i żony do posiadania dzieci. Są trudności w posiadaniu dzieci — koszty, ograniczenie wolności i potrzeba cierpliwości. Bóg obdarzył bardzo wielką przyjemnością te organy, dzięki którym poczęte są dzieci. Ponieważ Bóg wiedział, że ludzie by nie jedli, gdyby wszystko smakowało jak tektura, umieścił wielką przyjemność w narządach, którymi jemy, aby zachęcić nas do jedzenia. Przyjemność seksualna istnieje przede wszystkim po to, by pociągnąć męża i żonę do kontynuowania życia rodzaju ludzkiego, tak jak przyjemność ze smaku istnieje przede wszystkim po to, by przyciągnąć nas do kontynuowania życia w ciele. Drugim lub pomniejszym celem przyjemności seksualnej jest rozwijanie i pogłębianie wzajemnej miłości między mężem i żoną. Doznawana przyjemność staje się drugorzędnym celem małżeństwa. Jeśli mężczyzna i kobieta przedkładają przyjemność seksu nad obowiązki aktu seksualnego, to zmieniają plan Boga, stawiając na pierwszym miejscu zły cel seksu. Kiedy to nastąpi, para może łatwo usprawiedliwić każdą metodę kontroli urodzeń – nawet aborcję – ponieważ przyjemność przedkładają nad odpowiedzialność.
H. WŁAŚCIWE KORZYSTANIE Z SEKSU
Tylko mąż i żona, którzy są w ważnym małżeństwie, mogą używać mocy seksu. Wszelkie korzystanie z seksu poza małżeństwem jest grzechem śmiertelnym, ponieważ powód seksu jest tak święty, a mianowicie pociąganie męża i żony do niesienia nowego życia na świat.
„Lecz uczynki ciała są jawne, są nimi: nierząd, nieczystość, bezwstyd, rozpusta … ci, co takie rzeczy czynią, królestwa bożego nie dostąpią.” (Galatów 5:19-21)
I. JEDEN MĘŻCZYZNA I JEDNA KOBIETA
Bóg stworzył tylko jedną żonę dla Adama i tylko jednego męża dla Ewy. To miało być przez cały czas wzorem małżeństwa. Jeśli Bóg chciał stworzyć tuzin żon dla Adama, mógł to zrobić, ale nie pasowało to do natury człowieka jako stworzonego przez Boga. Zauważ, że kiedy Bóg stworzył Prawa dotyczące małżeństwa, nie było sądów, nie było prawników, tylko Bóg, Adam i Ewa. Małżeństwo i prawa małżeńskie pochodzą od Boga, a nie od Rządu. Prawo naturalne i prawa Kościoła są prawami Bożymi dotyczącymi małżeństwa. Wszyscy Katolicy są zobowiązani do ich przestrzegania.
Mąż i żona są małżeństwem aż do śmierci. Żadne słowa kapłana nie mogą być tak jasne i jednoznaczne jak słowa Biblii.
„Żona związana jest prawem, dopóki żyje jej mąż; ale jeśliby umarł mąż jej, wolna jest; niech idzie za kogo chce, byle w Panu.” (1 Koryntian 7:39)
„Ale od początku stworzenia mężczyzną i niewiastą uczynił ich Bóg. Dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę, a przyłączy się do żony swojej; i będą dwoje w jednym ciele. Tak więc już nie są dwoje, ale jedno ciało. Co tedy Bóg złączył, niechaj człowiek nie rozłącza. A w domu znów o to samo pytali go uczniowie jego. I rzecze im: Ktokolwiek opuściłby żonę swoją, a pojąłby inną, cudzołóstwa się dopuszcza przeciwko niej. I jeśliby żona opuściła męża swojego, a wyszłaby za drugiego, cudzołoży.” (Marek 10:6-12)
„Niewiasta bowiem zamężna, póki mąż żyje, związana jest prawem; jeśli zaś mąż jej umrze, wyzwolona jest spod prawa męża. Przeto, póki mąż żyje, będzie zwana cudzołożnicą, jeśliby była z innym mężem; jeśliby zaś mąż jej umarł, wolna jest od prawa mężowego, żeby nie była cudzołożnicą, gdyby była z innym mężem.” (Rzymian 7:2-3)
„Tym zaś, co są złączeni małżeństwem, rozkazuję nie ja, ale Pan, żeby żona nie odchodziła od męża. A jeśliby odeszła, niech zostanie bez męża albo niech się pojedna z mężem swoim. I mąż niech żony nie opuszcza.” (1 Koryntian 7:10-11) Bóg chce, aby mężowie i żony pozostali razem aż do śmierci, ponieważ matka nie może właściwie wychować swoich dzieci bez pomocy i wsparcia męża. Wielkim złem w dzisiejszym społeczeństwie jest podział rodzin z powodu rozwodu.
Zwierzęta szybko dojrzewają; instynkt, by rodzice zwierząt byli razem, przestaje działać, gdy młode potomstwo potrafi o siebie zadbać. Dzieci ludzkie nie są w stanie żyć bez rodziców, dopóki nie osiągną wieku około dwudziestu jeden lat. Oznacza to, że ludzcy rodzice muszą pozostać razem przez co najmniej dwadzieścia lub trzydzieści lat. W tym czasie mają już pięćdziesiąt lub sześćdziesiąt lat – a to jest całe życie. Aby mieć pewność, że pozostaną razem tak długo, Bóg ustanowił prawo, że muszą pozostać razem aż do śmierci.
Bóg nie pozwala nawet parom bezdzietnym na zerwanie więzów małżeńskich, ponieważ wiedział, że gdyby uczynił tylko jeden wyjątek, ludzie znaleźliby wszelkiego rodzaju wymówki. Bóg nie robił wyjątków, ponieważ wiedział, że jeśli pary zawierałyby małżeństwo z myślą, że mogą się rozstać, jeśli małżeństwo się nie powiedzie, nie będą próbowały rozwiązać swoich trudności. Doświadczenie to potwierdza.
L. BOŻE PRAWA SĄ DLA WSPÓLNEGO DOBRA
Bóg stworzył swoje prawa dla wspólnego dobra wszystkich ludzi. Ale każde prawo czasami powoduje trudności dla jednostki, na przykład prawa prędkości na drodze. Tak więc również Boże prawa dotyczące małżeństwa przysparzają trudności niektórym parom. Pamiętaj jednak, że Bóg nie stworzył tych praw na ślepo; przewidział trudności, jakie spowodują dla niektórych par; mimo to miał Swoje dobre powody, by uczynić swoje prawa małżeńskie wiążącymi również te pary. Ustanowił te prawa i domaga się ich przestrzegania.
Oto Boży przepis na szczęście w małżeństwie: pierwszym celem małżeństwa są dzieci; drugim celem jest wzajemna miłość i pomoc. Przyjemność seksualna służy tym dwóm celom. Jeden mężczyzna i jedna kobieta, aż do śmierci jako prawo, dodaj dużo modlitwy, zdrowego rozsądku i bezinteresowności do swojego życia małżeńskiego. Jeśli zastosujesz się do Bożej recepty, możesz spodziewać się największej możliwej miary szczęścia na tej ziemi. Jeśli nie przestrzegasz prawa Bożego - masz bałagan.
N. STAN MAŁŻEŃSTWA W CZASACH CHRYSTUSA
W przeważającej części piękno i świętość małżeństwa zostały zniszczone, ponieważ człowiek zmienił Boży plan, aby odpowiadał jego własnym egoistycznym pragnieniom. Czczono przyjemność seksualną; dzieci nie były chciane; matki często zabijały swoje nienarodzone dzieci; dzieci były pozostawiane na stosach śmieci, aby umarły. A ówczesna policja nie mogła wsadzić rodziców do więzienia za te zbrodnie.
Kobieta była niewolnicą męża, zabawką, kimś, kto zaspokajał jego pragnienia seksualne, kimś, kto zaopiekował się wszelkimi dziećmi, które mogły się urodzić. Kobiety kupowano i sprzedawano jak bydło. Mąż mógł wymienić żonę na inną, mógł ją zabić, gdyby chciał, a ówczesna policja nie mogła go wsadzić do więzienia.
O. BIBLIJNY OPIS WARUNKÓW MAŁŻEŃSKICH W CZASACH CHRYSTUSA
Zbawiciel był bardzo potrzebny. Biblia mówi nam o strasznym stanie małżeństwa przed przyjściem Chrystusa. „Znikczemnieli w myślach swoich i zaćmione jest ich bezrozumne serce … Dlatego Bóg wydał ich pożądliwościom ich serca na nieczystość, aby między sobą hańbili swoje ciała … Dlatego Bóg oddał ich sromotnym namiętnościom. Albowiem ich niewiasty zmieniły naturalny sposób pożycia na ten, który jest przeciwny naturze. A podobnie i mężczyźni, opuściwszy naturalne pożycie z niewiastą, zapłonęli w swych pożądliwościach jeden ku drugiemu, uprawiając sromotę mężczyźni z mężczyznami i ponosząc na sobie słuszną zapłatę za swój błąd.” (Rzymian 1:21-24-26-27)
P. CHRYSTUS PRZYWRÓCIŁ PLAN BOŻY
Świętość małżeństwa została przywrócona przez Boga-człowieka Jezusa Chrystusa. Chrystus potępił tych, którzy łamali Boże prawa dotyczące małżeństwa. Podniósł małżeństwo do godności sakramentu. Umieścił małżeństwo na równi z chrztem, komunią świętą i innymi sakramentami. Z małżeństwa uczynił źródło łaski.
Q. CO JEZUS CHRYSTUS ZROBIŁ DLA RODZINY
Chrystus podniósł za wzór Swoją własną Rodzinę. Uczynił z Maryi wzór wszystkich chrześcijańskich kobiet, żon i matek. Uczynił Józefa wzorem dla wszystkich chrześcijańskich mężczyzn, mężów i ojców. Jezus był wzorem dla wszystkich chrześcijańskich dzieci. Apostołowie głosili ten wzór poganom. Kościół Katolicki zmienił postawy seksualne i zwyczaje narodów i odniósł wielkie zwycięstwo nad złymi pożądliwościami ciała. Rodziny idące za tymi chrześcijańskimi przykładami przynoszą największe korzyści społeczeństwu.
R. RODZINA CHRZEŚCIJAŃSKA POJAWIŁA SIĘ Z KOŚCIOŁEM KATOLICKIM
Kościół Katolicki dał światu rodzinę chrześcijańską. Prawdziwe szczęście przyszło wszystkim, którzy postępowali zgodnie z Bożym planem. Mąż kochał i szanował swoją żonę. Wspierał rodzinę i dawał dobry przykład swoim dzieciom. Jego żona mogła mu ufać, gdy był poza domem. Chrześcijańska żona była kobietą szanowaną i kochaną przez wszystkich, królową w swoim domu. Opiekowała się mężem i dziećmi. Dzieci z rodziny chrześcijańskiej szanowały autorytet swoich rodziców; były posłuszne rodzicom, tak jak Jezus był posłuszny Marii i Józefowi. Narody świata ugięły się przed prawami Chrystusa i stały się katolickimi, zaakceptowały Boży plan małżeństwa. To jest historia małżeństwa chrześcijańskiego do XVI wieku.
Henryk VIII, król Anglii, był Katolikiem i ożenił się z Katoliczką. Poprosił papieża, aby pozwolił mu rozwieść się z żoną i poślubić Annę Boleyn. Papież powiedział mu, że to niemożliwe. Henryk oderwał się od Kościoła Katolickiego i założył własny kościół. Stał się głową nowego kościoła. Potem udzielił sobie rozwodu i poślubił Annę.
Różne niechrześcijańskie wpływy w kraju umożliwiły obywatelom uzyskanie orzeczenia rozwodu z sądów cywilnych. Wielu ludzi jest obecnie wychowywanych w atmosferze, która aprobuje rozwód i ponowne małżeństwo po rozwodzie. W rzeczywistości rząd i sądy cywilne nie mają uprawnień do zerwania ważnego małżeństwa. Ważna umowa małżeńska wiąże męża i żonę nawet po wydaniu przez sąd cywilny orzeczenia rozwodowego. To Bóg stworzył małżeństwo i prawa małżeńskie.
U. JEDYNIE KOŚCIÓŁ KATOLICKI STOI NA STRAŻY ŚWIĘTOŚCI MAŁŻEŃSTWA
Ze względu na prawo Boże papież nie mógł udzielić Henrykowi VIII rozwodu, mimo że przewidział, że cała Anglia przejdzie na protestantyzm. Kościół nie może wycofać się z praw Bożych nawet po to, by pozwolić ci wejść do Kościoła. Bardzo trudno jest przekonać ludzi, że rozwody, kontrola urodzeń itd. są złe i że należy przestrzegać Bożych praw dotyczących małżeństwa.
Teraz małżeństwo jest prawie takie, jakie było przed przyjściem Jezusa. Rozwód jest akceptowany jako normalny. Wychodź za mąż, żeń się tak często, jak chcesz; nie ma w tym wstydu – ale w rzeczywistości jest to zalegalizowane cudzołóstwo. Z rozwodów pochodzą tysiące rozbitych domów. Kolejnym akceptowanym dzisiaj złem jest kontrola urodzeń. Ludzie chcą przyjemności z seksu, ale nie dzieci. Dzieci to za dużo kłopotów, są drogie. Ludzie chcą kosztownych wakacji, drogich samochodów, urządzeń elektronicznych, alkoholu i tak dalej. Chcą być wolni od troski i odpowiedzialności. A aborcja, zabicie nienarodzonego dziecka, to morderstwo z zimną krwią. Pomyśl o dużej liczbie aborcji tylko w tym kraju! Nawet jeśli są wykonywane legalnie przez lekarzy, są zalegalizowanym morderstwem.
Dziś ciąża jest często uważana za haniebną. Macierzyństwo, ukoronowanie chwały kobiet, jest wyśmiewane, wyszydzane, uważane za ignorancję. Rodziny wielodzietne są często przedmiotem żartów. Nawet niewierność nie wywołuje wstydu. Zastanów się nad własną reakcją na cudzołóstwo gwiazd filmowych. Moralność pogańska opisuje postępowanie małżeńskie wielu ludzi. Oznacza to brak wstydu moralnego, jaki można znaleźć w małżeństwach niebędących małżeństwem, a także pobłażliwości w naszych opiniach na temat homoseksualizmu.
Z drugiej strony mamy miliony wspaniałych ludzi żyjących zgodnie z prawami Bożymi. Praktyczni Katolicy zawierają ślub raz i pozostają w związku małżeńskim przez całe życie. Jest wiele rodzin, które pozostają razem nie dotknięte rozwodem.
Fundamentem narodu jest rodzina. Kiedy fundament jest słaby, cała konstrukcja upada. Życie rodzinne w kraju jest stopniowo niszczone z powodu rozwodów, separacji i innych pogańskich praktyk. Chociaż dzisiaj jesteśmy dużym narodem na ziemi, za trzysta lat możemy nawet nie istnieć; tak jak upadł Rzym, my również możemy upaść jak dom zbudowany na piasku, ponieważ nasz fundament był słaby.
Być może twoje życie zostało „splugawione” przez rozbite małżeństwo. Jeśli tak, nie rezygnuj z tych instrukcji. Pozwól nam pozbierać odłamki i spróbować naprawić twoje życie. Nie próbuj podejmować decyzji w swojej sprawie małżeńskiej; nie miałeś szkolenia. Niech odpowiedzialny za ciebie ksiądz spróbuje to za ciebie rozgryźć. Opowiedz mu całą historię.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU Z LEKCJI 33 I 34
1. Co to jest sakrament święceń kapłańskich?
2. Kto to jest ksiądz?
3. Czy Jezus Chrystus był kapłanem?
4. Kim byli pierwsi księża katoliccy?
5. Jakie są główne moce twojego proboszcza?
6. Kto uczynił małżeństwo?
7. Kto ustanowił prawa i cel małżeństwa?
8. Jakie są cele małżeństwa?
9. Jakie są dwa główne prawa małżeństwa?
PRZYKŁAD ROZTROPNOŚCI
Z kronik parafialnych pochodzi opowieść o młodej kobiecie przygotowującej się do małżeństwa.
Zuzanna była bliska zawarcia wspaniałego małżeństwa, gdy dowiedziała się, że jej zamierzony mąż nie tylko nie przystępuje do sakramentów, ale nawet czasami pozwala sobie na ośmieszanie religii. Zwróciła się do Boga w modlitwie o przewodnictwo. Mając pewność, że zna wolę Bożą, oznajmiła rodzinie, że do małżeństwa nie dojdzie.
Pospiesznie zwróciła cenne prezenty, które otrzymała, a wszelkie wysiłki jej przyjaciół, by zmienić zdanie, na nic się nie zdały.
Kiedy wszystko się uspokoiło, poznała innego mężczyznę. Miał mało majątku, ale dużo cnót. Wyszła za niego w odpowiednim czasie, a jej małżeństwo okazało się bardzo szczęśliwe.
„Ci bowiem,
którzy w małżeństwo tak wstępują, że Boga od siebie i ze serca swego wyrzucają,
a swej lubości tak zadość czynią, … nad tymi czart ma moc”
(Tobiasza 6:17)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Zbyt wielu nawróconych na Wiarę katolicką szukało bezprawnych separacji, a nawet rozwodów. Niektórzy w dobrej wierze stosują nawet antykoncepcję. Powodem jest to, że nie rozumieli tych grzechów, kiedy otrzymywali instrukcje. Każdy grzech, o którym mowa w tej lekcji, jest grzechem śmiertelnym. Proszę, zrozum swoje chrześcijańskie obowiązki, zanim wstąpisz do Kościoła Katolickiego!
Musisz porozmawiać z księdzem o swoich szczególnych obowiązkach, zanim zostaniesz Katolikiem. Zechce on zbadać z tobą twój status małżeński i wyjaśnić ci twoje obowiązki. Powie ci, czy twoje małżeństwo jest ważne czy nieważne. Jesteś w separacji lub rozwodzie ze współmałżonkiem? Powiedz księdzu, aby wyjaśnił ci twoje obowiązki. Czy dotrzymujesz teraz komuś towarzystwa? Pamiętaj, aby powiedzieć to księdzu i dowiedzieć się, czy to w porządku, czy może to źle, że spotykasz się z kimś. Czy twój żonaty partner był kiedykolwiek żonaty z innym? Czy byłeś kiedyś żonaty?
Czy byłeś lub twój partner był Katolikiem przed ślubem? Czy dobrze dogadujesz się ze swoją żoną (mężem), czy też rozważasz separację? To są najważniejsze sprawy, na które musisz zwrócić uwagę księdza w rozmowie prywatnej. Wszystko, co mu powiesz, będzie trzymane w ścisłej tajemnicy.
A. NIEWYKONYWANIE OBOWIĄZKÓW MAŁŻEŃSKICH
Obowiązek małżeński oznacza, że osoba pozostająca w związku małżeńskim jest zobowiązana do odbycia stosunku płciowego ze swoim (lub jej) partnerem, gdy tylko jest to uzasadnione (jeśli małżeństwo jest oczywiście ważne). Zwykle grzechem śmiertelnym jest odmowa, gdy prośba jest uzasadniona. Odrzucenie obowiązku małżeńskiego jest w wielu przypadkach tak samo poważne jak cudzołóstwo. Jest to grzech przeciwko sprawiedliwości, ponieważ żonaty partner ma prawo do współżycia. Dałeś mu (jej) to prawo w dniu ślubu. Biblia wyraźnie uczy tego obowiązku:
„Mąż żonie niech oddaje powinność, tak samo zaś i żona mężowi. Żona nie ma władzy nad swym ciałem, lecz mąż. Tak samo i mąż nie ma władzy nad swym ciałem, lecz żona. Nie odmawiajcie sobie wzajemnie, chyba tylko za wspólną zgodą do czasu, abyście się oddawali modlitwie i znowu wracajcie do tego samego, aby was szatan nie kusił z powodu waszej niepowściągliwości.” (1 Koryntian 7:3-5)
Odmowa rodzi inne grzechy lub poważne pokusy, na przykład cudzołóstwo, samogwałt, separację, rozwód, gniew i pijaństwo. Czasami osoba pozostająca w związku małżeńskim ma prawo odmówić obowiązku małżeństwa, np. gdy osoba prosząca jest nietrzeźwa lub niepoczytalna, gdy mąż nie wspiera żony i dzieci, gdy zdarzy się choroba lub gdy istnieje zagrożenie dla nienarodzonego dziecka.
Jednak osoba pozostająca w związku małżeńskim nie powinna zawsze domagać się swoich praw, ale powinna mieć na uwadze drugą osobę. Małżeństwo, aby odnieść sukces, musi opierać się na poświęceniu, wzajemnej miłości i szacunku.
Bóg chciał, aby zarówno mąż, jak i żona czerpali pełną satysfakcję ze współżycia. Jeśli masz trudności, udaj się do dobrego katolickiego lekarza. Współżycie jest świętym działaniem między mężem a żoną, dokonanym przez Boga w bardzo świętym celu, jakim jest poczęcie dzieci.
Cudzołóstwo to stosunek seksualny, który osoba zamężna ma z kimś, z kim on (lub ona) nie jest w związku małżeńskim. Rozpusta to stosunek między dwojgiem osób niezamężnych. Zarówno cudzołóstwo, jak i rozpusta są grzechami śmiertelnymi, ale cudzołóstwo jest gorsze, ponieważ oprócz tego, że jest grzechem przeciwko Bogu, jest także grzechem przeciwko zamężnemu partnerowi. Jest to grzech przeciwko sprawiedliwości, a także przeciwko czystości. Przeczytaj, co mówi Biblia. Mimo że wielu ludzi popełnia cudzołóstwo, to i tak nie jest to w porządku. Bóg mówi nam w Biblii, że cudzołóstwo jest złe.
„Albowiem rozpustników i cudzołożników Bóg będzie sądził.” (Hebrajczyków 13:4) „Nie będziesz cudzołożył.” (Wyjścia 20:14). „Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiędą królestwa bożego?... ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani sodomczycy …” (1 Koryntian 6:9-10)
W Starym Testamencie cudzołóstwo było karane śmiercią: „Jeśliby kto cudzołożył z żoną drugiego i cudzołóstwa się dopuścił z żoną bliźniego swego, śmiercią niechaj umrą i cudzołożnik i cudzołożnica.” (Kapłańska 20:10) „Ale kto cudzołożnikiem jest, przez głupotę serca straci duszę swoją.” (Przysłów 6:32)
Grzechem śmiertelnym jest oddzielenie się od żony lub męża bez pozwolenia Kościoła. Jest to grzech śmiertelny z trzech powodów:
(1) Bóg wyraźnie tego zabrania: „Tym zaś, co są złączeni małżeństwem, rozkazuję nie ja, ale Pan, żeby żona nie odchodziła od męża. A jeśliby odeszła, niech zostanie bez męża albo niech się pojedna z mężem swoim. I mąż niech żony nie opuszcza.” (1 Koryntian 7:10-11)
(2) Oddzielić się znaczy odmówić małżeńskiego obowiązku. Naraża to drugą osobę na niebezpieczeństwo cudzołóstwa lub innego grzechu przeciwko czystości.
(3) Dzieci to te, które najbardziej cierpią z powodu separacji. Separacja jest dozwolona tylko z bardzo poważnego powodu i tylko za zgodą biskupa.
Osobie odseparowanej nie wolno dotrzymywać towarzystwa innej osobie. Osoba w separacji jest tak samo zamężna, jak gdyby mieszkała ze swoim małżonkiem. (Nieważne małżeństwa muszą się jednak rozstać, dopóki małżeństwo nie będzie ważne, jeśli to możliwe). W dniu ślubu obiecałeś pozostać razem na dobre lub złe, w bogactwie lub w biedzie, w chorobie i zdrowiu, aż do śmierci.
Jeśli masz kłopoty w życiu małżeńskim, przyjdź na plebanię i porozmawiaj o tym z jednym z księży. Możesz zapobiec separacji, stawiając czoła swoim problemom jako osoba dorosła. W większości przypadków separacja nie jest rozwiązaniem.
Tylko Kościół może udzielić separacji. Sprawa musi trafić do sądu małżeńskiego Kościoła Katolickiego. Nie wolno ci rozdzielać się na własną rękę lub zaraz po orzeczeniu sądu cywilnego. Nie idź do prawnika. Idź do proboszcza!
Katolik będzie miał poważne kłopoty w Kościele Katolickim, jeśli będzie starał się o rozwód za pośrednictwem prawników i sądów cywilnych, nie wnosząc swojej sprawy do Sądu Separacyjnego Kościoła Katolickiego!
Nie ma czegoś takiego jak rozwód, który pozwala na ponowne małżeństwo. Z Biblii jasno wynika, że Bóg nie uznaje rozwodu. „Żona związana jest prawem, dopóki żyje jej mąż; ale jeśliby umarł mąż jej, wolna jest; niech idzie za kogo chce, byle w Panu” (1 Koryntian 7:39)
„Co tedy Bóg złączył, niechaj człowiek nie rozłącza… Ktokolwiek opuściłby żonę swoją, a pojąłby inną, cudzołóstwa się dopuszcza przeciwko niej. I jeśliby żona opuściła męża swojego, a wyszłaby za drugiego, cudzołoży.” (Marek 10:9,11-12)
„Niewiasta bowiem zamężna, póki mąż żyje, związana jest prawem; jeśli zaś mąż jej umrze, wyzwolona jest spod prawa męża. Przeto, póki mąż żyje, będzie zwana cudzołożnicą, jeśliby była z innym mężem; jeśliby zaś mąż jej umarł, wolna jest od prawa mężowego, żeby nie była cudzołożnicą, gdyby była z innym mężem.” (Rzymian 7:2-3)
Rozwód i ponowne małżeństwo są grzechem śmiertelnym, ponieważ są wyraźnie sprzeczne z prawem Bożym. Osobie rozwiedzionej nie wolno nawet dotrzymywać towarzystwa innej osobie.
Mówimy tu tylko o ważnych małżeństwach, a nie o małżeństwach nieważnych. Ale nie osądzaj, czy twoje małżeństwo jest ważne, czy nie; porozmawiaj z księdzem, który daje ci instrukcje. Pamiętaj, że żaden sąd nie może zerwać ważnego małżeństwa.
„Co tedy Bóg złączył, niechaj człowiek nie rozłącza.”
Kiedy starasz się o rozwód cywilny z zamiarem ponownego małżeństwa, marnujesz swoje pieniądze, ponieważ Bóg nigdy nie dał nikomu upoważnienia do zerwania małżeństwa.
Rozważmy przypadek bardzo dobrej żony i matki. Ma wiele dzieci. Ma męża pijaka, który ją bije, może ugania się za innymi kobietami i nie wspiera rodziny. Przypuśćmy, że spotyka wspaniałego mężczyznę, który byłby wspaniałym mężem i ojcem; jednak nawet w tym przypadku Bóg nie robi wyjątku. Nawet jeśli twój partner przebywa w przytułku dla obłąkanych lub jeśli ponownie się ożeni — nie możesz ponownie się ożenić.
Dlaczego Bóg jest tak surowy? Bóg wiedział, że gdyby zrobił jeden wyjątek, wieko zostałoby otwarte. Wiedział, że pary wejdą w związek małżeński ze skrzyżowanymi palcami, wiedząc, że jeśli coś pójdzie nie tak, nastąpi „wyjście”. Jako dorośli nie stawiliby czoła swoim problemom, ale uciekliby od nich w rozwodzie. Doświadczenie pokazuje, że rozwód zamiast rozwiązać problem, otwiera drzwi do większych problemów: cierpią dzieci. Niewielu mężczyzn chce poślubić rozwiedzioną kobietę z dziećmi. Dzieciom trudno jest wychowywać się w domu samotnych rodziców. Potrzeba wielkiej czujności, wnikliwości i miłości, aby być zarówno ojcem, jak i matką dzieci z takiego domu. Zbyt często przestępczość nieletnich pochodzi z rozbitych domów.
Rozwód z zamiarem ponownego zawarcia małżeństwa jest kpiną ze świętości małżeństwa. Obietnice małżeńskie to puste słowa wśród ludzi bez religii. Czyni z małżeństwa jedynie kontrakt, który obiecuje monogamiczny związek. Każdy partner obiecuje tylko jednego partnera seksualnego. Ale takie małżeństwo trwa tylko tak długo, jak trwa „magia”. Nawet stosowanie „umów przedmałżeńskich” jest błędne, ponieważ przewiduje możliwość rozwodu. Rozwód pozostawił po sobie ślad złamanych serc i domów. Możliwość rozwodu prowadzi do niewierności, podejrzeń, zazdrości, niepokoju i niepewnej przyszłości.
Najważniejsze: rozwód jest sprzeczny z Prawem Bożym. Proszę, pamiętaj, że Bóg nie ustanowił dwóch zbiorów praw, jednego dla Katolików i jednego dla niekatolików. Wszyscy muszą przestrzegać praw Bożych — protestanci i Katolicy.
Kontrola urodzeń to robienie czegokolwiek przed, w trakcie lub bezpośrednio po stosunku seksualnym, aby powstrzymać kobietę przed zajściem w ciążę. Używanie stosunku przerywanego, prezerwatyw, membran, galaretek plemnikobójczych, leków, środków antykoncepcyjnych i/lub aborcyjnych jest zawsze grzechem śmiertelnym. Zapobieganie narodzinom jest naruszeniem prawa naturalnego. Podstawowym celem władz seksualnych jest współ-stwarzanie z Bogiem dziecka. Drugim celem seksu jest przyjemność, jaką przynosi. Uciekając się do kontroli urodzeń, para odwraca cele związane z seksem, stawiając przyjemność przed odpowiedzialnością – bardzo egoistyczny motyw.
Żona może przemywać się tylko godzinę po stosunku. Zrobienie tego przed tym czasem jest grzechem śmiertelnym, ponieważ jest tym samym, co kontrola urodzeń.
Kontrola urodzeń nigdy nie jest dozwolona nawet ze względu na zdrowie, pieniądze lub z jakiegokolwiek innego powodu. Nawet jeśli lekarze ostrzegają przed zagrożeniami zdrowotnymi związanymi z przyszłą ciążą, nie ma uzasadnienia dla stosowania kontroli urodzeń. Biblia wyraźnie tego zabrania:
„Rzekł tedy Juda do Onana, syna swego: Wnijdź do żony brata twego i złącz się z nią, abyś wzbudził potomstwo bratu twemu. On wiedząc, że się nie jemu synowie rodzić mieli, gdy wchodził do żony brata swego, wypuszczał nasienie na ziemię, aby się dzieci imieniem brata jego nie rodziły. I z tej przyczyny zabił go Pan, bo czynił rzecz obrzydliwą.” (Rodzaju 38:8-10) Kontrola urodzeń prowadzi do rozwiązłości, cudzołóstwa, podejrzeń i zazdrości. To powoduje, że miłość staje się zimna.
Niepłodność jest dzisiaj problemem. Para może powiedzieć: „Poczekamy, aż będziemy mieli więcej pieniędzy”. Ale każdy lekarz wie, że im dłużej czekają, tym mniejsze mają szanse zostać rodzicami i tym trudniej jest żonie rodzić. Zbyt wiele par zbyt późno zdaje sobie sprawę, że oszukując Boga, okradają się z jednego z największych skarbów życia – dzieci.
Kontrola urodzeń jest samolubnym grzechem; ludzie, którzy ją praktykują, chcą przyjemności z małżeństwa, ale nie ciężaru dzieci. Chcą korzyści materialnych, które kupią za pieniądze, nie mając dzieci. Nie mogą się doczekać rozwijania kariery, zamiast zwiększania radości z posiadania dzieci. Jeśli praktykujesz kontrolę urodzeń, możesz spodziewać się samotnej starości. Wystarczy zapytać starsze małżeństwo z wieloma dziećmi i wnukami, jakie były i są ich najszczęśliwsze dni.
Jeśli brak pieniędzy lub słabe zdrowie utrudniają ci posiadanie dzieci, to jest to krzyż, który Jezus chce, abyś niósł – panowanie nad sobą. Ale pamiętaj, z każdym krzyżem On daje ci siłę, by go nieść.
Aborcja w jakikolwiek sposób powoduje umyślną śmierć nienarodzonego dziecka. To zawsze jest grzech śmiertelny. W żadnym wypadku tego nie wolno, nawet ratować życie matki. Nienarodzone dziecko jest człowiekiem i ma prawo do życia. Bóg nikomu nie dał prawa odebrać mu życia. Zrobienie tego jest morderstwem, bez względu na to, co powie lekarz lub jacyś inni naukowcy ateistyczni. Czytasz w gazecie o ludziach zabijających małe dzieci. Zabicie niewinnego dziecka to straszna zbrodnia. Ale nie ma różnicy między tym a aborcją – oba są morderstwem. Co najgorsze, dziecko umiera bez chrztu i nie może iść do nieba. Aborcja jest gorsza niż zamordowanie osoby dorosłej. Dorosły przynajmniej miał szansę dostać się do nieba. Dziecko nie ma takiej szansy.
Ekskomunika od Kościoła jest karą dla każdego Katolika, który świadomie i dobrowolnie powoduje lub pomaga w dokonaniu aborcji. Ekskomunika oznacza, że nie może przyjmować sakramentów; nie może mieć katolickiego pogrzebu. W większości diecezji aborcja nazywana jest grzechem „zastrzeżonym”. Przebaczenie tego grzechu będzie wymagało specjalnego pozwolenia dla księdza od jego biskupa.
Osoba ekskomunikowana może wrócić do Kościoła, jeśli naprawdę żałuje popełnienia przestępstwa i szczerze obiecuje, że nie zrobi tego ponownie. Zwykły ksiądz nie może zdjąć ekskomuniki, ale musi otrzymać specjalną władzę od biskupa. Przyszłe matki powinny bardzo uważać podczas podpisywania dokumentów w szpitalu. Jeśli uważasz, że chirurg proponuje aborcję, zadzwoń po księdza.
Sterylizacja to grzech polegający na tym, że czyni się organy rozrodcze bezpłodnymi — to znaczy uniemożliwiają żonie zajście w ciążę lub wypuszczanie nasienia męża podczas seksu. W przypadku kobiet zwykle odbywa się to poprzez zawiązanie lub przecięcie jajowodów lub pęcherzyków nasiennych, lub usunięcie macicy lub jajników. Dla mężczyzny jest to chirurgiczna metoda zatrzymania przepływu plemników.
Sterylizacja z zamiarem zapobieżenia porodom jest zawsze grzechem śmiertelnym. Kobiety po operacjach brzucha powinny powiedzieć lekarzowi, aby nie wiązał jajowodów, ponieważ niektórzy niekatoliccy lekarze robią to jako rzecz oczywistą. Nie pozwól, aby lekarz namówił Cię na sterylizację, opisując, co się stanie, jeśli nie zostaniesz wysterylizowany. Jeśli już byłeś wysterylizowany, musisz żałować grzechu, ale nie musisz być ponownie operowany, aby operacja została odwrócona.
Jeśli popełniłeś któryś z tych grzechów, powiedz Bogu, jak bardzo Ci żal. Nie zniechęcaj się i nie mów, że nie możesz być Katolikiem, ponieważ byłeś żonaty więcej niż raz lub zgrzeszyłeś w inny sposób. Porozmawiaj z księdzem, który się tobą opiekuje; potraktuje cię uprzejmie i sympatycznie.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Czy osoby niezamężne mogą uprawiać seks poza małżeństwem?
2. Co to jest cudzołóstwo?
3. Co to jest rozpusta?
4. Czy grzechem jest odmówić współmałżonkowi współżycia seksualnego?
5. Czy protestant może otrzymać rozwód?
6. Czy osoba w separacji lub rozwiedziona powinna umawiać się z innymi?
7. Czy grzechem jest opuszczenie współmałżonka?
8. Czy separacja jest dozwolona?
9. Czy antykoncepcja jest dozwolona?
10. Czy aborcja by uratować życie matki jest dozwolona?
WPŁYW SPOŁECZEŃSTWA
Ta lekcja jest bardzo ważna. Świętość małżeństwa jest atakowana ze wszystkich stron. Dla dobra społeczeństwa wszyscy pozostający w związku małżeńskim muszą rozumieć prawa Boże dotyczące praw i przywilejów tego świętego stanu. Kiedy społeczeństwo odmawia uznania Bożych praw dotyczących małżeństwa i życia rodzinnego, jest skazane na zniszczenie.
Żadna ilość nauki i jej danych badawczych nie mogą sprawić, by sprawy sprzeczne z prawem Bożym i naturalnym były zatwierdzone i „legalne” w oczach Boga. Prawa moralne nie są oparte na egoizmie człowieka w służeniu Bogu. Nigdy nie pozwól, aby twoje zrozumienie świętości małżeństwa zostało wypaczone przez wpływ wiadomości oraz programów telewizyjnych i radiowych.
„Zmiłuj
się nad nami i niech się oboje wespół zestarzejemy w zdrowiu.”
(Tobiasz 8:10)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Postaraj się nauczyć z tej lekcji pięknego stanu ziemskiego szczęścia, który może być twoim, czyniąc twoje małżeństwo prawdziwie chrześcijańskim małżeństwem. Kiedy będziesz studiować lekcję, pamiętaj też o swoich dzieciach. Spędziłeś wiele lat poświęcając się dla ich szczęścia. Uświadom sobie, że ich przyszłe szczęście może pochodzić tylko z prawidłowych pomysłów na małżeństwo chrześcijańskie. Dowiedz się, czym jest małżeństwo chrześcijańskie i już teraz zacznij przygotowywać siebie i swoje dzieci, aby twoje małżeństwo i małżeństwa twoich dzieci były święte i szczęśliwe.
Małżeństwo jest sakramentem dokonanym przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, aby uświęcić zgodne z prawem zjednoczenie Chrześcijanina i Chrześcijanki. Małżeństwo zawsze było świętym związkiem, ale nie zawsze sakramentem. Zostało podniesione do godności sakramentu przez Jezusa Chrystusa. Sakrament małżeństwa sprawia, że łaska wzrasta w duszy, podobnie jak inne sakramenty. Daje mężowi i żonie szczególną pomoc, szczególne łaski w wypełnianiu obowiązków małżeńskich i pokonywaniu trudności życia małżeńskiego.
Tylko osoby ochrzczone mogą otrzymać ten Sakrament. Aby go godnie otrzymać, nie możesz mieć grzechu śmiertelnego na swojej duszy. Zawarcie małżeństwa w stanie grzechu śmiertelnego jest kolejnym grzechem śmiertelnym, świętokradztwem. (Świętokradztwo nie unieważnia małżeństwa).
B. KATOLIK MUSI ZAWRZEĆ ZWIĄZEK MAŁŻEŃSKI PRZED KAPŁANEM KATOLICKIM
Katolik musi zawrzeć związek małżeński w obecności katolickiego księdza i dwóch katolickich świadków. Katolik musi być żonaty w ten sposób bez względu na to, z kim się żeni — protestantem, żydem czy muzułmaninem. Małżeństwo przed kimkolwiek poza księdzem nie jest wcale małżeństwem — jest grzechem śmiertelnym! Wprowadza stan grzechu śmiertelnego. Para nie jest w związku małżeńskim; nie są mężem i żoną, nie mają prawa żyć razem i żyją w grzechu. Dzieci zrodzone z takiego związku są nieślubne.
Ceremonia zaślubin przez Katolika przed pastorem protestanckim jest nie tylko grzechem śmiertelnym, ale nakładana jest na niego ekskomunika od Kościoła. Zwykły ksiądz nie może usunąć ekskomuniki, musi otrzymać specjalną władzę od biskupa. Rodzice katoliccy powinni nalegać, aby ich dzieci pobrały się przed księdzem. Katolicy nie powinni mieć nic wspólnego z małżeństwem poza Kościołem.
Katolicy nigdy nie mogą brać udziału w nieważnym ślubie ani jako członkowie wesela, ani jako widzowie. Nigdy nie wolno ci być druhną ani drużbą na protestanckim weselu, nawet jeśli narzeczeni są protestantami. Możesz być widzem, jeśli oboje są protestantami, a twoja obecność nie wzbudza żadnego zgorszenia.
Małżeństwa niekatolików między sobą są ważne i dlatego nie mogą być zerwane, pod warunkiem, że przestrzegane są wszystkie prawa Boże dotyczące małżeństwa. Nie musisz ponownie zawrzeć małżeństwa, kiedy zostaniesz Katolikiem, jeśli twoje małżeństwo było ważne od samego początku. Odpowiedzialny za ciebie ksiądz powie ci, czy twoje jest ważne. Nie możesz poślubić niekatolika, który jest w separacji lub rozwiedziony, ponieważ nie zawarł związku przed księdzem. Niekatolicy nie muszą brać ślubu przed księdzem.
C. NIEKTÓRE INNE PRAWA KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Katolicy nie mogą poślubić bliskich krewnych: kuzynów pierwszego lub drugiego stopnia, wujków, ciotek, siostrzenic lub siostrzeńców. Wszystkie dzieci muszą być ochrzczone i wykształcone w Religii katolickiej.
Przez małżeństwo „mieszane” rozumiemy małżeństwo Katolika i niekatolika. Małżeństwo mieszane jest zakazane przez Kościół. Doświadczenie pokazuje, że małżeństwa mieszane są największym źródłem utraty Wiary katolickiej lub utraty praktyki chrześcijańskiej. Małżeństwo mieszane jest mało praktyczne. Każda duża różnica między parą (wiek, wykształcenie, zamożność) zawsze powoduje poważne trudności. Różnice w przekonaniach religijnych wywołują spory w ważnych sprawach, takich jak rozwód, niedzielna Msza, mięso w piątek, edukacja katolicka.
Małżeństwa mieszane są zakazane w Starym Testamencie: „ani się małżeństwami z nimi łączyć będziesz. Córki twej nie dasz synowi jego, ani córki jego nie weźmiesz synowi twemu, bo zwiedzie syna twego, że nie pójdzie za mną, ale raczej będzie służył cudzym bogom, i rozgniewa się zapalczywość Pańska, i wygładzi cię prędko.” (Powtórzonego Prawa 7:3-4. Zobacz także Jozue 23.72 i Malachiasz 2:11)
E. ZEZWOLENIE NA MAŁŻEŃSTWO MIESZANE
Tylko biskup może zezwolić na małżeństwo mieszane i tylko z bardzo ważnego powodu. Taki powód ma miejsce na przykład wtedy, gdy niekatolik przyjmuje instrukcje katolickie i daje dobry powód do uzasadnionej nadziei, że będzie dobrym Katolikiem. Kiedy biskup toleruje małżeństwo z niekatolikiem, niekatolik musi wyrazić obietnice, że nie będzie ingerował w praktykę religii Katolika, że dopilnuje, aby wszystkie dzieci zostały ochrzczone i były wychowywane jako Katolicy, że będzie przestrzegał wszystkich praw Bożych i Kościoła Katolickiego dotyczących małżeństwa i nie będzie miał żadnej innej ceremonii po ślubie przed księdzem.
F. W MAŁŻEŃSTWIE MIESZANYM NIEKATOLIK POWINIEN PRZYJMOWAĆ INSTRUKCJE
Przeciętny niekatolik nie wie nic o religii ani moralności, ponieważ bardzo niewiele kościołów protestanckich daje instrukcje religijne. Katolicy mają poważny obowiązek miłosierdzia, aby poprzez modlitwę i dobry przykład doprowadzić do nawrócenia strony niekatolickiej. Pierwszym krokiem w tym kierunku jest doprowadzenie niekatolika do instrukcji przed zawarciem małżeństwa.
Przyprowadź niekatolika do księdza na trzy lub cztery miesiące przed ślubem, aby mógł przyjąć naukę. Niekatolik jest najbardziej hojny przed ślubem, więc przyprowadź go (lub ją) póki jest hojny. Powiedz mu (jej), że nie musi zostać Katolikiem, ale musi nauczyć się o niebie, piekle, łasce, małżeństwie i wszystkich innych chrześcijańskich wierzeniach i prawach. Podczas gdy jest na instrukcjach, módl się za niego (lub nią).
G. PRZYGOTOWANIE DO MAŁŻEŃSTWA
Miej właściwy stosunek do małżeństwa. Spójrz na to jako na bardzo święty związek. Zostało założone przez Boga i podniesione do godności sakramentu przez Jezusa Chrystusa. Miej właściwy powód w staraniu się o małżeństwo. Ciesz się na posiadanie dzieci i założenie chrześcijańskiego domu. Zawrzyj związek z egoistycznego powodu (pieniądze, piękno, sława, przyjemność) a nie znajdziesz szczęścia w małżeństwie. Prawdziwe szczęście osiągają tylko całkowicie hojne dusze, które są gotowe poświęcić swoje preferencje we wszystkim.
Módl się codziennie o szczęśliwe małżeństwo, ponieważ najprawdopodobniej uratujesz lub stracisz swoją dusze z powodu rodzaju małżeństwa, które zawierasz.
Przestudiuj czym jest małżeństwo oraz jakie są jego obowiązki i zobowiązania, ponieważ wiedza o tych rzeczach nie przychodzi naturalnie. Małżeństwo, jak każda inna kariera, wymaga specjalnego przygotowania i instruktażu. Weź udział w katolickim forum małżeńskim lub konferencji i otrzymaj instrukcje małżeństwa od swojego proboszcza parafialnego. Najlepszym przygotowaniem jest prowadzenie prawdziwie chrześcijańskiego życia. Często i regularnie chodź do spowiedzi i komunii; przestrzegaj ściśle szóstego przykazania i módl się. Postępuj zgodnie z radami twoich rodziców i proboszcza.
H. NIE ZAWIERAJ ZWIĄZKU ZBYT MŁODO!
Niedojrzałość (niedorosłość) jest jedną z głównych przyczyn nieszczęścia w małżeństwie. Akta sądowe pokazują, że młodzieńcze małżeństwa na ogół nie trwają długo. Być może w dawnych czasach młodzi dorośli w wieku kilkunastu lat byli w stanie wytrzymać obowiązki małżeńskie. Czasy się zmieniły. Dzisiaj chłopiec lub dziewczynka poniżej osiemnastego roku życia mogą być zdolni do posiadania dzieci, ale zazwyczaj nie są wystarczająco rozwinięci umysłowo, aby przyjąć obowiązki życia małżeńskiego.
Wybierz odpowiedniego partnera, a twoje małżeństwo będzie szczęśliwe. Wybierz partnera, który jest dobrym Katolikiem, który regularnie uczestniczy we Mszy, Komunii i spowiedzi. On (ona) musi naprawdę poważnie podchodzić do posiadania dzieci i założenia domu. Upewnij się, że on (ona) nie jest samolubny ani niedojrzały. Czy ma jakieś poważne złe nawyki, takie jak picie, flirtowanie, nieczystość? Czy jest szczery, prawdomówny i godny zaufania?
J. UZGODNIENIA Z KAPŁANEM DOTYCZĄCE MAŁŻEŃSTWA
Jeśli bierzesz ślub z Katolikiem, koniecznie poinformuj o tym proboszcza co najmniej miesiąc przed ślubem. Ksiądz musi publicznie ogłosić tę obietnicę małżeństwa trzy razy w niedzielę. Katolicy powinni wziąć ślub na specjalnej Mszy weselnej zwanej Mszą Zaślubin (choć nie ma prawa zabraniającego zawarcia małżeństwa przed księdzem poza Mszą).
Jeśli rozważasz zawarcie małżeństwa z osobą niekatolicką, konieczne jest spotkanie z proboszczem na trzy lub cztery miesiące przed datą zawarcia małżeństwa, aby dowiedzieć się, czy takie małżeństwo jest możliwe i udzielić instrukcji dla niekatolików, jeśli Kościół na to pozwala na to mieszane małżeństwo,
K. DZIECI, NAJWIĘKSZE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO MAŁŻEŃSTWA
Dzieci są największym źródłem szczęścia w małżeństwie. Akta sądowe pokazują, że wśród par z rodzin wielodzietnych jest mniej rozpadów małżeństw. My, księża, współczujemy małżeństwom bezdzietnym. Jeśli to możliwe, chcą adoptować dzieci.
Kiedy para zawiera małżeństwo w Kościele Katolickim, ksiądz czyta im ten piękny fragment: „Niech ta miłość, dzięki której złożyliście razem swoje ręce i serca, nigdy nie zawiedzie, ale z biegiem lat będzie się pogłębiać i umacniać. A jeśli prawdziwa miłość i duch doskonałego poświęcenia będą kierować każdym waszym działaniem, możecie oczekiwać NAJWIĘKSZEJ MIARY ZIEMSKIEGO SZCZĘŚCIA, jaką można przydzielić człowiekowi na tym łez padole. Reszta jest w rękach Boga. Nie zabraknie też Boga w waszych potrzebach. Zastawi wam dożywotnie wsparcie swoich łask w Najświętszym Sakramencie, który macie otrzymać.”
Jak pięknie będzie, gdy twoja żona będzie na łożu śmierci i powie ci, oddając ci obrączkę ślubną: „Nigdy nie byłam nielojalna wobec tego pierścionka i jego znaczenia, ani w myślach, ani w pragnieniach. Odkąd mi go dałeś przed Ołtarzem Bożym, nie kochałam nikogo prócz ciebie. Kontrolowałeś całe uczucie i oddanie mojego serca, całe ciepło i blask mojej wyobraźni oraz wszystkie uczucia i emocje mojej istoty. Przyjmij więc ten pierścionek, tak czysty i święty, jak wtedy, gdy otrzymałam go od ciebie w dniu naszego ślubu.” Cieszę się, że możesz wtedy odpowiedzieć tą samą deklaracją nieskazitelnej i niezachwianej lojalności.
„Choruje
kto między wami? Niech wezwie kapłanów kościoła.”
(Jakuba 5:14)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Sakramenty towarzyszą nam w naszej podróży od kołyski do grobu. Sakrament Ostatniego Namaszczenia jest cudownym Sakramentem dokonanym przez Jezusa Chrystusa, który pomaga nam, gdy najbardziej potrzebujemy pomocy, a mianowicie w niebezpieczeństwie śmierci. Jako Katolik będziesz miał możliwość pomagania innym w przyjęciu tego Sakramentu; i mamy nadzieję, że sam będziesz miał okazję go otrzymać, kiedy pomyślisz, że masz stanąć twarzą w twarz ze swoim Bogiem, aby odpowiedzieć za całe swoje życie.
Religia chrześcijańska jest bardzo praktyczna. Nie chodzi tylko o chodzenie do kościoła, poznawanie nauk Chrystusa czy nawet prowadzenie dobrego życia. Chrześcijaństwo daje nam praktyczną pomoc, której każdy z nas potrzebuje. Wszyscy potrzebujemy szczególnie tego Sakramentu, bo wszyscy kiedyś staniemy w obliczu śmierci.
A. JEZUS CHRYSTUS MIAŁ WIELKĄ MIŁOŚĆ DO CHORYCH
W Ewangelii czytamy, że Chrystus uzdrowił teściową święty Piotra; uzdrowił paralityka; uzdrowił syna rządcy Kafarnaum. Święty Mateusz podsumowuje to, co chcemy powiedzieć w tym akapicie, mówiąc nam, że nasz Pan chodził czyniąc dobrze i „uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc między ludem.” (Mateusz 4:23)
Chrystus zna wszystkie nasze ludzkie cierpienia i ich ostateczną przyczynę – grzech pierworodny, Chrystus jest Bogiem-Człowiekiem z litością w sercu.
B. OCZEKIWALIBYŚMY, ŻE CHRYSTUS ZAPEWNI SPECJALNĄ OPIEKĘ NAD CHORYMI
Kiedy jesteś poważnie chory, możesz otrzymać wiele pociech: ktoś może ci czytać Biblię; niektórzy przyjaciele mogą wyrazić współczucie. Ale te rzeczy naprawdę nie przynoszą wiele dobrego. Ponieważ Chrystus tak bardzo kochał chorych, możesz oczekiwać od Niego szczególnej pociechy w twoim cierpieniu. To naturalne, że dał to szczególne źródło pociechy Kościołowi, aby On z kolei mógł dać je ludziom w każdym wieku we wszystkich częściach świata.
C. TEN SAKRAMENT JEST WYRAŹNIE ZNAJDOWANY W BIBLII
Ostatnie namaszczenie, szczególny sakrament dla chorych, jest wyraźnie omówione w Biblii. W rzeczywistości wszystko jest w Biblii oprócz numeru telefonu księdza. W liście świętego Jakuba dowiadujemy się, co mamy robić, gdy ktoś jest chory.
„Choruje kto między wami? Niech wezwie kapłanów kościoła i niech się modlą nad nim, namaszczając go olejem w imię Pańskie; a modlitwa wiary wybawi chorego i ulży mu Pan; a jeśliby był w grzechach, będą mu odpuszczone.” (Jakuba 5:14-15)
Biblia bardzo wyraźnie mówi nam, co robić, gdy ktoś jest chory, a mianowicie wezwać księdza. Dalej mówi nam o skutkach Sakramentu w duszy chorego.
D. W JAKI SPOSÓB JEST UDZIELANE?
„Ostatnie namaszczenie” oznacza ostateczne namaszczenie lub namaszczenie przed śmiercią. Kapłan namaszcza wszystkie członki twojego ciała, którymi mogłeś zgrzeszyć – twoje oczy, uszy, nos, usta, ręce i stopy. Podczas tego namaszczenia modli się: „Niech Pan przez swoje miłosierdzie przebaczy ci każdy twój grzech jaki mogłeś popełnić wzrokiem (lub słuchem, mową itd.)”.
Ostatnie namaszczenie dowodzi wielkiej miłości Boga do nas, ponieważ pokazuje nam Boże miłosierdzie. Niewłaściwie wykorzystaliśmy dary Boże i grzeszyliśmy przez całe życie; przez sakrament Ostatniego Namaszczenia Bóg przebacza nam nasze grzechy i pomaga nam naprawić szkody wyrządzone przez grzech.
E. CO OSTATNIE NAMASZCZENIE ROBI DLA CHOREGO?
Sakrament Ostatniego Namaszczenia udziela łaski choremu; przez ten sakrament Bóg przebacza jego grzechy powszednie, a także grzechy śmiertelne, jeśli jest nieprzytomny i nie może skorzystać z sakramentu spowiedzi. Sakrament Ostatniego Namaszczenia daje pociechę w chorobie, siłę przeciwko pokusom diabła. Nawet da zdrowie ciału, jeśli pomoże to duszy. Krótko mówiąc, sakrament ostatniego namaszczenia daje choremu wszystko, czego potrzebuje, żeby dostał się do nieba; i prawdopodobnie wyśle go prosto do nieba, jeśli będzie głęboko żałował grzechów swojego życia.
F. TYLKO KSIĄDZ LUB BISKUP MA WŁADZĘ DO UDZIELANIA OSTATNIEGO NAMASZCZENIA
Chrystus dał Apostołom sakrament ostatniego namaszczenia. Apostołowie przekazywali tę władzę na przestrzeni wieków, a katoliccy księża i katoliccy biskupi mają ją dzisiaj. Kiedy widzisz księży w różnych szpitalach, którzy opiekują się chorymi, są tam, aby udzielić tego Sakramentu Ostatniego Namaszczenia, stworzonego specjalnie dla chorych.
G. KIEDY POWINIEN BYĆ UDZIELONY
Sakrament Ostatniego Namaszczenia powinien przyjąć każdy, kto cierpi na poważną chorobę. Powinna ją otrzymać na przykład osoba, która ma zapalenie płuc, chore serce, starość lub cokolwiek innego, co może być uznane za zagrożenie życia.
To straszny grzech pozwolić choremu czekać zbyt długo, zanim kapłan zostanie wezwany do udzielenia sakramentu ostatniego namaszczenia. Jeśli to możliwe, kapłana należy przyprowadzić do chorego, gdy chory ma jeszcze pełną sprawność zmysłów; wtedy kapłan może nakłonić chorego do żalu za jego grzechy i w ten sposób przygotować się do pójścia do wieczności.
H. GŁUPI CI, KTÓRZY NIE WZYWAJĄ KAPŁANA DO CHORYCH
Czasem usłyszysz, jak ktoś mówi, że nie wezwie księdza, bo boi się, że obecność księdza przestraszy chorego. Każdy ksiądz może ci powiedzieć, że w przypadku choroby boją się tylko krewni i przyjaciele; chory nie jest przestraszony – potrzebuje pomocy. Nie boi się księdza bardziej niż lekarza.
Czy powstrzymałbyś się od wzywania lekarza, gdy ktoś jest chory? Strasznym grzechem dla krewnych i przyjaciół jest zaniedbanie wezwania księdza do chorego. Grzechem jest też odkładanie wezwania księdza do czasu, gdy osoba ta jest bardzo bliska śmierci. Kapłana należy wzywać we wczesnych stadiach choroby i prosić o częste powracanie do chorego.
Słynny specjalista od mózgu w niesekciarskim szpitalu w Chicago powiedział na spotkaniu personelu szpitala: „W tej dyskusji o powołaniu księdza do katolickiego pacjenta chciałbym powiedzieć to. Nie jestem Katolikiem, ale zawsze proszę o księdza. Wtedy mogę być pewien, że pacjent otrzyma wszystko, co musi dać ksiądz katolicki, zanim pozwolę podać środek znieczulający. Nie wiem, co robi ksiądz; ale cokolwiek to jest, zmniejsza ryzyko chirurgiczne dla pacjenta”.
Ksiądz ma trochę zdrowego rozsądku. Nie wejdzie do chorego i nie powie: „No cóż, Kowalski, to jest dla ciebie koniec; sprowadziłem przedsiębiorcę pogrzebowego, żeby zorganizował twój pogrzeb”. Raczej miło rozmawia, wysłucha spowiedzi i zapyta, czy chciałby otrzymać ostatnie namaszczenie. Chory zwykle mówi „tak” i nigdy się nie boi.
W przypadku choroby pomyśl o chorym! Jest jedynym, którego należy wziąć pod uwagę. Nie zwracaj uwagi na niepoważnych krewnych.
I. INNE RZECZY WYKONYWANE DLA OSÓB CHORYCH
Gdy człowiek jest chory, kapłan nie tylko udziela sakramentu namaszczenia, ale także słucha spowiedzi, przynosi Komunię świętą i udziela ostatniego błogosławieństwa. Ostatnie błogosławieństwo niesie ze sobą odpust zupełny, czyli przebaczenie wszelkiej kary za grzech, jeśli są obecne właściwe dyspozycje.
Kiedy ksiądz przychodzi do twojego domu, powinieneś mieć przygotowany stół przy łóżku chorego. Na stole powinien znajdować się biały lniany obrus, dwie zapalone świece, krucyfiks, szklanka wody, łyżka i kilka kulek waty.
Bardzo często kapłan przychodzi z Najświętszym Sakramentem, Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa. Spotkaj się z księdzem przy drzwiach, zwłaszcza jeśli niesie Najświętszy Sakrament. Podczas spotkania z księdzem powinieneś trzymać zapaloną świecę. Przyklęknij do Naszego Pana i zaprowadź księdza do pokoju chorego. Po postawieniu zapalonej świecy na stole przygotowanym przy łóżku, opuść pomieszczenie, aby ksiądz mógł wysłuchać spowiedzi chorego. Ksiądz powie ci, kiedy skończył spowiedź i zaprosi cię z powrotem do pokoju. Gdy wrócisz do pokoju, uklęknij, bo ksiądz udzieli choremu Komunii Świętej. Następnie udzieli sakramentu namaszczenia i ostatniego błogosławieństwa z odpustem zupełnym.
Co należy zrobić, jeśli ktoś umrze przed otrzymaniem ostatniego namaszczenia? Nawet jeśli dana osoba została uznana za zmarłą i tak zadzwoń do księdza. Jedynym pewnym znakiem śmierci jest rozkład ciała.
Z nauk medycznych wiemy, że czasami człowiek nadal żyje po tym, jak jego serce przestało bić. Dlatego ksiądz nadal będzie udzielał warunkowego sakramentu ostatniego namaszczenia do dwóch godzin po tym, jak dana osoba wydaje się umrzeć, w nadziei, że ta osoba nadal żyje, a dusza jest nadal obecna.
K. POMÓŻ CHOREMU MODLIĆ SIĘ PO WYJŚCIU KAPŁANA
Po odejściu księdza wykorzystaj pozostały czas na modlitwę za chorego i pomoc mu w modlitwie za siebie. Pomóż mu odmawiać różaniec lub jeśli jest zbyt słaby, pomóż mu odmówić kilka krótkich modlitw, takich jak „Mój Jezu, zmiłuj się” lub „Pan mój i Bóg mój!” lub „Jezu pomóż mi!”
Jeśli zamierzasz być pacjentem w szpitalu niekatolickim, przed udaniem się do szpitala udaj się do spowiedzi i komunii, ponieważ w szpitalu nie będzie księdza.
Jeśli przebywasz w szpitalu przez miesiąc lub dłużej, wezwij księdza, aby wysłuchał twojej spowiedzi i przyniósł ci Komunię Świętą. Zanim ksiądz przybędzie, przygotuj stół na Najświętszy Sakrament obok łóżka lub poproś o to pielęgniarkę. Po przyjęciu Komunii świętej złóż dobre dziękczynienie.
Kiedy jesteś w szpitalu, powiedz pielęgniarce, aby natychmiast sprowadziła ci księdza, jeśli twój stan stanie się krytyczny lub jeśli istnieje jakiekolwiek niebezpieczeństwo śmierci.
M. BRAKOWAŁO CI CZEGOŚ BARDZO NIEZBĘDNEGO W ŻYCIU
Napoleon wszedł w złe małżeństwo; uwięził papieża i traktował go jak przestępcę; był zgorszeniem dla świata! A jeszcze przed śmiercią ten sam Napoleon poprosił papieża o księdza. Papież wysłał księdza na wyspę Elbę, gdzie Napoleon przyjął sakrament ostatniego namaszczenia jak i inne sakramenty.
Katolicy współczują ludziom spoza Kościoła, którzy są pozbawieni sakramentu ostatniego namaszczenia. Tylko prawdziwy Kościół może udzielić ludziom tego sakramentu. Katolicy gorączkowo wzywają księdza, gdy znajdują się w niebezpieczeństwie, ponieważ wiedzą, że ksiądz ma moc od Chrystusa, aby pomagać chorym.
Nie możemy nauczyć cię na pewno, że jeśli będziesz miał księdza, kiedy będziesz umierał, pójdziesz prosto do nieba; nadal możesz iść do czyśćca. Ale być może pójdziesz prosto do nieba po otrzymaniu tych Sakramentów.
Niektórzy wielcy teologowie katoliccy myślą, że przyjęcie Ostatniego Namaszczenia z głębokim i szczerym żalem za przeszłe grzechy wymaże nawet czyściec!
Katolicy mogą być pochowani przez dowolnego przedsiębiorcę pogrzebowego. Przedsiębiorca pogrzebowy nie musi być Katolikiem. Ale Katolików należy chować tylko na cmentarzu katolickim. (Jeśli masz grób na cmentarzu niesekciarskim lub protestanckim, po tej lekcji skonsultuj się z księdzem).
Kremacja ciała jest zabroniona, z wyjątkiem konieczności, na przykład w przypadku zarazy.
Módl się za zmarłych krewnych i zamów za nich Msze.
Pamiętaj o przykazaniu Biblii; „A tak święta i zbawienna jest myśl modlić się za umarłych.” (2 Księga Machabejska 12:46) W rzeczywistości niemodlenie się za zmarłych jest bezbożne i niezdrowe, a nawet okrutne; polegają oni na naszych modlitwach, aby skrócić ich czas przebywania w czyśćcu, aby wcześniej mogli dostać się do nieba. Osoba, która nie żyje, nie chce wielu kwiatów; chce modlitwy.
Możesz otrzymać duchowy bukiet od swojego proboszcza. Ta karta duchowego bukietu mówi, że Najświętsza Ofiara Mszy będzie złożona za tę osobę na twoją prośbę.
Okaż tę kartę rodzinie zmarłego. Msza, którą ofiarowałeś, jest o wiele piękniejsza niż kwiaty i jest to powszechny zwyczaj wśród Katolików.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU LEKCJI 36 I 37
1. Jeśli Katolik poślubia niekatolika bez księdza czy małżeństwo jest ważne?
2. Czy małżeństwa mieszane są pochwalane?
3. Czy małżeństwo mieszane jest tolerowane?
4. Czy małżeństwa niekatolików są ważne według prawa Kościoła Katolickiego?
5. Co to jest sakrament ostatniego namaszczenia?
6. Co Biblia mówi o ostatnim namaszczeniu?
7. Co należy przygotować na chorego, który ma otrzymać ostatnie namaszczenie?
8. Dlaczego Katolicy wzywają księdza, gdy ktoś jest bardzo chory?
9. Czemu Katolicy odprawiają Msze za zmarłych?
OPINIA STAREGO LEKARZA
Gdy lekarz w dużym szpitalu miejskim miał przejść na emeryturę, podsłuchano go, jak komentował umierających pacjentów, którzy byli Katolikami;
„Minęło już pięćdziesiąt lat, odkąd zacząłem odwiedzać szpitale i chodzić do umierających. Na słowo honoru mogę oświadczyć przed Bogiem i ludźmi, że nigdy nie widziałem żadnych złych skutków po ogłoszeniu choremu katolickiemu pacjentowi, że śmierć była blisko. Przeciwnie, wiedziałem, że przyjęli to całkiem spokojnie i dziękowali tym, którzy zaproponowali przysłanie im księdza.”
„Jeśli
zaś chcesz wejść do życia, chowaj przykazania.” (Mateusz 19:17)
„I rozmyślałem o przykazaniach twoich, które umiłowałem.” (Psalm 118:47)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Rozpoczniesz kurs moralności chrześcijańskiej. Kościół Katolicki przedstawia nam całą drogę życia chrześcijańskiego; ten sposób życia wypływa z Biblii, Tradycji i rozumu. Każde działanie możliwe dla człowieka rozważymy dokładnie i naukowo. Być może dowiesz się, że niektóre czyny, które wcześniej nie uważałeś za poważnie złe, są grzechem śmiertelnym. Możesz również dowiedzieć się, że pewne czyny, które uważałeś za grzeszne, same w sobie nie są grzechami. Prawdopodobnie już nigdy nie będziesz miał okazji tak dokładnie przestudiować Dziesięciu Przykazań. Proszę dobrze przestudiuj te lekcje; spróbuj zrozumieć powody, dla których czyny są złe lub nie.
Musisz nauczyć się na pamięć Dziesięciu Przykazań. Pod koniec kursu ksiądz poprosi Cię o ich recytację w kolejności.
A. PRZYKAZANIA POCHODZĄ OD WSZECHMOCNEGO BOGA
Przykazania nie pochodzą od ludzi; nie pochodzą od rządu danego narodu; nie pochodzą od Kościoła Katolickiego ani żadnego innego kościoła. Pochodzą od Boga!
B. CAŁYM CELEM ŻYCIA JEST ZACHOWYWANIE PRZYKAZAŃ
Nasze życie nie jest dla zdrowia, bogactwa czy bogactwa. Celem naszego życia jest nauka, zrozumienie i przestrzeganie przykazań. Kiedy zrozumiesz prawdziwy cel swojego życia, będziesz mądry i odniesiesz sukces. Jeśli nie znasz przykazań lub ich nie przestrzegasz, twoje życie jest porażką.
C. BÓG ŻĄDA NATYCHMIASTOWEGO POSŁUSZEŃSTWA PRZYKAZANIOM
Żądasz natychmiastowego posłuszeństwa od swoich dzieci, ponieważ masz prawo żądać natychmiastowego posłuszeństwa. Dlatego Bóg, nasz Stwórca, wymaga natychmiastowego posłuszeństwa przykazaniom. Nie dyskutuj, czy zamierzasz żyć zgodnie z przykazaniami. MUSISZ ich przestrzegać. Jak traktujesz swoje dzieci, kiedy są ci nieposłuszne? Karzesz je. Dlatego Bóg ukarze tych z nas, którzy nie przestrzegają przykazań.
D. BÓG DAŁ PRZYKAZANIA W DRAMATYCZNY SPOSÓB
Przykazania zapisane na cielesnych tablicach ludzkiego serca (sumienia człowieka) zostały w dużej mierze utracone i zapomniane z powodu grzechu pierworodnego; dlatego Bóg ponownie dał nam te Przykazania na kamiennych tablicach. Zrobił to w dramatyczny sposób, aby wywrzeć na nas wrażenie.
„I już był przyszedł trzeci dzień i ranek zaświtał: a oto. poczęły być słyszane gromy i łyskać się błyskawice, i obłok bardzo gęsty okrywać górę, a brzmienie trąby im dalej, tym więcej się rozlegało. I zląkł się lud, który był w obozie. A gdy ich wywiódł Mojżesz naprzeciw Boga z miejsca obozu, stanęli pod samą górą. A wszystka góra Synaj dymiła się, przeto iż był Pan zstąpił na nią w ogniu, i występował z niej dym jak z pieca; a wszystka góra była straszliwa. A głos trąby z lekka się wzmagał i dłużej się przeciągał; Mojżesz mówił, a Bóg mu odpowiadał. I zstąpił Pan na górę Synaj, na sam wierzch góry, i wezwał Mojżesza na wierzch jej. A gdy tam wyszedł ... mówił Pan wszystkie te słowa: Jam jest Pan, Bóg twój … Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną ... Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego, nadaremno ... Pamiętaj, abyś dzień szabatu święcił... Czcij ojca twego i matkę twoją... Nie będziesz zabijał ... Nie będziesz cudzołożył ... Nie będziesz kradzieży czynił ... Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu ... Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego ... ani żadnej rzeczy, która jego jest.” (Wyjścia 19:16-25; Wyjścia 20:1-7)
E. PRZESTRZEGANIE PRZYKAZAŃ NIE JEST ZBYT TRUDNE
Zanim wielki święty Augustyn nawrócił się, złamał wszystkie przykazania, a nawet przechwalał się sposobem, w jaki je złamał. Dzięki łasce Bożej nie tylko się nawrócił, lecz został księdzem, biskupem i świętym. Wielki grzesznik-Święty powiedział: „Jak można powiedzieć, że człowiek nie może kochać… dobrotliwego Stwórcy, najbardziej kochającego Ojca”.
Bóg obiecuje Swoją łaskę, aby pomóc nam przestrzegać Przykazań. Bóg powiedział świętemu Pawłowi, który był poważnie zakłopotany: „Wystarczy ci łaski mojej”. Ale ty będziesz musiał też walczyć. Każdy ma inne pokusy — głównie przeciw jednemu przykazaniu. Jaka jest twoja szczególna pokusa? To jest pokusa, którą będziesz musiał pokonać.
F. NAGRODY ZA ZACHOWYWANIE PRZYKAZAŃ
Nagrodą za przestrzeganie przykazań jest spokój sumienia na ziemi i szczęśliwe życie, nawet gdy coś idzie nie tak. Czy kiedykolwiek widziałeś dobrego człowieka w czasie smutku, na przykład na pogrzebie żony? Nawet wtedy jest szczęśliwy, bo przestrzega Przykazań.
Psalmista mówi, że przykazania Boże nawracają dusze, dają mądrość, radują serca, oświecają oczy, są słodsze niż miód i są bardziej pożądane niż złoto i drogocenne kamienie. Największą nagrodą za przestrzeganie Przykazań jest niebo. „Radujcie się i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebiosach.” (Mateusz 5:12)
„Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani w serce ludzkie nie wstąpiło, co zgotował Bóg tym, którzy go miłują.” (1 Koryntian 2:9)
Ci, którzy przestrzegają przykazań, będą na zawsze pławić się w świetle Bożego oblicza: „Będą upojeni obfitością domu twego i strumieniem rozkoszy twojej napoisz ich.” (Psalm 35:9). Wszystkie rozkosze ziemi są niczym w porównaniu. Upijemy się rozkoszami Bożymi, a radość nieba będzie „miarą dobrą i natłoczoną i potrzęsioną i opływającą”. (Łukasz 6:38) Przypuśćmy, że idziesz do lodziarni, gdzie pracuje twój przyjaciel, by kupić lody. Dobrze je pakuje i wstrząsa, abyś dostał więcej: sprawia ci przyjemność – lody aż się wylewają. W taki sposób Bóg nagrodzi nas za przestrzeganie przykazań.
G. KONIECZNOŚĆ PRZESTRZEGANIA PRZYKAZAŃ
„Wiara bez uczynków jest martwa” (Jakuba 2:20) „Nie każdy, kto mówi: ‚Panie, Panie wejdzie do królestwa niebieskiego”. „Jeśli zaś chcesz wejść do życia, chowaj przykazania.” (Mateusz 19:17) „Cóż bowiem pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za duszę swoją?” (Mateusz 16:26) Nasz Pan ma na myśli, że jeśli zdobędziesz cały świat, na przykład, jeśli zostaniesz prezydentem lub królem wszystkich narodów świata a stracisz swoją duszę, nic nie zyskasz.
Niekatolicy mają taki sam obowiązek przestrzegania przykazań jak Katolicy. Kiedy zostajesz Katolikiem, nie podejmujesz żadnych nowych zobowiązań.
Nie daj się zwieść pogańskiemu światu, który odmawia studiowania przykazań i nie zwraca na nie uwagi. Nie daj się zwieść współczesnemu poganinowi, który mówi, że wszyscy grzeszymy i że Bóg nam przebaczy. Bóg przebacza tylko pokutującym grzesznikom.
H. KARA ZA NIEPRZESTRZEGANIE PRZYKAZAŃ
Jeśli nie będziesz przestrzegał przykazań, nie będziesz miał pokoju na ziemi. Z nieposłuszeństwa Bożym przykazaniom rodzi się smutek i rozpacz. „A jeśli mię nie usłuchacie i nie zachowacie wszystkich przykazań moich; jeśli wzgardzicie prawami moimi i przepisy moje zlekceważycie … zwrócę twarz moją przeciwko wam.” (Księga Kapłańska 26:14-17)
I. PROŚ O POMOC BOGA PODCZAS UCZENIA SIĘ PRZYKAZAŃ
Musisz przestrzegać wszystkich przykazań. Każdy nawyk poważnego grzechu zaprowadzi cię do piekła. Bóg przebacza tylko pokutującym grzesznikom. Módl się szczerze do Boga o Jego pomoc podczas studiowania przykazań.
Nauczaj i wyjaśniaj przykazania swoim dzieciom. Daj swoim dzieciom przykład stałego przestrzegania przykazań.
J. NAUCZ SIĘ DZIESIĘCIU PRZYKAZAŃ
Pod koniec tego kursu instrukcji ksiądz poprosi cię o recytację przykazań w kolejności. Przestudiuj je teraz.
1. Ja Jestem Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, domu niewoli, nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.
2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.
3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
4. Czcij ojca swego i matkę swoją.
5. Nie zabijaj.
6. Nie cudzołóż.
7. Nie kradnij.
8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciwko bliźniemu twemu.
9. Nie pożądaj żony bliźniego swego.
10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Wymień kolejno Dziesięć Przykazań.
2. Czy Dziesięć Przykazań pochodzi od Boga?
3. Jaki jest cały cel życia?
4. Dlaczego Bóg musiał dać przykazania w formie pisemnej?
5. Jakiej nagrody możemy się spodziewać za przestrzeganie przykazań?
6. Czy niekatolicy mają taki sam obowiązek przestrzegania przykazań jak Katolicy?
CAŁE PRAWO CHRZEŚCIJAŃSKIE JEST PRAWEM MIŁOŚCI
„Będziesz
miłował Pana Boga twego ze wszystkiego serca twego
i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej …
Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie.”
(Mateusz 22:37-39)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Aby być prawdziwym Chrześcijaninem, musisz kochać Boga, bliźniego i siebie. Nie możesz być Chrześcijaninem bez praktykowania prawa miłości. Miłość zawiera w sobie wszystkie nauki Chrześcijaństwa.
A. MIŁOŚĆ TO CAŁE PRAWO CHRYSTUSOWE
„Będziesz miłował Pana Boga twego ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie zaś podobne jest temu: Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie. Na tych dwóch przykazaniach zawisł cały Zakon i prorocy.” (Mateusz 22:37-40) W tych dwóch przykazaniach, przykazaniach miłości, zawarte są wszystkie Dziesięcioro Przykazań. W tychże dziesięciu, pierwsze trzy dotyczy miłości Boga, ostatnie siedem przykazań dotyczy miłości bliźniego.
B. RELIGIA ZAMUJE SIĘ PRZEDE WSZYSTKIM MIŁOŚCIĄ BOGA
Pierwszą rzeczą w religii jest Bóg i miłość Boga, znajomość Boga i Jego nauk, służba Bogu. Dopiero potem jest człowiek.
W XXI wieku mylimy religię z humanitaryzmem, który pomija Boga. Wiele tak zwanych organizacji religijnych w Stanach Zjednoczonych tak naprawdę nie jest religijna, ponieważ cały ich wysiłek jest skierowany na pomoc i służbę człowiekowi. Teraz zaczęliśmy nazywać je „organizacjami charytatywnymi non-profit”.
C. DLACZEGO POWINIENEŚ KOCHAĆ BOGA?
Kochamy Boga przede wszystkim dlatego, że Bóg jest tak nieskończenie dobry, doskonały i godny naszej miłości. „Jeden jest dobry, Bóg” (Mateusz 19:17)
Drugim powodem kochania Boga jest to, że Bóg jest dla nas dobry. Nie masz nic, co by nie wyszło z ręki dobrego Boga – twoje zdrowie, bogactwo, łaska, sakramenty, Kościół – wszystko pochodzi od Boga, nic od ciebie. „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby wszelki, kto wierzy weń, nie zginął, ale miał życie wieczne.” (Jan 3:16)
Trzecim powodem kochania Boga jest to, że Bóg nakazuje nam kochać Go. „I będziesz miłował Pana, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej i z całego umysłu twego i z całej siły twojej.” (Marek 12:30)
D. KIEDY MIŁOŚĆ BOGA JEST IDEALNA?
Kochasz Boga doskonale, kiedy jesteś gotów porzucić wszystko, nawet najmniejszą niedoskonałość, zamiast Go obrażać. Jeśli ktoś byłby gotów porzucić życie, majątek, przyjaciół i wszystko inne, zamiast powiedzieć małe kłamstwo, byłaby to doskonała miłość do Boga.
Kochasz Boga także wtedy, gdy jesteś gotów oddać wszystkie swoje grzechy śmiertelne dla Boga. To nie jest doskonała miłość, ale prawdziwa miłość chrześcijańska i początek doskonałej miłości Boga Wszechmogącego. Musisz więc zacząć przynajmniej od porzucenia swoich grzechów śmiertelnych.
Miłość do Boga nie polega tylko na miłosnym myśleniu o Bogu lub mówieniu pięknych rzeczy o Bogu. Musisz okazywać swoją miłość głównie przez czyny. „Synaczkowie moi, nie miłujmy słowem ani językiem, ale czynem i prawdą.” (1 Jana 3:18)
Ten, kto naprawdę kocha Boga, całą swoją istotę ma zjednoczoną z Bogiem, cały swój biznes, swoje małżeństwo, wszystko co Bóg mu dał. Okazujemy naszą miłość do Boga także przez cichą modlitwę, wykonując nasze czyny przez cały dzień dla Boga, skupiając się na Bogu przez modlitwę, przestrzegając praw Bożych i Kościoła Bożego. „Czy tedy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko czyńcie ku chwale Boga.” (1 Koryntian 10:31)
Bezpośrednio z przykazaniem miłości Boga łączy się Chrystusowe przykazanie miłości bliźniego. Nie możesz kochać Boga, jeśli nie kochasz bliźniego. „Jeśliby kto mówił, że miłuje Boga, a nienawidziłby brata swego, kłamcą jest.” (1 Jana 4:20) Przez bliźniego rozumie się wszystkich innych ludzi poza tobą: wszystkich ludzi bez względu na rasę, religię czy pochodzenie narodowe. Nie musisz kochać wszystkich swoich bliźnich tak samo jak kochasz siebie, swoją rodzinę lub swoich bliskich; ale z tego samego powodu musisz kochać bliźniego - z miłości do Boga, nie musisz lubić wszystkich, ale musisz ich kochać.
G. DLACZEGO POWINIENEŚ KOCHAĆ SWOJEGO BLIŹNIEGO
Musisz kochać bliźniego taką samą miłością, jaką masz dla siebie, ale nie w takim samym stopniu miłości. Powodem, dla którego musisz kochać wszystkich, jest to, że wszyscy są stworzeni przez Boga. Bóg tak bardzo kocha każdą osobę na świecie, że umarł na krzyżu, aby sprowadzić tę osobę do nieba. Twój bliźni jest twoim bratem. Wszystkie istoty ludzkie pochodzą od tego samego Adama i Ewy. Wszyscy należymy do tej samej rodziny ludzkiej; wszyscy jesteśmy stworzeni przez tego samego Boga, który pragnie sprowadzić nas wszystkich do nieba.
H. KOCHAJ BLIŹNIEGO ZE WZGLĘDU NA BOGA
Jeśli kochasz bliźniego tylko ze względu na niego samego, albo dlatego, że jest to przyzwoite, albo dlatego, że wierzysz w ludzkość, albo z jakiegoś innego powodu, otrzymasz tylko ludzką nagrodę. Powinieneś kochać bliźniego ze względu na Boga; wtedy otrzymasz nagrodę od Boga.
Uczucie życzliwości i czułości wobec bliźniego nie oznacza kochania bliźniego. Nie robienie niczego, co mogłoby go zranić, nie oznacza kochania go. Musisz okazywać swoją miłość w pozytywny sposób. Chrześcijańska miłość najlepiej przejawia się w spełnianiu chrześcijańskich uczynków miłosierdzia. Te chrześcijańskie uczynki miłosierdzia to:
1. Grzeszących upominać. Daj grzesznikom życzliwą radę, gdy może zostać dobrze przyjęta; módl się za grzeszników; dawaj dobry przykład grzesznikom; pouczaj grzeszników.
2. Wątpiącym dobrze radzić. Pomóż wyjaśniać głębokie i niezbędne prawdy religii ludziom, którzy mają co do nich wątpliwości; zachęcaj ich (wątpiących) do znoszenia prób z miłości do Boga. Bądź miły i sympatyczny dla ludzi.
3. Nieumiejętnych pouczać. Prowadź innych na nauki religijne, dawaj ludziom dobre książki o religii katolickiej; odpowiadaj na wątpliwości i trudności dotyczące religii. Ucz dzieci katechizmu. „A którzy uczeni będą, świecić będą jak światłość sklepienia; a którzy ku sprawiedliwości wprawiają wielu, jak gwiazdy na wieki wieczne”. (Daniel 12:3)
4. Strapionych pocieszać. Bierz udział w pogrzebach; udziel współczucia swoim przyjaciołom i towarzyszom, gdy są w smutku. Smutek jest najtrudniejszą próbą do zniesienia i czasami prowadzi ludzi do porzucenia Boga.
5. Krzywdy cierpliwie znosić. Bądź łagodny i pokorny jak Chrystus. Nie szukaj zemsty — poczekaj, aż gniew bliźniego ostygnie. Bądź pokorny jak Chrystus, będąc pierwszym, który naprawi zerwaną przyjaźń, nawet jeśli była to wina drugiej osoby. Nie bądź wrażliwy — znoś krzywdy tak, jak Chrystus cierpienie i śmierć.
6. Urazy chętnie darować. Wybacz ludziom, którzy cię obrażają „aż siedemdziesiąt siedem razy”. (Mateusz 18:22) Okazuj przebaczenie słowami i czynami.
7. Modlić się za żywych i umarłych. Odmawiaj modlitwy za przyjaciół, wrogów i zmarłych. Ofiaruj Komunię Świętą, odprawiaj drogi krzyżowe, nawiedzaj Najświętszy Sakrament dla dobra innych.
8. Głodnych nakarmić, spragnionych napoić. Dawaj dobrowolnie na organizacje charytatywne, katolickie sierocińce, inne szlachetne cele, a zwłaszcza na biednych w kościele.
9. Nagich przyodziać. Daj ubogim pożyteczną odzież, naprawiaj stare szaty dla ubogich; wspieraj grupy, które wykonują tę pracę.
10. Podróżnych w dom przyjąć. Wspieraj domy dziecka i domy dla osób starszych oraz przytułki dla ułomnych. Adoptuj dziecko z miłości do Boga. Pomóż osobom bezdomnym.
11. Chorych nawiedzać. Odwiedzaj chorych w domach lub szpitalach; pomóż im w strasznych godzinach cierpienia i samotności, dając im odwagę i nadzieję oraz przynosząc prezenty, aby okazać im swoją miłość. Pomóż im płacić rachunki, zajmij się ich sprawami w domu, gdy są chorzy.
12. Więźniów pocieszać. Odwiedź więźniów. Odwiedzając tych w więzieniu, nawet jeśli są złymi przestępcami, budujesz ich szacunek do siebie i nadzieję w Bogu i ludzkości.
13. Umarłych pogrzebać. Bierz udział w pogrzebach. Działaj jako niosący trumnę na pogrzebach. Pomóż w pokryciu kosztów pochówku, gdy rodzina zmarłego znajduje się w trudnej sytuacji. Zamawiaj Msze odprawiane za zmarłych. Zadbaj o działki cmentarne. Akt miłosierdzia wobec bliskich i przyjaciół, gdy są w tarapatach, jest jedną z największych pociech w życiu. UPEWNIJ SIĘ, ŻE CZYNISZ DZIEŁA MIŁOSIERDZIA Z MIŁOŚCI DO BOGA, A NIE Z WYŁĄCZNIE LUDZKIEGO POWODU.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LECKJI
1. Co to jest chrześcijańskie prawo miłości?
2. W czym zawiera się „cały zakon i prorocy”
3. Co jest „pierwszą rzeczą” w religii?
4. Dlaczego powinniśmy kochać Boga?
5. Co to jest doskonała miłość do Boga?
6. Jak kochamy bliźniego?
7. Dlaczego powinniśmy kochać bliźniego?
„Jam jest Pan, Bóg twój ... Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.” (Wyjścia 20:2-3)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Prawdziwym celem twojego istnienia jest wielbienie Boga. Wszystkie stworzenia są stworzone przez Boga, aby ukazywać chwałę Stwórcy. Religia wymaga przede wszystkim wielbienia (adoracji) Stwórcy. W tej lekcji powinieneś zrozumieć, co oznacza adoracja Boga i jak masz adorować swojego Boga. Musisz także zrozumieć, w jaki sposób ludzie grzeszą przeciwko swojemu obowiązkowi wielbienia Boga.
A. TWOIM PIERWSZYM I NAJWAŻNIEJSZYM OBOWIĄZKIEM JEST ADORACJA BOGA
W Pierwszym Przykazaniu Bóg mówi ludziom: Bóg istnieje. Ja jestem Bogiem. Jestem waszym Stwórcą i musicie Mnie adorować.
Bez względu na to, jak wiele robisz dla innych lub jak wielki jesteś w oczach świata, jeśli nie uznajesz Boga jako swojego najwyższego Pana i Mistrza, jesteś zerem. Spróbuj sobie to uświadomić: musisz wielbić Boga – to jest cały cel twojego istnienia.
Pierwsze Przykazanie nakazuje adorować Boga i nie adorować żadnej innej istoty (osoby lub rzeczy).
Adorować Boga oznacza uznawać Boga za swojego najwyższego Pana i Mistrza. Adorujesz Boga, ponieważ Bóg jest doskonały, bez ograniczeń: Jego doskonałość wymaga szacunku, całkowicie polegasz na Bogu – nie mógłbyś nawet oddychać bez współpracy Boga.
Szacunek, jaki okazujesz Najświętszej Maryi Pannie, nie jest adoracją: szacunek, jaki dajesz swoim rodzicom, pracodawcom, swojemu rządowi, nie jest tego rodzaju szacunkiem, nie jest adoracją, ponieważ żadna z tych rzeczy nie ma nieskończonej doskonałości. Adorujesz tylko Boga.
C. ADORUJESZ BOGA NA KILKA SPOSOBÓW
Adorujesz (uwielbiasz) Boga, to znaczy uznajesz Boga za swojego najwyższego Pana i Mistrza, żyjąc nieustannie w Jego obecności, przestrzegając Jego przykazań, wykonując obowiązki swojego stanu w życiu (na przykład obowiązki wobec rodziny). Wielbisz Boga, poszcząc w czasie Wielkiego Postu, powstrzymując się od jedzenia mięsa w piątek, dając dobry przykład, zwłaszcza przez modlitwę.
Modlisz się? Na początku instrukcji miałeś lekcję modlitwy. Przejrzyj ponownie lekcję o modlitwie – przynajmniej jej najważniejsze części: czym jest modlitwa, rodzaje modlitwy, konieczność modlitwy, za kogo powinniśmy się modlić, o co powinniśmy się modlić i czy nasze modlitwy są zawsze wysłuchiwane. Pamiętaj o słowach naszego Pana: „I wszystko otrzymacie, o co byście wierząc, prosili w modlitwie.” (Mateusz 21:22)
Rodzice muszą uczyć swoje dzieci modlitwy i muszą dawać dobry przykład swoim dzieciom, modląc się samemu.
D. JEDYNYM SPOSOBEM, W JAKI MOŻESZ ADOROWAĆ BOGA PUBLICZNIE, TO W PRAWDZIWYM KOŚCIELE BOŻYM
Jedynym sposobem publicznego adorowania Boga jest Kościół Katolicki. Branie czynnego udziału w nabożeństwach religijnych jakiegokolwiek innego kościoła mówi Bogu, że zwracasz się do Jego wrogów, fałszywych kościołów. Co gorsza, pokazuje, że zaczynasz tracić prawdziwą Wiarę chrześcijańską. Wkrótce wracasz na łagodne i łatwe drogi fałszywej religii. Będziesz dawać zły przykład ludziom, którzy wiedzą, że zostałeś Katolikiem i którzy wiedzą, że twoje życie powinno być inne.
Osoby należące do tych kościołów często przebywają w nich z powodu niewiedzy. Nie osądzamy ich, nie potępiamy. Zostały oszukane i pozbawione łask i prawd, które ty otrzymałeś. Módl się za nich.
E. OPUSZCZENIE KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO JEST JEDNYM Z NAJBARDZIEJ STRASZNYCH GRZECHÓW
Osoba, która opuszcza Kościół Katolicki, robi to zwykle dlatego, że jest przywiązana do jakiegoś grzechu. Nikt nigdy nie opuścił prawdziwego Kościoła, aby wieść lepsze życie. Odszedł, ponieważ coraz bardziej angażował się w jakiś grzech, być może ukryty grzech. Jeśli poda ci inny powód opuszczenia Kościoła, prawdopodobnie nie mówi prawdy. Żaden Katolik nie może być szczerze nawrócony na fałszywą religię.
Oto zwykły schemat opuszczania Kościoła: pewne przykazanie jest trudne (na przykład szóste przykazanie) osoba czuje się zniesmaczona sobą, a następnie zaczyna opuszczać Mszę świętą. Stopniowo staje się bardzo „szeroko myśląca” w kwestii religii: podkreśla, że jedna religia jest tak samo dobra jak inna, nie zwraca uwagi na prawa postu i wstrzemięźliwości; nie umartwia się. Już się nie modli — nie ma już nic, żadnej religii.
Kiedy jesteś w grzechu lub masz poważny nawyk grzechu śmiertelnego, opuszczenie Kościoła nie jest rozwiązaniem. To tak samo, jak uciekanie przed lekarzem, gdy jesteś chory.
F. ZAPRZECZANIE PRAWDZIE NAUCZANEJ PRZEZ KOŚCIÓŁ
Kościół uczy tylko tego, co Chrystus i Duch Święty mu dali do nauczania. Kościół nie naucza żadnego błędu ani nie pomija żadnej z prawd Bożych. Aby być Chrześcijaninem i Katolikiem, musisz zaakceptować wszystkie prawdy, których naucza Kościół. Dlatego poważnym grzechem jest zaprzeczanie prawom małżeńskich, autorytetowi biskupa lub proboszcza, lub jakichkolwiek chrześcijańskich zobowiązań, które zostały ci wyjaśnione. Zostałeś całkowicie przygotowany do prawdziwej Wiary; zostałeś poinstruowany; wkrótce złożysz wyznanie wiary pod przysięgą. Wtedy przyjmiesz chrzest, pójdziesz do spowiedzi i przyjmiesz naszego Pana w Komunii świętej. Po tym wszystkim już nigdy nie będziesz miał powodów do poważnych wątpliwości. W przypadku trudności związanych z Wiarą zawsze można spotkać się z księdzem.
G. DOŁĄCZANIE DO MASONÓW LUB JAKICHKOLWIEK ZABRONIONYCH TOWARZYSTW
Kościół nie zabrania istnienia jakiejkolwiek legalnej organizacji. Kościół stara się zachować pokój ze wszystkimi organizacjami i utrzymuje pokój z prawie wszystkimi. Kościół nie zabrania wszystkich tajnych stowarzyszeń, ale zabrania tajnych stowarzyszeń, których sekrety nie są ujawniane Kościołowi i rządowi. Ponieważ wielu masonów naprawdę nie sprzeciwia się otwarcie Kościołowi Katolickiemu, nie oznacza to, że sama organizacja nie jest wrogiem Kościoła.
Tak samo niemądre jest mówienie, że masoneria nie jest przeciwko Kościołowi Katolickiemu, jak byłoby mówienie, że Ku Klux Klan nie jest przeciwko murzynom. Z powodu natury i celu masonerii Katolik nie może być masonem.
Kościół Katolicki zabrania masonerii, ponieważ masoneria odrzuca Boże Objawienie, ponieważ masoneria zamierza zniszczyć Kościół Katolicki i ponieważ przysięga wymagana od wszystkich masonów jest zła.
Każdy Katolik, który wstępuje do Partii Komunistycznej, jest automatycznie ekskomunikowany z Kościoła Katolickiego. Powodem jest to, że komunizm jest przeciwko Bogu i Jego Kościołowi.
Za czasów żelaznej kurtyny, komuniści zabili tysiące katolickich księży i zakonnic oraz zniszczyli tysiące katolickich kościołów, szkół i szpitali. Komunizm jest nie tylko przeciwko Bogu, ale także neguje prawa człowieka.
Przesąd to oddawanie równej czci rzeczom materialnym, jaką należy oddawać Bogu. Każdy, kto pokłada wiarę i zaufanie w przesądnych praktykach, łamie Pierwsze Przykazanie. Dlaczego? Ponieważ zachowuje się tak, jakby stworzenia miały moc, która należy wyłącznie do Boga.
Uzdrawianie wiarą zaczęło się od fałszywych religii. Kiedy Kościół Katolicki został usunięty z niektórych krajów, ludzie nie mieli Najświętszego Sakramentu ani silnej religii, do której mogliby się zwrócić w czasie ucisku i choroby. Chorzy zaczęli chodzić do króla lub kogoś innego ważnego.
Mówi się, że król Karol I z Anglii dotknął 90 000 cierpiących. Inny człowiek, Greatrakes the Stroker, głaskał chore części chorych, aby je leczyć i zrobił z tego ogromny interes. W naszych czasach są setki osób, które podróżują po kraju udając, że posiadają moc uzdrawiania. Ktokolwiek daje swoje ciężko zarobione pieniądze człowiekowi, aby zrobił to, co może zrobić tylko Bóg, powinien znajdować się w zakładzie opieki psychiatrycznej. Uzdrowiciele przez wiarę, którzy posługują się Biblią i religią, by zwodzić ludzi, popełniają straszny grzech; i ty popełniasz poważny grzech, biorąc udział w takich „nabożeństwach”. Bóg nie dał Najświętszej Dziewicy mocy uzdrawiania; Bóg nie dał jej kapłanowi, któremu dał moc odpuszczania grzechów i sprowadzenia samego Chrystusa na ołtarz. W imię zdrowego rozsądku, jak niektórzy mogą wierzyć, że uzdrowiciel ma taką moc?
Kiedy jesteś chory lub masz kłopoty, idź do Naszego Pana w Najświętszym Sakramencie. Padnij na kolana i módl się. Poproś księdza, aby odmówił nad tobą modlitwę za chorych. Nie sprowadzaj gniewu Boga ani ludzkiego śmiechu przez ignorancję i przesądy. Na udawaniu, że leczy się ludzi można zarobić pieniądze. Każdy szuka lekarstwa; a nieświadomi są oszukiwani i dają swoje pieniądze.
Pójście do uzdrowiciela jest grzechem śmiertelnym.
Astrologia udaje, że przepowiada przyszłe wydarzenia poprzez położenie gwiazd. Astrologowie często podają przewidywania o podwójnym znaczeniu aby cię oszukać. Na przykład można powiedzieć: „W styczniu mogą ci się przydarzyć wspaniałe rzeczy”. Dlatego jeśli w styczniu przydarzy ci się coś wspaniałego, astrolog będzie miał rację; lub jeśli nie wydarzy się nic wspaniałego, nadal będzie miał rację. Papież Sykstus V powiedział: „Astrolog nie może poznać rzeczy przyszłych ani ukrytych z przeszłości; wszystko, co robią, to rozpowszechnianie bzdur i kłamstw”. Wszystkie gazety w Stanach Zjednoczonych twierdzą, że kształtują umysły ludzi, są wielkimi edukatorami i inspiratorami działania, a jednak niektóre z nich sprowadzają się do jednej z najniższych form przesądów, astrologii.
Udział w Astrologii jest grzechem śmiertelnym.
L. WRÓŻENIE Z RĘKI, KRYSZTAŁY, DESKA OUIJA
Chiromancja, wpatrywanie się w kryształy, czytanie z fuzów herbaty, używanie tablicy ouija to przesądy. Osoba, która w nie wierzy, stawia siebie w klasie ignorantów i głupców; a co gorsza, popełnia grzech śmiertelny. „Tym wszystkim bowiem brzydzi się Pan, i dla takich zbrodni wygubi ich Pan na wejście twoje.” (Powtórzonego Prawa 18:12)
Dobrym przykładem nonsensu przesądów jest spirytualizm lub spirytyzm. Spirytualiści głupio twierdzą, że mogą komunikować się ze zmarłymi.
Około sto lat temu spirytualizm został zapoczątkowany w Stanach Zjednoczonych przez dwie małe dziewczynki, siostry Fox. Stukały w podłogę do swojej matki, która była naiwną starszą panią. Matka myślała, że to duchy. Sprowadziła sąsiadów. Wkrótce dziewczyny zaczęły pobierać od sąsiadów pieniądze za rozmowy z duchami. Kiedy w grę wchodziły pieniądze, przekształciło się to w niezły interes. Ostatecznie dziewczynki zostały postawione w stan oskarżenia i trafiły do więzienia. Oszukano kilku wielkich ludzi, na przykład Arthura Conana Doyle’a.
Nie bądź głupcem ze swoimi pieniędzmi; przede wszystkim nie grzesz śmiertelnie, chodząc do spirytualistów.
Niektórym wyjątkowym osobom, takim jak święty Józef, Bóg polecił wierzyć w pewne sny. Ale nie jesteśmy wśród tych nielicznych. Bóg nie powiedział nam, abyśmy wierzyli w sny, w rzeczywistości zwyczajna wiara w sny jest poważnym grzechem potępionym przez Boga w Biblii.
„Wielu bowiem sny w błąd wprowadziły i upadli mając w nich nadzieję.” (Syrach 34:7) „Nie będziecie wróżyć i snów nie będziecie badać.” (Kapłańska 19:26) „Niech się nie znajdzie u ciebie taki … który by się radził wróżbiarzów i wierzył snom i wróżbom.” (Powtórzonego Prawa 18:10)
Biblia mówi, że ludzie, którzy wierzą w sny, wpadają w inne głupie i grzeszne rzeczy. Musimy bać się Boga i zapomnieć o naszych snach: „Gdzie wiele snów, wiele marności i mowy niezliczone; ale ty Boga się bój!” (Syrach 5:6)
O. POWSZEDNIE GRZECHY PRZESĄDÓW
Poboczne grzechy przesądów to modlitwy łańcuchowe, szczęśliwe i nieszczęśliwe liczby, szczęśliwe pierścienie, monety lub emblematy, przesądne używanie światełek wotywnych oraz szczęśliwe lub nieszczęśliwe praktyki. Katolicy muszą szczególnie uważać, aby unikać przesądnego używania medalików katolickich. Kto postępuje tak, jakby te przedmioty miały moc, która należy wyłącznie do Boga, popełnia grzech. Loterie, granie w karty lub kości nie są przesądami.
Człowiek grzeszy przeciwko religii na dwa inne sposoby, a mianowicie przez wystawianie Boga na próbę i świętokradztwo. Wystawianie Boga na próbę oznacza wymaganie od Boga czegoś, czego nie masz prawa oczekiwać, na przykład celowe wystawianie się na niepotrzebną pokusę i proszenie Boga, aby się tobą zaopiekował. Świętokradztwo to nadużycie świętej osoby, miejsca lub rzeczy; na przykład księdza, kościoła, różańca. Kradzież mienia kościelnego jest więc świętokradztwem. Świętokradztwo może być grzechem śmiertelnym lub powszednim, w zależności od tego, jak poważne jest nadużycie świętego przedmiotu lub osoby.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Co to znaczy „adorować”?
Powiedz, czy następujące działania są grzechem śmiertelnym, powszednim, czy też wcale nie są grzechem:
2. Śpiewać i modlić się w kościele protestanckim?
3. Uczestniczyć w pogrzebie przyjaciela w kościele protestanckim?
4. Czytać Biblię i książki protestanckie?
5. Opuścić Kościół Katolicki?
6. Dołączyć do masonów czy komunistów?
7. Zaprzeczać prawdom nauczanym przez Kościół Katolicki?
8. Zaufać uzdrowicielom wiary, astrologii, chiromancji, wpatrywaniu się w kryształy, horoskopom i tym podobnym?
9. Spirytyzm?
10. Zaufać snom?
11. Modlitwy łańcuchowe, szczęśliwe i nieszczęśliwe liczby, szczęśliwe pierścienie, monety, emblematy i inne przesądy?
12. Karty do gry?
POMSZCZONE ŚWIĘTOKRADZTWO
W przeddzień Wniebowzięcia w 1834 r. purytańska ludność Charleston zaatakowała miejscowy klasztor Urszulanek, podekscytowana przez fanatyków. Była późna noc, uczniowie i siostry spali. Zaskoczyły ich krzyki i zapach dymu. Ich budynek został podpalony! Podczas gdy ci z klasztoru uciekli, ci na zewnątrz zaczęli plądrować kościół i klasztor. Jeden z przywódców tłumu wstąpił do ołtarza, chwycił cyborium z tabernakulum i opróżnił Hostie do kieszeni. Następnie opuścił kościół i skierował się do tawerny.
Jak w przypadku większości złych ludzi, wkrótce zyskał sławę, gdy chwalił się tym, co robił w budynku kościoła. Usłyszał go stojący w pobliżu irlandzki Katolik i pokazał zszokowany wyraz twarzy. Świętokradczy mężczyzna szydził z Katolika, wyciągając z kieszeni kilka Hostii, mówiąc: „Oto twój Bóg! Dlaczego musisz chodzić do kościoła, skoro możesz Go zobaczyć tutaj ze mną?” Katolik był przerażony zarówno słowami purytanina, jak i wydarzeniami, które nastąpiły po jego małej przemowie. Nagle bluźnierca zbladł i zaczął gwałtownie kaszleć. Szybko uciekł z tawerny. Kiedy minęło ponad pół godziny, a purytanin nie wrócił, kilka osób poszło go szukać. Znaleźli go w pokoju niedaleko. Zmarł w taki sam sposób jak heretyk Ariusz.
„Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego nadaremno.” (Wyjścia 20:7)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Ta lekcja ma dwa główne cele. Pierwszym celem jest właściwe uformowanie sumienia na temat wulgarności i lekceważącego używania imienia Boga: wulgarność niekoniecznie jest grzechem – lekceważące używanie imienia Boga jest grzechem powszednim. Drugim celem tej lekcji jest poprowadzenie cię do wielkiej czci dla imienia Boga.
W tej lekcji wymieniono również inne sposoby łamania Drugiego Przykazania. Powinieneś też poznać sposoby uhonorowania i oddawania czci imieniu Boga.
Wulgarny język nie jest grzeszny. „Cholera”, „piekło” i niektóre mocniejsze słowa nie są grzechami, nawet powszednimi.
Wulgarny język cię poniża, zwłaszcza jeśli jesteś kobietą; nie spraw, aby twój dom brzmiał jak tania knajpa. Prawdziwy dżentelmen czy dama nie będą używać wulgarnego języka. Rodzice powinni uczyć swoje dzieci unikania wulgarnego języka.
Żarty i „seksowne” historie, „nieczyste” historie są dla niektórych okazją do grzechu. Należy ich unikać, chociaż nie zawsze są grzeszne.
C. UŻYCIE IMIENIA BOŻEGO BEZ SZACUNKU
Przyjmijcie słowa Drugiego Przykazania tak jak one brzmią, a nie będziecie zdezorientowani. Przykazanie mówi: „Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego nadaremno”. „Nadaremno” oznacza niedbale, bezużytecznie, nonszalancko.
Takie popularne wyrażenia, jak: „Na Boga”, „Mój Boże”, „O Chryste”, „O Jezu”, „Jezu Chryste”, „O Chryste Panie” są zwykle grzechami powszednimi. Nie wyślą cię do piekła. Ale używanie imienia Boga na próżno jest złe i szokujące.
Szanując imię, w rzeczywistości szanujemy to, co ono oznacza. Nie pozwalasz nikomu zhańbić imienia twojego ojca lub matki. Szanujesz nazwę swojej szkoły, klubu lub bohaterów narodowych.
W Starym Testamencie imię Boże wymawiał tylko arcykapłan i to tylko raz w roku.
Biblia mówi: „Święte jest imię Jego.” „Niech będzie imię jego na wieki błogosławione.” (Psalm 71:17)
„Panie, Panie nasz, jakże dziwne jest imię twoje po wszystkiej ziemi!” (Psalm 8:2)
„Od wschodu słońca aż do zachodu, chwalebne jest imię Pańskie.” (Psalm 112:3)
Ludzie nie powinni ciągnąć imienia Pana przez rynsztok. Jest to grzech powszedni.
Wszystkie stworzenia są stworzone, by chwalić i czcić imię Boga. Kwiaty polne, gwiazdy na niebie ukazują piękno Boga; i w ten sposób starają się sprawić, by ludzie kochali i czcili Boga i imię Jego.
„Aby na imię Jezusowe klękało wszelkie kolano niebieskich, ziemskich i podziemnych.” (Filipian 2:10). Biblia mówi nam, że święty Piotr uzdrowił chromego człowieka, mówiąc: „W imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań, a chodź!”. (Dzieje Apostolskie 3:6) Biblia mówi, że w imieniu Jezusa jesteśmy zbawieni. „Nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.”. (Dzieje Apostolskie 4:12)
Czcisz imię Boga, używając go z szacunkiem, skłaniając głowę lub schylając kapelusz na imię Jezusa, mówiąc z czcią o osobach blisko związanych z Jezusem, takich jak Matka Najświętsza, święci, aniołowie, kapłani i siostry zakonne. W Kościele Katolickim mamy dużą społeczność mężczyzn, którzy obiecują czcić imię Jezusa — The Holy Name Society - Towarzystwo Świętego Imienia Jezus. Mężczyźni powinni przyłączyć się do tego społeczeństwa i brać udział w jego wiecach i procesjach na cześć imienia Jezusa: powinni żyć tak, jak Jezus Chrystus chce, aby żyli.
Uczestnicząc we Mszy, błogosławieństwach i publicznych modlitwach, na zewnątrz okazujesz cześć imieniu Boga i imieniu Jezusa Chrystusa.
Bądź bardzo surowy w używaniu nieczystego języka w domu, ponieważ może to prowadzić do nieczystych myśli i pragnień. Absolutnie zabroń lekceważącego używania Imienia Bożego przez twoją rodzinę, przyjaciół i dzieci, nawet jeśli nie jest to grzech śmiertelny; jest to grzech powszedni.
Bluźnierstwo oznacza bezczelne, obraźliwe, pogardliwe używanie imienia Boga. na przykład: „Niech Bóg będzie przeklęty”, „Nie ma Boga” i tak dalej. Bluźnierstwo to najpoważniejszy grzech przeciwko religii. Ciężkim grzechem jest bluźnić świętym, gdyż są mężami Bożymi. Zwyczaj bluźnienia bez zastanowienia się nad tym, co mówisz, zwykle nie jest grzechem śmiertelnym; ale jest śmiertelny, jeśli nie próbujesz wymazać tego nawyku.
Gniew jest często przyczyną bluźnierstwa. Ludzie cierpiący na silny i przewlekły ból lub zły stan zdrowia są czasami kuszeni, by bluźnić Bogu.
Przysięga wzywa Boga, aby był świadkiem prawdy tego, co mówisz. Kiedy podnosisz rękę do nieba lub kładziesz rękę na Biblii i wypowiadasz jedno z poniższych wyrażeń: „Przysięgam na Boga”, „Bóg moim świadkiem”, „Tak mi dopomóż Bóg”, „Przysięgam” albo „Uroczyście przysięgam”, złożyłeś przysięgę.
Krzywoprzysięstwo oznacza kłamstwo po złożeniu przysięgi. To bardzo poważny grzech. Jest surowo karany przez prawo cywilne. Niestety, wśród niektórych bezbożnych prawników praktyką jest proszenie ludzi o krzywoprzysięstwo w sądzie. Nie rób tego. Kłamstwo w drobnej sprawie jest grzechem powszednim; powiedzieć to samo kłamstwo pod przysięgą jest strasznym grzechem krzywoprzysięstwa.
Przysięgi należy składać tylko w bardzo poważnych sprawach. Zazwyczaj stawia się je przed księdzem lub sędzią. Złożenie przysięgi w mało ważnej sprawie jest grzechem powszednim. „Ja wam zaś powiadam, abyście zgoła nie przysięgali: ani na niebo, bo jest tronem Boga, ani na ziemię, bo jest podnóżkiem nóg Jego.” (Mateusz 5:34)
Ślub jest dobrowolną i świadomą obietnicą złożoną Bogu, że zrobi się coś bardzo dobrego pod groźbą grzechu. Śluby są dobre, ponieważ cnotliwy czyn jest teraz wykonywany specjalnie dla oddawania czci Bogu.
Siostry i księża zakonów w Kościele Katolickim składają trzy śluby: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. W ten sposób zakonnice w naszej szkole oddają cześć Bogu, będąc ubogimi, czystymi i posłusznymi, tak jak był Nasz Pan. Śluby zakonników są dobre, ponieważ przez nie oddają pod Boga nie tylko swoje czyny, ale całą swoją istotę. Dają Bogu nie tylko owoc drzewa, ale samo drzewo. Śluby są również dobre, ponieważ ci, którzy je złożyli, działają ze stałą wolą. Zwykle się nie wahają.
Nigdy nie składaj ślubów bez uprzedniej porady księdza w konfesjonale.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
Powiedz, czy następujące rzeczy to grzechy śmiertelne, powszednie, czy nie są grzechami:
1. Wulgarny język?
2. Nieczysty język?
3. Nieczyste żarty i historie?
4. Używanie imienia Boga bez uzasadnionego powodu?
5. Powiedzieć: „Nie ma Boga” lub inne podobne wyrażenie?
6. Co to jest ślub?
7. Czy należy zasięgnąć porady przed złożeniem ślubu?
PRZYSIĘGI TAJNEGO TOWARZYSTWA
Przysięgi składane przez tajne stowarzyszenia, zwłaszcza masonów, są zarówno pochopne, jak i niesprawiedliwe. Żaden Katolik nie może brać udziału w tych przysięgach. Członkowie tych stowarzyszeń przysięgają niezłomne posłuszeństwo nieznanym przełożonym, że będą bez pytania wykonywać wszystkie rozkazy i polecenia, nawet jeśli zostaną poproszeni o zrobienie czegoś, co jest przestępstwem. Jako dowód posłuszeństwa składają oni przysięgę, że w przypadku naruszenia tej przysięgi lub nawet ujawnienia swojej wiedzy komukolwiek z zewnątrz, pozwolą się poważnie zranić, a nawet zabić.
Nic dziwnego, że papieże ostatniego półtora wieku zabronili Katolikom udziału w tajnych stowarzyszeniach. Skorzystali również z tych okazji, aby potępić te towarzystwa jako destrukcyjne nie tylko dla prawdziwej Wiary, ale także dla społeczeństwa.
„Pamiętaj, abyś dzień szabatu święcił.” (Wyjścia 20:8)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Niekatolicy mają z tym przykazaniem więcej trudności niż z jakimkolwiek innym. Wiele osób spoza Kościoła Katolickiego ma bardzo luźne sumienie w odniesieniu do niedzielnego nabożeństwa. Przeciętny niekatolik czuje, że powinien chodzić do kościoła w niedzielę; ale czuje również, że jeśli z jakiegoś powodu nie pójdzie do kościoła, Bóg to zrozumie. Dla niego kult niedzielny nie jest czymś, co jest winien Bogu. Kiedy niekatolik idzie do kościoła, ma nadzieję otrzymać Boże błogosławieństwo w ciągu tygodnia, ale jeśli nie chodzi do kościoła, nie zdaje sobie sprawy, że jest niesprawiedliwy wobec Boga, że nie spłaca Bogu Jego długu. Niekatolik ma niewielkie poczucie obowiązku w tym względzie i z pewnością nie ma pojęcia o grzechu śmiertelnym.
W tej lekcji spróbuj zrozumieć swój obowiązek uczęszczania na Mszę w niedziele i święta nakazane.
Na początku kursu powinieneś rozpocząć praktykę uczęszczania na Mszę w każdą niedzielę i Święta Obowiązkowe. Jeśli opuściłeś Mszę kilka razy od drugiej lekcji, powinieneś odroczyć chrzest do czasu, gdy będziesz regularnie uczęszczał na Mszę świętą przez co najmniej trzy miesiące.
Otrzymywanie instrukcji bez praktykowania prostych obowiązków uczęszczania na niedzielną Mszę i piątkowej abstynencji jest poważnym błędem.
A. NATURA, BIBLIA I TRADYCJA NA WSZYSTKICH NAKŁADAJĄ OBOWIĄZEK BY CZCIĆ BOGA
Ponieważ wszyscy. Zarówno katolicy, jak i niekatolicy są stworzeniami Bożymi, ponieważ wszyscy jesteśmy stworzeni przez Boga, mamy poważny obowiązek wielbienia Boga. Biblia i Tradycja mówią nam, że musimy czcić Boga publicznie. Grzechem śmiertelnym jest opuszczenie Mszy Świętej z własnej winy w niedzielę lub w Święto Nakazane.
B. DNI, W KTÓRE MUSISZ UCZESTNICZYĆ NA MSZY ŚWIĘTEJ: NIEDZIELE I ŚWIĘTA
Zbyt często nowy Katolik akceptuje obowiązek odprawiania niedzielnych nabożeństw, ale nie widzi wyraźnie obowiązku odprawiania Mszy w Święta. Opuszczenie Mszy w Niedziele lub Święta z własnej winy jest grzechem śmiertelnym. Obowiązek to pięćdziesiąt osiem dni: pięćdziesiąt dwie niedziele i sześć świąt.
Sześć świąt to 8 grudnia, 25 grudnia, 1 stycznia, Czwartek Wniebowstąpienia, 15 sierpnia i 1 listopada.
Jeśli nie zamierzasz poważnie uczestniczyć we Mszy świętej pięćdziesiąt osiem dni w roku, nie dołączaj w tym czasie do Kościoła Katolickiego. Poczekaj, aż będziesz regularnie uczęszczać na mszę. Nawet jeśli masz ważne usprawiedliwienie, że nie uczestniczysz we Mszy święty w trakcie trwania tych instrukcji, ksiądz prawdopodobnie poprosi cię o odłożenie chrztu do czasu, aż nabierzesz zwyczaju uczęszczania na Mszę.
C. GŁUPIE WYMÓWKI DLA OPUSZCZANIA MSZY
W tej sekcji wymienimy kilka nieważnych wymówek dla opuszczenia Mszy. Niektóre z tych wymówek zabrzmią bardzo głupio, ale są faktycznie używane. Być może nigdy nie pomyślałbyś o ich użyciu, ale są one wymienione z korzyścią dla innych czytelników.
Oto typowe wymówki: „Nie czuję się zbyt dobrze, boli mnie głowa, mam zimne skurcze, nie czuję się dobrze”. Odpowiedź: Tak naprawdę nie jesteś chory: wstań z łóżka i idź na Mszę świętą poczujesz się lepiej.
„Moje ubrania nie są wystarczająco dobre, moje ubrania są w pralni, moje buty są u szewca.” Odpowiedź: Ani Bóg, ani kapłan, ani ludzie nie dbają o stan twoich ubrań. W takim przypadku idź na Mszę w starych ubraniach.
„Ciężko pracuję w sobotę lub sobotni wieczór, jestem zmęczony pracą”. Odpowiedź: Inni też byli zmęczeni, ale poszli na Mszę.
„Krewni przyjechali spoza miasta”, „Odwiedzałem kogoś w innym województwie”. Odpowiedź: To z pewnością nie są dobre powody.
„Nie mam pieniędzy na tacę”. Odpowiedź: Jest to zniewaga dla Kościoła i kapłanów; nie potrzebujesz pieniędzy, aby uczestniczyć we Mszy. To są głupie wymówki, o których inteligentni ludzie nawet nie powinni wspominać.
Poważnym błędem jest chrzczenie osoby, która nie wyrobiła w sobie nawyku uczęszczania na Mszę; jeśli nie ma zwyczaju uczęszczania na Mszę przed chrztem, najprawdopodobniej nie będzie miała go później. Chrzcząc taką osobę, wyrządzilibyśmy jej prawdziwą niesprawiedliwość. Każemy jej czekać na chrzest, aż będzie regularnie uczęszczała na Mszę.
D. WAŻNE POWODY OPUSZCZENIA MSZY
Jest tylko jedna zasada do zapamiętania. Jeśli niedogodności, które powstrzymują cię od niedzielnej Mszy, uniemożliwiłyby ci pracę w poniedziałek, jesteś usprawiedliwiony.
Następujące wymówki są generalnie ważne: Jeśli jesteś tak chory, że zostałbyś w domu w dzień roboczy, to nie jest grzechem opuścić Mszę w niedzielę.
Jeśli pracujesz we wszystkich godzinach, w których odprawiana jest Msza święta w niedzielę, nie jest grzechem opuścić Mszę. (Jeżeli można uczestniczyć we Mszy podczas pracy w niedzielę, to grzechem jest ominąć Mszę)
Jeśli Kościół Katolicki jest tak daleko, że bardzo trudno jest iść na Mszę, to nie jest grzechem.
Jeśli opiekujesz się chorym i nie możesz skłonić nikogo innego, aby zastąpił cię na godzinę w niedzielę rano, nie jest grzechem nie pójście na Mszę.
E. RODZICE MAJĄ POWAŻNY ZOBOWIĄZANIE, ABY ICH DZIECI REGULARNIE SŁUCHAŁY MSZY
Rodzice grzeszą poważnie, każąc dziecku (siedem lat lub starszemu) spać, mówiąc: „Jesteś zmęczony; ksiądz się nie dowie” lub „są wakacje; nie musisz chodzić na Mszę”.
Rodzice, którzy nie uczęszczają na Mszę, również grzeszą ciężko, dając dzieciom zły przykład. Tacy rodzice niszczą szkolenie prowadzone przez szkołę katolicką. Jeśli rodzice zamierzają postępować w ten sposób, powinni zabrać dzieci ze szkoły katolickiej. Rodzice ci nie grają uczciwie z nauczycielami, którzy oddają życie na religijne wychowanie dzieci; nie grają uczciwie z proboszczem, który pozwala im korzystać ze szkoły, i z Katolikami, którzy dają pieniądze na utrzymanie tej szkoły.
Jeśli bardzo się spóźnisz na Mszę, to wielki grzech. Jeśli się trochę spóźnisz, to mały grzech. Jeśli wchodzisz po Ewangelii, popełniasz poważny grzech. Powinieneś poczekać na następną Mszę lub wrócić do domu i przyjść na kolejną. Proboszcz i księża tej parafii mają dobry powód, aby gniewać się na dorosłych, którzy spóźniają się i dają zły przykład naszym dzieciom. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy usprawiedliwieniem spóźnienia się na Mszę jest usiłowanie siedzenia z tyłu kościoła, poza zasięgiem wzroku księdza i tak, by nie widzieć ołtarza.
G. DRUGI OBOWIĄZEK NIEDZIELNY: POWSTRZYMYWANIE SIĘ OD ZBĘDNYCH PRAC RĘCZNYCH
Bóg surowo zabrania niepotrzebnej pracy fizycznej w niedzielę. Nie daj się zwieść tym, którzy lekceważą prawa Boże. Bóg nakazał Żydom kamienować człowieka za pracę w szabat. (Liczb 15:32-36)
„Sześć dni robić będziesz i będziesz wykonywał wszystkie roboty twoje; ale dnia siódmego sabat Pana, Boga twego, jest: nie będziesz wykonywał weń żadnej roboty, ty i syn twój, i córka twoja, sługa twój i służebnica twoja, bydlę twoje i gość, który jest między bramami twymi.” (Wyjścia 20:9-10)
To jest prawo Boże. Nadal obowiązuje w XXI wieku; nie możemy być pobłażliwi.
Jedynym rodzajem pracy zabronionej jest zbędna praca ręczna. Praca ręczna jest wykonywana rękoma, a nie umysłem. Wiele uczynków ciała jest koniecznych w niedzielę i nie są grzeszne. Strażacy i policjanci muszą pracować w niedzielę, czy może szef zmusza cię do pracy w niedzielę. Ale pamiętaj, żeby najpierw spróbować iść na Mszę. W niedzielę w domu konieczna jest pewna praca fizyczna, taka jak gotowanie, ścielenie łóżek i tak dalej.
Jeśli w niedzielę praca fizyczna nie jest konieczna, to poważnym grzechem jest się w nią angażować, na przykład pranie lub szycie w niedzielę.
Praca umysłowa nigdy nie jest zabroniona. Studiowanie lub pisanie nie są grzeszne, ponieważ nie są manualne — wymagają więcej umysłu niż ciała.
Każda rozrywka, która nie jest grzeszna w poniedziałek, nie jest grzeszna w niedzielę. Przykładami są wędkarstwo, gra w piłkę, przyzwoity taniec, filmy i tak dalej. Ale pamiętaj, aby najpierw udać się na Mszę! Każda rekreacja zastępująca Mszę świętą w niedzielę jest grzeszna.
I. PODEJMIJ PRAWDZIWY WYSIŁEK, ABY NIEDZIELĘ UCZYNIĆ DNIEM PAŃSKIM
Staraj się pamiętać, że niedziela, cała niedziela, jest Dniem Pańskim. To nie tylko „dzień wolny”. Niektórzy ludzie sprawiają, że jest to dzień diabła, popełniając grzechy w niedzielę po prostu dlatego, że nie są zajęci pracą. Przez cały tydzień byłeś zajęty troskami materialnymi i światowymi. Niedziela to dzień, w którym należy skupić się na duszy, aby jej nie stracić. Zrób coś dla swojej duszy w niedzielę. Przyjmij Komunię Świętą. Udaj się radę parafialną w niedzielę, jeśli są takie w Twojej parafii. Włącz kilka katolickich programów radiowych i telewizyjnych w domu. Przynieś do domu katolickie gazety z Mszy i przeczytaj je. Czytaj Biblię w domu. Wiele osób znajduje godzinę po południu, żeby wrócić do kościoła, by modlić się, medytować i odmawiać różaniec lub drogę krzyżową.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jakim grzechem jest opuszczenie Mszy świętej w niedzielę bez uzasadnionego powodu?
2. Jakim grzechem jest opuszczenie Mszy świętej w sześć świąt nakazanych?
3. Jaki powód jest dobrym powodem opuszczenia Mszy świętej w niedzielę lub święto?
4. Czy spóźnienie się na Mszę jest grzechem?
5. Czy grzechem jest nie zwracać uwagi na kazanie wygłoszone przez kapłana podczas Mszy?
6. Czy w niedzielę dozwolone są zajęcia rekreacyjne?
OBOWIĄZKI DZIECI WOBEC RODZICÓW
„Czcij ojca twego i matkę twoją” (Wyjścia 20:12)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Prawdopodobnie otrzymujesz instrukcje w klasie dorosłych. Ta lekcja jest skierowana do dorosłych, ponieważ dorośli powinni uczyć swoje dzieci obowiązków, jakie mają dzieci wobec rodziców. Obowiązki rodziców w stosunku do dzieci są badane w innej lekcji.
Bóg sprowadza dzieci na świat przez ich rodziców. Następnie w Jego miłującej opatrzności dla rodzaju ludzkiego oddaje dzieci pod władzę rodziców, dopóki dzieci nie będą w stanie same o siebie zadbać. Dlatego Boży porządek rzeczy nakazuje dzieciom kochać, słuchać i szanować swoich rodziców. W rzeczywistości bez tej miłości, posłuszeństwa i szacunku rodzice nie mogą wypełniać swoich obowiązków rodzicielskich. Bez Czwartego Przykazania rodzina zostanie całkowicie zdezorganizowana; będzie w całkowitym nieładzie.
Oprócz głosu natury i głosu Boga jest głos wdzięczności, który mówi nam, że musisz kochać, szanować i słuchać swoich rodziców. Dlaczego miałbyś być wdzięczny? Swoje życie zawdzięczasz swoim rodzicom. I zachowanie tego życia zawdzięczasz swoim rodzicom. Zastanów się nad cierpieniami swojej matki podczas długich miesięcy ciąży, chorobami i niewygodą potrzebną do sprowadzenia cię na świat. A po twoim urodzeniu zaczęły się jej kłopoty. Rozważ bezsenne noce i niespokojne dni, które spowodowałeś, gdy byłeś niemowlęciem. I nie zapominaj o trosce ojca o ciebie. W najlepszych latach swojego życia musiał cię wspierać i dbać o twoje dobro. Musiał zapewnić żywność, schronienie, odzież i edukację. To było całe jego życie. Rodzice oddają życie za swoje dzieci. Najmniej, co dzieci mogą zrobić, to dać rodzicom miłość, szacunek i posłuszeństwo. Bóg nagradza tych, którzy okazują miłość, szacunek i posłuszeństwo swoim rodzicom.
„Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.” (Wyjścia 20:12)
Biblia mówi również: „Kto czci ojca swego, będzie długo żył”. (Syrac 3:7)
Tak więc Bóg obiecuje dłuższe życie tu na ziemi, jeśli przestrzegamy Czwartego Przykazania. Bóg obiecuje jeszcze więcej: „Kto czci ojca swego, do czeka się pociechy z dziatek”. (Syrach 3:6). Jedną z największych radości, jakich rodzice mogą sobie życzyć na tej ziemi, jest radość z własnych dzieci.
B. OBOWIĄZEK MIŁOŚCI DZIECI DO SWOICH RODZICÓW
Tak jak dzieci potrzebują miłości do szczęśliwego życia, tak też rodzice potrzebują miłości swoich dzieci. Dzieci powinny okazywać miłość rodzicom poprzez oznaki miłości, pomagając im, modląc się za nich i czyniąc dom miejscem radości i pokoju. Dzieci powinny być uczone naśladowania przykładu Dzieciątka Jezus, które kochało Swoich rodziców, Maryję i Józefa.
Dorośli nie kochają swoich starszych rodziców, odmawiając im pomocy, gdy są w potrzebie, nie odwiedzając ich lub nie pocieszając ich w samotności, zaniedbując troskę o udzielanie im sakramentów Kościoła, kiedy nie mogą sami chodzić do kościoła. Obowiązki te obowiązują pod groźbą grzechu ciężkiego w wielu przypadkach. W dzisiejszych czasach dorośli mogą i popełniają ten grzech zbyt często.
C. ZOBOWIĄZANIE DZIECI DO SZANOWANIA SWOICH RODZICÓW
Ponieważ twój biskup i proboszcz mają autorytet od samego Boga, musisz ich szanować, nawet jeśli ich nie lubisz lub nawet jeśli mają cechy, które są dla ciebie nieprzyjemne. Tak więc również dzieci muszą szanować swoich rodziców, nawet jeśli ich rodzice są grzesznikami lub nawet jeśli rodzice traktują ich niesprawiedliwie; nadal są rodzicami i mają prawo do szacunku swoich dzieci. Ten szacunek jest czymś naturalnym; na przykład, chłopiec będzie urażony, jeśli ktoś będzie opowiadał o pijaństwie jego ojca.
Dopóki dzieci żyją, muszą szanować swoich rodziców, nawet jeśli nie są już pod ich dachem. Nawet kiedy rodzice umarli, dzieci muszą ich szanować modląc się za nich.
Dzieci grzeszą przeciwko szacunku należnemu rodzicom, wstydząc się ich publicznie, grożąc im, bijąc lub traktując ich z pogardą.
D. OBOWIĄZEK DZIECI DO POSŁUSZEŃSTWA RODZICOM
Rodzice nie mogą zatroszczyć się o duchowe i doczesne dobro swojego dziecka, jeśli nie będzie ono posłuszne rodzicom. Rodzice nie mogą wykonywać swoich obowiązków jako rodzice, jeśli ich dzieci nie są im posłuszne.
Małe dziecko powinno być uczone posłuszeństwa rodzicom bez zadawania pytań, bez zwłoki i bez narzekania. Starsze dziecko ma prawo zapytać o powód wydanych mu poleceń; ale nie ma prawa sprzeciwiać się tym nakazom. Dzieci należy uczyć posłuszeństwa nie tylko z obawy przed karą Boga Wszechmogącego. Przede wszystkim dzieci powinny być uczone miłosnego posłuszeństwa Dzieciątka Jezus, które z miłości było podporządkowane Maryi i Józefowi, przez cały czas, gdy mieszkał z nimi w Nazarecie.
Obowiązek posłuszeństwa rodzicom wygasa z chwilą zawarcia przez dziecko małżeństwa lub ukończenia osiemnastego roku życia; ale jeśli dziecko mieszka z rodzicami po ukończeniu osiemnastu lat, musi być im posłuszne we wszystkich sprawach domowej dyscypliny. Pamiętaj jednak, że obowiązek kochania i szanowania rodziców nigdy się nie kończy.
E. GRZESZNOŚĆ NIEPOSŁUSZEŃSTWA
Kiedy rodzice zobowiązują dziecko pod groźbą grzechu śmiertelnego w sprawie o wielkiej wadze, nieposłuszne dziecko popełnia poważny grzech. Rodzice nie mogą zobowiązywać dziecka w przypadku poważnego grzechu w sprawie mało ważnej. Jeśli rodzice nakazują pod groźbą grzechu powszedniego, nieposłuszeństwo jest tylko grzechem powszednim, nawet jeśli sprawa ma wielkie znaczenie.
Ze sposobu, w jaki to polecenie jest wydawane, dzieci mogą stwierdzić, czy rodzice zamierzają związać je pod ciężkim grzechem, pod grzechem powszednim, czy pod żadnym grzechem.
Dzieci nie są zobowiązane do posłuszeństwa rodzicom w wyborze zostania księdzem, siostrą lub bratem zakonnym. Jednak są zobowiązani do konsultacji z rodzicami w sprawie tak ważnego wyboru.
Młodzi ludzie, którzy mają partnera, są poważnie zobowiązani do konsultowania się z rodzicami w sprawie osób, z którymi się spotykają. Dzieci powinny pamiętać, że rodzice je kochają, interesują się nimi i mają mnóstwo doświadczeń; udzielą im dobrych rad. Dlatego dzieci mają obowiązek skonsultowania się w tej sprawie z rodzicami.
Również rodzice mają poważny obowiązek doradzania swoim dzieciom w wyborze partnera do małżeństwa. Małżeństwo prowadzi wielu ludzi do nieba; prowadzi także wielu innych ludzi do piekła. Dlatego rodzice są zobowiązani zrobić wszystko, co w ich mocy, aby pomóc swojemu dziecku w szczęśliwym chrześcijańskim małżeństwie. Jeśli dziewczyna myśli o poślubieniu poganina, pijaka lub mężczyzny, który nie będzie jej wspierał, rodzice mają obowiązek udzielić rozsądnych rad, a dziecko jest zobowiązane do słuchania.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jakie są obowiązki dzieci wobec rodziców?
2. Czym jest obowiązek kochania naszych rodziców?
3. Jak okazujemy szacunek rodzicom?
4. W jakim wieku ustaje obowiązek posłuszeństwa rodzicom?
5. Czy dzieci powinny konsultować się z rodzicami, kiedy przygotowują się do wyboru stanu w życiu?
MIŁOŚĆ SYNÓW DO MATKI
Biedna wdowa, która została pozbawiona możliwości poruszania się, odczuwała głęboki żal, że nie może uczestniczyć w niedzielnej Mszy. Kiedy nadchodziła każda niedziela, zawsze mówiła do swoich synów: „Jakie szczęście miałabym, gdybym mogła dzisiaj uczestniczyć we Mszy! Ale nie mogę iść. Droga jest długa, a ja jestem za stara i chora”. Pewnej niedzieli, wypowiadając te słowa, rozpłakała się. Dotykała różańca i z wielką miłością i oddaniem pocałowała przymocowany do niego krucyfiks.
Ponieważ wydarzenia z tej historii miały miejsce zanim dla większości ludzi łatwe środki transportu były dostępne, dwaj synowie wdowy odczuwali głęboki smutek widząc ich matkę tak dotkniętą. Aby spełnić życzenia matki, przymocowali do jej krzesła dwa długie drążki i przygotowali się do niesienia jej w ten sposób drogą do kościoła. Gdy ruszyli dalej, ludzie zatrzymywali się po drodze, aby podziwiać miłość tych dwóch synów do swojej matki. Rzucali nawet kwiaty wzdłuż ścieżki, którą mieli iść dwaj synowie.
Równie wzruszony był proboszcz kościoła. Wziął za temat swojego kazania słowa z Księgi Powtórzonego Prawa: „Czcij ojca swego i matkę swoją, jak ci nakazał Pan”. Jego słowa były inspirujące, gdy porównywał kwiaty rzucone na ścieżce dwóch synów, gdy nieśli swoją matkę do kościoła, do ogromnego błogosławieństwa, jakim Bóg wkrótce ich obsypie za wyraz miłości i oddania. Są wzorem dla wszystkich dzieci pod względem szacunku i miłości, jakie powinni okazywać swoim rodzicom.
OBOWIĄZKI RODZICÓW WOBEC DZIECI
„Wychowujcie je w karności i w napominaniu Pańskim.” (Efezjan 6:4)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Pierwszym celem małżeństwa jest rodzenie i wychowanie dzieci poprzez nadanie im odpowiedniego ukształtowania charakteru. Dlatego konieczne jest przekazanie dorosłym, którzy mają wstąpić do Kościoła Katolickiego pouczenia, które podkreśla ich obowiązek wobec Boga, aby zapewnili religijną i moralną edukację swoich dzieci, zwłaszcza w naszych czasach nowożytnych, kiedy w rodzinach zaniedbuje się religię i moralność.
Obaj rodzice mają obowiązek dbać o zdrowy rozwój organizmu dziecka. Matka zawodzi, nie przygotowując dobrego, zdrowego jedzenia dla dzieci, nieregularnie karmiąc rodzinę, nie zapewniając ciepłych ubrań i schludnego, czystego domu.
Ojciec grzeszy, nie zapewniając pieniędzy na przyzwoity dom i dobre jedzenie. Mężczyźni, którzy przeznaczają duże sumy swoich zarobków na hazard, alkohol lub w inny sposób niezwiązany z dobrym porządkiem domowym, popełniają poważny grzech, ponieważ pozbawiają rodzinę środków do życia.
Rodzice muszą stawić czoła wychowaniu rodziny jako chrześcijańskiemu obowiązkowi wymagającemu wielu poświęceń. Muszą oddać się za swoje dzieci, a tym samym uzyskać radość duszy zarówno tutaj, jak i w wieczności.
B. RODZICE MUSZĄ DAWAĆ SWOIM DZIECIOM DOBRY PRZYKŁAD
Przykład jest największym nauczycielem. Dzieci są największymi naśladowcami. Będą naśladować swoich rodziców bardziej niż księży i siostry z twojej parafii. Rodzice muszą trzymać z dala od życia dziecka każdy przykład, który byłby szkodliwy.
Należy unikać kłamstwa, wulgarnego języka, nieżyczliwości, nieskromności, pijaństwa.
Muszą prowadzić dziecko do cnotliwego życia dając dobry przykład w modlitwie, uczęszczaniu na Mszę, częstym przyjmowaniu sakramentów, powstrzymywaniu się od jedzenia mięsa w piątek, miłości do Naszego Pana, miłości do Matki Najświętszej i szacunku dla Kościoła Katolickiego, jego księży i sióstr.
C. RODZICE MAJĄ ZOBOWIĄZANIE ZAPEWNIĆ SWOIM DZIECIOM DOBRY KATOLICKI DOM
Trzymaj się z dala od domu nowoczesnych pogańskich postaw i praktyk — nieprzyzwoitych zdjęć i kalendarzy, lubieżnych, sensacyjnych lub tanich czasopism, książek i komiksów. Trzymaj z dala od domu niebezpiecznie niemoralne, przewrotne lub sugestywne programy radiowe i telewizyjne, filmy wideo i muzykę.
Dom katolicki to taki, w którym Bóg i religia mają największe znaczenie. Chrześcijańska przyzwoitość w słowie i czynie powinna być zwyczajnym sposobem życia. Dziecko powinno widzieć krucyfiks, obrazki Matki Boskiej i świętych w widocznych miejscach w domu. Modlitwa powinna być zwyczajną praktyką w domu.
Żadna szkoła katolicka nie może zrekompensować niereligijnego, pogańskiego lub bezstresowego i nierozważnego domu.
D. RODZICE MUSZĄ UCZYĆ SWOJE DZIECI MODLITWY
Rodzice powinni nie tylko uczyć swoje dzieci modlitwy, ale także prowadzić je w modlitwie. Codzienną modlitwę powinna odmawiać cała rodzina. Rodzice powinni przyprowadzać dzieci na religię do kościoła parafialnego.
Rodzinny Różaniec należy odmawiać razem. Nie należy zaniedbywać modlitw przed i po posiłku. Rodzice powinni dopilnować, aby dzieci również odmawiały modlitwy poranne i wieczorne.
E. RODZICE MUSZĄ DOPILNOWAĆ, ABY ICH DZIECI OTRZYMAŁY SAKRAMENTY
Rodzice muszą zadbać o to, aby ich dzieci otrzymały łaskę Bożą poprzez sakramenty. Niemowlęta powinny zostać ochrzczone tydzień lub dwa po urodzeniu. Zaniedbanie chrztu niemowlęcia jest także poważnym grzechem. Bądź ostrożny przy wyborze rodziców chrzestnych dla swoich dzieci. Rodzice chrzestni muszą być nie tylko Katolikami, ale dobrymi Katolikami, zdolnymi dawać twoim dzieciom doskonały katolicki przykład i zapewnić im religijną naukę, jeśli umrzesz.
Dopilnuj, aby Twoje dziecko uczyniło swoją pierwszą spowiedź i przyjęło pierwszą Komunię Świętą w wieku siedmiu lat, kiedy ksiądz i jego nauczyciele czują, że jest gotowe. Często chodź z dzieckiem do kościoła parafialnego na spowiedź (co tydzień, jeśli to możliwe). Zachęcaj do praktykowania cotygodniowej komunii dla wszystkich członków twojej rodziny.
Kiedy dziecko ma około jedenastu lat i kiedy ksiądz i jego nauczyciele czują, że jest gotowe, powinno otrzymać sakrament bierzmowania od biskupa.
Naucz dziecko, że kapłan musi przynosić sakramenty do twojego domu, gdy członek rodziny jest chory.
F. RODZICE MAJĄ OBOWIĄZEK ZAPEWNIĆ SWOIM DZIECIOM EDUKACJĘ RELIGIJNĄ I MORALNĄ
„Rodzice mają poważny obowiązek dbać o religijną i moralną edukację swoich dzieci”. (Prawo Kanoniczne Kościoła Katolickiego, 1113) Zarówno prawo natury, jak i prawo Kościoła uczą rodziców o obowiązku wychowywania dzieci w bojaźni i miłości Boga Wszechmogącego. W młodości obyczaje dzieci kształtowane są przez wychowanie religijne prowadzone przez katolicki dom i katolicką szkołę. To szkolenie nie powinno być zagrożone lub utracone przez uczęszczanie do świeckiej szkoły średniej lub wyższej. Kształcenie w świeckim gimnazjum lub szkole wyższej bardzo często prowadzi do zobojętnienia na religię i obowiązki religijne, zbyt często do całkowitej utraty Wiary katolickiej.
G. RODZICE MUSZĄ PRZYGOTOWAĆ DZIECI DO MAŁŻEŃSTWA
Postawy wobec małżeństwa są formowane u młodych ludzi. Dzieci powinny uczyć się obowiązków i radości chrześcijańskiego domu i chrześcijańskiego małżeństwa z przykładu swoich rodziców. Rodzice powinni uczyć swoje dzieci świętości więzi małżeńskiej, celu małżeństwa, niemożliwości rozwodu. Rodzice powinni ostrzegać swoje dzieci przed fałszywą nauką świata o małżeństwie i nieszczęściu, które wynika z podążania za światem zamiast podążania za Bogiem i Kościołem w tych sprawach.
Ojciec powinien uczyć syna prostych faktów dotyczących seksu, matka powinna uczyć córkę. Ta nauka powinna być przekazywana w sposób piękny i poprawny, zawsze dostosowany do wieku i rozwoju umysłowego dziecka, nigdy nie szokując go ani nie wprawiając go w zakłopotanie sposobem, w jaki jest omawiana, ale zawsze podając prawidłowe informacje. W przeciwnym razie twoje dzieci poznają fakty dotyczące współżycia w sposób niepoprawny, a nawet grzeszny od swoich kolegów.
H. RODZICE MUSZĄ DOPILNOWAĆ, BY ICH DZIECI WIĄZAŁY Z DOBRYMI PARTNERAMI
W miarę możliwości należy zachęcać dzieci do wybierania swoich partnerów spośród innych dobrych rodzin katolickich. Stałe obcowanie z dziećmi z rodzin niekatolickich częściowo niszczy dobry wpływ domu katolickiego i szkoły katolickiej. Od dzieci niekatolickich można łatwo uzyskać luźne postawy religijne i fałszywe poglądy na życie.
I. RODZICE MUSZĄ DOPILNOWAĆ, BY ICH DZIECI ODPOWIEDZIALNIE WYPOCZYWAŁY
Zawsze należy zachęcać do zdrowej rekreacji na świeżym powietrzu i z dobrymi towarzyszami.
Wiele form rekreacji jest dziś niebezpiecznych dla dzieci: wiele filmów wideo oraz wiele programów radiowych, telewizyjnych i muzycznych – (także internetowych). W domu należy zachęcać do katolickich książek, radia, telewizji i filmów wideo.
J. RODZICE MUSZĄ DOPILNOWAĆ, ABY ICH DZIECI SZANOWAŁY I SŁUCHAŁY WŁADZ CYWILNYCH
Naucz swoje dzieci szacunku i posłuszeństwa władzom cywilnym. Unikaj cierpkiej krytyki urzędników państwowych w obecności dzieci. Naucz ich respektowania praw naszego kraju. Naucz ich szacunku dla autorytetu wszystkich urzędników cywilnych. Różnice poglądów politycznych wokół młodszych dzieci powinny być ograniczone do minimum. Pamiętaj jednak, aby wychowywać je we właściwym zrozumieniu poprawnych ideałów politycznych, stawiając je w perspektywie z nauką Kościoła Katolickiego.
K. POMAGANIE DZIECKU W ZOSTANIU KAPŁANEM, ZAKONNYM BRATEM LUB SIOSTRĄ
Posiadanie księdza, Brata lub Siostry w rodzinie uważane jest za jeden z największych zaszczytów wśród Katolików. Jeśli jedno z twoich dzieci wydaje się wykazywać chęć wejścia do życia religijnego w Kościele Katolickim, zachęcaj je i kieruj zgodnie z radą udzieloną przez proboszcza parafii. Odwieść dziecko od tak świętego i szczęśliwego życia jest złem ze strony rodzica.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jakie są obowiązki rodziców wobec dzieci?
2. Dlaczego rodzice powinni zapewnić swoim dzieciom dobry katolicki dom?
3. Jak ważne jest uczenie dzieci modlitwy?
4. Jaki wpływ powinien mieć rodzic na powołanie dzieci?
SPRAWIEDLIWA ODPŁATA
Pewien ojciec, który prowadził grzeszne i gorszące życie, miał syna, który szedł za złym przykładem ojca. Ojciec był pijany i zdegradowany; syn był samowolny, namiętny i buntowniczy. Pewnego dnia, gdy ojciec robił wyrzuty synowi za jego niesłuszne zachowanie, syn chwycił ojca za włosy na głowie i rzucił go na ziemię. Stamtąd zaciągnął go do drzwi domu. Tam ojciec podniósł głos i powiedział: „Przestań, nędzny synu. Kiedy byłem w twoim wieku, nigdy nie ciągnąłem ojca dalej niż dotąd”.
Słowa ojca potwierdziły prawdziwość powiedzenia: „Jak ojciec, taki syn”. Sprawiedliwość Boża pozwoliła synowi traktować ojca tak, jak ten człowiek traktował swojego ojca.
OBOWIĄZKI WOBEC WŁADZ CYWILNYCH, PAPIEŻA, BISKUPA I PROBOSZCZÓW
„Bądźcie posłuszni przełożonym waszym i bądźcie im poddani.” (Hebrajczyków 13:17)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Aby być dobrym Katolikiem i dobrym obywatelem, musisz zrozumieć, co rozumie się zarówno przez autorytet Kościoła Katolickiego, jak i autorytet władz cywilnych. Autorytet Kościoła Katolickiego utrzyma cię na drodze zbawienia. Niestety, niekatolicy nie rozumieją znaczenia „autorytet kościelny”. Ale ty musisz to zrozumieć. Dzisiaj ludzie tracą szacunek i posłuszeństwo wobec wszelkiej władzy, zwłaszcza władzy świeckiej. Ale musisz szanować i być posłuszny władzy świeckiej, nie dlatego, że ta władza ci się podoba i dlatego, że zgadzasz się ze wszystkim, co się robi, ale dlatego, że ta władza pochodzi od Boga. Generalnie nieposłuszeństwo jest grzechem.
A. OBOWIĄZKI WOBEC WŁADZ CYWILNYCH
Wszelki autorytet i władza pochodzą od Boga. Bóg jest Autorem władzy świeckiej, tak jak jest autorem władzy rodzicielskiej. Nie możemy dzisiaj żyć dobrym, przyzwoitym życiem i ratować nasze nieśmiertelne dusze bez autorytetu cywilnego do rządzenia nami. Pomyśl, jaki zamęt i chaos mielibyśmy bez urzędników, policjantów, sędziów i tak dalej. Dziś wiele osób mówi, że na przykład każdy urzędnik państwowy i każdy policjant jest „skrzywiony”. Taka postawa jest niesprawiedliwa, grzeszna, fałszywa i niebezpieczna dla naszego stylu życia i jest obrazą Boga. Mimo że mogą być skandale dotyczące niektórych polityków, nie możemy pochopnie przyjąć założenia, że wszyscy przedstawiciele publiczni są źli.
Masz moralny obowiązek szanowania i posłuszeństwa władzom miejskim, wojewódzkim i krajowym. Kiedy urzędnicy tych władz działają w ramach ich władzy, grzechem jest okazywanie braku szacunku i nieposłuszeństwa.
Musisz kochać swój kraj, województwo i miasto. Robisz to, pomagając urzędnikom dążyć do materialnego dobrobytu dla wszystkich, zdrowia publicznego i edukacji, zdrowej chrześcijańskiej moralności i sprawiedliwości społecznej. Musisz płacić podatki jako wydatek na zarządzanie, głosować i modlić się za władców miasta, województwa i rządu. Głosowanie jest ważnym obowiązkiem obywatela, którego nie należy lekceważyć, zwłaszcza gdy niektórzy kandydaci lub kwestie stanowią moralny obowiązek głosowania za ich porażką. Nie mów cynicznie o urzędnikach publicznych, zwłaszcza w obecności swoich dzieci.
B. OBOWIĄZKI WOBEC WŁADZ W KOŚCIELE – WPROWADZENIE
Kościół Katolicki został ustanowiony przez samego Boga i posiada autorytet od Jezusa Chrystusa. Nie przyjmie cię do Kościoła jako członka, dopóki nie zostaniesz dobrze poinstruowany. Następnie, przed samym Chrystusem, przed swoim proboszczem, składasz Wyznanie Wiary. W Wyznaniu Wiary dajesz do zrozumienia, że oddajesz się pod autorytet Kościoła Katolickiego. Tę władzę posiada papież, biskupi i twój proboszcz. W sprawach religii musisz być im posłuszny pod groźbą grzechu. Kościół Katolicki nie jest podobny do żadnego kościoła protestanckiego, my Katolicy wiemy, że musimy być posłuszni Kościołowi w sprawach religii, nawet jeśli nie podoba nam się dane polecenie. Jednocześnie my, Katolicy, wiemy, że Papież, biskup i proboszcz nie wydadzą nam żadnych nierozsądnych rozkazów, bo wszyscy działają w osobie i na sposób Jezusa Chrystusa, który był najmilszy dla wszystkich, których spotkał.
Papież, Biskup Rzymu, jest prawdziwym następcą świętego Piotra; jest on przedstawicielem Chrystusa na ziemi. Okazując miłość, szacunek i posłuszeństwo Papieżowi, okazujemy miłość, szacunek i posłuszeństwo samemu Jezusowi Chrystusowi, ponieważ Papież jest reprezentantem Chrystusa na ziemi. Jeśli chcesz kochać, czcić i być posłusznym Papieżowi, podążaj za przykładem swojego proboszcza.
Kiedy Papież jako głowa Kościoła Bożego głosi całemu światu jakąś naukę Chrystusa, musimy ją bez wahania przyjąć. Nawet jeśli Papież nie nakazuje nam posłuszeństwa, a jedynie doradza, tak jak przemawia do grup prywatnych, powinniśmy przyjąć tę radę i żyć zgodnie z nią przynajmniej z czci i szacunku.
Biskup jest prawdziwym następcą Apostołów; ma te same ogólne uprawnienia i obowiązki, jakie miało dwunastu Apostołów, gdy rządzili. Od Kościoła Bożego otrzymał moc ustanawiania praw i przepisów w swojej diecezji, aby pomóc nam na drodze do wiecznego zbawienia. Gdyby biskup nie ustanowił żadnych praw, które miałyby nami kierować, zaniedbałby swój obowiązek. Musimy być posłuszni jego prawom i wskazaniom, tak jakby dał je nam jeden z Apostołów.
Sam Bóg nakazuje nam w Biblii: „Bądźcie posłuszni przełożonym waszym i bądźcie im poddani. Oni bowiem czuwają jako ci, co odpowiedzą za dusze wasze”. (Hebrajczyków 13:17) Od biskupa, następcy Apostołów, twój proboszcz otrzymuje władzę i obowiązek rządzenia swoją parafią. Nazywasz swojego proboszcza „Ojcem”; i jesteś mu winien posłuszeństwo kochającego dziecka. Musisz być posłuszny proboszczowi we wszystkim, co dotyczy dobra jego parafii. Postąpić inaczej byłoby grzechem. Dobrzy Katolicy okazują szacunek dla danego przez Boga autorytetu i władzy kapłanów, szanując ich w mowie i działaniu, unikając plotek o księżach i modląc się za nich.
„Nie będziesz zabijał.” (Wyjścia 20:13)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Wielu ludzi dzisiaj błędnie rozumie własność ludzkiego życia; i to jest ich wielkie błędne podejście do Piątego Przykazania. Uważają, że życie należy do człowieka. Dlatego nie zdają sobie sprawy, że gniew, pijaństwo, aborcja, zabijanie z litości (eutanazja) i zaniedbanie zdrowia są grzechami.
Nie możesz zrozumieć tej lekcji, jeśli nie zaakceptujesz podstawowej chrześcijańskiej zasady dotyczącej życia; mianowicie, że życie należy do Boga, Autora życia. Istoty ludzkie nie mają absolutnego panowania nad życiem.
A. ŻYCIE NALEŻY DO BOGA, NIE DO CZŁOWIEKA
Wyobraźmy sobie, że prezes General Motors z dobroci serca pożycza ci dużego Cadillaca. Podziękujesz mu i powiesz, że odpłacisz mu się w jedyny możliwy sposób, dbając o jego samochód (prezent) i dobrze go używając. Ale kiedy zaczynasz jeździć Cadillakiem, zapominasz o wszystkich obietnicach i zobowiązaniach; próbujesz zderzyć się z każdym samochodem, który widzisz. A poza tym, że próbujesz zniszczyć samochód wszystkich innych, robisz wszystko, aby zrujnować Cadillaca, który nie jest twój – wlewasz alkohol do baku tylko po to, by zobaczyć, co się stanie. A kiedy zmęczysz się „obijaniem” innych samochodów, wracasz do domu i zabawiasz się rozkładaniem Cadillaca na części. Z reflektorów robisz miski na sałatki, zdejmujesz klakson i montujesz go jako dzwonek do drzwi a następnie dajesz koła swoim dzieciom do zabawy. Otrzymałeś piękną maszynę, ale ją zdemontowałeś, okaleczyłeś, niewłaściwie wykorzystałeś. I nie była twoja!
Bóg dał ci cudowną maszynę do użytku — twoje ciało. Nie wolno jej rozbierać, okaleczać ani niewłaściwie używać. Pamiętaj, to naprawdę nie jest twoje; należy do Boga. Dlatego nie wolno ci krzywdzić (czynić niczego złego) własnego ciała, własnego życia; nie wolno ci krzywdzić (czynić niczego złego) ciała lub życia innej osoby. Życie nie należy do nas; należy do Boga. Człowiek nie dał życia; nie może go i zabrać. Tylko Bóg jest Autorem i Właścicielem życia.
B. CO NAKAZUJE PIĄTE PRZYKAZANIE
Piąte przykazanie zobowiązuje cię do zachowania własnego życia i życia innych. Musisz zwyczajnie dbać o swoje życie; nie możesz zrobić nic, by zranić czyjeś życie.
C. CZEGO ZABRANIA PIĄTE PRZYKAZANIE
Piąte Przykazanie zabrania niesprawiedliwego zabijania, ranienia, uderzania lub okaleczania ciała. Zabrania wszystkiego, co może prowadzić do zabicia lub zranienia innej osoby, takich jak gniew, nienawiść i zemsta.
Morderstwo to niesprawiedliwe zabicie niewinnej osoby. To zawsze jest grzech śmiertelny.
W przypadku niesprawiedliwego ataku możesz zrobić wszystko, co konieczne, aby obronić siebie lub kogoś innego. Aby się bronić, można nawet zabić napastnika, jeśli tylko w ten sposób możesz się obronić. Jeśli jednak uda ci się nakłonić kogoś, kto ma władzę, na przykład policjanta, do ochrony, nie możesz zranić ani zabić osoby, która niesprawiedliwie cię atakuje, gdy ta władza jest obecna.
Jest taka historia o matce, która poszła do chirurga i poprosiła go o wykonanie aborcji. Chirurg odmówił i przedstawił jej tę sugestię. Kazał jej poczekać, aż dziecko się urodzi, a następnie przyłożyć palec do tchawicy, aż dziecko przestanie oddychać. Matka krzyknęła z przerażenia: „Och, nie mogłabym zrobić tak strasznej rzeczy! To byłoby morderstwo. „O to mnie prosisz” – powiedział lekarz. „Nie mogę popełnić morderstwa tak jak i ty”.
Aborcja to zabijanie nienarodzonego dziecka. To morderstwo, bez względu na powód jego popełnienia. Każda katolicka matka, lekarz, pielęgniarka lub ktokolwiek inny, kto ma cokolwiek wspólnego z aborcją, jest ekskomunikowany i może powrócić do Kościoła tylko przez rozgrzeszenie, które pochodzi od biskupa. To zabójstwo niewinnych, a co gorsza, pozbawia dziecko możliwości dostania się do nieba, bo dziecko umiera bez chrztu. W przypadku zagrożenia życia matki w momencie porodu aborcja nie jest jedynym wyjściem; bardzo często matkę i dziecko można uratować innymi środkami medycznymi.
Dzisiejsza nauka próbuje udowodnić (fałszywie), że płód (nie będą nazywać go dzieckiem) nie jest człowiekiem, dopóki się nie urodzi. Prawdziwa nauka medyczna temu zaprzecza. Jako Katolicy wierzymy, że życie zaczyna się od poczęcia. Nikt nie ma prawa odebrać życia niewinnemu dziecku.
Życie należy do Boga. Bóg dał ciało i życie w określonym celu. Człowiek nie może służyć Bogu i osiągnąć tego celu bez swojego ciała, ponieważ człowiek jest połączeniem ciała i duszy. Samobójstwo uniemożliwia człowiekowi korzystanie ze swojego życia tak, jak Bóg chce, aby z niego korzystał. Samobójstwo jest zabiciem samego siebie, jest bezpośrednim pogwałceniem prawa natury, a zatem i Prawa Bożego. Katolickim samobójcom odmawia się chrześcijańskiego pochówku.
Samobójstwo zamienia życie pełne cierpienia tu na ziemi na intensywne i niekończące się cierpienie piekła. Osoba samobójcza to na ogół osoba, która straciła nadzieję i chęć przetrwania trudności, z którymi wszyscy musimy się zmierzyć. Boi się stawić czoła cierpieniu na ziemi. Nie zdaje sobie sprawy, że jego czyn może przynieść mu tylko intensywne i niekończące się cierpienie piekła.
Jeśli szalona osoba się zabije, nie jest winna samobójstwa i może zostać pochowana przez Kościół Katolicki.
H. ZABIJANIE Z LITOŚCI (EUTANAZJA)
Zabijanie z litości to morderstwo. Życie należy do Boga, nie do człowieka. Ani lekarz, ani pacjent, ani krewni nie mają prawa odebrać życia choremu. Lekarz złożył przysięgę, że uratuje życie, a nie zniszczy. Kiedy pacjent ma wybór, nie chce umrzeć; a nawet gdyby chciał umrzeć, prosiłby o samobójstwo lub morderstwo. Cierpienia przed śmiercią mają cel, a mianowicie zadośćuczynienie za grzechy całego życia. Czasami więcej dobrego dzieje się na łożu bólu niż w ciągu całego życia. Uważajmy, aby nie pomylić źle ulokowanego współczucia na widok cudzych cierpień z niewłaściwą gorliwością, by powstrzymać ich cierpienie.
I. SPOWODOWANIE ŚMIERCI LUB OBRAŻEŃ PRZEZ POWAŻNE ZANIEDBANIE
Zaniedbywanie swojej własności tak, że inni mogliby być narażeni na utratę życia lub zdrowia, jest poważnym grzechem. Czasami pracodawcy w fabryce popełniają ten grzech, nie posiadając odpowiednich urządzeń zabezpieczających na swoich maszynach. Właściciele popełniają ten grzech, zaniedbując swoją własność, tak że jest ona niebezpieczna dla innych. Poważnie zaniedbując swój samochód, na przykład hamulce lub jadąc z niebezpieczną prędkością, możesz popełnić poważny grzech.
Bóg dał państwu prawo do życia i śmierci, tak jak każdemu dał prawo do samoobrony przed niesprawiedliwym atakiem. Jest to powiedziane w Piśmie i uznane przez świętego Pawła: „(Zwierzchność) jest bowiem dla ciebie sługą bożym ku dobremu. Jeśli zaś uczynisz co złego, bój się, bo nie bez przyczyny miecz nosi”. (Rzymian 13:4)
Aby nie można było wykonywać tej władzy w celu ingerowania w prawa człowieka, oskarżony musi normalnie mieć możliwość wniesienia swojej sprawy, przestępstwo karane śmiercią musi być prawnie zasłużone na tę najwyższą karę, a wina musi być ustalona ponad wszelką wątpliwość. Nikt, bez względu na winę, nie może zostać zabity z własnej inicjatywy, z wyjątkiem samoobrony.
Sprawiedliwa wojna jest dozwolona, ponieważ jest samoobroną.
Wojna jest sprawiedliwa, jeśli spełnione są następujące warunki; (1) Musi być ogłoszona przez rząd; (2) Wojna musi być absolutnie konieczna — jako ostatnia deska ratunku do rozstrzygnięcia sporu; (3) Musi być słuszny i poważny powód wojny; (4) Wojna musi być prowadzona w sposób sprawiedliwy (na przykład nie wolno atakować statków szpitalnych); (5) Cel wojny musi być dobry; (6) Wojna nie może być kontynuowana po pokonaniu wroga i (7) Warunki pokoju muszą być sprawiedliwe. W sprawiedliwej wojnie jesteś zobowiązany do obrony swojego kraju.
Przed wybuchem II Wojny Światowej papież Pius XII powiedział: „Wszystko zyskuje się przez pokój; nic nie zyskuje się przez wojnę”. Módl się o pokój. Powinniśmy czynić wszystko, co możliwe przez modlitwę i dobre uczynki, aby uniknąć wojny.
L. GNIEW, NIENAWIŚĆ, ZEMSTA, WALKA
Gniew nie jest grzeszny, jeśli jest rozsądny. Na przykład skarcenie nieposłusznego dziecka nie tylko nie jest grzeszne, ale jest konieczne. Ale jeśli rozgniewasz się bardziej, niż na to zasługuje sprawa, grzeszysz; na przykład jeśli nauczyciel złamie chłopcu nos za zwykłe szeptanie w szkole.
„Lecz ja wam powiadam, że każdy, który się gniewa na brata swego, będzie winien sądu.” (Mateusz 5,22)
Nienawiść oznacza poważne życzenie zła dla kogoś innego. Wszelka nienawiść jest zabroniona; często jest to grzech śmiertelny. „Każdy, który nienawidzi brata swego, jest mężobójcą.” (1 Jana 3:15) „Ja zaś wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was mają w nienawiści.” (Mateusz 5:44)
Musisz wybaczyć rany z twojego serca „Lecz jeśliby nieprzyjaciel twój był głodny, nakarm go; jeśli pragnie, napój go.” (Rzymian 12:20)
Niechęć nie jest nienawiścią. Jeśli kogoś nie lubisz, nie masz obowiązku łączyć się z nim ani być szczególnie przyjaznym.
Kiedy ludzie nie „dogadują się” ze sobą, często lepiej jest, aby trzymali się osobno, aby nie było okazji do sporu, kłótni, nieżyczliwości lub jeszcze większych grzechów. Jeśli nie możesz obcować z kimś bez popełnienia grzechów braku miłości, trzymaj się z dala od tej osoby; ale módl się za nią. Nawet niektórzy święci nie mogli być w towarzystwie innego świętego.
Walka w domu uprzykrza życie rodzinne; może to być grzech śmiertelny. Jeśli walka jest tak stała, że powoduje nieustanny chaos w domu, ktoś jest winny poważnego grzechu. Jest to poważne, bo szkodzi zdrowiu i dobrostanowi całej rodziny, a zwłaszcza dzieci.
U mężczyzny sterylizacja jest operacją mającą na celu zapobieżenie emisji nasienia; u kobiety jest to operacja zapobiegająca poczęciu poprzez zawiązanie jajowodów lub usunięcie macicy, aby nie doszło do poczęcia. Dozwolona jest tylko operacja, gdy jest to konieczne dla zdrowia całego organizmu. Kiedy sterylizacja jest wykonywana w celu kontroli urodzeń, jest to grzech śmiertelny. Jest to grzech śmiertelny, ponieważ Bóg stworzył ciało i funkcje ciała; nie możemy zniszczyć tych funkcji, chyba że jest to absolutnie konieczne do utrzymania życia lub zdrowia całego organizmu.
Niestety wielu lekarzy zaleca dziś sterylizację. To staje się coraz bardziej powszechną praktyką w wielu szpitalach. Nie pozwól niereligijnym lekarzom wykonać tej niemoralnej operacji.
N. STOSOWANIE NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH
Umiarkowane spożywanie alkoholu nie jest grzechem. Jeśli „podpijasz się” lub „czujesz się na haju”, jest to grzech powszedni – chcesz śpiewać, uścisnąć dłoń wszystkim, ale nadal wiesz, jak dotrzeć do domu. Jeśli się upijesz, jest to grzech śmiertelny; na przykład pijesz tak dużo, że nie wiesz, co robisz. Możesz być winny dalszych grzechów, które popełniasz w tym stanie.
Podawanie nieletnim napojów alkoholowych może być okazją do grzechu. Narkotyki można stosować wyłącznie na receptę lekarza. W przeciwnym razie jest to grzeszne.
Dzisiaj alkoholizm jest plagą ludzkości. Bóg przywiązał pewną przyjemność do jedzenia i picia. Ale Bóg dał nam powód, dzięki któremu kierujemy naszym jedzeniem i piciem. Bóg porównuje pijaka do cudzołożnika i rozpustnika: „Ani rozpustnicy… ani cudzołożnicy… ani pijacy… nie posiędą królestwa bożego.” (1 Koryntian 6:9)
Niestety pijak krzywdzi nie tylko siebie, ale także żonę i dzieci. Zatruwa własny organizm i poniża się jako ojciec. Z powodu pijaka dom staje się nieszczęśliwy i zdegenerowany. Pijak łatwo popada w grzechy nieczystości i może paść ofiarą poważnych chorób wenerycznych. A wynik — martwe urodzenia, ślepota, szaleństwo! Nie oznacza to jednak rosnącego niebezpieczeństwa zarażenia się poważnymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Rozwiązłość sprowadziła na ludzkość wiele przekleństw.
Dziewczyny, które spotykają się z kimś, powinny wiedzieć, czy ich chłopak dużo pije, czy też zażywa narkotyki. Jeśli tak, możesz być pewna, że nie zmienisz go po ślubie. Nie da się zrobić jedwabnej torebki ze świńskiego ucha.
Zgorszenie to każde słowo lub czyn, który prowadzi kogoś do grzechu.
„Biada światu dla zgorszenia, albowiem muszą przyjść zgorszenia; wszelako biada temu człowiekowi, przez którego zgorszenie przychodzi... Kto by zaś zgorszył jednego z tych małych, którzy we mnie wierzą, lepiej by mu było, aby zawieszono kamień młyński u szyi jego i zatopiono go w głębokościach morskich.” (Mateusz 18:7,6)
Zgorszenie można nazwać morderstwem duszy. Rodzice popełniają to duchowe morderstwo, opuszczając Mszę; osoby pozostające w związku małżeńskim przez spotykanie się z kimś innym; rodzice poprzez luźne rozmowy o sprawach seksualnych przed dziećmi.
P. ZBADAJ SWE SUMIENIE
Obok łaski Bożej w naszych duszach nasze życie jest naszą najcenniejszą własnością. Czy wysoko cenisz swoje życie? Czy masz wystarczająco dużo jedzenia i snu? Czy dbasz, by twoje dzieci też miały wystarczająco? Za dużo palisz? Czy spożywając alkohol, jesteś na granicy grzechu? Czy ty i twoje dzieci macie wystarczająco dużo ruchu i świeżego powietrza?
Dopilnuj, abyście ty i twoje dzieci praktykowali cierpliwość, pokorę, hojność, panowanie nad sobą i łagodność, aby mieć rodzinę łagodną i rozważną, jak Święta Rodzina, Jezus, Maryja i Józef. Jeśli twoje dzieci nie nauczą się tych cnót, gdy są małe, popełnią wiele grzechów wymienionych w tej lekcji, gdy dorosną. Od Chrześcijanina oczekuje się, że będzie podobny do Chrystusa, który mówi nam: „Uczcie się ode mnie, żem jest cichy i pokornego serca.” (Mateusz 11:29)
PYTANIA DO PRZEGLĄDU LEKCJI 45 I 46
1. Jakie są nasze obowiązki wobec władzy cywilnej?
2. Dlaczego mówimy, że wszelki autorytet(władza) pochodzi od Boga?
3. Jakie posłuszeństwo obiecuje się w Wyznaniu Wiary?
4. Jakie są nasze obowiązki wobec papieża?
5. Jakie są nasze obowiązki wobec biskupa?
6. Jakie są nasze obowiązki wobec proboszcza?
Czy są następujące grzechy śmiertelne, powszednie, czy w ogóle nie są grzechami?
7. Aborcja?
8. Samobójstwo?
9. Eutanazja (zabijanie z litości)?
10. Poważne kryminalne zaniedbanie twojej własności?
11. Sterylizacja?
12. Upijanie się?
13. Umiarkowane picie?
14. Bycie lekko pijanym?
15. Zażywanie narkotyków?
16.
Gniew i nienawiść?
SZÓSTE I DZIEWIĄTE PRZYKAZANIE
„Nie będziesz cudzołożył.” (Wyjścia 20:14)
„Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego.” (Wyjścia 20:17)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Poważnym błędem jest pozwolić nawróconemu przejść przez instrukcje, dając jedynie mgliste pojęcie o jego obowiązkach w czystości. Często prowadzi to później do odejścia od Wiary. Współczesny świat uczy ludzi, że pewne grzechy przeciwko czystości nie są wcale grzechami. Zbyt często niekatolik nie zna powagi nieczystości; nie wie o wielu grzechach przeciwko czystości, które mogą go zaprowadzić do piekła. Dlatego trzeba wspomnieć dorosłym o różnych sposobach popełniania ciężkich grzechów przeciwko czystości. Te dwa przykazania trzeba dokładnie, ale taktownie wytłumaczyć dorosłej grupie, ale nie pominiemy niczego w poczuciu fałszywego wstydu lub bezpodstawnej obawie przed obrazą kogoś.
Szóste Przykazanie brzmi: „Nie cudzołóż”. Dziewiąte Przykazanie: „Nie pożądaj żony bliźniego swego”. Obydwa przykazania są zawarte w jednej lekcji zawierającej wszystkie naruszenia cnoty czystości. Szóste Przykazanie zabrania szczególnie nieczystych czynów; Dziewiąte Przykazanie zabrania szczególnie nieczystych myśli i pragnień.
Sam Bóg stworzył pierwszego mężczyznę i pierwszą kobietę. Następnie, aby zaludnić ziemię, On (niejako) podzielił się z człowiekiem Swoją mocą stwórczą. Wydał Adamowi i Ewie polecenie „Rośnijcie i mnóżcie się”. (Rodzaju 1:28) Aby to osiągnąć, wszczepił im świętą moc, którą nazywamy namiętnością seksualną. Ta namiętność nie jest nieczysta. To jest coś świętego. Sama w sobie jest czymś dobrym. Jest to coś bardzo ważnego w Bożym planie stworzenia i opatrzności. Niewłaściwe użycie, złe użycie, nadużywanie tej seksualnej namiętności jest złem. W rzeczywistości nadużycie tej świętej mocy jest obrazą Boga; jest to grzech śmiertelny.
Cnota czystości jest cnotą, dzięki której regulujesz używanie swoich namiętności seksualnych zgodnie z prawem Bożym. Poza stanem małżeńskim nikt nie ma prawa zaspokajać popędu seksualnego. Musi przez cały czas mieć to pod kontrolą. Tylko mąż i żona mają prawo do wzajemnego zaspokajania swoich pragnień seksualnych w sposób zgodny z prawem, a tym samym do bycia narzędziami Boga w sprowadzaniu dzieci na świat.
C. KONIECZNOŚĆ CNOTY CZYSTOŚCI
Bez cnoty czystości nikt nie może mieć nadziei na ocalenie swojej duszy. Święty Alfons Liguori mówi nam, że w piekle jest więcej dusz z powodu pogwałcenia tej cnoty niż z jakiegokolwiek innego powodu. Święty Hieronim mówi, że dziewięciu na dziesięciu, którzy są w piekle, jest tam z powodu grzechów seksualnych.
Sprawy duchowe stają się niesmaczne dla nieczystego człowieka. Naruszenie tej cnoty często oznacza utratę Wiary, zaniedbanie spowiedzi i Komunii, zaniedbanie modlitwy i Mszy świętej. Osoba nieczysta, zmysłowa rozwija zatwardziałe sumienie, słabą wolę, często traci charakter i szacunek do samego siebie. Często nieczystość sprawia, że człowiek zniża się do każdej zbrodni.
Patrząc wstecz na historię ludzkości, widzimy, jak Bóg ukarał ludzi, którzy naruszyli czystość i jak w ten sposób sami siebie ukarali.
Bóg sprowadził ogień i siarkę na Sodomę i Gomorę za grzechy nieczystości, głównie homoseksualizmu. Do dziś nosi on ohydną nazwę sodomii.
Bóg zniszczył dwadzieścia cztery tysiące Izraelitów w ciągu jednego dnia za ten grzech. Wytępił prawie całe plemię Beniamina. Cudzołóstwo doprowadziło wielkiego króla Dawida do grzechu morderstwa. Henryk VIII opuścił Kościół Katolicki i prowadził nędzne życie z sześcioma żonami z powodu grzechów nieczystości. Zmarł nawet jako ofiara choroby przenoszonej drogą płciową.
Niektórzy historycy twierdzą, że upadek Napoleona można prawdopodobnie przypisać jego grzechom przeciwko czystości.
Biblia mówi nam, że „ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani sodomczycy … nie posiędą królestwa bożego.” (1 Koryntian 6:9-10)
Biblia mówi nam również, że te grzechy utrzymują człowieka z dala od nieba: „Lecz uczynki ciała są jawne, są nimi: nierząd, nieczystość, bezwstyd, rozpusta … A o nich powiadam wam, jak przedtem mówiłem, że ci, co takie rzeczy czynią, królestwa bożego nie dostąpią.” (Galatów 5:19-21)
Święty Paweł mówi nam, że „To bowiem wiedzcie i rozumiejcie, że żaden rozpustnik, albo nieczysty, albo chciwiec, to znaczy bałwochwalca nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowym i bożym”. (Efezjan 5:5) GRZECHY NIECZYSTOŚCI (SEKSUALNE, ZMYSŁOWE) OZNACZAJĄ WIECZNĄ KARĘ
Bóg kocha czystość. Wybrał na swoją matkę najczystszą dziewicę spośród Żydów. Święty Jan był umiłowanym uczniem Chrystusa, ponieważ był tak czysty.
Chrystus powiedział: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.” (Mateusz 5:8)
Czystość daje wielką radość życiu. Tylko czyści są w życiu beztroscy i radośni. Świat stanie się światem rozumu i piękna, jeśli ludzie będą czyści; świat i samo życie staną się nieznośne, jeśli ludzie będą nieczyści.
D. MAŁŻONKOWIE MOGĄ KORZYSTAĆ Z NAMIĘTNOŚCI SEKSUALNEJ
Ta namiętność jest stworzona do małżeństwa i płodzenia dzieci. Kiedy jest używana w tym celu, nie jest grzechem, ale raczej aktem cnoty. Normalne używanie namiętności seksualnej między mężem a żoną jest dozwolone, a nawet nagradzane przez Boga.
E. CIĘŻAR GRZECHÓW SEKSUALNYCH
Wszystkie umyślne grzechy przeciwko świętej mocy stwarzania, władzy seksu, są grzechami śmiertelnymi. Z namiętności seksualnej mogą korzystać wyłącznie osoby w związku małżeńskim. W dwudziestym pierwszym wieku ludzie mają wiele błędnych poglądów na temat czystości. Niech będzie jasne, że następujące grzechy są śmiertelne: umyślne nieczyste myśli, nieskromne dotykanie, pieszczoty, nieprzyzwoite ubieranie się i taniec, nieczyste rozmowy i pocałunki w celu wzbudzenia namiętności, grzechy przeciwko naturze, masturbacja, nieczyste pokazy i tym podobne. W tej materii nie ma czegoś takiego jak grzech powszedni. Nasz Pan powiedział, że nawet nieczyste pragnienia, które celowo podsycamy, są grzechem śmiertelnym. Przyzwyczajenie niektórych mężczyzn do „rozbierania kobiet” za pomocą wzroku jest niebezpieczne od samego początku. „Każdy, który patrzy na niewiastę, aby jej pożądał, już ją scudzołożył w sercu swoim.” (Mateusz 5:28)
Cudzołóstwo to grzech współżycia seksualnego między mężczyzną a kobietą, z których jedno lub oboje są małżeństwem, ale nie między sobą. Jest to bardzo poważny grzech przeciwko czystości i przeciwko sprawiedliwości. Łamiesz Boże prawo czystości moralnej, dopuszczając się cudzołóstwa, naruszasz także sprawiedliwość, ponieważ jesteś niesprawiedliwy wobec partnera osoby zamężnej, naruszasz prawo, które mają tylko osoby w związku małżeńskim; ukradłeś jego (jej) najcenniejszą własność — jego żonę (jej męża). Ponieważ poważnie zgrzeszyłeś przeciwko czystości i sprawiedliwości, zasługujesz na wieczną karę.
Jeden grzeszny czyn może oznaczać dwa lub trzy grzechy śmiertelne na każdego uczestnika czynu; (1) śmiertelny grzech nieczystości przeciwko szóstemu przykazaniu; (2) śmiertelny grzech niesprawiedliwości wobec współmałżonka twojego partnera (jeśli jest w związku małżeńskim).
Rozpusta to stosunek seksualny między niezamężnym mężczyzną a niezamężną kobietą. To jest grzech śmiertelny. Młodzi mężczyźni i młode kobiety, którzy spotykają się, nie mają do siebie żadnych praw seksualnych, dopóki nie zawrą małżeństwa. Nie wpadaj w pułapkę świeckiego świata, który mówi, że pary niebędące małżeństwem muszą zobaczyć, jak bardzo są kompatybilne (dopasowane), nawet seksualnie. W czasie spotykania się muszą nauczyć się szacunku do siebie nawzajem, modlić się za siebie, często chodzić do spowiedzi i Komunii świętej. Muszą unikać wszelkich oznak uczucia, które mogłyby wzbudzić ich namiętności.
Bezpieczną zasadą jest spotykanie się na otwartej przestrzeni, gdzie ludzie mogą was zobaczyć. Nawet najlepsze intencje i najświętsze postanowienia mogą zginąć w ogniu namiętności.
H. NIECZYSTE MYŚLI I PRAGNIENIA
Nieczyste myśli i pragnienia same w sobie nie są grzechami. Nawet wielcy święci byli niepokojeni tymi pokusami. Święty Hieronim cierpiał z powodu pokus przez ponad dwadzieścia pięć lat. Jeśli dana osoba świadomie zgadza się na myśli i pragnienia i czerpie z nich przyjemności, wówczas stają się one grzechami śmiertelnymi.
To dotyk wzbudzający namiętność seksualną poza właściwym używaniem seksu. Dotyczy to dotknięć wykonywanych indywidualnie lub na innej osobie. Nieczysty dotyk jest grzechem śmiertelnym.
J. PETTING
Petting (pieszczoty) i gryzienie są zawsze poważnymi grzechami, gdy ich celem jest wzbudzenie namiętności. Nie myśl, że pieszczoty i gryzienie to niewinne przejawy uczuć. Są to grzechy śmiertelne i mogą prowadzić do bardzo smutnych konsekwencji.
Całowanie w celu wzbudzenia namiętności seksualnej jest grzechem śmiertelnym. Całowanie między rodzicami i dziećmi, krewnymi itd. nie jest grzechem, ponieważ nie ma na celu wzbudzenia namiętności seksualnej.
Przyzwoity taniec jest dobrą rekreacją i nie jest grzeszny. Jednak nieprzyzwoity taniec jest zawsze grzechem śmiertelnym. Jest kilka sposobów popełnienia tego grzechu; przez taniec „bliski”, przez niektóre rodzaje wolnego tańca i inne formy nieprzyzwoitego tańca, na przykład taniec w słabo oświetlonych pomieszczeniach, „dirty dancing” i tak dalej. Uważaj na niebezpieczne sale taneczne. Trzymaj dzieci z dala od takich miejsc.
Nieprzyzwoity strój jest często grzechem śmiertelnym; a nawet jeśli na początku nie jest grzechem śmiertelnym, łatwo może się nim stać. Męskie pasje łatwo rozbudzają wydekoltowane sukienki, nieprzyzwoite swetry i nieprzyzwoite kostiumy kąpielowe. Rodzice, nauczcie Katoliczkę ubierać się nowocześnie, ale skromnie. Nie tylko kobiety muszą być ostrożne w sposobie ubierania się. Mężczyźni również powinni uważać w ubiorze, aby nie były one dla kobiet okazją do pokusy.
Nieczysta lub „brudna” mowa jest albo grzechem śmiertelnym, albo może prowadzić do grzechu śmiertelnego. Zawsze pamiętaj, że jesteś w obecności Boga Wszechmogącego. „Brudna” rozmowa w obecności dzieci to jeden z najgorszych rodzajów grzechów. Pamiętaj również, że jedna nieczysta historia opowiedziana grupie może być przyczyną setek grzechów śmiertelnych, jeśli opowiadana historia jest powtarzana przez innych. Nigdy nie wiadomo, gdzie się kończy i ile grzechów spowodowała. Nie wykonuj diabelskiej roboty opowiadając nieczyste historie.
Grzechy przeciwko naturze są obrzydliwymi grzechami; nazywa się je perwersjami seksualnymi. Zawsze są grzechami śmiertelnymi. Są popełniane z inną osobą tej samej lub przeciwnej płci lub ze zwierzętami.
„Nie mylcie się: … ani rozwiąźli, ani sodomczycy … nie posiędą królestwa bożego.” (1 Koryntian 6:9-10)
Jest to grzech znany jako samogwałt lub cieszenie się namiętnością seksualną w samotności. Seks w samotności jest również zabroniony przez Szóste Przykazanie tak samo poważnie, jak zakazany seks między parami niezamężnymi. Należy uważać, aby uniknąć pierwszych skłonności do tego grzechu, aby nie stał się on nawykiem, który bardzo trudno będzie przełamać.
We współczesnym świecie istnieje wiele nieczystych przedstawień i pokazów, które mogą prowadzić ludzi do grzechu. Oglądanie nieczystych pokazów, występów scenicznych, filmów lub nagrań wideo lub czytanie książek lub czasopism z rozmyślnym zamiarem wzbudzenia namiętności seksualnej jest zawsze grzechem śmiertelnym. Inne spektakle i książki graniczą z nieczystością; są one niebezpieczne i należy ich również unikać.
R. CZY MOŻLIWE JEST PROWADZIĆ CZYSTE ŻYCIE
Możliwe jest prowadzić czyste życie. Jest to możliwe nie tylko z pomocą łaski Bożej, ale także jest konieczne.
Przestrzegaj poniższych zasad, a nie będzie to dla Ciebie zbyt trudne:
1. Bądź zajęty. Bezczynny umysł to warsztat diabła. Pierwszym grzechem, do którego zazwyczaj zwraca się bezczynny umysł, jest nieczystość.
2. Trzymaj się z dala od złych towarzyszy i złych rozmów, zwłaszcza z osobami płci przeciwnej. Trzymaj się z dala od niemoralnych książek, czasopism, gazet (i stron internetowych). Unikaj nieprzyzwoitych pokazów, zdjęć i gier. Trzymaj się z dala od niebezpiecznych tańców, niebezpiecznych przejażdżek samochodami i wszystkiego, co w przeszłości prowadziło cię do grzechu.
3. Módl się żarliwie i często. W chwili pokusy mów: „Maryjo najczystsza, módl się za mną” lub „Maryjo pomóż mi; Jezu ratuj mnie”; następnie zwróć swój umysł na coś wartościowego. Dłuższe modlitwy należy odmawiać w chwilach spokoju, gdy nie ma już pokusy.
4. Delikatnie, ale stanowczo odsuń na bok nieczyste pokusy. Nie próbuj walczyć z namiętnością pożądania namiętnością gniewu. Nie gniewaj się na siebie, jeśli pojawią się pokusy. Złe myśli dotykają wszystkich ludzi. Odniesiesz sukces w przezwyciężaniu pokus, jeśli zachowasz spokój w swoim życiu.
5. Pamiętaj o obecności Boga. Pamiętaj, że zawsze jesteś w obecności Boga Wszechmogącego! Nawet jeśli inni cię nie widzą, pamiętaj, że Bóg cię widzi.
6. Rozwijaj szczególne nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny. Święci bardzo polecają praktykowanie tego nabożeństwa.
7. Przyjmuj sakramenty spowiedzi i Komunii świętej często, przynajmniej raz w tygodniu. „Według ducha postępujcie i pożądliwości ciała nie będziecie wypełniać.” (Galatów 5:16) „O, jak piękny jest czysty, rodzaj z jasnością! Nieśmiertelna jest bowiem pamięć jego, gdyż i u Boga znany jest, i u ludzi.” (Mądrości 4:1)
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
Powiedz, czy następujące rzeczy są to grzechy śmiertelne, powszednie, czy w ogóle nie są grzechami:
1. Cudzołóstwo?
2. Rozpusta?
3. Masturbacja?
4. Nieprzyzwoity ubiór?
5. Nieczyste pocałunki?
6. Nieczysty taniec?
7. Nieczysta rozmowa?
8. Grzechy przeciwko naturze?
9. Kontrola urodzeń?
10. Nieczysty dotyk?
11. „Petting”?
12. Oglądanie nieczystych filmów?
13. Patrzenie na nieczyste tańce?
14. Patrzenie na nieczyste pokazy?
15. Oglądanie nieczystych zdjęć lub czasopism?
16. Nieczyste myśli?
SIÓDME I DZIESIĄTE PRZYKAZANIE
„Nie będziesz kradzieży czynił.” (Wyjścia 20:15)
„Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego… ani żadnej rzeczy, która jego jest.” (Wyjścia 20:17)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Kiedy studiujesz tę lekcję, uświadom sobie, że dobra tego świata to święte rzeczy dane przez dobrego Boga. Być może nie popełniłeś żadnego poważnego grzechu przeciwko siódmemu przykazaniu. Jeśli nie jesteś winny tak poważnego grzechu, zbadaj swoje sumienie na temat oszczędności, rozważnego zarządzania finansami rodzinnymi, hazardu, który może stać się grzeszny, oraz oszukiwania pracodawcy przez marnowanie czasu w pracy.
Bóg jest hojnym dawcą. Oddał do dyspozycji ludzi więcej niż wystarczająco dóbr tego świata. Aby prowadzić dobre chrześcijańskie życie i godnie wychowywać rodzinę, człowiek musi zdobyć dostateczną ilość dóbr tego świata. Najtrudniej jest człowiekowi prowadzić dobre życie i wychowywać rodzinę na drogach cnoty bez wystarczającej ilości dóbr tego świata — żywności, odzieży, schronienia i pieniędzy w banku. Kiedy człowiek zdobył te rzeczy dla siebie i swojej rodziny, Bóg chroni go dwoma przykazaniami: siódmym, „Nie kradnij” i dziesiątym, „Nie pożądaj dóbr bliźniego swego”.
Kradzież oznacza zabranie wszystkiego, co nie należy do mnie i czego właściciel nie chce mi dać. Kradzież jest często nazywana kradzieżą, jeśli jest dokonywana potajemnie, a rabunkiem, jeśli jest dokonywana jawnie. Ludzie popełniają ten grzech na kilka sposobów: wypożyczając przedmiot bez zgody właściciela, nawet z zamiarem jego oddania; przez pożyczenie czegoś za zgodą właściciela, a następnie odmowę zwrotu towaru; branie kredytu, gdy przewiduje się, że nigdy nie będzie się w stanie go spłacić, a tym samym wymusi się bankructwo osobiste. Do tego można dodać oszukiwanie banku, towarzystw ubezpieczeniowych czy systemu opieki społecznej fałszywymi raportami finansowymi.
Postępuj zgodnie z tą dobrą radą, aby nie ulec pokusie kradzieży: nie wyprzedzaj poborcy o dwa kroki przez całe życie. Nie kupuj na raty i nie płać ogromnego oprocentowania, zwykle pobieranego za karty kredytowe, jeśli nie stać cię na zakup. Naucz się dobrze gospodarować swoimi pieniędzmi. Jeśli masz trudności z przygotowaniem budżetu lub jesteś osobą, która nie może przestać kupować tego, na co cię nie stać, skorzystaj z usługi doradztwa w zakresie kredytów konsumenckich dostępnej w większości miast.
Nie przyzwyczajaj się do kupowania rzeczy, bez których możesz się obejść, zwłaszcza kupowania rzeczy, które przekraczają twoje możliwości. Nie żyj ekstrawagancko. Życie ponad stan prowadzi do walki w domu; możesz stracić spokój umysłu i nigdy nie być spokojnym; możesz zacząć uważać się za zbyt biednego żywiciela i zrujnować swoje życie rodzinne; możesz nawet ulec pokusie kradzieży. Wyjdź z dołu: podejmij już teraz postanowienie, że nigdy nie kupisz nic na raty; postanów sobie radzić sobie bez wielu luksusów życia, a wtedy będziesz miał spokojne chrześcijańskie życie rodzinne.
Zwykle, jeśli ktoś kradnie duże ilości, jest to wielki grzech — grzech śmiertelny. Jeśli ktoś kradnie niewielką ilość, jest to mały grzech — grzech powszedni. Jednakże, ukraść niewielką sumę biednej osobie lub kraść niewielką sumę przez pewien czas, aż stanie się dużą ilością, byłyby to poważne grzechy. Na przykład uczeń kradnie kilka groszy z kiosku — mały grzech, inny chłopak kradnie 100 złotych ze sklepu spożywczego, duży grzech. (Podkreślamy różnicę w wadze grzechów, ponieważ niektórzy niekatolicy uważają, że wszystkie grzechy są tak samo złośliwe).
D. NIEBEZPIECZEŃSTWA DROBNEJ KRADZIEŻY
Nawet jeśli dana osoba zabiera tylko niewielkie ilości w różnych odstępach czasu, te małe ilości mogą się sumować i stać się grzechem śmiertelnym, jeśli taki jest jego zamiar. Małe kradzieże, nawet jeśli nie są ciężkim grzechem, są złe z kilku powodów. Są to grzechy powszednie, a grzech powszedni jest największym złem na świecie, obok grzechu śmiertelnego. Aby otrzymać przebaczenie grzechu, musisz zawsze zwrócić skradzione kwoty. Występek kradzieży szybko rośnie; drobny złodziej wkrótce zostaje uwikłany w większe kradzieże; traci spokój ducha, próbując spłacić to, co zabrał. Strasznie trudno jest przełamać zły nawyk! Ksiądz nie może ci przebaczyć, jeśli szczerze nie obiecasz jak najszybciej spłacić tego, co zabrałeś. Pamiętaj, że nikt nie ufa złodziejowi. Zwykle ludzie rozpoznają złodzieja; to występek, którego nie możesz długo ukrywać: będziesz miał trudności z utrzymaniem pracy i przyjaciół. Jeśli dziecko ukradnie nawet niewielkie sumy pieniędzy lub coś innego, upomnij je stanowczo. Naucz je, że uczciwość jest zawsze najlepszą polityką.
E. BRANIE DÓBR NALEŻĄCYCH DO INNYCH, GDY JESTEŚ W EKSTREMALNEJ POTRZEBIE
W naszym kraju nigdy nie trzeba zabierać cudzego towaru, nawet jeśli jest się głodnym. Kiedy jesteś w skrajnej potrzebie, możesz udać się do organizacji charytatywnej lub do Kościoła. Pomogą Ci przetrwać trudne chwile.
Jeśli musisz zabrać własność innej osoby, bezwzględnie konieczne jest oddanie tego, co zabrałeś; nie można po prostu o tym zapomnieć. Pierwszą rzeczą, o którą zapyta cię ksiądz podczas spowiedzi, jest: „Oddałeś to?” lub „Czy obiecujesz przed Bogiem, że oddasz go tak szybko, jak to możliwe?” W przeciwnym razie ksiądz nie może udzielić ci rozgrzeszenia za grzech. „Lecz jeśli powiem bezbożnemu: Śmiercią umrzesz, a będzie pokutę czynił za grzech swój, i będzie czynił sąd i sprawiedliwość, i wróci zastaw ów bezbożnik i grabież odda, według przykazań życia chodzić będzie, i nie uczyni nic niesprawiedliwego, zaprawdę żyć będzie, a nie umrze.” (Ezechiel 33:14-15)
Odszkodowanie musi nastąpić jak najszybciej. Opóźnienie to dodatkowa niesprawiedliwość i dodatkowy grzech. Wierzyciel cierpi z powodu twojego opóźnienia. Jeśli, na przykład, jesteś winien rachunki, firma może być zmuszona wynająć inkasenta, aby wielokrotnie do ciebie chodził i groził ci prawem; w ten sposób czynisz swój grzech większym. Musisz przywrócić dokładną kwotę, którą zabrałeś, a nie tylko to, co masz ochotę dać. Nie musisz rozgłaszać swojego grzechu, restytucja może być dokonana potajemnie. Na przykład odesłanie pieniędzy pocztą bez podpisywania się jest jednym ze sposobów przywrócenia wartości skradzionej własności.
Jeśli coś znajdziesz, musisz podjąć rozsądny wysiłek, aby znaleźć właściciela. Ilość wysiłku, jaki należy podjąć, aby obrać właściciela, zależy od wartości artykułu. Jeśli jest to coś drogiego, na przykład zegarek, możesz być zobowiązany do ogłoszenia w gazecie by odnaleźć właściciela. Jeśli jest to coś niedrogiego, wystarczy niewielki wysiłek. Jeśli wykonałeś rozsądny wysiłek i nie możesz znaleźć właściciela, możesz zatrzymać przedmiot.
H. OSZUSTWA I KŁAMSTWO PRZY SPRZEDAŻY TOWARÓW
Sprzedawanie złych lub drugorzędnych artykułów jako nowych i pierwszorzędnych przedmiotów jest złamaniem siódmego przykazania. Kupcy łamią również przykazanie poprzez oszustwo dotyczące wagi, miary lub liczby.
„Nie czyńcie nic przewrotnego w sądzie, w mierniczym pręcie, w wadze i w mierze. Szale sprawiedliwe i równe niech będą ciężary, sprawiedliwy korzec i kwarty sprawiedliwe.” (Kapłańska 19:35-36) „Obrzydliwością jest u Pana waga i waga; szala zdradliwa nie jest dobra.” (Przysłów 20:23)
I. PRACODAWCA OSZUKUJĄCY SWOICH PRACOWNIKÓW
Pracodawca grzeszy, często bardzo ciężko, oszukując pracownika z zarobków wystarczających na utrzymanie, nie dając mu godziwych godzin i dobrych warunków pracy. Pracownik ma prawo do płacy wystarczającej do utrzymania siebie i swojej rodziny w przyzwoitym komforcie. Pracodawca nie może kupować siły roboczej jak kupuje się surowiec; zajmuje się ludźmi i ich rodzinami.
Papież Leon XIII zachęcał pracowników, którzy są wykorzystywani, do przyłączenia się do jednostek rokowań zbiorowych lub związków, aby pomóc uzyskać zabezpieczenie pracownika przed niesprawiedliwością. Jednak dzisiejsze związki zawodowe mogą w rzeczywistości prowadzić do niesprawiedliwości wśród pracowników. Wybierz swój lokalny związek ostrożnie, jeśli zdecydujesz się dołączyć.
J. PRACOWNIK OSZUKUJĄCY PRACODAWCĘ
Obijając się w pracy, wykonując niestaranną pracę, marnując materiał lub czas, oszukujesz swojego pracodawcę i popełniasz grzech kradzieży. Musisz oddać pieniądze niesłusznie odebrane pracodawcy, tak jakbyś ukradł je z kasy. Jeśli fachowcy i inni oszukują swoich klientów, popełniają ten sam grzech.
K. POZYSKIWANIE PIENIĘDZY POD PRETEKSTEM UBÓSTWA
Są nędzne dusze, które tak bardzo brzydzą się pojęciem pracy, że będą oszukiwać rząd, udając biednych i niezdolnych do pracy. To ta sama klasa ludzi, którzy będą błagać o pieniądze, zamiast starać się pracować. Nie zachęcaj takich ludzi. Przekaż darowizny na rzecz legalnych organizacji charytatywnych.
Kiedy ci, którzy pracują dla rządu, marnują swój czas lub zaniedbują swoje obowiązki, nie tylko oszukują swojego pracodawcę, ale także kradną pieniądze publiczne. Podatki płacone przez obywateli naszego kraju mają pomóc w pokryciu kosztów funkcjonowania rządu. Jeśli pracownicy rządowi marnują czas i materiały, marnują to zaufanie. Pracownicy rządowi są zobowiązani do dobrego wykonywania swojej pracy.
M. USZKODZENIE CZYJEGOŚ MIENIA
Uszkodzenie cudzego mienia można dokonać na różne sposoby, np. uszkadzanie i/lub niszczenie własności publicznej, takiej jak latarnie uliczne, lub pisanie graffiti wewnątrz lub na zewnątrz budynków, toalet itp. Uszkodzenie własności prywatnej oznacza zaniedbanie należytej staranności w stosunku do budynków lub mienia, które są wynajmowane lub dzierżawione, niszczenie mienia osobistego innej osoby w okolicach ich domu lub w pracy. Niezależnie od tego, czy własność jest własnością publiczną, czy prywatną, umyślne jej niszczenie może być poważnym grzechem.
N. KORUMPOWANIE SĘDZIÓW, POLITYKÓW I SŁUŻB
Ludzie grzeszą, nakłaniając polityków do złamania przysięgi urzędowej lub prosząc ich, aby przeoczyli łamanie prawa. Robiąc to, często współpracują w krzywdzie wyrządzonej drugiemu. Oto kilka przykładów tego grzechu: właściciele knajp płacą policji, aby mogli pozostać otwarci poza prawnie ustalonymi godzinami; hazardziści płacą za działanie niezgodne z prawem i tym podobne.
Hazard sam w sobie nie jest grzechem. Jednak nadmierny hazard może być grzechem śmiertelnym. Nadmierne uprawianie hazardu oznacza wykorzystywanie przy stołach do gry pieniędzy potrzebnych na wsparcie rodziny. Jeśli masz prawdziwą słabość do hazardu, trzymaj się od niego z daleka.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jakim grzechem jest kradzież?
Czy te rzeczy są grzeszne:
2. Nie zwracać tego, co się pożyczyło?
3. Prowadzić rachunek kredytowy i nie płacić?
4. Nie dawać robotnikowi sprawiedliwego wynagrodzenia?
5. Marnować czas i materiały w pracy?
6. Pozbawiać rodziny pieniędzy przez hazard lub głupie ich wydawanie?
7. Przekupywać urzędników?
8. Nie płacić rachunków?
9. Niszczyć cudzą własność?
10. Oszukiwać kogoś na pieniądze?
11. Nie zwracać znalezionych przedmiotów?
12. Sprzedawać artykuły z ukrytymi wadami?
13. Czy wolno trzymać kradzione towary?
BIEDNY, ALE UCZCIWY
Biedny człowiek pewnego dnia znalazł portfel zawierający około 5000 złotych. Wiedział, że nie może sobie pozwolić na to, co znalazł, więc wysłał ogłoszenie, w którym było napisane: Kto stracił trochę pieniędzy, może je odzyskać, kontaktując się z xxx.
Mniej więcej w tym samym czasie człowiek, który zgubił pieniądze, dokładał wszelkich starań, aby znaleźć zgubiony portfel. Szukał i szukał, ale nie udało mu się. Pewnego dnia zobaczył wywieszone ogłoszenie. Poszedł pod adres podany w zawiadomieniu i odpowiedział zadowalająco na pytania dotyczące zgubionego portfela i pieniędzy.
Właściciel był tak wdzięczny biednemu człowiekowi, że zaoferował mu nagrodę: dziesięć procent pieniędzy należało do niego za znalezienie portfela i oddanie go właścicielowi.
-Nie - odpowiedział biedak - nie potrzebuję nagrody za wypełnienie obowiązku.
- Więc weź co najmniej 100 złotych – odpowiedział drugi mężczyzna.
- Nie, nie mogę.
Właściciel portfela w końcu przekonał biedaka, by wziął 75 złotych w nagrodę. Gdy tylko ją otrzymał, podzielił się z innymi, równie biednymi jak on sam.
„Nie będziesz mówił fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu.” (Wyjścia 20:16)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Posługując się językiem, człowiek manifestuje swoje domowe wychowanie lub jego brak. Tym samym zdradza swój prawdziwy charakter, słaby lub stabilny! Biblia mówi nam: „Jeśli kto w słowie nie upada, ten jest mężem doskonałym”. (Jakuba 3:2) Wkrótce zostaniesz Katolikiem. Z miłości, w duchu wdzięczności i hojności będziesz chciał być dobrym Katolikiem. Będziesz chciał być doskonałym człowiekiem, o którym mówi Biblia. Oznacza to, że musisz ćwiczyć swój język i powstrzymywać się od wielu rzeczy, które prowadzą cię do grzechu języka.
A. DAR MOWY JEST JEDNYM Z NAJWIĘKSZYCH DARÓW BOGA
Mowa jest zewnętrznym znakiem bycia człowiekiem. Odróżnia człowieka od zwierzęcia. Pomyśl o sobie jako niepełnosprawnym, pozbawionym zdolności mowy. Nie możesz rozmawiać z członkami swojej rodziny. Jakie to byłoby straszne. Jakże nam żal osoby głuchej i niemej. Jakże boimy się możliwości urodzenia dziecka niezdolnego do mówienia. Dlatego dziękując Bogu za ten wielki dar, nie wolno go nadużywać.
B. BIBLIA O NIEWŁAŚCIWYM UŻYCIU JĘZYKA (Jakuba 3)
Jeśli wyciągniesz swoją Biblię i przeczytasz trzeci rozdział listu św. Jakuba, znajdziesz mnóstwo rzeczy do namysłu. Święty Jakub powiedział: „Jeśli kto w słowie nie upada, ten jest mężem doskonałym.” Człowiek, który rządzi swoim językiem, ćwiczy się tak, aby móc zarządzać całym swoim ciałem, namiętnościami, piciem, snem, umysłem i wszystkim, co może doprowadzić go do grzechu. Wkładamy wędzidła do pysków koni, abyśmy mogli je prowadzić i sprawić, by były nam posłuszne, i obracać całym ciałem konia, więc powinniśmy kiełznać własne języki, abyśmy mogli rządzić całym ciałem. Święty Jakub mówi: „Oto i okręty, choć wielkie są i przez potężne wiatry pędzone, kieruje malutki ster” ... Tak więc twoje życie jest często źle lub prawidłowo ustawione przez mały ster, język. Święty Jakub mówi, że język jest małym ogniem, który zbyt często powoduje wielki ogień. Język często jest światem niegodziwości. Język zbyt często kala całe ciało. Święty Jakub mówi, że oswajamy zwierzęta, ptaki i węże, ale nie oswajamy własnych języków. Język, jeśli niewłaściwie używany, jest pełen zła i śmiertelnej trucizny. Hańba tego wszystkiego, mówi święty Jakub, polega na tym, że językiem błogosławimy Boga i przeklinamy ludzi, którzy zostali stworzeni po podobieństwo Boga. Następnie święty Jakub kończy tę część Pisma tymi dosadnymi słowami dla was: „Nie powinno tak być, bracia moi”. (Jakuba 3:10)
C. SZEKSPIR O NIEWŁAŚCIWYM UŻYCIU JĘZYKA (Otello)
„Dobre imię, Łaskawy panie, jest najdroższym skarbem Mężów i niewiast: kto mi kradnie worek, Kradnie drań marną, coś i nic; rzecz, która W tysiącznych była rękach wprzód niż w moich; Ale kto dobre imię mi wydziera, Grabi mi dobro, z którego sam nie ma Korzyści, mnie zaś przyprawia o nędzę.” (Otello, akt 3, scena 3)
Jakaż to prawda! Przez nieostrożne korzystanie z języka nie kradniesz człowiekowi pieniędzy; kradniesz coś o wiele cenniejszego, jego dobre imię. Co z tego masz? Nic. Ale czynisz go bardzo biednym człowiekiem; odebrałeś mu najcenniejszą własność, jego reputację.
Kłamstwo to mówienie czegoś, o czym wiesz, że nie jest prawdą. Kłamstwo mierzy się wyrządzoną szkodą. Jeśli popełnione zostanie poważne zło, popełniany jest poważny grzech. Na przykład, jeśli twoje kłamstwo powoduje, że człowiek traci pracę, twoje kłamstwo wyrządziło poważną szkodę. Jeśli popełniono drobne zło, na przykład, jeśli kłamiesz, aby zachować pokój w domu, popełniono grzech powszedni.
Kłamstwo nigdy nie jest dozwolone, ponieważ każde kłamstwo jest nadużyciem świętej władzy mowy (zawsze jest to przynajmniej grzech powszedni). Nie ma czegoś takiego jak „niewinne” kłamstwo.
Zawsze musisz naprawiać szkody wyrządzone przez twoje kłamstwa. Kłamstwa wywołują kłótnie i niezgodę, rozdzielają przyjaciół, wywołują nienawiść. Oto prawdziwa historia: Nauczyciel w Chicago wykonał wspaniałą pracę. Pewnego dnia wymierzył zasłużoną karę chłopcu w szkole. Chłopiec poskarżył się matce. Matka sfabrykowała historię przeciwko nauczycielowi. Historia obiegła okolicę w około dwa dni. Było już za późno, żeby ktokolwiek mógł cokolwiek zrobić. Mężczyzna stracił reputację. Musiał zostać usunięty ze swojej szkoły i wysłany do innej, ku smutkowi szkoły, a nawet tej głupiej kobiety, która zaczęła tę historię.
Biblia mówi o kłamstwach i kłamcach tak: „… i wszystkim kłamcom - tym przypadnie część w jeziorze gorejącym ogniem i siarką”. (Apokalipsa 21:8) (Oczywiście odnosi się to do kłamstw poważnie szkodliwych. Niektóre kłamstwa są grzechami powszednimi).
„Dlatego, złożywszy kłamstwo, mówcie każdy prawdę z bliźnim swoim”. (Efezjan 4:25)
„Nie będziesz potwarcą (kłamcą) ani podszczuwaczem między ludem.” (Kapłańska 19:16)
E. MÓWIENIE O UKRYTYCH WADACH INNYCH LUDZI
Nie masz prawa niszczyć czyjegoś dobrego imienia, nawet mówiąc prawdę. Organizacje również mają takie samo prawo do swojego dobrego imienia, na przykład PZU, PKP i tak dalej. Zmarli też mają prawo do swojego dobrego imienia.
Mówienie o ukrytych wadach jest grzechem przeciwko sprawiedliwości. Właściwie, kiedy kłamiesz o kimś, to równoważnie kradniesz. Jeśli wyrządzono wiele szkód, jest to grzech śmiertelny. Dobre imię człowieka jest dla niego cenniejsze niż samochód czy dobytek. Musisz naprawić wyrządzone szkody, tak jakbyś ukradł pieniądze.
Niektórzy ludzie, którzy nigdy nie pomyśleliby o popełnieniu poważnych grzechów, takich jak morderstwo lub cudzołóstwo, czasami grzeszą, nawet śmiertelnie, przez grzech plotkowania. Jeśli przez swoją plotkę wyjawiasz potajemną poważną winę innej osoby, jest to grzech śmiertelny. Jeśli zostanie ujawniona drobna wada, popełniasz grzech powszedni. Musimy uważać na usprawiedliwienie naszych działań zdradzaniem ukrytych wad naszego bliźniego. Im wyższą pozycję w życiu zajmuje osoba obrażona, tym większy grzech przeciwko niemu. Plotkowanie o zwykłej osobie jest złe; plotkować o księdzu jest gorsze.
Czy można kiedykolwiek mówić o ukrytych winach drugiej osoby w celu promowania dobra wspólnego, ochrony praw niewinnego, czy dla ostatecznego dobra grzesznika? Tak, można. W praktyce skonsultuj się ze swoim proboszczem, aby w każdym przypadku uzyskać rozważną odpowiedź.
F. OCENIANIE INNYCH BEZ WYSTARCZAJĄCYCH DOWODÓW
Każdy ma prawo do szacunku od innych, chyba że istnieją dowody przeciwne. Jeśli wyrok jest poważnie szkodliwy, popełniany jest grzech śmiertelny, na przykład: osądzasz, że pan X musi być pijakiem, ponieważ poszedł do tawerny, mimo że nie daje zewnętrznych oznak nietrzeźwości. Jeśli pochopny osąd nie jest poważnie szkodliwy, popełniany jest mały grzech.
Ważne: żony i mężowie mogą zrujnować wzajemną miłość i samo małżeństwo przez ten grzech! Zawsze staraj się myśleć o innych tak, jak chciałbyś, żeby myśleli o tobie.
Przez zniewagę rozumiemy zhańbienie osoby, która jest obecna, pogardliwymi słowami lub czynami. Zniewaga jest grzechem przeciwko sprawiedliwości i miłości, ponieważ jest przeciwko prawu, który ma się do czci i szacunku od wszystkich. Odbywa się to za pomocą mimikry, paszkwili, uśmiechów, karykatur, policzkowania, palenia wizerunku i tym podobnych. Jak poważny jest grzech? Grzechem poważnym jest poważne shańbienie, na przykład powiedzenie komuś w obecności innych: „Ty cudzołożniku!”.
Uwaga: Przyjaciele, którzy bez złośliwości żartują z osobliwości i cech osobistych innych, nie popełniają grzechu zniewagi. Upewnij się, że osoba, która jest ofiarą takiego żartu, również uważa to za zabawne.
Tajemnica to wiedza ukryta, której nie można ujawnić bez powodowania niesprawiedliwości lub braku miłości. Niektórych rzeczy ze względu na ich naturę nigdy nie wolno mówić, na przykład: czyjejś nieprawości. Innym nie można powiedzieć, ponieważ obiecałeś nie mówić. Każdy ma ścisłe prawo do swojej tajemnicy - jest niejako jej właścicielem. Nie możesz tego ukraść. Sposoby, w jakie ludzie grzeszą w tym względzie, to: podsłuchiwanie telefonu; przekupywanie kogoś, aby wyjawił tajną wiedzę; nakłanianie innych do zdradzenia sekretów; otwieranie listów, innych osób. Jak poważny jest ten grzech? Znowu zależy to od szkód, jakie wyrządziłeś, ujawniając tajemicę lub otwierając pocztę. Wyrządzasz krzywdę przeciw sprawiedliwości i miłości.
Uwaga: Tajemnice wśród dzieci często nie są prawdziwymi tajemnicami.
Ponieważ język, najmniejszy z waszych członków, może spowodować wielkie grzechy (Jakuba 3), Chrześcijanin powinien ćwiczyć swój język poprzez określone akty samozaparcia. Powstrzymuje język nawet w sprawach, które w żaden sposób nie są grzeszne. Na przykład nie mówi, kiedy ma na to ochotę.
Umartw swoją ciekawość, nie szukaj ciągle wiadomości, stłum plotki; nie zawsze zadawaj pytania o rzeczy bezużyteczne; we wszystkim pilnuj swojego nosa; bądź powściągliwy w rozmowie; przemilcz plotki; zawsze zachowaj osąd, dopóki nie usłyszysz całej, pełnej historii; nie rozmawiaj o rzeczach ryzykownych; skrócić godziny spędzane na telefonie. Porzuć wynajdywanie błędów i narzekanie. Zawsze mów prawdę, nawet gdy boli. Skarć swoje dzieci za mówienie nawet małych kłamstw lub za przekazywanie drobnych plotek, a następnie osądź siebie według tej samej miary. Pomóż swojemu współmałżonkowi zawsze mówić prawdę i poprawiać go (lub ją) z miłością, gdy zauważysz, że mówi nawet małe kłamstwo. Dopilnuj, aby w twoim domu nie mówiono nic prócz dobrego. W ten sposób będziesz miał prawdziwie chrześcijański dom i chrześcijańską rodzinę.
„Jeśli kto w słowie nie upada, ten jest mężem doskonałym.” (Jakuba 3:2)
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jak użycie mowy daje przykład wychowania domowego?
2. Co święty Jakub mówi o używaniu mowy?
3. Co to jest kłamstwo?
4. Czy wolno nam ujawniać ukryte wady innych?
5. Jak ważne jest nieujawnianie tajemnic?
„Wy więc bądźcie doskonali, jako i Ojciec wasz niebieski doskonały jest.” (Mateusz 5:48)
WSKAZÓWKI DLA UCZNIA
Z tego kursu instrukcji religijnych niektórzy ludzie mogą powziąć fałszywe przekonanie, że wszystko, co muszą zrobić, to uczęszczać na Mszę świętą w niedzielę, od czasu do czasu chodzić do spowiedzi i Komunii, powstrzymywać się od jedzenia mięsa w piątek i unikać morderstw, kradzieży, cudzołóstwa i wszystkich śmiertelnych grzechów. To jest niepełne pojęcie życia katolickiego. Przekazując Wam te instrukcje, podkreśliliśmy najistotniejsze podstawy religii katolickiej. W tej lekcji postaramy się dać ci głębsze i szersze docenienie chrześcijańskiego życia.
A. CO TO JEST ŻYCIE CHRZEŚCIJAŃSKIE?
Chrześcijanin jest wywyższony dzięki łasce Bożej tak, że posiada nie tylko swoje naturalne ludzkie życie, ale także uczestniczy w życiu samego Boga. Dlatego Chrześcijanin jest osobą podobną do Boga. Kiedy zostajesz ochrzczony, jesteś naprawdę adoptowany przez Boga Wszechmogącego i stajesz się prawdziwym synem Bożym. Jesteś zatem także dziedzicem królestwa niebieskiego. Bóg żyje w tobie; i jesteś świątynią Ducha Świętego „Nie wiecie, że świątynią Boga jesteście i Duch Boży mieszka w was?” (1 Koryntian 3:16)
Jeśli zdasz sobie sprawę, co oznaczają te lekcje, będziesz zaskoczony i zdumiony tym, co dzieje się z tobą podczas chrztu. Uświadomisz sobie swoją godność jako Chrześcijanina; i zobaczysz, dlaczego musisz żyć swoim życiem w zgodzie z twoją nową godnością.
B. ŁATWIEJ JEST BYĆ ŻARLIWYM KATOLIKIEM NIŻ LETNIM KATOLIKIEM
Katolicy letni prędzej czy później popadają w grzech ciężki. Jeśli nie dążysz do prawdziwej chrześcijańskiej doskonałości teraz, w czasie swojego nawrócenia, to również i ty prędzej czy później wpadniesz w poważny grzech.
Katolik, który po prostu stara się trzymać z dala od poważnego grzechu, uważa swoją religię za ciężar. Katolik, którego religia jest jego najcenniejszym skarbem, będzie prowadził życie w cnocie chrześcijańskiej, zbliżając się nawet do doskonałości; będzie uważał swoją religię za wielką pociechę i radość. Odkryłeś prawdziwą religię Boga; teraz twoje życie będzie miało sens i cel; twoje życie będzie wielką przygodą i wielką radością, jeśli poprzez swoją religię będziesz starał się być „doskonały, jako i Ojciec wasz niebieski doskonały jest.” (Mateusz 5:48)
Prowadzenie prawdziwie chrześcijańskiego życia i dążenie do chrześcijańskiej doskonałości wymaga prawdziwej miłości Boga i bliźniego. Zachęca cię do poświęcenia się, do wyrzeczenia się pewnych rzeczy z miłości do Boga. Zachęca cię do ofiarowania Bogu wszystkich swoich działań. Skłania do częstego przyjmowania sakramentów pokuty i komunii. Rozbudza w tobie życie modlitwy i ofiary z miłości do Boga.
C. MIŁOŚĆ JEST ESENCJĄ ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
Prawo chrześcijańskie jest zasadniczo prawem miłości. Nie ma Chrześcijaństwa bez miłosierdzia i miłości. Sam Pan powiedział nam, że całe prawo chrześcijańskie polega na miłości Boga i miłości bliźniego.
Życie chrześcijańskie wymaga przede wszystkim naśladowania Jezusa Chrystusa, wzoru wszystkich Chrześcijan. Sam Chrystus powiedział nam, że jest drogą, prawdą i życiem. Poprosił nas, byśmy uczyli się od Niego, ponieważ jest cichy i pokornego serca, dał nam drogę życia, którą musimy podążać. Prawdziwe Chrześcijaństwo to naśladowanie Chrystusa; prawdziwymi Chrześcijanami są ci, którzy kochają Chrystusa i naśladują Go, podążają za Nim studiując Jego życie w ewangeliach, modląc się o bliższe poznanie Go i zastanawiając się nad Jego cnotami w ciszy domu lub kościoła parafialnego. W historii świata nie ma przywódcy, który miałby tylu wyznawców jak Jezus Chrystus.
Oprócz naśladowania Naszego Pana, wszyscy Katolicy powinni mieć szczerą miłość i nabożeństwo do Matki Najświętszej, Matki Jezusa. Została pozostawiona przez Syna, aby była Matką dla nas wszystkich. Jeśli zbliżymy się do Niej, ona będzie przybliżać nas coraz bardziej do Swego Syna.
Ofiara jest darem dla Boga. Ten, kto szczerze kocha Chrystusa, odkrywa, że musi ofiarować (porzucić) pewne rzeczy w życiu, aby nadal kochać Chrystusa. W ogólności oznacza to ofiarę ze świata, ciała i diabła, to znaczy musimy zrezygnować ze złej części świata, złych przyjemności ciała i diabła.
W świecie musisz mieć się na baczności przed niewierzącymi i religijnie obojętnymi, którzy twierdzą, że wszystkie religie są takie same; musisz mieć się na baczności przed zatwardziałymi grzesznikami, którzy doprowadzą cię do grzechu. Strzeż się fałszywych zasad tego świata, które uczą, że bogactwo, popularność i przyjemność to jedyne rzeczy, które są warte zachodu. Uważaj na marności świata, na przykład niebezpieczne filmy i sztuki teatralne, złe zdjęcia, strony internetowe, filmy i książki. Pokonaj zły przykład świata; ten tylko doprowadzi cię do nędzy i nieszczęścia, udziału ludzi światowych! Nie bój się świata, nawet jeśli próbuje oderwać cię od prawdziwej religii szyderstwem i żartem, wyśmiewaniem, a nawet groźbami i prześladowaniami. Unikaj okazji do grzechu na świecie, pamiętaj o słowach biblijnych: „Ktokolwiek więc chciałby być przyjacielem tego świata, staje się nieprzyjacielem Boga.” (Jakuba 4:4)
Twoje ciało jest czymś dobrym, stworzonym przez Boga. Bóg dał twojemu ciału przyjemne dzieła, takie jak jedzenie i kontynuowanie życia rodzaju ludzkiego. Chęć nadużywania tej przyjemności prowadzi wielu ludzi do grzechu. Całe twoje ciało z natury skłania się ku przyjemności. Nieczyste słowo lub piosenka mogą działać na twój umysł i prowadzić cię do grzechu. Katolik nie tylko wyrzeka się złych przyjemności; unika także niebezpiecznych przyjemności, a nawet powstrzymuje swoje uzasadnione przyjemności.
„Ci zaś, co są Chrystusowi, ciało swoje ukrzyżowali z wadami i pożądliwościami.” (Galatów 5:24) Uświadom sobie, że twoje ciało jest święte, ponieważ tak jak twoja dusza zostało stworzone przez Boga Wszechmogącego. Szanuj siebie, kochaj siebie, kontrolując swoje pragnienie przyjemności.
Diabeł, ojciec kłamstwa, wykorzystaj każdą sztuczkę, aby odciągnąć cię od żarliwej praktyki twojej religii; ostatecznie chce doprowadzić cię do nawyku grzechu śmiertelnego. On zna twoją słabość; i wykorzysta ją. Ale twoja broń przeciwko diabłu jest znacznie silniejsza niż jakakolwiek moc, którą diabeł może użyć. Módl się do Boga z pokorą i ufnością; biegnij do Najświętszej Dziewicy, do swojego Anioła Stróża i do Świętych. Często korzystaj z sakramentów, zwłaszcza spowiedzi i komunii świętej.
E. OFIARUJ WSZYSTKIE SWOJE DZIAŁANIA BOGU
Kiedy stajesz się Katolikiem przez chrzest, stajesz się bardzo święty. Wtedy każde twoje działanie będzie święte i zwiększy życie łaski w twojej duszy. Od momentu przebudzenia się rano, aż do spoczynku w nocy, powinieneś ofiarować Bogu Wszechmogącemu każde swoje działanie, nawet najmniej znaczące. Czynienie tego sprawi, że łaska wzrośnie w twojej duszy; podniesie twoją duszę do wysokiego stopnia świętości. Kiedy wstaniesz, uklęknij i zmów modlitwę poranna. Następnie często w ciągu dnia ofiarowuj wszystkie swoje czyny Wszechmogącemu Bogu w prostych małych aktach poświęcenia, wymyślonych własnymi słowami.
Zaakceptuj pozycję w życiu, którą dała ci Boża Opatrzność i ofiaruj ją Bogu Wszechmogącemu. Ofiaruj Bogu swoją pracę, wypoczynek, a przede wszystkim życie rodzinne.
Całym celem sakramentów jest pomnożenie twojego życia chrześcijańskiego. Sakramenty automatycznie dają łaskę, ponieważ Chrystus dał sakramentom tę moc przez swoją śmierć na krzyżu. Sakramenty są bezpłatne; wymagają od ciebie bardzo małego wysiłku; Bóg wykonuje większość pracy.
W ciągu swojego życia często przyjmuj sakramenty spowiedzi i Komunii świętej. Pamiętaj, aby otrzymać bierzmowanie.
Uczęszczaj na Mszę tak często, jak możesz. We Mszy Chrystus ofiarowuje się Bogu, a my razem z Chrystusem Bogu ofiarujemy siebie. Msza jest najdoskonalszą modlitwą, modlitwą, z której otrzymasz najwięcej łaski. Wielu Katolików codziennie uczestniczy we Mszy świętej. Dlaczego nie ty?
G. MODLITWA JEST ABSOLUTNIE NIEZBĘDNA
Modlitwa to rozmowa z Bogiem. Nowy Katolik, który nie wytrwa w modlitwach, nie spełni podstawowych wymogów swojej religii. Czy odmawiasz swoje poranne i wieczorne modlitwy, modlitwę przed i po posiłku? Czy odmawiasz Różaniec Rodzinny? Czy uczestniczysz w nabożeństwach w kościele? Do tego należy dodać modlitwy w ciągu dnia, lekturę duchową, dni skupienia i rekolekcje. Wtedy będziesz prowadził życie modlitwy.
Jeśli ofiarujesz Bogu cały swój dzień, uczynisz cały dzień modlitwą.
Nie zapomnij o lekturze duchowej; przygotuje ona twoją duszę do modlitwy.
W wieku czterdziestu lat wielu mężczyzn patrzy wstecz i nazywa swoje życie „wyścigiem szczurów”. Żałują, że całe ich życie zostało poświęcone na poszukiwanie rzeczy tego świata. Przyznają, że nie mieli innej zasady życia niż zdobycie materialnych potrzeb życiowych i kilku luksusów.
Chrześcijanin musi zaplanować swoje życie według ustalonej zasady. Bez tej zasady twoje życie będzie w nieładzie. Życiowa zasada pomaga dobrze wykorzystać czas; pomaga w starannym wykonywaniu obowiązków; daje ci możliwość prowadzenia dobrego chrześcijańskiego życia.
Rozsądna zasada życia zapewni czas na codzienną pracę, obowiązki rodzinne, działalność religijną – modlitwę, Mszę i sakramenty. Zaplanuj rekolekcje i dni skupienia. Wybierz jednego spowiednika; chodź do Niego cały czas, proś Go, aby pomógł ci prowadzić chrześcijańskie życie pełne miłości i ofiary, ofiaruj Bogu twoje działania, módl się i często przyjmuj sakramenty.
PYTANIA DO PRZEGLĄDU TEJ LEKCJI
1. Jak zamierzasz prowadzić chrześcijańskie życie?
2. Jak ważna jest osobista ofiara?
3. Co to jest życie chrześcijańskie?
4. Dlaczego powinniśmy dążyć do doskonałości?
5. Dlaczego niewłaściwe jest nadużywanie naturalnego dobra dla naszego ciała?
6. W jaki sposób ofiarujemy Bogu wszystkie nasze czyny?
WAŻNE SŁOWA
Ksiądz pożyczył skazanemu dobrą książkę do przeczytania w nadziei, że go zainspiruje. Więzień czytał ją z wielkim zyskiem i przyjemnością. Przed śmiercią usłyszano, jak powiedział: „Ach, gdybym zawsze miał takie książki do czytania. Gdybym poświęcił czas na prowadzenie lepszego życia i uważał na to, co czytam, nie byłbym teraz tu, gdzie jestem”.
Życie katolickie to życie szczerej modlitwy. Aby pomóc nam się modlić i tym samym zbliżyć do Boga w tym zabieganym świecie, Kościół zapewnia różne nabożeństwa.
NAWIEDZANIE NASZEGO PANA W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENCIE. Twój kościół parafialny jest otwarty w ciągu dnia, abyś mógł przyjść i modlić się do Jezusa w Najświętszym Sakramencie, kiedy tylko masz czas. Skorzystaj z okazji, aby porozmawiać z naszym Panem o swoich trudnościach w domu lub w pracy, o swoich radościach i smutkach. Odwiedzaj Go regularnie, tak jak robiłbyś to u swoich przyjaciół i sąsiadów.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENTEM. Podczas błogosławieństwa Pan nasz zostaje umieszczony w pięknej monstrancji nad ołtarzem, pośród zapalonych świec, w celu publicznej adoracji. Ludzie śpiewają Chrystusowi starożytne hymny łacińskie. Wtedy otrzymujesz błogosławieństwo samego Chrystusa.
GODZINY ŚWIĘTE. Często twój proboszcz będzie miał publiczną świętą godzinę w kościele. Powinieneś uczestniczyć. W każdej chwili możesz zrobić prywatną świętą godzinę. W świętą godzinę adorujemy naszego Błogosławionego Pana aktualnie obecnego w naszym kościele parafialnym; odpowiadamy na prośbę Jezusa: „Tak to nie mogliście jednej godziny czuwać ze mną?”
CZTERDZIESTOGODZINNE NABOŻEŃSTWA NA CZCZĘŚĆ NASZEGO PANA W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENTIE. W ciągu czterdziestu godzin nasz Pan jest publicznie wystawiony na ołtarzu, abyśmy przez naszą adorację i miłość mogli zadośćuczynić za wiele grzechów świata, a zwłaszcza za zaniedbanie i obojętność, jaką cierpi w Najświętszym Sakramencie.
DZIEWIĘĆ PIERWSZYCH PIĄTKÓW. Wielu Katolików przystępuje do Komunii Świętej w pierwsze piątki dziewięciu kolejnych miesięcy. Robią to, ponieważ Nasz Pan obiecał świętej Małgorzacie Marii Alacoque: „W nadmiarze miłosierdzia Mojego Serca obiecuję, że Jego wszechmocna miłość udzieli wszystkim, którzy przyjmą Komunię Świętą w pierwszy piątek każdego miesiąca przez dziewięć kolejnych miesięcy, łaskę ostatecznej skruchy, aby nie zginęli z moim niezadowoleniem i bez Sakramentów, aby Moje Serce było ich bezpiecznym schronieniem w tej ostatniej godzinie”.
Przyjmując Komunię Świętą w dziewięć pierwszych piątków, zapewnisz sobie duchowe ubezpieczenie. Nasz Pan obiecuje, że po śmierci będziesz miał Jego łaskę, nawet sakramenty. Nawet po upływie dziewięciu miesięcy wielu dobrych Katolików będzie nadal przyjmować komunię w pierwsze piątki tak długo, jak długo będą żyć.
TOWARZYSTWA PARAFIALNE. Mężczyźni z parafii powinni wstąpić do Stowarzyszenia Świętego Imienia. Kobiety z parafii powinny wstąpić do Towarzystwa Najświętszego Sakramentu lub Towarzystwa Ołtarzowo-Różańcowego. Młodzież parafii ma swoje specjalne stowarzyszenia. Grupy te przyjmują Komunię świętą w ciele w określoną niedzielę każdego miesiąca. Dołącz do swojej wspólnoty parafialnej, bierz udział w jej działalności i regularnie przyjmuj z nimi Komunię Świętą. Kościół udziela specjalnych odpustów tym, którzy przystępują do komunii ze swoim stowarzyszeniem parafialnym.
STACJE DROGI KRZYŻOWEJ LUB DROGA KRZYŻOWA. Droga Krzyżowa to modlitewne nawiedzenie miejsc męki i śmierci Pana Jezusa. Stacja to krzyż i obraz zawieszony na ścianie kościoła, który przedstawia scenę z męki Pańskiej. Drogą Krzyżową kroczysz idąc od stacji do stacji, zatrzymując się i modląc się na każdej z nich. To nabożeństwo pomoże ci żałować się za twoje grzechy i da ci siłę do praktykowania cnoty. Za każdym razem, gdy odmawiasz Stacje, otrzymujesz duży odpust.
RÓŻANIEC. Różaniec składa się z pięciu „Ojcze nasz” i pięćdziesięciu „Zdrowaś Maryjo”. Różaniec jest potężną modlitwą, dzięki której otrzymujemy łaskę od Boga, gdy Maryja, Jego Matka, prosi Go o tę łaskę. Najlepszym sposobem na wspólne odmawianie różańca jest podążanie za księdzem na zajęciach parafialnych. Zdobądź różaniec w swojej parafii lub kup go w sklepie z artykułami religijnymi. Nie próbuj poznawać tajemnic różańca, dopóki nie nauczysz się posługiwać koralikami.
NOWENNY. Nowenna to dziewięć dni modlitwy ku czci naszego Pana lub jednego ze Świętych. Apostołowie i Błogosławiona Dziewica odprawili pierwszą nowennę w oczekiwaniu na przyjście Ducha Świętego w Bierzmowanie w Niedzielę Zesłania Ducha Świętego. Odprawiane są nowenny do Najświętszego Serca Jezusa, do Matki Bożej Bolesnej, do Matki Bożej Nieustającej Pomocy (Matki Najświętszej), do świętej Anny, do świętego Antoniego, do Dzieciątka z Pragi (Dzieciątka Jezus). Znajdź kościół, który ma taką nowennę, jakiej pragniesz; weź książeczkę do nowenny pod drzwiami kościoła; przyłącz się do publicznych modlitw nowenny. Poza wymienionymi powyżej istnieje wiele innych nowen.
MISJE PARAFIALNE. Misja to cykl kazań, modlitw i innych ćwiczeń duchowych prowadzonych przez księdza, który ma specjalne przygotowanie i doświadczenie w tej pracy. Celem misji jest odnowienie miłości Boga w ludziach z parafii. Misja to rodzaj inwentaryzacji twojego życia; to nowe i cenne doświadczenie; wielu grzeszników nawraca się, a sprawiedliwi umacniają się w praktykowaniu cnót. Parafie odbywają misje co rok lub dwa.
DZIEŃ SKUPIENIA. Dzień skupienia jest dniem przeznaczonym na modlitwę i rozważanie nieba, piekła, grzechu i innych ważnych prawd chrześcijańskich. Zazwyczaj dzień skupienia poprowadzi ksiądz. Jeśli w twojej parafii nie ma dnia skupienia, możesz sam go przygotować za pomocą książki duchowej, którą twój proboszcz chętnie ci pożyczy.
REKOLEKCJE. Rekolekcje to szereg kazań, modlitw i innych ćwiczeń duchowych prowadzonych przez księdza. Trwają kilka dni; odbywa się w odosobnionym miejscu, gdzie wszyscy zachowują ciszę. Rekolekcje są jeszcze bardziej pomocne niż misja.
TRZECIE ZAKONY RELIGIJNE. Trzecie zakony religijne to gałęzie dużych zakonów, do których możesz dołączyć. Celem Trzecich Zakonów jest pomoc świeckim w prowadzeniu życia zakonnego na świecie.
ODPUSTY. Po przebaczeniu twoich grzechów pozostaje pewna kara za twoje grzechy. Chrystus dał swemu Kościołowi moc przebaczenia nawet kary za grzech: „Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebiosach; a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebiosach” (Mateusz 16:19)
Odpust zupełny jest przebaczeniem wszelkiej tymczasowej kary za twoje grzechy; ale ludzie bardzo często uzyskują tylko część odpustu zupełnego, ponieważ mają pewne przywiązanie do grzechu. Odpust częściowy jest przebaczeniem części kary doczesnej należnej za grzech. Aby uzyskać odpust musisz być w stanie łaski, mieć intencję uzyskania odpustu i czynić to, czego wymaga Kościół. Do uzyskania odpustu zupełnego zazwyczaj wymagane jest przystąpienie do spowiedzi i Komunii świętej oraz modlitwa za Ojca Świętego (Papieża) (przynajmniej „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo” i „Chwała Ojcu”). Uzyskujesz odpust za każdym razem, gdy odmawiasz Różaniec, Drogę Krzyżową, Litanię do Błogosławionej Dziewicy, Akt Wiary, Akt Nadziei, Akt Miłości, Modlitwy Mszy świętej i Modlitwy w Godzinie Śmierci. Istnieje wiele innych modlitw odpustowych. W katolickim modlitewniku znajdziesz odpust na końcu każdej modlitwy.
PRAKTYKA AKTÓW STRZELISTYCH PODCZAS DNIA. W trakcie pracowitego dnia, nawet podczas pracy, odmawiaj krótkie modlitwy, takie jak „Jezu”, „Jezu pomóż mi”, „Boże mój, ofiarowuję Ci całą moją pracę”, „Boże mój, kocham Cię”, „Pan mój i Bóg mój”. Możesz znaleźć te modlitwy w katolickich modlitewnikach lub wymyślić własne.
TAJEMNICE RÓŻAŃCA
|
RADOSNE 1. Zwiastowanie 2. Nawiedzenie św. Elżbiety 3. Narodzenia Jezusa 4. Ofiarowanie w świątyni 5. Odnalezienie w świątyni
|
BOLESNE 1. Modlitwa w Ogrójcu 2. Biczowanie 3. Ukoronowanie cierniem 4. Niesienie krzyża na Kalwarię 5. Ukrzyżowanie i śmierć
|
CHWALEBNE 1. Zmartwychwstanie 2. Wniebowstąpienie 3. Zstąpienie Ducha Świętego 4. Wniebowzięcie Maryi 5. Ukoronowanie Maryi
|
WYZNANIE WIARY
według Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917)
Ja ________ wierzę mocno i wyznaję każdą prawdę z osobna i razem wszystkie prawdy, jakie się zawierają w Składzie Wiary, którego używa święty Kościół Rzymski, to jest:
Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. Wierzę w Pana Jezusa Chrystusa, jedynego Syna Bożego, który zrodzon jest z Ojca przed wszystkimi wieki, Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego; zrodzony, nie zaś stworzony, współistotny Ojcu, i przez Niego wszystko się stało. Który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia z nieba zstąpił i przyjął ciało za sprawą Ducha Świętego z Maryi Panny, i stał się człowiekiem. Który ukrzyżowany został dla nas pod Ponckim Piłatem, umęczony i pogrzebiony, i trzeciego dnia zmartwychwstał według Pisma, wstąpił na niebiosa, siedzi na prawicy Ojcowskiej, i powtórnie przyjdzie sądzić żywych i umarłych, a królowanie Jego końca mieć nie będzie. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Dawcę łask, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem jedną cześć i uwielbienie odbiera, który mówił przez proroków. Wierzę w Jeden, Święty, Katolicki i Apostolski Kościół. Wyznaję jeden Chrzest na odpuszczenie grzechów; oczekuję wskrzeszenia zmarłych i żywota w wieku przyszłym. Amen.
Ochotnie i ze czcią przyjmuję to, co Apostołowie i Kościół do wierzenia podają, oraz wszystkie tegoż Kościoła zwyczaje i ustawy. Przyjmuję również Pismo święte w tym rozumieniu, jakiego się trzymał i trzyma Kościół święty, matka nasza, do którego należy sąd wydawać o prawdziwym znaczeniu i wykładzie Pisma świętego, i zawsze tylko według jednozgodnego rozumienia Ojców rozumieć je i wykładać będę.
Wyznaję również, że prawdziwie siedem jest istotnych Sakramentów Nowego Zakonu przez Jezusa Chrystusa Pana naszego ustanowionych, że są one potrzebne do zbawienia ludzkiego, choć nie każdy z nich człowiekowi każdemu. Tymi zaś Sakramentami są: Chrzest, Bierzmowanie, Eucharystia, Pokuta, Ostatnie Namaszczenie, Kapłaństwo i Małżeństwo. Wyznaję, że one udzielają łaski, i że z nich Chrztu, Bierzmowania i Kapłaństwa bez świętokradztwa ponownie przyjmować się nie godzi. Przyznaję też i uznaję zwyczajem uświęcone i zatwierdzone obrzędy Kościoła Katolickiego, używane przy uroczystym sprawowaniu wszystkich wyżej wymienionych Sakramentów.
Wszystko w ogóle i w szczególności, co o grzechu pierworodnym i o usprawiedliwieniu na świętym Soborze Trydenckim określono i wyjaśniono, bez zastrzeżeń przyjmuję.
Wyznaję także, iż we Mszy świętej ofiaruje się Bogu prawdziwą, istotną, błagalną Ofiarę za żywych i umarłych, i że w Najświętszym Sakramencie Eucharystii jest prawdziwie, rzeczywiście i istotnie Ciało i Krew razem z Duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa; i że się tam przemienia cała istota chleba w Ciało i cała istota wina w Krew, którą to przemianę Kościół Katolicki nazywa przeistoczeniem. Wyznaję też, iż nawet pod jedną tylko postacią przyjmujemy prawdziwie całego Chrystusa i rzeczywisty Sakrament.
Wierzę niezachwianie, że jest Czyściec, i że duszom tam zatrzymanym pomagać może wstawiennictwo wiernych. Wierzę również, iż Świętych w niebie czcić i wzywać należy, że oni modlitwy za nas Bogu zanoszą, że Relikwie ich należy szanować. Uznaję, iż obrazy Chrystusa Pana, Najświętszej Panny, Matki Bożej, i innych Świętych mieć i zachowywać trzeba, oraz oddawać im należną cześć i poszanowanie. Uznaję też, że Chrystus Pan udzielił Kościołowi władzy nadawania Odpustów, i że korzystanie z nich jest bardzo zbawienne dla wiernych.
Uznaję Święty, Katolicki i Apostolski Kościół Rzymski za matkę i mistrzynię wszystkich Kościołów, a Biskupowi Rzymskiemu, następcy świętego Piotra, Księcia Apostołów, jako Namiestnikowi Jezusa Chrystusa, ślubuję i przyrzekam prawdziwe posłuszeństwo.
Wszystko również, co przez święte kanony i sobory powszechne, a zwłaszcza przez święty Sobór Trydencki i Sobór Watykański zostało podane, określone i wyjaśnione, a w szczególności o najwyższym zwierzchnictwie Biskupa Rzymskiego i o nieomylnym jego nauczycielstwie, bez zastrzeżeń przyjmuję i wyznaję; żadnych natomiast przeciwnych twierdzeń i kacerstw, przez Kościół nie uznanych, odrzuconych i potępionych, ja także nie uznaję, odrzucając je i potępiając.
Ja ____________ obiecuję, przyrzekam i zaręczam, że tę prawdziwą wiarę katolicką, poza którą nikt zbawionym być nie może, a którą ja teraz dobrowolnie wyznaję i prawdziwie w sercu swoim żywię, całkowicie i nieskażenie aż do ostatniego tchu życia, przy pomocy Bożej, stale chować i wyznawać będę; nadto wedle sił swoich starać się będę, aby moi podwładni i ci, o których piecza do mnie z obowiązku ma należeć, tę wiarę zachowywali, głosili i jej nauczali.
Tak niech mi pomoże Bóg i ta święta Jego Ewangelia.
Katolik na ogół posiada kilka błogosławionych przedmiotów religijnych. Rzeczy te przypominają mu o Bogu i rzeczach świętych oraz pomagają mu się modlić. Nie mają mocy same w sobie.
KRZYŻ (KRUCYFIKS). Dobry katolik żyje z krzyżem na swojej osobie; umiera z krzyżem na ustach. Jeden jest dołączony do twojego Różańca; to wystarczy. Powinieneś często nań patrzeć podczas modlitwy. Powinieneś także powiesić krzyż w swoim domu.
WODA ŚWIĘCONA. Powinieneś zaopatrzyć się w butelkę święconej wody ze swojego kościoła parafialnego. Następnie kup małą chrzcielnicę na wodę święconą i umieść ją w swoim domu. Woda święcona jest błogosławiona przez kapłana. W tym błogosławieństwie prosi Boga o szczególną pomoc i łaskę tym, którzy korzystają z wody święconej.
ŚWIECE. Świece oznaczają obecność Jezusa Chrystusa, Światłości świata. Zapalone świece są używane na ołtarzu podczas Mszy świętej. W kościele parafialnym przed figurami świętych pali się świece.
MEDALIKI. Medalik religijny to kawałek metalu z wizerunkiem Chrystusa, Matki Najświętszej lub jednego ze świętych. Powinieneś nosić medalik, aby zwiększyć swoje oddanie i nabożeństwo. To jest twój sposób na pokazanie, że błagasz o pomoc i opiekę Naszego Pana, Najświętszej Maryi Panny lub innego świętego, którego wizerunek znajduje się na medaliku.
SZKAPLERZE. Szkaplerz jest częścią habitu zakonnego, oprócz ubioru, który noszą niektórzy zakonnicy. Mały szkaplerz, który świeccy mogą nosić, jest miniaturą dużego szkaplerza noszonego przez niektóre siostry zakonne i kapłanów. Nosząc Szkaplerz uczestniczysz w dobrych uczynkach i modlitwach niektórych zakonów Kościoła Katolickiego.
RÓŻANIEC. W części poświęconej nabożeństw katolickich wyjaśniliśmy już różaniec. Proszę uzyskaj jeden dla siebie; trzymaj go w kieszeni i używaj go często. Różaniec jest znakiem Katolika – jeśli ucierpisz w wypadku i różaniec zostanie znaleziony przy tobie, zostanie wezwany ksiądz.
MODLITEWNIKI. Istnieje kilka doskonałych katolickich modlitewników, które można nabyć w swojej parafii lub w katolickim sklepie z artykułami religijnymi. Powinieneś mieć modlitewnik.
MSZALIKI i MSZAŁY. Mszał to duża księga, której kapłan używa podczas odprawiania Mszy. Za niewielką opłatą można otrzymać mały niedzielny mszalik. Prosimy, uzyskaj mszalik i używaj go podczas Mszy.
KADZIDŁO. Kadzidło to perfumowany proszek z drzew krajów tropikalnych. Posypany rozżarzonym węglem w kadzielnicy, wypuszcza w górę biały dym i pachnącą woń. Słodki zapach kadzidła oznacza słodki zapach cnót chrześcijańskich. Płomień symbolizuje, że twoja dusza powinna płonąć miłością do Boga. Powstający dym oznacza twoją modlitwę wznoszącą się z kościoła do Boga w Niebie.
BŁOGOSŁAWIONE POPIOŁY. W Środę Popielcową, pierwszego dnia Wielkiego Postu, kapłan umieszcza błogosławiony popiół na czołach ludzi, wypowiadając słowa: „Pamiętaj, człowieku, że prochem jesteś i w proch się obrócisz.” Popiół umieszczony na twoim czole w formie krzyża przypomina ci, że pewnego dnia twoje ciało obróci się w proch. Prochy przypominają nam również, że żydzi i pierwsi Chrześcijanie odprawiali pokutę w worze i popiele. Środa Popielcowa to początek naszego okresu pokuty, naszego okresu worów i popiołów.
FIGURKI I OBRAZY. Miej w swoim domu figurki lub obrazki przedstawiające naszego Pana, Najświętszą Maryję Pannę i Świętych. Pomagają skierować twój umysł na twój przyszły dom: niebo.
Znak Krzyża
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Modlitwa Pańska
Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw od złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Akt Żalu
O! Boże mój, ponieważ jesteś nieskończenie dobry, i ponieważ kocham Cię nad wszystko, żałuję i boleję z całego serca żem obraził Ciebie; i postanawiam jak najmocniej, za pomocą łaski Twojej już nigdy nie grzeszyć, i strzec się i unikać wszelkiej pobudki i okazji do grzechu. Amen.
INNE MODLITWY KATOLICKIE
Akt Wiary
Wierzę mocno i niezachwianie, dlatego iż Bóg, który jest Prawdą nieomylną, objawił to Kościołowi Katolickiemu, a przez ten Kościół Święty i nam objawia; że jest Bóg jeden tylko, we Trzech Osobach Bożych, równych i oddzielnych, które się nazywają Ojciec, Syn i Duch Święty; że Syn Boży stał się Człowiekiem, wziąwszy za sprawą Ducha Świętego ciało i duszę ludzką w żywocie Przeczystej Dziewicy Maryi; że umarł za nas na krzyżu; że zmartwychwstał; że wstąpił na Niebiosa; że stamtąd przyjdzie w końcu świata sądzić wszystkich żywych i umarłych; że dobrym da wieczne Niebo, a złych skaże na wieczne piekło. Wierzę nadto w to wszystko, w cokolwiek wierzy i co naucza Kościół Święty, bo jest nieomylny.
Akt Nadziei
O! Boże mój, ponieważ jesteś wszechmocny i nieskończenie dobry i miłosierny, mam nadzieję iż przez Mękę i Śmierć Jezusa Chrystusa Zbawiciela naszego, dasz mi żywot wieczny, któryś obiecał tym wszystkim, co wiernie wypełniają obowiązki dobrego Chrześcijanina, jak ja wypełniać pragnę za pomocą łaski Twojej. Amen.
Akt Miłości
O! Boże mój, ponieważ jesteś Dobrem najwyższym, i najdoskonalszym, kocham Cię z całego serca i nad wszystko; i wolę raczej wszystko utracić, aniżeli miłość Twą postradać. A dla miłości Twojej kocham i kochać pragnę bliźniego mego jak siebie samego.
Skład Apostolski
Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Confiteor
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi i wszystkim Świętym, że bardzo zgrzeszyłem, myślą, mową i uczynkiem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła i wszystkich świętych, o modlitwę za mnie do Pana, Boga naszego.
Niech się zmiłuje nad nami wszechmogący Bóg, a odpuściwszy wam grzechy, doprowadzi was do życia wiecznego.
Przebaczenia, odpuszczenia i darowania grzechów niech nam udzieli wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
Witaj Królowo
Witaj, Królowo, Matko miłosierdzia, życia, słodyczy i nadziejo nasza, witaj! Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy; do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. Przeto, Orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć, a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż. O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!
Memorare
Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo, że nigdy nie słyszano, abyś opuściła tego, kto się do Ciebie ucieka, Twej pomocy wzywa, Ciebie o przyczynę prosi. Tą ufnością ożywiony, do Ciebie, o Panno nad pannami i Matko, biegnę, do Ciebie przychodzę, przed Tobą jako grzesznik płaczący staję. O Matko Słowa, racz nie gardzić słowami moimi, ale usłysz je łaskawie i wysłuchaj. Amen.
Przed posiłkiem
Pobłogosław, Panie, nas i te dary Twoje, które dzięki Twej hojności spożywać mamy, abyśmy Cię chwalili. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Po posiłku
Dziękujemy Ci Panie za ten posiłek. Bądź błogosławiony w tych i wszystkich swoich darach. Amen.
Modlitwy poranne
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego Amen.
Otwórz, Panie, usta moje ku chwaleniu świętego Imienia twego; oczyść serce moje ze wszelkich próżnych, przewrotnych i niepotrzebnych myśli; oświeć rozum, rozpal uczucie, abym mógł godnie, z uwagą i pobożnością odprawić to nabożeństwo i został wysłuchany przed Obliczem Majestatu Twego, przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Panie Jezu, w łączności z tą Boską intencją, w której sam, będąc tu na ziemi, składałeś chwałę Bogu, ofiaruję Ci to nabożeństwo.
Odmów całą Modlitwę Pańską.
Odmów całe Zdrowaś Maryjo.
Odmów cały Skład Apostolski.
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.
Aniele Boży, stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój. Rano, wieczór, we dnie, w nocy, bądź mi zawsze ku pomocy. Strzeż duszy i ciała mego, i zaprowadź mnie do żywota wiecznego. Amen.
Odmów Witaj Królowo.
Modlitwy wieczorne
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Odmów całe Ojcze nasz.
Odmów całe Zdrowaś Maryjo.
O mój Boże, dziękuję Ci za Twoje dobrodziejstwa, szczególnie za te, które otrzymałem dzisiaj z Twojej łaski. Oświeć mnie i udziel mi Swojej łaski, abym naprawdę żałował za moje grzechy.
Zbadaj swoje sumienie, aby zobaczyć, czy dzisiaj popełniłeś jakieś grzechy.
Odmów cały Akt Żalu.
Pobłogosław, Panie, odpoczynek, który mam podjąć, abym mógł lepiej służyć Tobie.
Najświętsza Maryjo Panno i wszyscy święci, módlcie się za mnie.
Aniele Boży, stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój. Rano, wieczór, we dnie, w nocy, bądź mi zawsze ku pomocy. Strzeż duszy i ciała mego, i zaprowadź mnie do żywota wiecznego. Amen.
Jezu, Maryjo i Józefie, oddaję wam moje serce i moją duszę.
Jezu, Maryjo i Józefie, pomóżcie mi w śmierci mojej
Jezu, Maryjo i Józefie, niech oddam moją duszę w pokoju z wami.
Niech Pan (uczyń znak krzyża) pobłogosławi mnie i przywróci do życia wiecznego. I niech dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże spoczywają w pokoju. Amen.
O kochający i miłosierny Boże! Pomóż mi odbyć dobrą spowiedź. Pomóż mi zrobić rachunek sumienia, abym mógł powiedzieć księdzu, jakie grzechy popełniłem i jak często. Pozwól mi odczuć głęboki żal za wszystkie moje grzechy i daj mi mocną łaskę, bym postanowił nie grzeszyć ponownie.
O Najświętsza Maryjo Panno, Matko Boża, mój drogi Aniele Stróżu i wszyscy błogosławieni aniołowie i święci w niebie, módlcie się za mną, abym mógł się dobrze spowiadać i odtąd wieść dobre życie, abym mógł przyłączyć się do was w niebie, by chwalić naszego najdroższego Pana na wieki wieków.
Odmów Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo.
Zbadaj swoje sumienie. Spróbuj zapamiętać wszystkie grzechy, które popełniłeś i ile razy popełniłeś każdy grzech.
Poniżej znajduje się częściowa lista grzechów śmiertelnych:
Opuszczenie Mszy Świętej w niedzielę lub Święto Obowiązkowe z własnej winy.
Zezwolenie swoim dzieciom na opuszczenie Mszy w niedzielę lub w Święto Obowiązkowe.
Przybycie na Mszę po zakończeniu Ofertorium przez kapłana.
Wykonywanie niepotrzebnej pracy ręcznej w niedzielę.
Jedzenie mięsa w piątek lub w inne dni postu.
Naruszenie praw postu.
Rozmyślne korzystanie z namiętności seksualnej poza małżeństwem — cudzołóstwo, rozpusta, nieczyste spojrzenia, dotyk, namiętne pocałunki, pieszczoty, nieczysty taniec, nienaturalne grzechy przeciwko czystości, rozmyślnie rozbudzanie w swoim umyśle nieczystych myśli.
Świadoma ignorancja religijna — zaniedbywanie poznawania prawd Bożych lub zaniedbywanie nauczania swoich dzieci o nich.
Odejście z Kościoła Katolickiego lub aktywne uczestnictwo w nabożeństwach religii stworzonej przez człowieka.
Przesąd.
Dołączenie do masonów lub komunistów po tym, jak wiedziałeś, że to było złe.
Krzywoprzysięstwo.
Zaniedbywanie ciała lub duszy swoich dzieci.
Nienawiść.
Pijaństwo.
Używanie narkotyków w grzeszny sposób.
Kradzież, oszustwo, niszczenie cudzej własności, niespłacanie słusznych długów, marnowanie czasu, pieniędzy lub własności pracodawcy, pozbawianie rodziny potrzebnych pieniędzy poprzez hazard, picie lub nierozsądne wydawanie pieniędzy.
Mówienie poważnych kłamstw, poważne niszczenie cudzej reputacji, poważny pochopny osąd, ujawnianie poważnych tajemnic.
Odmów Akt Żalu.
Idź do konfesjonału, aby się wyspowiadać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz